| دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
|
|
| عنوان فارسی مقاله: |
هنرنوازی در سده ی نوزدهم ایران |
| عنوان انگلیسی مقاله: |
Art Patronage of the Nineteenth Century Iran |
|
|
| مشخصات مقاله انگلیسی و ترجمه فارسی | |
| سال انتشار مقاله | 2012 |
| تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 16 صفحه با فرمت pdf |
| تعداد صفحات ترجمه مقاله | 16 صفحه با فرمت word به صورت تایپ شده با قابلیت ویرایش |
| رشته های مرتبط با این مقاله | نمایش – هنرهای تجسمی |
| رفرنس | دارد |
| منبع | Tavoosonline |
- بخشی از ترجمه:
چکیده
هنرنوازی (پشتیبانی مالی و معنوی هنر) در ایران دوران قاجار (١٩٧۵- ١٩٢۵) شاهد فرازونشیب‌های برجسته‌ای بود. عناصری مانند دسترسی به مواد نقاشی، مدارس هنری تازه گشوده شده، پشتیبانی مالی آموزش در مدرسه‌های هنری و کار برای روزنامه‌ها و ناشران همه به هنرمندان کمک کرد تا خودکفاتر شوند و در جایگاه خود در رابطه با هنرنوازان بیشتر جا بیفتند. چنین دگرگونی‌هایی شمار و گونه‌ی هنرنوازان را افزایش داد. برای نمونه، طبقه‌ی متوسط، به خرید نگاره‌های چاپ سنگی (لیتوگرافی) و عکسهایی دست زد که به چشم همگان بسیار زیبا می‌نمود. پیامدش به وجود آمدن علاقه ایرانیان به نقاشی واقع‌گرای اروپایی شد که در آن زمان از نقاشی سنتی برتر دیده می‌شد. به عکس، هنرنوازان اروپایی به دنبال کارهای هنری سنتی و باستانی بودند. علاقه آنها برخی از هنرمندان را تشویق کرد تا سبک سنتی نگارگری دست‌نوشته‌ها را از نو زنده کنند و برداشت تصویری اروپایی را در سبک ایرانی (که به مینیاتور ایرانی نامدار بود) جای دهند و به این ترتیب سبک تازه‌ای بیافرینند.
١. مقدمه
نیروی هنرنوازی در رهبری هنرمندان و در نتیجه در شکل بخشیدن به هنر در ایران در دوران قاجار (١١٧۵- ١٣٠۴) را نمی توان نادیده گرفت. بهترین استادان هنر آن دوران زندگی خود را در دربارهای شاهان و با کار سفارشی می‌گذراندند تا دهه‌های پایانی سده‌ی نوزدهم که کمال‌الملک، هنرمند دربار ناصرالدین شاه و مفظرالدین شاه دربار را ترک کرد و شروع به نقاشی روی بومهای سفارشی و غیرسفارشی کرد. شاید او نخستین نقاش درباری بود که دربار را ترک کرد و کارگاه نقاشی مستقلی برای خود به راه انداخت.(١) عناصری مانند دسترسی به مواد نقاشی، مدارس هنری تازه گشوده شده، پشتیبانی مالی آموزش در مدرسه‌های هنری و کار برای روزنامه‌ها و ناشران همه به هنرمندان کمک کرد تا خودکفاتر شوند و در جایگاه خود در رابطه با هنرنوازان بیشتر جا بیفتند. پیامد اصلی این جریان، پیدایش فردگرایی در میان هنرمندان پابه‌پای نیازهای جامعه‌ی ایرانی و علاقه‌ی هنرنوازان بود.
- بخشی از مقاله انگلیسی:
Abstract
Art patronage in Iran in the Qajar period (1795-1925) witnessed preeminent fluctuations. Elements such as the availability of materials for painting, newly opened art schools, financial support for teaching at schools, and working for newspapers and publishers all helped artists to become more self-sufficient and solidified their positions in relationships to their patrons. Such changes increased the number and type of patrons as well. Middle-class, for example, purchased lithographed images and photographs, which were affordable for and available to the public. The result was Iranian‘s interest in European realistic painting, which was regarded at that time as superior to traditional Iranian image making. By contrast, European patrons were looking for more traditional artworks and ancient artifacts. Their interest encouraged some artists to revive the traditional style of manuscript illumination and merge European figurative rendering within traditional Persian format (known as Persian miniature painting), thus creating a new style.
| دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
|
|
| عنوان فارسی مقاله: |
هنرنوازی در سده ی نوزدهم ایران |
| عنوان انگلیسی مقاله: |
Art Patronage of the Nineteenth Century Iran |
|
|