دانلود رایگان ترجمه مقاله پایداری و ناهمگونی در کارآفرینی (نشریه الزویر ۲۰۱۱)

این مقاله انگلیسی ISI در نشریه الزویر در ۱۴ صفحه در سال ۲۰۱۱ منتشر شده و ترجمه آن ۳۱ صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

پایداری و ناهمگونی در کارآفرینی: تجزیه و تحلیل نظری بازی تکاملی

عنوان انگلیسی مقاله:

Persistence and heterogeneity in entrepreneurship: An evolutionary game theoretic analysis

 
 
 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی (PDF)
سال انتشار ۲۰۱۱
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۱۴ صفحه با فرمت pdf
رشته های مرتبط با این مقاله مدیریت
گرایش های مرتبط با این مقاله مدیریت کسب و کار، کارآفرینی، سیاست های تحقیق و توسعه 
چاپ شده در مجله (ژورنال) مجله سرمایه گذاری در تجارت – Journal of Business Venturing
کلمات کلیدی کارآفرینی، تئوری بازی تکاملی، بازیهای ورود به بازار، ناهمگنی
ارائه شده از دانشگاه دانشگاه ویتن / هردک، دانشکده اقتصاد و مدیریت، آلمان
رفرنس دارد  
کد محصول F1530
نشریه الزویر – Elsevier

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word)
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۳۱ صفحه (۱ صفحه رفرنس انگلیسی) با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه عناوین تصاویر  ترجمه شده است ✓ 
ترجمه متون داخل تصاویر ترجمه شده است  
درج تصاویر در فایل ترجمه درج شده است 
درج فرمولها و محاسبات در فایل ترجمه  به صورت عکس درج شده است  
منابع داخل متن درج نشده است 
کیفیت ترجمه کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد 

 

فهرست مطالب

چکیده
۱-خلاصه اجرایی
۲-مقدمه
۳- دیدگاه اکولوژیکی درزمینه کارآفرینی
۴- تئوری بازی تکاملی و علوم اجتماعی
۵- کارآفرینی از یک دیدگاه تکاملی تئوریکی بازی
۵-۱ یک بازی ورود به بازار متقارن از یک دیدگاه تکاملی
۵-۲ رفتارهای فردی
۵-۳ عدم تقارن نقش ها
۵-۴ کارآفرینی به عنوان یک بازی غیرمتقارن
۵-۵ درآمدها
۶- شواهد تجربی
۷- تکامل ترجیحات کارآفرینی
۸- کاربردهای بیشتر تئوری بازی تکاملی در تحقیق در کارآفرینی
۹- نتیجه گیری

 

بخشی از ترجمه
 چکیده
مطالعات نشان می دهد که کشورها یک میزان نسبتا ثابتی از فعالیت کارآفرینی را نشان می دهند. بادرنظرگیری این حقیقت، ما یک رهیافت تئوریکی بازی تکاملی را اتخاذ کرده ایم. مبتنی بر تحلیل بازیهایی که خصوصیات اساسی پدیده کارآفرینی را کسب کرده اند، ما شرایطی را تعیین کرده ایم که تحت آن تعادل ثابت تکاملی با یک جمعیتی بازی می شود که شامل عاملهایی است که در کار کارآفرینی بوده و عاملهایی است که نبوده اند. ما نشان می دهیم که کارآفرینی ممکن است حتی بدون مفروض داشتن مکمل های استراتژیک یا انتخاب گروه ماندگار بماند.دست اخر اینکه، ما توضیح می دهیم که چگونه اطلاعات درباره تعادل حقوق بگیری به خویش فرمایی می تواند به مطرح سازی این پرسش کمک کند که آیا کارافرینان متفاوت از عاملهای اقتصادی دیگر می باشند یا خیر. 
 
۱- خلاصه اجرایی
مطالعات تجربی حاکی از آنست که علی رغم نوسانات مقطعی و طولی، شیوع فعالیت کارآفرینی ممکن است یک مشخصه ساختاری یک کشور باشد. وانگهی، شواهد اساسی نشان می دهد که رفتار ریسک امیز و ایمن، نواوری و تقلید، و به طور اختصاصی، حقوق بگیری و خویش فرمایی در کل تاریخ با هم وجود داشته است. این حقایق این سوال را مطرح می دارد که کدام رفتارهای فردی می تواند جوامع را برای نشان دادن یک نسبت تا حدودی ثابت از افرادی که کسب و کاری را شروع می کنند و افرادی که چنین نمی کنند، سوق دهد.
چندین چارچوب زمانی برای مطرح سازی این سوال تدوین شده است. این چارچوب ها معمولا متکی به دست کم یکی از سه فرضیه ذیل می باشد. متداولترین در میان آنها این حدس است که کارافرینان متفاوت از سایر عاملهای اقتصادی از لحاظ ترجیحات، تلاش، صفات شخصیتی یا شناخت می باشند. بسته به مدل، کارافرینان ممکن است بیشتر خواهان ریسک پذیری باشند، ماهرتر یا با اعتماد به نفس بیشتر نسبت به سایر عاملهای اقتصادی باشند. دوم در شیوع این فرضیه است که فعالیتهای کارآفرینی متضمن ظواهر مثبت می باشد، که یک منطقی است که با این حقیقت انگیزه یافته که سایر عوامل اقتصادی از کارافرینان از کارافرینانی سود می برند زمانی که اینها ریسک بررسی مسیرهای ناشناخته و استخراج فرصتهای تازه را به جان می خرند. در بسیاری بحثها این پیش فرض کمتر متداول است اما همچنان تلویحی است که کارافرینان یک مزیت رقابتی را برای جوامعی که در آن تعامل دارند فراهم می کنند و اینکه این امر توضیح بقای سوگیریهای شناختی مانند اعتمادبه نفس بیش از حد می باشد که معمولا به کارافرینان نسبت داده اند.
به طور قابل انکاری، این مفروضات متمرکز بر جنبه های حیاتی کارآفرینی است. ما وانگهی بحث می داریم که برای تقویت درک مان از پدیده کارآفرینی ، شخص باید بپرسد که آیا ما نیاز به مفروض داشتن عوامل ناهمگن (از لحاظ یا ترجیحات آنها به سمت ریسک یا صفات شخصیتی آنها)، ظواهر مثبت و یا انتخاب گروهی برای تنظیم این واقعیت که کارآفرینی همزمان با کارمندی وجود دارد، داریم یا خیر. دلیل آن دوپهلوست. اول اینکه هیچ شواهد جامعی از وجود یک مجموعه خوب تعریف شده از صفات روانشناختی متمایزکننده کارافرینان از غیرکارافرینان وجود ندارد و دوم اینکه مثالهای فراوانی نشان می دهد که به عهده گرفتن کارآفرینی حتی زمانی رخ می دهد که آنها در بهبود سلامتی مطلق و نسبی جوامع شکست می خورند. مدلهای کنونی کارآفرینی ممکن است این مفروضات را ایجاد کند و ما فاقد تئوری هستیم که توضیح دهد چرا کارآفرینی در فقدان آنها همچنان ماندگار می ماند. برای مطرح سازی این مسئله، ما یک دیدگاه تئوریکی بازی تکاملی را با تمرکز بر جنبه رقابتی پدیده کارآفرینی به جای تمرکز بر ظواهر مثبت آن و درنظرگیری تناسب فردی به جای انتخاب گروهی را اتخاذ می کنیم.
تئوری بازی تکاملی مرتبط با تکامل رفتارهایی است که تاوان آنها به فراوانی شان بستگی دارد. هماهنگ با تصمیم گیری نزدیک بین در سطح فردی، تئوری بازی تکاملی رشد نسبی رفتارهایی را مفروض می دارد که بهتر از متوسط در یک لحظه خاص انجام می شوند. این یک فرضیه مناسب در مدلسازی کارآفرینی است چون کارافرینان معمولا فاقد اطلاعات لازم برای پیشگویی راهکارهای سایرعوامل اقتصادی و بهینه سازی عملکرد خود مطابق با آن می باشند. بازیهای تکاملی مناسب برای مطرح سازی سوالات متعدد مانند این است که تحت کدام شرایط رفتارهای تهاجمی طولانی مدت به برخی تعادل می رسد و چه هنگام برخی رفتارها منقضی خواهد شد.
نقش این مقاله سه جنبه دارد. اول اینکه نشان می دهیم که هر دو خویش فرمایی و کارمندی با هم در تعادل وجود دارد مادامی که نه تنها بازده های احتمالی بلکه زیانهای احتمالی کارآفرینی به قدر کافی بالا باشد. دوم اینکه ما نشان می دهیم که کارآفرینی تحت شرایط قاطعانه تری ماندگار خواهد ماند مانند فقدان مکمل های استراتژیک و انتخاب فردی در مقابل گروهی. سوم اینکه ما نشان می دهیم که لازم نیست صفات شخصیتی کارآفرینی و غیرکارآفرینی را برای تنظیم وجود همزمان خویش فرمایی و کارمندی مفروض داریم. البته، عوامل اقتصادی ممکن است از لحاظ توانایی هایشان متفاوت باشند. اگر چنین باشد، آنها راهکارهایی را انتخاب خواهند کرد که براساس مهارتهای خاصشان باشد و دستمزدهای انفرادی را کسب می کنند. طبق این زمینه ها، نتیجه گیری این است که مشاهدات صرف از وجود همزمان خویش فرمایی و کارمندی برای نشان دادن این امر کافی نیست که عوامل اقتصادی تعیین کننده انتخاب شغلها به دلیل صفات یا مهارتهای انفرادی باشند. برای حل و فصل کردن این موضوع تجربی، چارچوب ما حاکی از مقایسه درامدهای متوسط کارافرینان و غیرکارافرینان است. شواهد تجربی مرتبط مختلط است اما حاکی از انست که دست کم در ایالات متحده تمایز درامدها بزرگ نیست. از اینرو شتاب زده است اگر این فرضیه را رد کنیم که کارافرینان و سایر عوامل اقتصادی همگن هستند.

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Abstract

Studies show that countries exhibit a relatively stable level of entrepreneurial activity. To account for this fact, we adopt an evolutionary game theoretic approach. Based upon the analysis of games that capture essential features of the entrepreneurial phenomenon, we ascertain conditions under which evolutionary stable equilibria will be played by a population consisting of agents who engage in entrepreneurship and agents who do not. We show that entrepreneurship may persist even without assuming strategic complementarities or group selection. Lastly, we explain how information about equilibrium payoffs to self- and paid employment could help address the question of whether entrepreneurs differ from other economic agents.

۱ Executive summary

Empirical studies suggest that despite cross-sectional and longitudinal fluctuations, the prevalence of entrepreneurial activity may be a structural characteristic of a country (Minniti et al., 2005; Acs et al., 2004). Furthermore, substantial evidence demonstrates that risky and safe behavior, innovation and imitation, and more specifically, paid and self-employment have coexisted throughout history (Baumol, 1990; Parker, 2004). These facts raise the question of which individual behaviors could lead societies to exhibit a relatively stable proportion of people who start businesses and individuals who do not.

Several frameworks have been developed to address this question. These frameworks usually rely upon at least one of the following three assumptions. The most common among them is the supposition that entrepreneurs differ from other economic agents in terms of their preferences, endowments, personality traits or cognition (Busenitz and Barney, 1997; Casson, 1982; Holmes and Schmitz, 1990; Jovanovic, 1982; Kihlstrom and Laffont, 1979; Lucas, 1978; Knight, 1921; Schumpeter, 1934). Depending on the model, entrepreneurs may be more willing to take risks, more skilled or more confident than other economic agents. Second in prevalence is the assumption that entrepreneurial activities entail positive externalities, a premise motivated by the fact that other economic agents benefit from entrepreneurs when the latter take the risk of exploring unknown paths and exploiting novel opportunities (Bolton and Harris, 1999). Less common but still implicit in many arguments is the presumption that entrepreneurs provide a competitive advantage to the societies in which they interact and that this explains the survival of cognitive biases like overconfidence, which are usually ascribed to entrepreneurs (Bernardo and Welch, 2001).

Undeniably, these assumptions focus on crucial aspects of entrepreneurship. We nevertheless argue that in order to enhance our understanding of the entrepreneurial phenomenon, one must ask whether we need to assume heterogeneous agents (in terms of either their preferences toward risk or their personality traits), positive externalities and/or group selection to justify the fact that entrepreneurship coexists with paid employment. The reason for this is twofold. First, there is no conclusive evidence of the existence of a well defined set of psychological traits distinguishing entrepreneurs from non-entrepreneurs (Brockhaus and Horwitz, 1986; Gartner, 1988; Parker, 2004), and secondly, abundant examples demonstrate that entrepreneurial undertakings occur even when they fail to improve the absolute and the relative well being of societies. Current models of entrepreneurship make these assumptions, and we lack a theory that explains why entrepreneurship persists in their absence. To address this issue, we adopt an evolutionary game theoretic perspective, focusing on the competitive aspect of the entrepreneurial phenomenon rather than focusing on its positive externalities and considering individual fitness instead of group selection.

Evolutionary game theory is concerned with the evolution of behaviors whose payoffs are frequency-dependent. Consistent with myopic decision-making at the individual level, evolutionary game theory assumes the relative growth of behaviors that are performing better than average at a particular moment. This is a suitable assumption in modeling entrepreneurship because entrepreneurs usually lack the necessary information to predict the strategies of other economic agents and to optimize their performance accordingly (Busenitz and Barney, 1997). Evolutionary games are suitable for addressing several questions, such as under which conditions long-run aggregate behavior will settle into some equilibrium, and when certain behaviors will become extinct.

The contributions of this article are threefold. First, we show that both self-employment and paid employment will coexist in equilibrium as long as not only the potential gains but also the potential losses of entrepreneurship are high enough. Second, we show that entrepreneurship will persist under more stringent conditions, namely the absence of strategic complementarities and individual, as opposed to group, selection. Third, we demonstrate that it is not necessary to assume entrepreneurial and nonentrepreneurial personality traits to justify the coexistence of paid and self-employment. In our framework, individuals do not even need to earn idiosyncratic payoffs for both occupations to coexist. Of course, economic agents may differ in terms of their abilities. If so, they will choose strategies based on their particular skills and earn idiosyncratic payoffs. On these grounds, the conclusion is that the mere observation of the coexistence of self- and paid employment is not sufficient to demonstrate that economic agents are bound to choose occupations because of idiosyncratic traits or skills. To disentangle this empirical matter, our framework suggests comparing the average earnings of entrepreneurs and non-entrepreneurs. The relevant empirical evidence is mixed, but it suggests that, at least in the US, the earnings differentials are not large. It would therefore be premature to reject the hypothesis that entrepreneurs and other economic agents are homogeneous.

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا