دانلود ترجمه مقاله استنت های فلزی زیست تخریب پذیر (سال 2014) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

استنت های فلزی زیست تخریب پذیر: مروری بر موضوعات و مطالعات بالینی

Biodegradable Metal Stents: A Focused Review on Materials and Clinical Studies

1- مقدمه

2- درمان انقلابی برای CAD

3- ظهور فلزات زیست تخریب پذیر برای استنتهای کرونری

3-1- منیزیم (Mg)

3-2- آهن (Fe)

3-3- روی (Zn)

4- به روز رسانی مطالعات درون تنی و بالینی در مورد استنتهای فلزی زیست تخریب پذیر

5- مسائل زیست سازگاری فلزات زیست تخریب پذیر

5-1- نتیجه گیری

بیماری عروق کرونری (CAD) از شایعترین بیماریهای قلبی ناشی از ایجاد پلاک در طول دیواره داخلی عروق کرونری است که لومن را باریک می کند و جریان خون را کاهش می دهد. استنت گذاری یک روش استاندارد برای درمان این بیماری است که عروق باریک را باز کرده و جریان خون را به حالت اول برمی گرداند. استنت گذاری با استفاده از استنتهای فلزی ساده ساخته شده از آلیاژهای ضد زنگ در ترکیب استنتهای کرونر ، انقلابی را بوجود آورده است. علی رغم مزایا و محدودیتهای کنونی در فن آوری استنت، قرار دادن دائمی استنتها در عروق بخصوص در مواردی مثل استفاده از آن برای کودکان، در حضور عروق نزدیک هم و … سوال برانگیز است. استنت های زیست تخریب پذیر که برای حمایت از دیواره عروق طراحی شده اند و پس از بازسازی آن ناپدید می شوند، انتخاب جالبی هستند که احتمالا درمان انقلابی بعدی CAD را نشان می دهند. منیزیم ، آهن ، روی و آلیاژهای آنها از جمله فلزاتی هستند که به عنوان مواد استنت زیست تخریب پذیر پیشنهاد شده اند. طراحی این فلزات به گونه ای است که در داخل بدن در طی یک فرایند خوردگی تدریجی تخریب و تجزیه می شوند و هیچ گونه مسمومیتی در بدن ایجاد نمی کنند از این رو فلزات زیست تخریب پذیر نامیده می شوند. استنتهای ساخته شده از منیزیم و آلیاژهای آن بسیار مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته اند و پس از استنتهای آهنی که در حیوانات مورد بررسی قرار گرفتند در آزمایشات بالینی انسان مورد مطالعه و بررسی قرار داده شدند. در ضمن، روی نیز اخیرا پیشنهاد شده است و تعداد کمی از مطالعات استفاده از آن را گزارش کرده اند. این مقاله یک مرور متمرکز بر توسعه فلزات زیست تخریب پذیر برای استنتها را ارائه می دهد.

مقدمه

بیماریهای قلبی عروقی (CVD) شامل بیماری عروق کرونری (CAD) ، بیماری عروق مغزی ، بیماری عروق محیطی ، بیماری روماتیسمی قلب، بیماری قلبی مادرزادی، و ترومبوز وریدی عمقی و آمبولی ریوی می باشد. در سال 2010 ، CVD عامل 31.9٪ از مرگها و معادل یک سوم از مرگها در ایالات متحده بود. در همان سال، 34٪ از مرگ و میرهای ناشی ازCVD قبل از 75 سالگی یعنی حدود 4 سال زودتر از عمر متوسط رخ داد. 1 در بین همه موارد CVD ، در سال 2010 CAD جان 379.559 آمریکایی را گرفت ، که حدود 50٪ از مرگ و میر ناشی از بیماری ها یا 1 مورد از هر 6 مرگ را در بر می گرفت. اگرچه میزان مرگ و میر مربوط به CVD از سال 2000 تا 2010 به 31٪ کاهش یافت، اما آمار ابتلا به این بیماریها همچنان بالا بود. 

نتیجه گیری

استفاده از فلزات زیست تخریب پذیر برای استنتهای کرونری، قابلیت زیادی را برای تغییرات اساسی در درمان بعدی بیماری عروق کرونر ایجاد می کند. زمانیکه که شریان بیمار کاملاً بهبود یافته باشد، هیچ دلیل منطقی برای باقی ماندن استنت در شریان وجود ندارد. و از آنجاییکه استنتهای فلزی زیست تخریب پذیر پس از انجام مأموریت خود ناپدید می شوند، ترمبوز و تنگی مجدد، اختلال اندوتلیالیزاسیون، و درمان طولانی مدت ضد پلاکت، عمدتا بعید به نظر می رسد. با این حال، هرچندکه هیجان این زمینه به ویژه در صنعت بسیار زیاد است، باید این واقعیت را دانست که عدم همبستگی بین مطالعات آزمایشگاهی و درون تنی و همچنین تعداد محدودی از مطالعات درون تنی و بالینی گزارش شده در مقالات، نشاندهنده محدودیتهای عمده ای برای توسعه این زمینه می باشد.

Coronary artery disease (CAD) is the most common type of heart disease caused by plaque building up along the inner walls of coronary arteries which narrows the lumen and reduces blood flow. Stenting is the current standard procedure to treat the disease by opening the narrowed arteries and restoring the blood flow. Stenting has been revolutionary evolved from the use of bare metal stents made of corrosion resistant alloys to the incorporation of anti-proliferative drugs in the drug eluting stents. Despite the advantages and limitation of the current stent technology, the permanent presence of stents in the arteries is questionable, especially for some applications, including pediatric, in presence of collateral arteries, and others. Biodegradable stents, designed to support the arterial wall and disappear after its remodelling, therefore constitute an interesting choice, possibly representing the next revolutionary treatment of CAD. Magnesium, iron, zinc and their alloys are among metals have been proposed as biodegradable stent materials. These metals are designed to degrade in vivo through corrosion process without posing toxicity problems to the body and called as biodegradable metals. Stents made of magnesium and its alloys have been the most studied, developed and reached clinical trials in humans, followed by those made of iron which reached in vivo studies in animals. Meanwhile, zinc is just recently proposed with only few studies have been reported. This papers presents a focused review on the development of biodegradable metals for stents.

INTRODUCTION

Cardiovascular diseases (CVD) include coronary artery disease (CAD), cerebrovascular disease, peripheral arterial disease, rheumatic heart disease, congenital heart disease, and deep vein thrombosis and pulmonary embolism. In 2010, CVD was responsible for 31.9% death, which equals to one of every three deaths in the United States. At the same year, 34% of deaths due to CVD occurred before the age of 75 years, about 4 years earlier than the actual average life expectancy.1 Among all CVD cases, CAD killed 379,559 Americans in 2010, about 50% of diseases mortality or 1 of every 6 deaths. Although the death rate related to CVD were declined up to 31% from 2000 to 2010, the burden of the diseases remains high.

CONCLUSION

The application of biodegradable metals for coronary stents constitutes a great potential to revolutionize the next treatment for coronary artery disease. As the diseased artery is fully recovered, there is no logical reason for the stent remains in the artery. And as the biodegradable metal stents disappear after fulfilling its mission, late stent thrombosis, impaired endothelialisation, and prolonged antiplatelet therapy are mostly unlikely. However, although the excitement of this field is high, especially in industry, one should recognise that the fact that the lack of correlation between in vitro and in vivo studies, as well as the limited number of in vivo and clinical studies reported in literature represent major limitations for the development of the field.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

استنت های فلزی زیست تخریب پذیر: مروری بر موضوعات و مطالعات بالینی

Biodegradable Metal Stents: A Focused Review on Materials and Clinical Studies