این مقاله انگلیسی ISI در نشریه الزویر در 20 صفحه در سال 1999 منتشر شده و ترجمه آن 26 صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.
دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی | |
عنوان فارسی مقاله: |
نقش راهبردی خوداتکائی تکنولوژیکی در مدیریت توسعه |
عنوان انگلیسی مقاله: |
Strategic Role of Technological Self-Reliance in Development Management |
|
مشخصات مقاله انگلیسی (PDF) | |
سال انتشار | 1999 |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 20 صفحه با فرمت pdf |
رشته های مرتبط با این مقاله | مدیریت |
گرایش های مرتبط با این مقاله | استراتژی های توسعه صنعتی، سیاستهای تحقیق و توسعه، مدیریت استراتژیک، مدیریت پروژه |
چاپ شده در مجله (ژورنال) | پیش بینی های تکنولوژیکی و تغییرات اجتماعی – Technological Forecasting and Social Change |
ارائه شده از دانشگاه | دانشکده مدیریت موسسه تکنولوژی آسیایی، تایلند |
رفرنس | دارد ✓ |
کد محصول | F1215 |
نشریه | الزویر – Elsevier |
مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word) | |
وضعیت ترجمه | انجام شده و آماده دانلود |
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش | 26 صفحه با فونت 14 B Nazanin |
ترجمه عناوین تصاویر | ترجمه شده است ✓ |
ترجمه متون داخل تصاویر | ترجمه نشده است ☓ |
درج تصاویر در فایل ترجمه | درج شده است ✓ |
منابع داخل متن | درج نشده است ☓ |
کیفیت ترجمه | کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد |
فهرست مطالب |
چکیده
1- مقدمه 2- تحقق: مدیریت تکنولوژیکی در مرکز همه چیز 3- الزام آور: کمک به خود برای رقابت حاصل از بهره وری 4- پایه و اساس: حدود ابداع تکنولوژی جهت حصول و افزایش بهره وری 5- باز شناخت: مدیریت توسط پروژه با چشم اندازهای مختلف 6- درس: شیوه های تحلیلی و مقبول خیزش 7- نتیجه گیری: از وابستگی تا استقلال متقابل |
بخشی از ترجمه |
چکیده
در سایۀ پیشرفت های تکنولوژیکی، هر جامعه ایی در سرتاسر دنیا در حال حاضر بهتر از گذشته شده است. با وجود این مسئله برای همه جوامع لحاظ شده به شیوۀ انبوه صدق می کند اما شکاف نسبی موفقیت در داخل هر جامعه و بین جوامع مختلف رو به افزایش است. نقض این شکاف ها خود یکی از مهمترین چالش ها بر سر راه توسعه انسانی در قرن بیست و یکم می باشد. بررسی کامل و موشکافانۀ عوامل روند منفی مشاهده شده نشان می دهد که شکاف و نقص تکنولوژیکی خود ریشه تمام این مشکلات و چالش ها می باشد. داستان های موفقیت آشکارا به ما می گویند که ایجاد ظرفیت تکنولوژیکی، بهترین پایه و اساس رشد اقتصادی معنادار است که منجر به استاندارد زندگی بالا و موفقیت بیشتر شهروندان یک کشور می گردد. علاوه براین، حل مشکل خلاقانۀ مبتنی بر تکنولوژی و قابلیت مدیریت ابداعات تکنولوژیکی از شروط لازم و اساسی موفقیت مجریان معاصر تجارت که در محیط بازار جهانی رقابتی مشغول فعالیت هستند می باشد. توجه به این دروس خود به عنوان فراخوان روز برای تمام کشورهای در حال توسعه و هم چنین مجریان تجارت این کشورها محسوب می شود. در این مقاله به نقش راهبردی خوداتکائی تکنولوژیکی در مدیریت توسعه پرداخته خواهد شد. توضیحات ارائه شده در این مقاله با توجه به مسائلی است که تاکنون آموخته ایم و این که برای نقض شکاف گستردۀ ظرفیت تکنولوژیکی بین کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته چکار باید کنیم می باشد.
1- مقدمه
گزارش 99/1998 توسعۀ جهانی بانک جهانی مطرح می کند که نگاه ما به مسائل و مشکلات توسعه نگاهی نو می باشد یعنی از چشم انداز دانش. این گزارش بیان می کند که: کشورهای فقیر و مردم نه تنها به خاطر داشتن سرمایه کمتر با کشورها و مردم ثروتمند فرق دارند که دانش و اطلاعات کمتر نیز به دلیل این تفاوت است و درواقع، شکاف ظرفیت ایجاد دانش از شکاف دانشی بیشتر است. طبق گزارش بانک جهانی، گسترش ارتباطات از راه دور خود نویدبخش بهبود ظرفیت کشورهای در حال توسعه در جذب دانش می باشد. در سال 1987 یکی از برنامه های مجلۀ پیش بینی تکنولوژیکی و تغییر اجتماعی تمرکز خود را بر عنوان “ارزیابی قابلیت تکنولوژیکی در کشورهای در حال توسعه”:بحثی بر رویکردهای بنیادی و احتمالی معطوف کرد. مشاهده شد که شکاف بحرانی بین ملل در حال توسعه و توسعه یافته یک شکاف تکنولوژیکی است. به وضوح، اختلاف بین جوامع فقیر و غنی به پول برمی گردد اما اختلاف بین جوامع توسعه یافته و توسعه نیافته به واقعیت ظرفیت تکنولوژی بر می گردد. حتی هم اکنون نیز بسیاری از کشورهای در حال توسعه از جهات بسیاری (مثل منابع طبیعی، فرهنگ و غیره) غنی هستند اما از لحاظ تکنولوژی بسیار فقیر هستند.
|
بخشی از مقاله انگلیسی |
Abstract Thanks to technological advancements, every society — throughout the world — is now better off than before. Although this is true for all societies considered in an aggregate manner, within each society and between different societies, the relative gaps in prosperity are increasing. Reversing these gaps is the most important challenge for human development in the twenty-first century. A thorough scrutiny of the causes for the observed negative trends would indicate that technological gap is at the root of all. Success stories clearly tell us that technological capacity building is the best foundation for any meaningful economic growth that leads to a higher standard of living and greater prosperity for the citizens of a country. Moreover, technology-based creative problem solving and the ability to manage technological innovation are essential prerequisites for the success of contemporary business executives operating in the competitive globalized market environment. Paying attention to these lessons is the call of the day for any developing country government as well as for the business executives of that country. This article discusses the strategic role of technological self-reliance in development management, in terms of what we have learned so far and where we should be going, so as to reverse the widening technological capacity gap between the developed and developing countries. I. Introduction World Development Report 1998/99 of the World Bank proposes that we look at the problems of development in a new way — from the perspective of knowledge [1]. The report states that: Poor countries — and poor people — differ from rich ones not only because they have less capital but also because they have less knowledge. And indeed, even greater than the knowledge gap is the gap in the capacity to create knowledge. The World Bank Report goes on to suggest that expanding telecommunications hold the promise to improve every developing country’s capacity to absorb knowledge. Incidentally, back in 1987, there was a special issue of the Technological Forecasting and Social Change journal focusing on “Technological Capability Assessment in Developing Countries: A Discussion on Rationale and Possible Approaches” [2]. It was observed then that the crucial gap between the developed and the developing nations was a technological one. Clearly, the difference between the rich and poor societies may be money, but the difference between developed and under-developed societies is in fact technological capacity. Even now, many developing countries may be rich in some ways (for example, in terms of natural resource endowment, culture, etc.), but they are indeed very poor in technology. |