دانلود رایگان ترجمه مقاله یادگیری مشاهده در مقابل تمرین فیزیکی (نشریه اسپرینگر ۲۰۱۱) (ترجمه ارزان – نقره ای ⭐️⭐️)

یادگیری مشاهده در مقابل تمرین فیزیکی منجر به تثبیت نتایج مختلف در یک وظیفه زمانبندی تحرک می شود

Observation learning versus physical practice leads to different consolidation outcomes in a movement timing task

چکیده
آزمایش ۱
روش ها
شرکت کنندگان
وظیفه و دستگاه
روش های اجرایی
تقلیل داده ها
تجزیه و تحلیل های آماری
نتایج
زمان حرکت کلی
زمان بندی نسبی
زمان حرکت بخش ها
بررسی
آزمایش ۲
شرکت کنندگان
کار و دستگاه
روش های اجرایی
نتایج
اطلاعات خواب
زمان حرکت کلی
زمان بندی نسبی
بررسی
آزمایش ۳
نتایج
اکتساب
داده های خواب
نگهداری
بررسی
بررسی عمومی

چکیده

یادگیری حرکتی، یک فرایند است که فراتر از جلسات آموزشی گسترش می یابد. به طور خاص، تمرین فیزیکی باعث یک سری از تغییرات فیزیولوژیکی در CNS می شود که تحت اصطلاح ” تثبیت ” (Stickgold و Walker 2007) گروه بندی می شوند. این تغییرات می تواند به بهبود بین جلسه ای و یا ثبات عملکرد (Walker 2005) منجر شود. در یک سری از سه آزمایش، ما آزمایش نمودیم که آیا تثبیت پس از مشاهده نیز رخ می دهد یا خیر. در آزمایش ۱، شرکت کنندگان مشاهده نمودند که یک کارشناس، یک سکانس از حرکات بازو را انجام می دهد. اگر چه ما شاهد یادگیری مشاهده ای هستیم، بین شرکت کنندگانی که از آنها خواسته شد تا دوباره سکانس مشاهده را ۵ دقیقه یا ۲۴ ساعت بعد تکرار نمایند (بدون بهبود بین-جلسه ای) تفاوت قابل توجهی دیده نشد. در آزمایش ۲، دو گروه از شرکت کنندگان مشاهده نمودند که یک کارشناس دو سکانس متمایز حرکت را (A و B) با فاصله ۱۰ دقیقه یا ۸ ساعت انجام می دهد؛ سپس شرکت کنندگان به لحاظ جسمی سکانس را بعد از وقفه ۲۴ ساعته انجام دادند. شرکت کنندگان در گروه ۸ ساعت، سکانس B را با دقت کمتر در مقایسه با شرکت کنندگان در گروه ۵ دقیقه انجام دادند که نشان می دهد که خاطره سکانس اول تثبیت شده است و با یادگیری سکانس دوم متداخل شده است. در نهایت، در آزمایش ۳، فاز اولیه مشاهده توسط یک مرحله تمرین فیزیکی جایگزین شد. در تضاد با نتایج حاصل از آزمایش ۲، شرکت کنندگان در گروه ۸-H، سکانس B را به طور قابل توجهی دقیق تر نسبت به شرکت کنندگان در گروه ۵ دقیقه انجام دادند. به همراه هم، نتایج ما نشان می دهند که خاطره یک مهارت آموخته از طریق مشاهده دستخوش تثبیت می شود. با این حال، تثبیت مهارت حرکت مشاهده شده منجر به پیامدهای رفتاری متمایز در مقایسه با تمرین فیزیکی می شود.
تمرین جسمانی به مدت طولانی به عنوان تنها عامل تعیین کننده مهم ترین مهارت حرکت در نظر گرفته شده است. این باور اغلب توسط ضرب المثل قدیمی ” ‘عمل کامل کننده است’ به عنوان مدل های اولیه از یادگیری مهارت حرکت مورد حمایت قرار گرفت (Crossman 1959؛ Fitts 1964؛ Adams 1971؛ Schmidt 1975؛ Shea و Morgan، ۱۹۷۹). اگر چه اهمیت تمرین فیزیکی برای یادگیری مهارت حرکتی غیر قابل انکار است، شواهد اخیر نشان می دهد که فرآیندهای مهم در بین جلسات تمرین رخ می دهند. به طور خاص، تمرین فیزیکی موجب تحریک یک سری از تغییرات فیزیولوژیکی در مغز، از سنتز پروتئین تا تشکیل سیناپس جدید (McGaugh 2000) می شود که منجر به حفظ طولانی مدت مهارت های جدید می شود. این تغییرات که تحت اصطلاح ” تثبیت ” گروه بندی می شوند (Stickgold و Walker 2007)، برای رخ دادن نیاز به زمان دارد و پایه و اساس یادگیری مهارت حرکتی را تشکیل می دهند.
بررسی عمومی
هدف از این گزارش تعیین این مورد است که آیا ما می توانیم شواهد رفتاری را بیابیم که یک مهارت حرکتی یاد گرفته شده از طریق مشاهده را می توان تثبیت نمود یا خیر. برای انجام این کار، ما یک سری از سه آزمایش را انجام دادیم که که در آن ما به دنبال شواهد و مدرک آموزش آفلاین و تثبیت بودیم، دو پیامد رفتاری رایج فرآیندهای تثبیت(Krakauer و Shadmehr 2006 ؛ Walker 2005). در آزمایش ۱، هیچ یادگیری آفلاینی مشاهده نشد. حتی زمانی که جلسات حفظ و مشاهده با زمان کافی (از جمله یک شب خواب) از هم جدا شدند و هنگامی که عملکرد شرکت کنندگان بیشتر بهبود یافت، این مورد وجود داشت. اگر چه می توان استدلال کرد که تفاوت های حرکتی ظریف می تواند از تثبیت ناشی شود (به عنوان مثال، پروفیل های سرعت زنگ شکل متغیر نرم و صاف و کمتر برای انجام هر بخش از کار)، آنها به وضوح تاثیر قابل توجهی در آنچه از شرکت کنندگان خواسته شد تا انجام دهند نداشتند. در آزمایش ۱، ناظران در آزمون حفظ ۲۴ ساعته عملکرد بهتری نسبت به گروه شاهد داشتند که نشان می دهد که مشاهده منجر به ارائه ماندگار از وظیفه در CNS می شود. این موضوع توسط نتایج حاصل از آزمایش ۲ حمایت می شود که در آن یک وقفه ۸ ساعت بین مشاهده دو سکانس حرکت متمایز به تداخل مخالف منجر شد که نشان می دهد که نمایش خاطره سکانس اول (سکانس) تثبیت شده بود و در فاصله بین جلسات در حافظه نگه داشته شد. در مجموع، نتایج حاصل از آزمایشات ۱ و ۲ نشان می دهد که فرایندهای تثبیت خاص پس از یک جلسه مشاهده رخ نمی دهد. به هر ترتیب این اولین بار است که به صراحت نشان داده شده است که تمرین فیزیکی شرط لازم برای تثبیت مهارت حرکت نمی باشد.

Abstract

Motor learning is a process that extends beyond training sessions. Specifically, physical practice triggers a series of physiological changes in the CNS that are regrouped under the term ‘‘consolidation’’ (Stickgold and Walker 2007). These changes can result in between-session improvement or performance stabilization (Walker 2005). In a series of three experiments, we tested whether consolidation also occurs following observation. In Experiment 1, participants observed an expert model perform a sequence of arm movements. Although we found evidence of observation learning, no significant difference was revealed between participants asked to reproduce the observed sequence either 5 min or 24 h later (no betweensession improvement). In Experiment 2, two groups of participants observed an expert model perform two distinct movement sequences (A and B) either 10 min or 8 h apart; participants then physically performed both sequences after a 24-h break. Participants in the 8-h group performed Sequence B less accurately compared to participants in the 5-min group, suggesting that the memory representation of the first sequence had been stabilized and that it interfered with the learning of the second sequence. Finally, in Experiment 3, the initial observation phase was replaced by a physical practice phase. In contrast with the results of Experiment 2, participants in the 8-h group performed Sequence B significantly more accurately compared to participants in the 5-min group. Together, our results suggest that the memory representation of a skill learned through observation undergoes consolidation. However, consolidation of an observed motor skill leads to distinct behavioural outcomes in comparison with physical practice. 

Physical practice has long been regarded as the single most important determinant of motor skill acquisition. This belief was often expressed by the old adage ‘‘practice makes perfect,’’ as advocated by early models of motor skill learning (Crossman 1959; Fitts 1964; Adams 1971; Schmidt 1975; Shea and Morgan 1979). Although the importance of physical practice for motor skill learning is undeniable, recent evidence demonstrates that important processes take place between practice sessions. Specifically, physical practice triggers a series of physiological changes in the brain, from protein synthesis to the formation of new synapses (McGaugh 2000), leading to the long-term retention of the new skill. Regrouped under the term ‘‘consolidation’’ (Stickgold and Walker 2007), these changes require time to occur and constitute the foundation of motor skill learning.

General discussion

The objective of the present report was to determine whether we could find behavioural evidence that a motor skill learned through observation can be consolidated. To do so, we conducted a series of three experiments in which we sought evidence of off-line learning and stabilization, the two most common behavioural outcomes of the consolidation processes (Walker 2005; Krakauer and Shadmehr 2006). In Experiment 1, no off-line learning was observed. This was the case even when the observation and retention sessions were separated by sufficient time (including a night of sleep) and when the participants’ performance could improve still further. Although it could be argued that subtle kinematic differences could have resulted from consolidation (for example, smoother and less variable bell-shape velocity profiles to perform each segment of the task), they clearly had no significant impact on what the participants were asked to do, which makes them secondary to the findings of the present study. In Experiment 1, the observers outperformed the control group in the 24-h retention test, indicating that observation resulted in a lasting representation of the task in the CNS. This proposition is supported by the results of Experiment 2, in which an 8-h break between the observation of two distinct movement sequences resulted in anterograde interference, suggesting that the memory representation of the first sequence (Sequence A) had been stabilized and kept in memory during the inter-session interval. Together, the results of Experiments 1 and 2 indicate that specific consolidation processes do occur following an observation session. To our knowledge, this is the first time that it is unequivocally shown that physical practice is not a prerequisite for motor skill consolidation..

یادگیری مشاهده در مقابل تمرین فیزیکی منجر به تثبیت نتایج مختلف در یک وظیفه زمانبندی تحرک می شود

Observation learning versus physical practice leads to different consolidation outcomes in a movement timing task