دانلود ترجمه مقاله فرمول و کاربردهای کلینیکی مواد کامپوزیت – نشریه Ncbi

• بخشی از ترجمه:

چکیده
مواد کامپوزیت مختلفی برای ترمیم های مستقیم در دسترس هستند. شناخته شده ترین این مواد کامپوزیت های هایبرید هستذد. این گروه از مواد که اساس آنها متاکریلات ها و فیلرهای مختلفی همراه با سیلان ها به عنوان عوامل کوپل کننده میباشد، پیوسته در حال پیشرفت است. برخی معایب از جمله انقباض پلیمریزاسیون، چسبذدگی باکتریها و عوارض جانبی ناشی از آزاد شدن منومرها همچنان باقی مانده اند. مواد جدید با هدف کاهش معایب از طریق ایجاد هماهنگی بین اجزا تشکیل دهنده ماده مورد جستجو قرار میگیرند. مثلآ در مورد اورموسرها، بخشی از متاکریلات توسط یک ماده غیر ارگانیک جایگزین شد. مطابق با تحقیقات اخیر، خاصیت زیست سازگاری در مواد جدید پیشرفتی نداشته است. با ابداع کامپومر تلاش شد تا مزایای گلاس اینومرها و کامپوزیت ها جمعا در یک ماده فراهم شود. اما این هدف تنها تا اندازه ای حاصل شد زیرا آزاد سازی فلوراید از این ماده اندک است. در یک مطالعه در محیط طبیعی مشاهده شد که اثرات ضدپوسیدگی حداقل تا چند روز ابتدایی پس از گذاشتن ترمیم وجود دارد. جایگزین کردن منومرهای زنجیره ای با منومرهای حلقوی در ماتریکس کامپوزیت ها روش جدیدی برای کاهش انقباض پلیمریزاسیون است. گروه جدیدی از مواد بنام سیلوران ابداع شده اند. سروران ها مواد هیدروفوب هستند و برای باند به بافت سخت دندان بمیک سیستم ادهزیو اختصاصی نیاز دارند. برای اثبات برتری این گروه مواد نسبت به کامپوزیت های هایبرید به مطالعات کلینیکی بلند مدت نیاز است.

• بخشی از مقاله انگلیسی:

Summary

Various composite materials are available today for direct restorative techniques. The most well-known materials are the hybrid composites. This technology, based on methacrylates and different types of filler coupled with silanes, has been continuously improved. Disadvantages such as polymerisation shrinkage, bacterial adhesion and side effects due to monomer release still remain. The aim of material development is to eliminate or at least reduce these negative factors by adapting the individual components of the material. With ormocers, the methacrylate has been partially replaced by an inorganic network. According to recent studies, the biocompatibility was not improved in all cases. The development of compomer was an attempt to combine the positive properties of glassionomers with composite technology. This has only partially succeeded, because the fluoride release is low. In an in-situ study, a caries protective effect could be shown at least in the first days following filling placement with concurrent extra-oral demineralisation. By replacing the chain-monomers in the composite matrix by ring-shaped molecules, a new approach to reduce polymerisation shrinkage was investigated. A new group of materials, the siloranes, has been developed. Siloranes are hydrophobic and need to be bonded to the dental hard tissue using a special adhesive system. Longterm clinical studies are still needed to prove the superiority of this new group of materials over modern hybrid composites.

دانلود رایگان مقاله انگلیسی

خرید ترجمه فارسی مقاله