این مقاله انگلیسی ISI در نشریه الزویر در 10 صفحه در سال 2017 منتشر شده و ترجمه آن 26 صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.
دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی | |
عنوان فارسی مقاله: |
ایجاد ارزش ویژه برند از طریق گردشگری صنعتی |
عنوان انگلیسی مقاله: |
Building brand equity through industrial tourism |
|
مشخصات مقاله انگلیسی (PDF) | |
سال انتشار | 2017 |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 10 صفحه با فرمت pdf |
رشته های مرتبط با این مقاله | گردشگری و توریسم و مدیریت |
گرایش های مرتبط با این مقاله | بازاریابی، مدیریت کسب و کار، مدیریت بازرگانی، مدیریت گردشگری |
چاپ شده در مجله (ژورنال) | بررسی مدیریت آسیا-اقیانوسیه – Asia Pacific Management Review |
کلمات کلیدی | ارزش ویژه برند، آگاهی برند، کیفیت درک شده، ارتباطات برند، وفاداری برند |
ارائه شده از دانشگاه | گروه مدیریت اوقات فراغت ، دانشگاه I-Shou ، تایوان |
رفرنس | دارد ✓ |
کد محصول | F1544 |
نشریه | الزویر – Elsevier |
مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word) | |
وضعیت ترجمه | انجام شده و آماده دانلود |
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش | 26 صفحه (2 صفحه رفرنس انگلیسی) با فونت 14 B Nazanin |
ترجمه عناوین تصاویر و جداول | ترجمه شده است ✓ |
ترجمه متون داخل تصاویر | ترجمه نشده است ☓ |
ترجمه متون داخل جداول | ترجمه شده است ✓ |
درج تصاویر در فایل ترجمه | درج شده است ✓ |
درج جداول در فایل ترجمه | درج شده است ✓ |
منابع داخل متن | درج نشده است ☓ |
کیفیت ترجمه | کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد |
فهرست مطالب |
چکیده |
بخشی از ترجمه |
چکیده
در نتیجه ی افزایش هزینه های عملیاتی و کار، در دو دهه اخیر کمپانی های تولیدی متعددی در تایوان در خارج از کشور بسته یا جایگزین شده اند. از سال 2003، دولت تایوان از تبدل کارخانه های سنتی به تسهیلات گردشگری پشتیبانی کرده است تا قدرت برند کمپانی ها را افزایش دهد. در نتیجه، گردشگری صنعتی افزایش یافته است و بسیاری از تولید کنندگان در تایوان خواهان ایجاد کارحانه های گردشگری هستند، با این وجود، ارتباط موجود بین ارائه ی گردشگری صنعتی و ایجاد ارزش ویژه برند نسبتا ناشناخته باقی می ماند. بنابراین، مطالعه کنونی به دنبال بررسی ادراکات مشتریان از ارزش کارخانه گردش گری برند از طریق مفهوم ارزش ویژه برند می باشد. بویژه، فرض شد که ارزش ویژه برند که شامل آگاهی برند، ارتباط برند، و کیفیت درک شده است منجر به وفاداری برند می شود. هم روش های کیفی و هم کمی در فازهای متفاوت این مطالعه به کار گرفته شده اند که شامل 1) پرسشنامه ای برای شناسایی کارخانه های گردشگری صنعتی با آگاهی بالای برند در میان مصرف کنندگان، 2) مصاحبات باز در مورد تجربیات گردشگری بازدیدکنندگان جهت توسعه ی بیشتر پرسشنامه و 3) پرسشنامه توزیع شده به شرکت هایی بر محور مواد غذایی با سطوح مشابه آگاهی برند می باشد. تحلیل داده ها از 312 پرسشنامه معتبر نشان داد که ارتباط های برند و کیفیت درک شده به صورت مثبت و معنادار وفاداری برند را پیش بینی می کند. نتایج حاکی از آن است که کمپانی هایی که در گردشگری صنعتی دخیل هستند باید بر ارائه ی تجربیات تعاملی گردشگران متمرکز باشند تا ارتباطات برند را افزایش دهند و فرآیند عملیات شفاف را طول گردش تضمین بخشد تا کیفیت بالای آنچه تولید می شود را تاکید کند، بنابراین منجر به افزایش وفاداری برند می شود.
1- مقدمه
افزایش رقابت جهانی فشار زیادی بر بسیاری از صنایع بویژه صنایع سازندگی سنتی ایجاد کرده است. در زمان های قدیم، تقاضا برای محصولات متعدد همیشه بیشتر از عرضه بود، بنابراین کمپانی های سازندگی باید به طور کلی بر افزایش کارایی تولیدشان متمرکز می بودند. با این حال، بعد از دهه هایی از پیشرفت های فناوری که فرآیند تولید را افزایش داده است، عرضه اکنون بالاتر از سطوح مربوطه تقاضا است، که منجر می شود برندهای متعددی که در بازار موجود است برای توجه مشتریان بالقوه با هم رقابت کنند. به همین منوال، برای مشتریان بسیار دشوار شده است تا برندها را در طول تصمیم گیری خرید شناسایی کنند، آن را به یاد آورند و انتخاب کنند. بعلاوه، مشتریان برای اشکال سنتی بازاریابی مانند تبلیغات چاپی و آگهی تلویزیونی مقاوم تر شده اند (Willmott & Nelson, 2003). درعوض، مصرف کنندگان به طور فزاینده ای به دنبال تجارب یکپارچه، معتبر، چند منظوره و خاطره انگیز هستند که با محصول یا خدمات مربوطه مرتبط می باشد. بنابراین، افزایش بالاتری در تعداد تلاش های بازاریابی شناخته شده به عنوان تجربه بازاریابی وجود داشته است که باعث ایجاد تعامل شخصی و معنادار با مصرف کننده است (Schmitt, 1999; Tynan & McKenchnie, 2009). در این مفهوم، تجارب خاطر انگیز که توسط چنین تلاش های بازاریابی ای ایجاد می شود به طور موثر بخشی از محصولات مورد سوال قرار می گیرند، آن ها را به جنبه های کلیدی ای از اقتصاد تجربه تبدیل می کند.
به منظور افزایش درآمد حاصل از تجارب مشتریان به عنوان بخشی از اقتصاد تجربه، بسیاری از کارخانه ها در گردشگری صنعتی شرکت کرده اند که با تبدیل کارخانه های تولید شان به کارخانه های گردشگری، گردشگری میراث صنعتی نامیده می شود. این نوع از توجه گردشگر شامل تورهای کارخانه تولیدی، موزه های کمپانی، مراکز بازدید کننده کمپانی، و پارک های برند، همه ی آن ها به عنوان ابزاری عمل می کنند که یک شرکت می تواند درهای کارخانه شان را به سوی مشتریان و بازدیدکنندگان بگشایند تا بتوانند در مورد فرآیندهای تولید،ویژگی های تولید و تاریخ کمپانی بیاموزند. برای بسیاری از مدیران بازاریابی، ایحاد چنین کارخانه های گردشگری ای می تواند استراتژی بازاریابی موثری باشد چرا که کسی که بازدید می کند با ارزش تر از صد تبلیغاتی است که در آن میهمانان تجارب مثبت شان را به دوستان و خویشاوندان مرتبط می سازند (Brumberg & Axelrod 1995). در تایوان، بسیاری از کارخانه ها در طول دو دهه اخیر به دلیل افزایش هزینه های عملیاتی و کار و محیط جهانی رقابتی در خارج بسته یا جابجا شده اند. در سال 2003، دولت اداره توسعه صنعتی تایوان متوجه این روند شد و پروژه ای برای کمک به صنایع سازندگی در توسعه ی گردشگری صنعتی را ایجاد کرد تا به کارخانه های قدیمی کمک کند که به کارخانه های صنعتی تبدیل شوند تا گردشگری صنعتی را ایجاد کنند که می تواند در روشی جندمنظوره عمل کند و هم سازندگی و هم گردشگری را ممکن سازد که ممکن است به طور موفقیت آمیز یک برند مربوطه را ترویج بخشد، آن را قوی تر و رقابتی تر سازد (موسسه تحقیقات فناوری صنعتی 2013). به همین ترتیب، بسیاری از سازندگان در تایوان خواستار ایجاد محل های گردشگری صنعتی شده اند که می توانند فرصت هایی برای بازدید گردشگران ایجاد کنند، سرگرم شوند، تحصیل کنند و در مورد محصولات و برند مرتبط بدانند. تا کنون، 145 کارخانه گردشگری در سراسر تایوان راه اندازی شده است (موسسه تحقیقات فناوری صنعتی 2013). با این وجود، همه ی این 145 مکان گردشگری صنعتی در حال گسترش نیستند. برخی از آن ها با مشکلاتی مانند فقدان جذابیت برای بازدیدکنندگان یا عدم دریافت بازدیدکنندگان کافی جهت پشتیبانی از هزینه های عملیاتی نیستند. چنین مشکلاتی می تواند منجر به موقعیت هایی شود که در ن این کارخانه های گردشگری صنعتی باید برای بقا تقلا کنند، و هیچ چیزی در مورد دستیابی مزایای پولی یا غیرپولی از تلاش های گردشگری صنعتی شان نگویند. بنابراین، عدم قطعیت قابل توجه همچنان وجود دارد با توجه به چگونگی اینکه ارزش ویژه برندی می تواند توسط ایجاد کارخانه های گردشگری بویژه در بازار رقابتی و شدید امروزی ارتقا یابد. به نظر می رسد که هدف کارخانه های گردشگری و مفهوم ارزش ویژه برند با یکدیگر مرتبط هستند اما هیچ مطالعه ی پیشینی وجود ندارد که این ارتباط را بررسی کرده باشد. بویژه، مفهوم گردشگری صنعتی مفهوم نسبتا جدیدی در عرصه دانشگاهی است، علارغم اینکه گردشگری صنعتی خودش به صورت رایج توسط بسیاری از شرکت های اروپایی و آمریکایی اعمال شده است. اکثر مطالعات گردشگری صنعتی تا کنون از دیدگاه آمریکایی بوده اند. با توجه به این حقیقت که فرهنگ نقش مهمی در ارزش ویژه برند ایفا می کند و تا کنون مطالعات اندکی تاثیرات بازاریابی گردشگری صنعتی در تایوان را بررسی کرده اند، ارتباط بین ارائه ی گردشگری صنعتی و ایجاد برند قوی ار طریق ارزش ویژه برند نسبتا بررسی نشده باقی می ماند. بنابراین، هدف این تحقیق بررسی ادراک مشتریان از ارزش گردشگری صنعتی برند شده از طریق مفهوم ارزش ویژه برند می باشد. بویژه، فرض شده بود که ارزش ویژه برند که شامل آگاهی برند، رابطه برند و کیفیت درک شده است منجر به وفاداری برند است. بنابراین، لازم است که رابطه بین بازدید به محل گردشگری صنعتی و ارزش ویژه برند را بررسی کرد تا به توسعه ی گردشگری صنعتی در تایوان کمک کرد. به همین ترتیب، اهداف این مطالعه به صورت زیر می باشد: 1. به منظور بررسی اینکه آیا تفاوت هایی مربوط به ارزش ویژه برند در میان گردشگران با تجربیات بازدید مختلف وجود دارد (یعنی سبک مسافرت، تجربه استفاده از محصول، تجربه ی راهنمای مفسر، و تجربه جهت گیری برند). 2. به منظور بررسی اینکه آیا بازدیدکنندگان به مکان های گردشگری صنعتی بر اساس ادراکاتشان در مورد ارزش ویژه برند از پایین ترین سطح به بالاترین سطح می باشد همانطور که توسط آگاهی برند، کیفیت درک شده، ارتباط برند و وفاداری برند ارزیابی می شود. |
بخشی از مقاله انگلیسی |
Abstract As a consequence of rising operating and labor costs, numerous manufacturing companies in Taiwan have been closed or relocated overseas during the last two decades. Since 2003, Taiwan’s government has advocated for the transformation of traditional factories into tourism-oriented facilities to increase the brand strength of the companies. As a result, industrial tourism has been boosted and many manufacturers in Taiwan are keen on establishing tourism factories; however, the association, if any, between offering industrial tourism and building a strong brand equity remains relatively unexplored. Thus, the present study sought to examine customers’ perceptions of the value of a branded tourism factory through the concept of brand equity. More specifically, it was hypothesized that brand equity, which is composed of brand awareness, brand associations, and perceived quality, contributes to brand loyalty. Both qualitative and quantitative methods were employed in different phases of this study, including 1) questionnaires to identify industrial tourism factories with high brand awareness among consumers; 2) open-ended interviews regarding visitors’ touring experiences to develop further questionnaires; and 3) questionnaires distributed to three food-oriented firms with similar levels of brand awareness. Analysis of the data from 312 valid questionnaires revealed that brand associations and perceived quality both positively and significantly predict brand loyalty. The results suggest that companies engaging in industrial tourism should focus on offering tourists interactive experiences to enhance brand associations and on ensuring a transparent operations process during tours to emphasize the high quality of whatever is being produced, thereby contributing to enhance brand loyalty. 1 Introduction Increasing global competition has placed great stress on many industries, especially traditional manufacturing industries. In earlier times, the demand for various products was always greater than the supply, so manufacturing companies only had to focus, in general, on increasing their production efficiency. However, after decades of technological advances that have accelerated production processes, supplies are now often higher than the corresponding levels of demand, forcing the various brands that exist in given markets to compete for potential customers’ attention. As such, it has become increasingly difficult for customers to identify, remember, and choose brands during purchase decision making. In addition, customers are growing more resistant to traditional forms of marketing such as print advertising and television commercials (Willmott & Nelson, 2003). Instead, consumers are increasingly seeking holistic, authentic, multisensory, and memorable experiences that are associated with the given product or service. Hence, there has been a rapid rise in the number of marketing efforts known as experience marketing, which attempts to establish a personal and meaningful interaction with the consumer (Schmitt, 1999; Tynan & McKechnie, 2009). In some sense, the memorable experiences produced by such marketing efforts effectively become part of the products in question, making them key aspects of the experience economy (Pine & Gilmore, 1999). In order to enhance the revenues provided by customers’ experiences as part of the experience economy (Pine & Gilmore, 1999), many factories have become involved in industrial tourism, which is also called industrial heritage tourism, by transforming their manufacturing factories into tourism factories. This type of tourist attraction includes manufacturing plant tours, company museums, company visitor centers, and brand parks, all of which serve as means by which a firm can open their factory doors to customers or visitors so that they can learn about the production process, product features, and company history (Mitchell & Orwig, 2002; Otgaar, 2012). For many marketing managers, establishing such tourism factories could be an effective marketing strategy as one visit is more valuable than one hundred commercials when guests relate their positive experiences to friends and relatives (Brumberg & Axelrod, 1995). In Taiwan, many factories were closed or relocated overseas during the last two decades as a consequence of rising operating and labor costs and the competitive global environment. In 2003, the government of Taiwan’s Industrial Development Bureau noticed this trend and established “The Project to Assist Manufacturing Industries in Developing Industrial Tourism” in an attempt to help traditional factories transform into tourism factories in order to build up industrial tourism, which can act in a multifunctional manner by allowing for both manufacturing and tourism and which, therefore, may successfully promote a given brand, making it stronger and more competitive (Industrial Technology Research Institute, 2013a). As such, many manufacturers in Taiwan have become keen on establishing industrial tourism venues where they can provide opportunities for tourists to visit, be entertained, be educated, and get to know about the given brand and products. So far, 145 tourism factories have been set up throughout Taiwan (Industrial Technology Research Institute, 2013b). However, not all of these 145 industrial tourism sites are thriving. Some have been facing problems such as a lack of attractiveness to visitors or not receiving enough visitors to support their operating costs. Such problems can lead to situations in which these industrial tourism factories must struggle for survival, to say nothing of their actually achieving any monetary or nonmonetary benefits from their industrial tourism efforts. Therefore, considerable uncertainty still exists with regard to if and how brand equity can be promoted by the establishment of tourism factories, especially in today’s intense and competitive market. It seems that the purpose of tourism factories and the concept of brand equity are, in a sense, intertwined with each other, but there have not been many previous studies that have sought to address this interconnection. In particular, the concept of industrial tourism is a relatively new one in the realm of academia (Robinson & Novelli, 2005), in spite of industrial tourism itself being commonly practiced by many US and European firms. Most industrial tourism studies thus far, in fact, have been from the US perspective. Given the fact that culture plays an important role in brand equity (Blair & Chiou, 2013, 2014) and that, so far, very few studies have explored the marketing effects of industrial tourism in Taiwan, the association between offering industrial tourism and building a strong brand through brand equity remains relatively unexplored. Thus, the aim of this research was to examine customers’ perceptions of the value of branded industrial tourism through the concept of brand equity. More specifically, it was hypothesized that brand equity, which is composed of brand awareness, brand associations, and perceived quality, contributes to brand loyalty. It is necessary, therefore, to investigate the relationship between visits to industrial tourism sites and brand equity in order to assist in the development of industrial tourism in Taiwan. As such, the objectives of this study were as follows: 1. To examine if there are any differences relating to brand equity among tourists with different visiting experiences (i.e., travel style, product-use experience, interpreter guidance experience, and brand orientation experience). 2. To investigate if visitors to industrial tourism sites will build upon their perceptions regarding brand equity from the lowest toward the highest levels as assessed by brand awareness, perceived quality, brand associations, and brand loyalty. |