دانلود ترجمه مقاله مهاجرت هنرمندان عصر صفوی به هند

• بخشی از ترجمه:

چکیده
شاه طهماسب اول، در نامه ای به جلال الدین امیر بیک مهردار در زندان، به یکی از وقایع عصر صفوی به طور مبهمی به « تلاش ایرانیان در مهاجرت به هند» اشاره ای بارز دارد. اگرچه این موضوع که در یادداشت های معاصران وی نیز به طرزی وسیع انعکاس یافت، مورد تحقیق و پژوهش بسیاری از محققان قرار گرفته است، اما علیرغم این پژوهشها، دامنه ی اطلاعات ما در این مورد هنوز بسیار اندک است. در نگاه اول،شاید گمان شود به علت فقدان شواهد مستقیم، ابهامات موجود در این راه به سادگی مرتفع نخواهد شد لیکن باید گفت که تنها بخش اندکی از متون و منابع مربوط به این موضوع مورد بررسی قرار گرفته است، و شواهد تاریخی بسیاری، در این باب ناشناخته مانده یا نادیده گرفته شده است. از این رو به نظر میرسد جست و جوی نظامند وسیع در متون و منابع این عصر میتواند کارساز باشد. در این زمینه و به اعتبار مدارک موجود، پژوهش حاضر می کوشد تا مهاجرت های گسترده هنرمندان عصر صفوی را به هند مورد بررسی قرار دهد که اوج آن در زمان سلطنت طولانی شاه طهماسب مشاهده میشود، یعنی دوره ای بحرانی که تغییرات اجتماعی سخت و رنج آوری را به همراه داشته است.
به طور کلی در مورد شخصیت و زندگی شاه طهماسب پژوهش کاملی در دست نداریم و ناچاریم که به توصیف های کوتاه و نارسا و گاه حتی متناقض منابع محدود بررسی شده اکتفا کنیم تا پرده از چهره ی پادشاهی گرفته شود که چندان شناخته شده نیست. منابع می گویند که شاه در٩٣٠ ه.ق.(١٥٢٣م.)، در هنگام جلوس به سلطنت، کمتر از یازده سال داشت. نیز تقریبا تمامی منابع این عصر متفق القول اند که شاه در این هنگام یعنی در طفولیت و در ابتدای سلطنت، به هنر و هنرمندان گرایش بسیار نشان می داد به طوری که نه تنها خود از آموزش نقاشی و خوشنویسی بهره مند شد بلکه آن را در بین درباریان نیز گسترش داد. این سیاست در سال های بعد نیز دوام آورد.

• بخشی از مقاله انگلیسی:

Abstract

Shah Tahmasb I, in a letter to the imprisoned Seal Keeper, Jalal-ed-Din Amir-Beik, unambiguously mentions a significant event of Safavid times, namely the Persians‟ efforts at migrating to India. Although this course of events is also widely reflected in his contemporaries‟ notes, and has been studied by many researchers, but our knowledge in this regard is still scarce. At first glance, it may appear that the lack of direct evidence will prevent any significant headway to be made in this concern. Yet, only a small part of the texts and sources related to this subject have been investigated so far, and many relevant historic clues are yet unknown. Therefore, it appears that a wide-ranging systematic search in the texts and sources of this period can be fruitful. Hence, relying on existing documents, the present research attempts to examine the massive migration of Safavid artists to India, which reached its peak during the long reign of Shah Tahmasb, an era of crises that culminated in harsh social changes.

Generally speaking, no complete account of Shah Tahmasb‟s personality and life is available, and we have to make do with the terse, incomplete and occasionally contradictory descriptions given by existing sources in order to reveal the face of an otherwise little known monarch. Sources record that he was almost eleven years old upon his accession to the throne in 930 AH / AD 1523.2 Almost all the sources of the time also unanimously record that, in his young age, the king was greatly attracted to the arts and artists, to the extent that he not only took painting and calligraphy lessons, but also promoted these arts among his courtiers. He kept to this policy in later years.

دانلود رایگان مقاله انگلیسی

خرید ترجمه فارسی مقاله