دانلود ترجمه مقاله تاثیر مداخله شناختی رفتاری همراه با مدل تاب آوری بر کاهش علائم افسردگی و اضطراب در بیماران ESRD (ام دی پی آی ۲۰۲۳)

تاثیر مداخله شناختی رفتاری همراه با مدل تاب آوری بر کاهش علائم افسردگی و اضطراب و افزایش کیفیت زندگی در بیماران ESRD تحت درمان با همودیالیز

Effect of Cognitive Behavioral Intervention Combined with the Resilience Model to Decrease Depression and Anxiety Symptoms and Increase the Quality of Life in ESRD Patients Treated with Hemodialysis

چکیده
۱- مقدمه
۲- مواد و روشها
۳- نتایج
۴- بحث
۵- نتیجه گیری
منابع

چکیده

هدف از این مطالعه، مقایسه اثر مداخله مرکب شناختی-رفتاری (CBI) و مدل تاب آوری (CBI + R) بر درمان علایم افسردگی، علایم اضطراب و کیفیت عمر با روش CBI معمولی در بیمارانی با نارسایی کلیوی مرحله آخر (ESRD) است که تحت درمان جایگزینی همودیالیز قرار دارند.
روش: ۵۳ بیمار بطور تصادفی در دو گروه درمانی دسته بندی شدند. برای گروه کنترل (n = 25) از استراتژیهای درمانی بر مبنای رویکرد شناختی-رفتاری و برای گروه آزمایش (n = 28) از همین تکنیکها بعلاوۀ استراتژیهای مدل تاب آوری استفاده شد. در این مطالعه ما از ۵ ابزار روانشناسی شامل پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه اضطراب بک، مقیاس تاب آوری مکزیکی، مقیاس تحریف شناختی، پرسشنامه کیفیت عمر مرتبط با نارسایی کلیوی استفاده کردیم. از شرکت کنندگان در ابتدای مطالعه (قبل از درمان)، ۸ هفته بعد (انتهای دوره درمان) و ۴ هفته پس از انتهای درمان (دوره پیگیری)، ارزیابی بعمل آمد. نتایج بدست آمده با نرم افزار ANOVA برای مقادیر تکراری با روش آزمون بونفرونی با معناداری قابل توجه p < 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: اختلافات معناداری در افسردگی کلی و افسردگی جسمی و نیز اختلافاتی در ابعاد تحریف شناختی و نیز افزایش قابل توجهی در ابعاد تاب آوری برای گروه آزمایشی مشاهده گردید. اختلافات معناداری در تمام متغیرها برای گروه کنترل مشاهده گردید اما این گروه نمرات پایینتری در دوره های ارزیابی نشان دادند.
نتیجه گیری: مدل تاب آوری میتواند بازدهی رویکرد شناختی-رفتاری در کاهش علایم اضطراب و افسردگی را در بیماران ESRD تقویت کرده و توسعه دهد. 

۲- مواد و روشها
۲-۱ بیماران و طرح مطالعه
در این مطالعه، ۶۴ بیمار با روش نمونه برداری تصادفی در مرکز نفرولوژی بیمارستان Civil de Guadalajara Fray Antonio Alcalde مکزیک انتخاب شدند. بدین ترتیب که ابتدا یک غربالگری اولیه از ۱۵۱ بیمار با علایم افسردگی و اضطراب انجام شد (شکل ۱) و سپس ۶۴ بیمار با نمرات خفیف تا متوسط انتخاب شده و بصورت تصادفی به دو گروه درمانی اختصاص یافتند. در طی درمان مجموعاً ۱۱ بیمار به علل مختلف (پیوند کلیه، ضرورت بستری شدن در بیمارستان، مشکلات شخصی یا مرگ) از طرح مطالعه خارج شدند. بنابراین ۵۳ بیمار دوره درمان را کامل کرده و پیگیری پس از درمان را طی کردند (۲۵ نفر از گروه CBI و ۲۸ نفر از گروه CBI + R).

برای بیماران اختصاص یافته به گروه کنترل، روش CBI و برای بیماران گروه آزمایشی همین CBI به همراه دو جلسه مداخله تاب آوری (CBI + R) اجرا شد. هر دو گروه سه بار در هفته در جلسات درمانی همودیالیز حضور یافته و درمان تغذیه ای و دارویی معمول خود را ادامه دادند. بیماران ما در این مطالعه، تنها از بین افراد باسواد و فاقد سوابق روانپزشکی هم مدار و بدون سابقه بستری در بیمارستان طی ۶ ماه گذشته انتخاب شده بودند. پس از شرح پروتکل، تمام شرکت کنندگان رضایتنامه شرکت در مطالعه را امضا کردند. پروتکل مطالعه مورد تایید دو کمیته تحقیق و بیوتیک (پروتکل شماره CB/023/2017 و ۲۹۸/۱۷) قرار گرفت. بیمارانی با علایم شدید افسردگی یا اضطراب یا آنهایی که طبق گویه ۹ پرسشنامه بک، خیال خودکشی در سر داشتند به خدمات روانپزشکی ارجاع داده شدند.

ارزیابیها برای هر دو گروه در سه دوره مختلف انجام شد. اولین ارزیابی در خط مبنا (قبل از اولین جلسه درمانی)، دومین ارزیابی در انتهای درمان یعنی ۸ هفته بعد از درمان خط مبنا، و آخرین ارزیابی (پیگیری) ۴ هفته پس از پایان درمان انجام شد.

۲-۲ طرح مداخله
برنامه مداخله در گروه کنترل شامل اجرای روش CBI و در گروه آزمایشی شامل اجرای روش CBI + R بود. برای هر مداخله، از کُتب راهنمای استاندارد، یک کتاب برای بیمار و یک کتاب برای درمانگر، استفاده شد. هر کتاب راهنما حاوی اطلاعات و دستورالعملهایی برای هر فعالیت، تمرین و تکلیف مربوط به هر جلسه بود.