دانلود رایگان ترجمه مقاله کانسارهای طلا – نقره اپی ترمال Hauraki Goldfield، نیوزلند – Geoscienceworld 2011

کانسارهای طلا – نقره اپی ترمال Hauraki Goldfield، نیوزلند: معرفی

Epithermal Gold-Silver Deposits of the Hauraki Goldfield, New Zealand: An Introduction

چکیده
زمین شناسی و کانسارهای معدنی منطقه Hauraki Goldfield
این مقاله جنبه های مختلف کانسارهای طلا – نقره اپی ترمال و ارتباط ژنتیکی سیستم های هیدروترمال را در منطقه Hauraki Goldfield در شبه جزیره Coromandel در شمال نیوزلند بیان می کند. این منطقه شامل بیش از 50 کانسار Au-Ag اپی ترمال و چندین رخداد پورفیریCu-Au-Mo در محدوده ای با وسعت 200 در 40 کیلومتر و راستای شمالی – جنوبی می باشد. محصول تولید شده از این کانسارها بین سال های 1862 تا 2009 تقریبا 335000 کیلوگرم طلا و 6/1 میلیون کیلوگرم نقره می باشد. کانسارهای اپی ترمال در ارتباط با سیستم های هیدروترمال سطحی می باشند که سنگ میزبان آن ها، سنگ-های زون ولکانیکی Coromandel میوسن تا پلیوسن می باشد.
طلای پلاسری اولین بار در نزدیکی شهر Coromandel در سال 1852 کشف شد، اما به دلیل اندازه ی کوچک پلاسرها فعالیت های معدنی کمی بر روی آن ها انجام گرفت. تا اینکه در سال 1861 رگه های کوارتز طلادار در معدن Kapanga کشف شد. بررسی مناطق دیگر شبه جزیره Coromandel منجر به افتتاح معادن Thames در سال 1865، Karangahake درسال 1875 Waihi (Martha) در سال 1878 شد. دوره اصلی معدن کاری طلا با بسته شدن معدن زیرزمینی Martha در سال 1952 بسته شد. محصول تولید شده در این دوره بیش از 250000 کیلوگرم طلا و 1100000 کیلوگرم نقره بود.فاز جدید معدن کاری طلا در سال 1988 با افتتاح معدن روباز Marthaشروع شد. سپس بهره برداری به صورت روباز و زیرزمینی در Golden Cross از سال 1991 تا 1998 انجام شد وکانسار Favona به عنوان یک معدن زیرزمینی در 5/1 کیلومتری معدن روباز Martha در سال 2006 کشف شد. امروزه معدن کاری در معدن Martha ادامه دارد و با تولید 220000 کیلوگرم طلا و 1430000 کیلوگرم نقره در سال 2009 بزرگترین تولید کننده منطقه Hauraki Goldfield بوده است. معادن Thames، Karangahake،Golden Cross نیز از تولیدکننده های اصلی می باشند.
شبه جزیره Coromandel ترکیبی از سنگ های آتشفشانی میوسن و پلیوسن کم عمق و کانسارهای ولکانوکلاستیکی زون آتشفشانی Coromandel می باشد که گریوک های ژوراسیک پایانی و سنگ بستر آرژیلیتی را می پوشاند. سنگ های زون آتشفشانی Coromandel باهم ادغام شده اند و توسط کانسارهای آتشفشانی کوارترنری زون ولکانیکی Taupo در جنوب شبه جزیره Coromandel پوشیده شده اند. مهم-ترین سنگ های میزبان واحد های آندزیت بازالتی، آندزیت و داسیت در 18 تا 2.5 میلیون سال پیش است. زون آتشفشانی Coromandel محصولات کمان های Colville و Northland را دوباره ارائه می کند و این سازماندهی مجدد این کمان ها احتمالا حدود 10 میلیون سال پیش اتفاق افتاده است.
زون آتشفشانی Coromandel توطی چندین گسل و ساختار راهرومانند اصلی قطع می شود که ممکن است بازتاب ساختارهای بستر اصلی باشد. Morrell و همکاران خصوصیات ژئوفیزیکی منطقه Waihi-Waitekauri را در مرکز Karangahake توصیف می کنند که ممکن است سیستم های هیدروترمال بیشماری را متمرکز کرده باشد.
شبه جزیره Coromandel توسط ریفت Hauraki به سمت غرب حرکت کرده است. کانی سازی محصور به رگه های کوارتزی عمدتا با سنگ میزبان آندزیتی و داسیتی می باشد. Goldfield شامل 3 ایالت شمالی، شرقی و جنوبی است که در سن و نوع کانی سازی متفاوتند. کانسارهای ایالت شمالی قدیمی تر از کانسارهای ایالت های شرقی و جنوبی هستند، اکثرا از نوع آدولاریا – سرسیت می باشند و بین 16 تا 2 میلیون سال پیش تشکیل یافته اند. در حالت کلی 2 دسته زمانی بر اساس موقعیت، چینه شناسی ولکانیکی و تیپ کانی سازی وجود دارد. دسته قدیمی تر از 3/16 تا 8/10 میلیون سال پیش حاوی رگه-های اپی ترمال bonanza و کانی سازی پورفیری است که در ایالت شمالی تشکیل یافته اند. دسته دوم در ایالت های شرقی و جنوبی در 9/6 تا 6 میلیون سال پیش اتفاق افتاده است. بیشتر از 80 درصد طلای شناخته شده بین 9/6 تا 6 میلیون سال پیش ته نشین شده است. Morrell و همکاران با استفاده از اطلاعات ژئوفیزیکی و نقشه ها، آنومالی های مرتبط با دگرسانی های هیدروترمال و کانی سازی طلا – نقره اپی ترمال را مشخص کردند. 6 زون مغناطیسی با آنومالی های پتانسیم بالا در مرکز آن ها مشخص شد که حاکی از غنی شدگی پتاسیم و وجود سازندهای آدولاریا و ایلیت است. مطالعات ثقل سنجی آنومالی باقیمانده مثبت و مطالعات ژئوشیمیایی نیز آنومالی را در ارتباط با زون مغناطیسی نشان می دهد.

Geology and Mineral Deposits of the Hauraki Goldfield

The five papers that follow describe diverse aspects of epithermal gold-silver deposits and genetically related hydrothermal systems in the Hauraki goldfield on the Coromandel peninsula of the North Island of New Zealand (Fig. 1). The Hauraki goldfield contains more than 50 Miocene and Pliocene epithermal Au-Ag deposits and several porphyry Cu-Au-Mo occurrences in a 200-km-long by 40-km-wide north-south–trending belt (Fig. 1C; Christie et al., 2007). Production from these deposits between 1862 and 2009 totaled approx. 335,000 kg (10.8 Moz) of Au and 1.6 million kg (51.4 Moz) of Ag (Mauk et al., 2011). The epithermal deposits are related to subaerial hydrothermal systems hosted in rocks of the early Miocene to late Pliocene (~18–1.9 Ma) Coromandel volcanic zone (Skinner, 1986). Placer gold was first discovered near Coromandel township in 1852, but because of the small size of these placers, little mining activity occurred until the discovery of Au-bearing quartz veins in 1861 at the site of the Kapanga mine (Fig. 1C). Prospecting elsewhere on the Coromandel peninsula resulted in the opening of mines at Thames in 1865, Karangahake in 1875, and Waihi (Martha) in 1878. The major period of gold mining ended with the closure of the underground Martha mine at Waihi in 1952. Total production during this period was more than 250,000 kg (8.0 Moz) of Au and 1,100,000 kg (35.3 Moz) of Ag (Christie et al., 2007). Higher gold prices in the 1980s led to renewed exploration, and the recent phase of gold mining began in 1988 with opening of the Martha openpit mine at Waihi. This was followed by a combined open-pit and underground operation at Golden Cross from 1991 to 1998 and discovery of the Favona deposit, 1.5 km from the Martha open pit, which opened as an underground mine in 2006. Mining continues today at the Martha mine, and the Trio deposit, which lies between the Martha and Favona mines, is being developed through underground workings extending from the Favona mine. The Martha mine is by far the largest producer in the Hauraki goldfield, with total production through 2009 of ~220,000 kg (7.1 Moz) of Au and 1,430,000 kg (46 Moz) of Ag (Newmont Waihi Gold Limited, 2010), which accounts for approximately 66 percent of the total Au and 89 percent of the total Ag production of the Hauraki goldfield. Other major past producers were the Thames, Golden Cross, and Karangahake mines. The Coromandel peninsula is composed of Miocene and Pliocene subaerial volcanic rocks and volcaniclastic deposits of the Coromandel volcanic zone that unconformably overlie Late Jurassic graywacke and argillite basement (Fig. 1C; Skinner, 1986; Christie et al., 2007). Rocks of the Coromandel volcanic zone merge with and are overlain by Quaternary volcanic deposits of the Taupo volcanic zone at the southern end of the Coromandel peninsula. The Coromandel volcanic zone is a subduction-related magmatic arc whose eruptive products are medium-K and calc-alkaline with compositions that range from basaltic andesite to rhyolite. The main ore hosts are basaltic andesite, andesite, and dacite units in the 18 to 2.5 Ma Coromandel Group (Booden et al., 2011). The exact origin of the Coromandel volcanic zone is controversial. Mauk et al. (2011) summarize available evidence and interpretations and suggest that the Coromandel volcanic zone represents products of both the Northland and Colville arcs and that reorganization of these arcs may have occurred at about 10 Ma, just prior to a shift from andesite-dacite to bimodal andesite-rhyolite volcanism in the Coromandel volcanic zone. The active Taupo volcanic zone is at the southwest end of the Tonga-Kermadec-Taupo volcanic zone arc (Fig. 1B). The Coromandel volcanic zone is cut by north-northwest– and north-northeast– to east-northeast–striking faults (Fig. 1C). Most northeast- and east-northeast–striking faults are downthrown to the south, thereby lowering the Jurassic basement to the south, thickening the volcanic sequence toward the Taupo volcanic zone, and tilting these volcanic rocks gently eastward. Several major structural corridors cross the peninsula and may reflect major basement structures (Fig. 1D). Morrell et al. (2011) describe geophysical features in the Waihi-Waitekauri area in the central part of the KarangahakeOhui structural trend that may have localized numerous late Miocene hydrothermal systems..