دانلود ترجمه مقاله آیینه برون مدرن

• بخشی از ترجمه:

چکیده
سده‌ بیستم با آرمان‌شهرهای آینده‌نگر و رؤیاهای تکامل بی‌پایان آغاز شد و با حسرت گذشته (نوستالژی) و جست‌وجوی بازسازی به پایان رسید. سده ی بیست و یکم نمی‌تواند در هیچ ‌کدام پناه جوید. نکته‌ پوچ و خنده داری در لحظه‌ی امروز بحران اقتصادی پساصنعتی و کشمکش فرهنگی پیش‌صنعتی ما وجود دارد. من کشمکشی میان مدرن و ضد مدرن یا صرفاً “برخورد تمدن‌ها” را در آن نمی‌بینم، آنچه می‌بینم بیشتر‌ برخورد نوگرایی نامتعارف است که از لحاظ زمانی و فضایی، با یکدیگر همگاه و هم‌ فاز نیستند. برنامه‌های چندگانه‌ جهانی‌شدن و ‌بومی‌جهانی شدن با هم همپوشی دارند، اما هم‌رویدادی ندارند. در این چارچوب چندگانگی (تکثر) های ستیزنده و درهم تنیده، پیش‌وند “پسا”( post) خود، کهنه و دیروزین می‌شود. تا پایان سده‌ی پیش، اندیشمندان بسیاری برای “پایان” تاریخ و هنر، کتاب و انسانیت ـ به شکلی که ما آنها را می‌شناختیم یا اشک ریختند و یا آنرا جشن گرفتند. در حالی که “پسا‌های” گوناگون یکی پس از دیگری از راه رسیدند، بسیاری از اسطوره‌های پیش‌مدرن هم خواهان سهم خود در قلمرو روشنفکری و معنویت شدند.
به جای پیشوندهای به سرعت در حال تغییر”پس، پسا”، “ضد”، “نو یا نئو”، “فرا” و “زیر” (مجموعه) که القاکننده‌ حرکتی سنگدلانه به پیش، “در ستیز” یا “فراروی” است و عاجزانه می‌کوشد “در دل یا درون” باشد، پیشنهاد من “برون یا بیرون” رفتن است: مانند: “برون‌سامانی”، “بیرون برادوی”، “بیرون نقشه”، یا “بیرون ‌درست (نادرست)، “برون‌آوازه”، “برون‌متعارف”، و گاه “برون‌رنگ” (به معنای نه همان رنگ و غیرعادی).[٢] “برون مدرن” دوربرگردانی به توانمندی کاووش نشده‌ی پروژه‌ ی مدرن است. گذشته‌های پیش‌بینی‌نشده و خطرکردن‌ها را در کوچه پس‌ کوچه‌های کناری تاریخ مدرن، در حاشیه‌های اشتباه روایت‌های اصلی فلسفی، اقتصادی و تکنولوژیکی مدرن‌سازی و پیشرفت بازیابی می‌کند. ویکتور شکلوفسکی نویسنده و منقد، خطوط کلی حرکت مهره‌ی اسب در شطرنج را پیشنهاد می‌دهد که دنباله‌رو “جاده‌ی پررنج دلاور” است و آنرا به دیالکتیک ارباب ـ برده‌ی “پیاده‌های وظیفه‌شناس و شاه” ترجیح می‌دهد. حرکت‌های اریب، قطری و زیگ‌زاگی نمایانگر بازی آزادی انسانی، در رویا‌رویی با آخرت‌جویی‌های سیاسی و ایدوئولوژی‌هایی است که دنباله‌رو قوانین ابرانسانی دست نادیدنی بازار یا قدم‌رو (مارش) پیشرفت است. در حالی‌ که در بیرون مسیر لگدکوب ‌شده‌ ساخت‌وسازهای چیره‌ی تاریخ ویراژ می‌دهیم، باید از مسیرها کناری هم پیش برویم، ولی نه مو به مو، و فرصت‌های از چشم افتاده و جاده‌های ناپیموده را بازیابیم. این فرصت‌ها همانند مسیرهای ترابری همگانی در چشم‌اندازهای امریکایی که شاهراه‌ها و بزرگ‌ شاهراه‌های در حال تجزیه و نابودی از آن می‌گذرند، و با کنترل گرهای چندکاره‌ ترافیک بازبینی می‌شوند، در حافظه‌ مدرن مدفون‌اند.

• بخشی از مقاله انگلیسی:

Abstractچ The twentieth century began with futuristic utopias and dreams of unending development and ended with nostalgia and quests for restoration. The twenty-first century cannot seek refuge in either. There is something preposterous in our contemporary moment of postindustrial economic crisis and preindustrial cultural conflict. I see in it not a conflict between modern and anti-modern, or a pure ―clash of civilizations,‖ but rather as a clash of eccentric modernities that are out of synch and out of phase with each other both temporally and spatially. Multiple projects of globalizations and globalizations overlap but don’t coincide. In this context of conflicting and intertwined pluralities, the prefix ―post‖ becomes itself passé. By the end of the last century various thinkers had mourned or celebrated the ―ends‖ of history and of art, of the book and of humanity as we knew it. While the various ―posts‖ succeeded one another, many premodern myths also claimed their share of the intellectual and spiritual territory. Instead of fast-changing prefixes—―post,‖ ―anti,‖ ―neo,‖ ―trans,‖ and ―sub‖—that suggest an implacable movement forward, against or beyond, and try desperately to be ―in,‖ I propose to go off: ―off‖ as in ―off kilter,‖ ―off Broadway,‖ ―off the map,‖ or ―way off,‖ ―off-brand,‖ ―off the wall,‖ and occasionally ―off-color.‖ ―Off modern‖ is a detour into the unexplored potentials of the modern project. It recovers unforeseen pasts and ventures into the side alleys of modern history at the margins of error of major philosophical, economic, and technological narratives of modernization and progress. Critic and writer Viktor Shklovsky proposes the figure of the knight’s move in chess that follows ―the tortured road of the brave,‖ preferring it to the master-slave dialectics of ―dutiful pawns and kings.‖ ۱Oblique, diagonal, and zigzag moves reveal the play of human freedom vis-à-vis political teleologies and ideologies that follow suprahuman laws of the invisible hand of the market or of the march of progress. As we veer off the beaten track of dominant constructions of history, we have to proceed laterally, not literally, and discover the missed opportunities and roads not taken. These lie buried in modern memory like the routes of public transportation in the American landscape traversed by decaying highways and superhighways, surveyed by multitasking traffic controllers.

دانلود رایگان مقاله انگلیسی

خرید ترجمه فارسی مقاله