دانلود رایگان ترجمه مقاله گیاهان دارویی و معطر در سیستم های جنگل زراعی – اسپرینگر 2004

مقاله انگلیسی رایگان

ترجمه فارسی رایگان 

فهرست مقاله:

چکیده
مقدمه
جنگل ها و نهالستان های جنگلی
باغچه های خانگی
مناطق بافر کنار رودخانه ای
گیاهان دارویی به عنوان درختان فوق اشکوب
گیاهان دارویی به صورت میانکاری
نتیجه گیری

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

چکیده :
تعداد زیادی از افراد در کشور های در حال توسعه به شدت وابسته به گیاهان به خصوص گیاهان جنگلی باری درمان انسان و دام می باشند. به علاوه، چندین گیاه معطر برای استفاده ها و مصارف تجاری و خانکی رایج میباشند. به طور کلی، آن ها موسوم به گیاهان دارویی و معطر می باشند. حدود 12.5 درصد از 422000 گونه گیاهی در دنیا ثبت شده اند که دارای ارزش دارویی هستند با این حال تنها صد مورد از آن ها برای کشت استفاده می شوند. با کاهش منابع طبیعی و افزایش تقاضای جهانی، map بایستی برای اطمینان از عرضه منظم و نیز حفاظت کشت شود. از آن جا که بسیاری از گیاهان معطر تحت پوشش جنگلی بوده و متحمل به سایه پسند، آگروفارستری یک راهبرد آسان برای بهبود کشت و حفاظت می باشد. کشت گیاهان با چرخه رشد کوتاه به صورت میانکاری در بین پایه های درختان و بین گونه های زراعی، کشت درختان دارویی به صورت عرضه کننده سایه، مرزو سازه های حفاظتی خاک، میانکاریMAP با گونه های خوراکی و استفاده از آن ها در برنامه های جنگل داری از این برنامه ها می باشد. تقاضای رشد برای MAP موجب شده است تا آن ها به گونه های جایگزین برای کشاورزان در مناطق حاره ای باشند. گونه های معطر به عنوان گونه هایی با پتانسیل بالا، نیازمند توجه ویژه ای به طیف وسیعی از موضوعات از روش های تکثیر تا روش های برداشت وفراوری، جمع اوری ژرم پلاسم و بهبود کنترل کیفیت و غیره است. مدیریت جنگلی مشترک با کشاورزان و گشت قرار دادی با شرکت های دارویی موجب ترویج کشت گیاهان دارویی می شود.
مقدمه
گیاهان معطر و دارویی(MAP) نقش مهمی در درمان و سلامت مردم در سراسر دنیا به خصوص در کشور های در حال توسعه ایفا می کنند. تا ظهور طب مدرن، بشر برای درمان بیماری های خود و دام ها وابسته به گیاهان بود. جوامع بشری در سرتاسر دنیا طیف عظیمی از دانش بومی را در طی قرن های مختلف در خصو ص موارد مصرف گیاهان دارویی و برای استفاده های مربوطه دیگر نظیر سم برای ماهیان و شکار، تخلیص آب و برای کنترل افات و بیمار های کیاهان و دام ها ذخیره سازی کرده اند. حدود 80 درصد جمعیت بسیاری از کشور های در حال توسعه هنوز از طب سنتی برای درمان بیماری های انسانی استفاده می کنند( سیلوا 1997). چین، کوبا، هند، سری لانکا و تایلند و برخی از کشور های دیگر ، کاربرد رسمی سیستم های طب سنتی را در برنامه های درانی خود تایید کرده اند. برای مثال سیستم طب سنتی هندی موسوم به آیورودا “،” سیدها “و” طب یونانی می باشند و استفاده از آن ها بستکی به مشتقات آن ها برای درمان بیماری های انسانی دارد( پراچاباتی و همکاران 2003). افراد در روستا ها و مناطق دور افتاده به طب سنتی وابسته اند زیرا سیستم مدرن پر هزینه است. بسیاری در کشور های اسیایی و افریقایی از طب سنتی به دلایل باور های قدیمی خود استفاده می کنند زیرا می گویند آن ها در درمان برخی از بیماری های مزمن موثر تر هستند و اثرات جانبی برخی از دارو های مدرن را ندارند و از نظر اقتصادی نیز به صرفه هستند. از این روی در بسیاری از جوامع، سیستم های مدرن و سنتی طب به طور مستقل استفاده می شوند.
حدود 12.5 درصد 422000 گونه کیاهی ثبت شده در دنیا دارای ارزش دارویی هستند و نسبت گیاهان دارویی به کل گیاهان ثبت شده در کشور های مختلف از 4.4 تا 20 درصد متغیر است( شیپمن و همکاران 2002). حدود 25 درصد دارو ها در داروخانه های مدرن دارای منشا گیاهی هستند و بسیاری شامل انالوگ های سنننتیگ هستند که بر اساس ترکیبات الگوی ایزوله شده از گیاهان بدست می ایند. بیش از 60 درصد دارو های تجویز شده در کشور های اروپای شرقی متکل از کیاهان عالی هستند0( لانست 1994). این دارو ها دارای خواص درمانی بسیاری هستند از جمله قرص های ضد بارداری، استروئیدها و شل کننده های عضلانی برای بیهوشی و جراحی شکم( که همگی از سیب زمینی شیرین Dioscorea villosa) تولید می شوند، و گنه گنه و آرتمیسینین علیه مالاریا؛ مشتقات دیژیتال برای نارسایی قلبی؛ و داروهای ضد سرطان وینبلاستین، اتاپوسید و تاکسول از موارد دیگر هستند. این ترکیبات را نمی توان به طور مقرون به صرفه تولید کرد به این معنی که تولید آن ها نیازمند حجم زیادی مواد گیاهی اولیه است( وان استرز 1997).
اهمیت جهانی مواد MAPبا توجه به حجم مبادله در سطح بین المللی و ملی کاملا مشهود است. در طی1990 میلادی، واردات بین المللی گزارش شده گیاهان معطر و دارویی برای استفاده دارویی به بیش از 350000 Mg با ارزش 1 میلیارد دلار رسیده است. تعداد کمی از کشور ها، بیش از 80 درصد واردات را به خود تخصیص داده اند و این در حالی است که صادرات آن مربوط به 12 کشو.ر است. اگرچه ژاپن و کره مصرف کننده های اصلی گیاهان دارویی هستند، چین وهند بزرگ ترین تولید کننده ها هستند. هنک کنگ، امریکا و المان از مراکز مهم تولید کننده هستند. هنک کنک، امریکا و المان از مرکز تجارتی مهم می بانشد براو.رد شده است که تعداد کل گیاهان معطر و دارویی در تجارت بین الملل حدود 2500 گونه در سراسر دنیا است( شیپمن و همکاران 2002).

بخشی از مقاله انگلیسی:

Abstract

A large number of people in developing countries have traditionally depended on products derived from plants, especially from forests, for curing human and livestock ailments. Additionally, several aromatic plants are popular for domestic and commercial uses. Collectively they are called medicinal and aromatic plants (MAPs). About 12.5% of the 422 000 plant species documented worldwide are reported to have medicinal values; but only a few hundred are known to be in cultivation. With dwindling supplies from natural sources and increasing global demand, the MAPs will need to be cultivated to ensure their regular supply as well as conservation. Since many of the MAPs are grown under forest cover and are shade tolerant, agroforestry offers a convenient strategy for promoting their cultivation and conservation. Several approaches are feasible: integrating shade tolerant MAPs as lower strata species in multistrata systems; cultivating short cycle MAPs as intercrops in existing stands of plantation tree-crops and new forest plantations; growing medicinal trees as shade providers, boundary markers, and on soil conservation structures; interplanting MAPs with food crops; involving them in social forestry programs; and so on. The growing demand for MAPs makes them remunerative alternative crops to the traditional ones for smallholders in the tropics. Being underexploited species with promising potential, the MAPs require research attention on a wide array of topics ranging from propagation methods to harvesting and processing techniques, and germplasm collection and genetic improvement to quality control and market trends. Joint forest management with farmers and contract farming with drug companies with buyback arrangement will promote cultivation of medicinal plants.

Introduction

Medicinal and aromatic plants (MAPs) play an important role in the healthcare of people around the world, especially in developing countries. Until the advent of modern medicine, man depended on plants for treating human and livestock diseases. Human societies throughout the world have accumulated a vast body of indigenous knowledge over centuries on medicinal uses of plants, and for related uses including as poison for fish and hunting, purifying water, and for controlling pests and diseases of crops and livestock. About 80% of the population of most developing countries still use traditional medicines derived from plants for treating human diseases (de Silva 1997). China, Cuba, India, Sri Lanka, Thailand, and a few other countries have endorsed the official use of traditional systems of medicine in their healthcare programs. For example, the Indian systems of medicine ‘Ayurveda,’ ‘Sidha’ and ‘Unani’ entirely, and homeopathy to some extent, depend on plant materials or their derivatives for treating human ailments (Prajapati et al. 2003). People in villages and remote areas primarily depend on traditional medicines as the mod ern system is out of reach and expensive. Many among the educated in Asian and African countries use traditional medicines for reasons of firm belief that they are more effective than modern medicines for certain chronic diseases, they do not have side effects of some of the modern medicines, and/or for economic reasons. Thus, in many societies, traditional and modern systems of medicines are used independently. About 12.5% of the 422 000 plant species documented worldwide are reported to have medicinal value; the proportion of medicinal plants to the total documented species in different countries varies from 4.4% to 20% (Schippmann et al. 2002). About 25% of drugs in modern pharmacopoeia are derived from plants (phytomedicines) and many others are synthetic analogues built on prototype compounds isolated from plants. Up to 60% of the drugs prescribed in Eastern Europe consist of unmodified or slightly altered higher plant products (Lancet 1994). These drugs carry important therapeutic properties including contraceptives, steroids and muscle relaxants for anesthesia and abdominal surgery (all made from the wild yam, Dioscorea villosa); quinine and artemisinin against malaria; digitalis derivatives for heart failure; and the anti-cancer drugs vinblastin, etoposide and taxol. These compounds cannot be synthesized costeffectively, which means that their production requires reliable supplies of plant material (van Seters 1997). The global importance of MAP materials is evident from a huge volume of trade at national and international levels. During the 1990s, the reported annual international importation of MAPs for pharmaceutical use amounted on average to 350 000 Mg valued at over USD 1 billion (Table 1). A few countries dominate the international trade with over 80% of the global import and export allotted to 12 countries each. Whereas Japan and Korea are the main consumers of medicinal plants, China and India are the world’s leading producing nations. Hong Kong, United States and Germany stand out as important trade centers. It is estimated that the total number of MAPs in international trade is around 2500 species worldwide (Schippmann et al. 2002).