دانلود رایگان ترجمه مقاله چگونگی تاثیر تمرکز تنظیمی روی مقایسه های زمانی و انگیزش متعاقب (نشریه تیلور و فرانسیس 2013) (ترجمه رایگان – برنزی ⭐️)

نگاه به خود گذشته یا آینده: چگونگی تاثیر تمرکز تنظیمی روی مقایسه های زمانی و انگیزش متعاقب

Looking Towards the Past or the Future Self: How Regulatory Focus Affects Temporal Comparisons and Subsequent Motivation

چکیده
مقدمه
مقایسه‌ ای زمانی
تمرکز تنظیمی
تحقیق حاضر

چکیده
خودهای زمانی، منبعی غنی از استانداردهای بالقوه زمانی هستند، اما شناخت زیادی درباره اولویت برای خودهای زمانی ویژه وجود ندارد. در این مقاله به بررسی تاثیر یا عدم تاثیر تمرکز تنظیمی روی میزانی می‌پردازیم که افراد، خود را با خودهای گذشته و آینده مقایسه می‌کنند. افراد متمرکز بر ترویج (پیشرفت) که روی پیامدهای مثبت تمرکز دارند با احتمال بیشتری خود را با خودهای آینده خود مقایسه می‌کنند (مطالعه 1)، و در عین حال خود را در حوزه‌ای ارزیابی می‌کنند که در آن، خود آینده به عنوان برتر نسبت به خود فعلی مشاهده می‌شود (مطالعه 2). با این حال، افراد متمرکز بر پیشگیری که روی پیامدهای منفی تمرکز دارند خود را در جهت خودهای نامرغوب‌تر گذشته خود قرار نمی‌دهند. با حمایت از فرضیه تناسب شناختی ، افراد در ذهنیت ترویج (پیشرفت)، انگیزه بیشتری برای بهبود در مقایسه با خود آینده (در برابر گذشته) خود داشتند (مطالعه 3)..
1- مقدمه
افراد در طول زمان برای بهبود تلاش می‌کنند (تیلور، نتر و ویمنت، 1995). برای تعیین میزان و محل بهبود، افراد نیاز به ارزیابی وضعیت فعلی خود دارند. یکی از راه‌های دستیابی به شناخت درباره ویژگی‌ها و توانایی‌های فعلی فرد، انجام مقایساتی با استانداردهای مربوطه است. این استانداردها ممکن است افراد دیگر (فستینگر، 1954) یا خود فرد (آلبرت، 1977) باشند. هنگامی که استاندارد انتخاب شده مقایسه، خود باشد، افراد ممکن است خود را در برابر موارد زیر مقایسه کنند: پس زمینه آن چه که به آن شباهت داشتند یا فردی که انتظار داشتند (یا امیدوار بودند) روزی تبدیل به او شوند. آلبرت، 1977؛ ویسلون و راس، 2000). در اینجا عوامل موثر بر گرایش افراد به تمرکز بیشتر یا کمتر روی خود گذشته یا آینده را به عنوان مقایسه مربوطه مورد بررسی قرار می‌دهیم. ادعا می‌کنیم که اولویت برای استانداردها در طول مقایسه زمانی ممکن است بستگی به حالت‌های پیگیری هدف افراد داشته باشد (هیگینز، 1997). به ویژه فرضیه‌سازی می‌کنیم که ممکن است این احتمال به طور خاص وجود داشته باشد که افراد هنگام تلاش برای کسب دستاوردها و موفقیت‌ها، یعنی هنگامی که دارای تمرکز ترویجی (پیشرفتی) در ذهن خود هستند روی خود آینده تمرکز دارند و هنگام قرار گرفتن در ذهنیت پیشگیری، روی خود گذشته تمرکز دارند. علاوه‌براین، این فرضیه را ایجاد می‌کنیم که برای افراد با ذهنیت ترویجی (پیشرفتی)، تمرکز روی خود آینده، در مقایسه با تمرکز روی خود گذشته، باید انگیزه بیشتری را ایجاد کند و بر عکس این مطلب برای افراد با ذهنیت پیشگیری برقرار است.

مقایسه‌های زمانی

در دوره شناخت و ارزیابی خود، افراد روی مقایسه‌ها تکیه می‌کنند. یکی از منابع برجسته شناخت خود، قیاس‌های با سایر افراد است (فستینگر، 1954). افراد حتی روال‌های بیشتری را برای تفکر درباره افراد خاص دیگر در حین ارزیابی خود ایجاد می‌کنند. ماسویلر و روتر، 2003؛ روتر و ماسویلر، 2005). قیاس‌های با چنین استانداردهای روتینی به طور ویژه کارامد هستند (کورکوران و ماسویلر، 2009) ، که این ممکن است تا حدودی ناشی از دانش به سادگی قابل دسترس و دقیق در مورد چنین استاندارد پر کاربردی باشد. با این حال، فردی که افراد دارای بهترین شناخت نسبت به او هستند خود آن‌ها می‌باشد. بنابراین، تعجب‌آور نیست که مقایسه‌های زمانی نسبتا پر کاربرد هستند (افلک و تنن، 1991؛ آلبرت، 1977؛ ویمنت، تیلور و تیلور، 1995؛ ویلسون و راس، 2000). گرایش به استفاده از قیاس‌های زمانی، هنگامی که هر دو نوع اطلاعات مقایسه زمانی و اجتماعی قابل دسترس هستند بالاتر از زمانی است که آن‌ها دیگران را مورد ارزیابی قرار می‌دهند (زل و آلیک، 2009) و همچنین این گرایش هنگامی که افراد روی پیشرفت خود تمرکز دارند بیشتر از زمانی است که آن‌ها خود-ارزیابی انجام می‌دهند (ویلسون و راس، 2000). بنابراین، قیاس‌های زمانی حداقل به اندازه قیاس‌های اجتماعی، موثر و مناسب هستند. اما در حالی که تحقیقات در زمینه اتسانداردهای قیاس اجتماعی، زیاد و به خوبی ترسیم شده هستند (بیرنات و ایدلمن، 2007؛ سالس و ویلر، 2000)، قیاس‌های زمانی کمتر شناخته شده‌اند (ردرسدورف و گایماند، 2006؛ زل و آلیک، 2009). نقطه آغازی برای شناخت پیچیدگی‌های قیاس‌های زمانی ممکن است بررسی دقیق‌تر جهت زمانی (آینده در برابر گذشته) قیاس‌های زمانی ناخودآگاه باشد. تحقیقات در زمینه قیاس‌های زماین از چشم‌انداز آموزشی یا پیشرفتی عمدتا روی قیاس‌های با خودهای گذشته تمرکز داشته‌اند (به عنوان مثال، باتلر، 2000؛ راس و ویلسون، 2002؛ راب و فری، 1991؛ سالس و مولن، 1982؛ ویلسون و راس، 2001) ، اما قیاس‌های با خودهای آینده نیز انگیزش و خود-ارزیابی افراد را شکل می‌دهند (به عنوان مثال، هانکو، کراسیوس و ماسویلر، 2010؛ ویلسون، باهلر، لاوفورد، شمیدت، و یانگ، 2012). تفکر درباره خودهای احتمالی مثبت می‌تواند برای خود در اینجا و اکنون کمک کند (مارکوس و نوریوس، 1986؛ اویسرمن، بیبی و تری، 2006؛ راوولو و مارکوس، 1992). جهت مقایسه زمانی می‌تواند مهم باشد زیرا افراد عموما خود را به عنوان در حال بهبود در طول زمان مشاهده می‌کنند (باسری، چوما و ساوادا، 2012؛ کانتن و تیگن، 2008؛ راس و ویلسون، 2002؛ ریف، 1991؛ ویلسون و راس، 2001). بنابراین، مقایسه با خودهای گذشته اغلب به مقایسه‌ای رو به پایین تبدیل می‌شود و مقایسه با خودهای آینده اغلب به مقایسه‌ای رو به پایین تبدیل می‌شود. به عنوان مثال، دانش‌آموزان، خود گذشته خود را به طور قابل توجهی بیشتر به عنوان «بدتر» از خود فعلی در تعدادی از ویژگی‌های مربوط به خود ارزیابی کردند و خود آینده خود را به طول قابل توجهی بیشتر به عنوان «بهتر» ارزیابی کردند (ویسلون و راس، 2000). تحقیق حاضر به بررسی عوامل تعیین کننده این امر می‌پردازد که آیا افراد برای ایجاد حسی از خود فعلی، به گذشته یا آینده نگاه می‌کنند. به ویژه، جهت‌گیری تمرکز تنظیمی را به عنوان عاملی کمک کننده مورد بررسی قرار می‌دهیم.

Abstract

Temporal selves are a rich source of potential comparison standards, yet little is known about the preference for specific temporal selves. We examine whether regulatory focus influences to what extent people compare themselves to future or past selves. Promotion-focused individuals, who focus on positive outcomes, were more likely to compare themselves to their future selves (Study 1), specifically while appraising themselves in a domain in which the future self was seen as superior to the current self (Study 2). However, prevention-focused individuals, who focus on negative outcomes, did not orient themselves towards their past, inferior, selves. Supporting a cognitive fit hypothesis, individuals in a promotion-mindset were more motivated to improve when comparing with their future (vs. past) self (Study 3)..

1- Introduction

People strive to improve over time (Taylor, Neter, & Wayment, 1995). To determine how much and where to improve, they need to evaluate their current standing. One way to gain knowledge about one’s current traits and abilities is by drawing comparisons with relevant standards. These standards may be other people (Festinger, 1954) or the self (Albert, 1977). When the chosen standard of comparison is the self, individuals might evaluate themselves against the backdrop of what they used to be like, or they might compare themselves to the person they expect (or hope) to become one day (Albert, 1977; Wilson & Ross, 2000). We examine factors that affect people’s tendency to focus more or less on the past or on the future self as relevant comparison. We propose that the preference for standards during temporal comparison may depend on people’s modes of goal pursuit (Higgins, 1997). In particular, we hypothesize that people might be particularly likely to focus on the future self when striving for gains and success, i.e., when they have a promotion focus on their mind, and to focus on the past self when being in a prevention mindset. Furthermore, we hypothesize that for people with a promotion mindset a focus on the future self should be more motivating than a focus on the past self and vice versa for people with a prevention mindset..

Temporal Comparisons

In the course of understanding and evaluating the self, people rely on comparisons. One prominent source of self-knowledge is comparisons to other people (Festinger, 1954). People even establish routines to think about specific others while evaluating the self (Mussweiler & Ru¨ter, 2003; Ru¨ter & Mussweiler, 2005). Comparisons with such routine standards are especially efficient (Corcoran & Mussweiler, 2009), which might in part be due to the easily accessible and elaborate knowledge of such a frequently used standard. However, the person whom people know bestisthe self. Therefore itis not surprising thattemporal comparisons are relatively frequent (Affleck & Tennen, 1991; Albert, 1977; Wayment, Taylor, & Taylor, 1995; Wilson & Ross, 2000). The tendency to use temporal comparisons when both temporal and social comparison information are available is higher when people evaluate themselves than when they evaluate others (Zell & Alicke, 2009), and when people focus on selfenhancement rather than self-evaluation (Wilson & Ross, 2000). Thus, temporal comparisons seem to be at least as relevant and influential as social comparisons. But while the body of research on social comparison standards is large and well-mapped (Biernat & Eidelman, 2007; Suls & Wheeler, 2000), temporal comparisons are less well understood (Redersdorff & Guimond, 2006; Zell & Alicke, 2009). A starting point to understand the intricacies of temporal comparisons might be to more closely examinethetemporal direction (past vs. future) of spontaneoustemporal comparisons. Research on temporal comparisons from a developmental or educational perspective has primarily focused on comparisons with past selves (e.g., Butler, 2000; Ross & Wilson, 2002; Ruble & Frey, 1991; Suls &Mullen, 1982;Wilson & Ross, 2001), but comparisons with future selves also shape peoples’ self-evaluation and motivation (e.g., Hanko, Crusius, & Mussweiler, 2010; Wilson, Buehler, Lawford, Schmidt, & Yong, 2012). Thinking about positive possible selves can benefit the self in the here and now (Markus & Nurius, 1986; Oyserman, Bybee, & Terry, 2006; Ruvolo & Markus, 1992).The direction of temporal comparison might be important, because people generally perceive themselves as improving over time (Busseri, Choma, & Sadava, 2012; Kanten & Teigen, 2008; Ross & Wilson, 2002; Ryff, 1991; Wilson & Ross, 2001). Thus, comparing with past selves often translates into a downward comparison, and comparing with future selves often translates into an upward comparison. For example, students rated their past self as significantly more often as “worse” and the future self was rated significantly more often as “better” than the current self on a number of self-relevant traits (Wilson & Ross, 2000). The present research examined factors that determine whether people look toward the past or the future to make sense of the present self. In particular, we examined regulatory focus orientation as one contributing factor.

نگاه به خود گذشته یا آینده: چگونگی تاثیر تمرکز تنظیمی روی مقایسه های زمانی و انگیزش متعاقب

Looking Towards the Past or the Future Self: How Regulatory Focus Affects Temporal Comparisons and Subsequent Motivation