دانلود رایگان ترجمه مقاله ابزار شناختی نوآورانه در توانبخشی بیماری پارکینسون – هینداوی 2015

مقالات انگلیسی و ترجمه های فارسی رایگان با فرمت PDF آماده دانلود رایگان میباشند

همچنین ترجمه مقاله با فرمت ورد نیز قابل خریداری و دانلود میباشد

مقاله انگلیسی رایگان (PDF)

ترجمه فارسی رایگان (PDF)

خرید ترجمه با فرمت ورد

فهرست مقاله:

چکیده

1-مقدمه

2- تصویر سازی حرکتی و یادگیری حرکتی

3- تصویر سازی حرکتی در بیماری پارکینسون

4- مشاهده عملی و یادگیری حرکتی

5- مشاهده عمل در بیماری پارکینسون

6-نتیجه گیری

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

1-مقدمه
بیماری پارکینسون، یک اختلال نورودژنراتیو پیچیده می باشد که با علایم حرکتی و غیر حرکتی همراه است. از آن جا که هیچ گونه درمان مشخصی وجود ندارد، مدیریت پارکینسون بر اساس درمان با درو درمانی( استاندارد طلایی) و یا با رویکرد ها ی جراحی عصبی می باشد( تحریک مغزی عمیق DBS). با این حال، حتی با مدیریت پزشکی و جراحی بهینه، بیماران پارکینسون، کاهش پیشرونده در اتونومی را با افزایش سختی در فعالیت ها ی روزانه و در ابعاد مختلف تحرک نظیر انتقال، تعادل و موقعیت حرکتی نشان می دهند. به همین دلیل، درخصوص استفاده از درمان توانبخشی به عنوان درمان همراه فارماکولوژیکی و عصب شناختی با هدف بیشینه سازی توانایی کارکردی و کاهش عوارض، توجه زیادی وجود دارد.
یک فرا تحلیل اخیر در خصوص مداخلات فیزیوتراپی(1) شواهدی را در خصوص مزایای بالینی مهم برای پیاده روی و تعادل در بیماران پارکینسون ارایه کرده اند. با این حال، مقایسه رسمی فنون مختلف را نمی توان انجام داد و شواهد ناکافی در خصوص پشتیبانی از یک مداخله فیزیوتراپی وجود دارد. مرور منابع اخیر بر لزوم کارازمایی ها ی کافی برای توسعه رویکرد ها ی نواورانه و اثبات کارایی بلند مدت و مقرون به صرفکی بهتر فیزیوتراپی در پارکینسون تاکید کرده اند. فیزیوتراپی بر اساس عملیات جسمانی برای بهبود توانایی ها ی حرکتی می باشد. با این حال، دستور العمل ها ی جدید نشان داده اند که فیزیوتراپی بیماران پارکینسون بایستی موجب افزایش کیفیت حرکت و استقلال عملکردی با استفاده از مداخله مربوط به مرحله پیشرفت درمانی شود.
با توجه به مداخلات فیزیوتراپی، چندین رویکرد با هدف اموزش بیماران با استفاده از راهبرد ها ی شناختی و توجهی وابسته به استفاده از مدار ها ی حرکتی ارایه شده اند. در واقع، اثبات شده است که راهبرد ها ی محرک مرتبط با شروع و تسهیل فعالیت حرکتی ور اهبرد ها ی توجه( نظیر دستور العمل ها ی وابسته به مکانیسم ها ی شناختی کنترل حرکتی ) موجب بهبود عملکرد با استفاده از مسیر ها ی جایگزین تحت تاثیر پارکینسون می شوند(3). در این صورت، تصویر برداری حرکتی و مشاهده اعمال دو روش اموزشمی باشند که توجه زیادی را به صورت ابزار توانبخشی برای بیماران با اختلالات عصب شناختی معطوف کرده اند(4-6).
هدف این مقاله مروری نشان دادن این است که هر دو تصویر برداری حرکتی و مشاهده عملی بیانگر دو رویکرد توانبخشی نواورانه است که در بیماری پارکینسون امکان پذیر بوده و به این ترتیب موجب ایجاد مزیت ها ی معنی دار و قابل توجهی می شود.ما اقدام به خلاصه سازی MI و AO، نقش آن ها در یادگیری حرکتی و ناهنجاری ها ی احتمالی در بیماران پارکینسون می پردازیم. به علاوه ما مروری بر شواهدی داریم که موید استفاده از MI و AO در توانبخشی بیماران پارکینسون هستند.

بخشی از مقاله انگلیسی:

1. Introduction

Parkinson’s disease (PD) is a complex neurodegenerative disorder characterized by motor and nonmotor symptoms. Since no known cure exists, the management of PD is traditionally based on symptomatic treatment with drug therapy (levodopa being considered the “gold standard”) or with neurosurgical approaches (Deep Brain Stimulation, DBS). However, even with optimal medical or surgical management, patients with PD still experience a progressive deterioration of their autonomy with increasing difficulties in daily living activities and in various aspects of mobility such as gait, transfers, balance, and posture. For this reason, there has been increasing recourse to the inclusion of rehabilitation therapies as an adjuvant to pharmacological and neurosurgical treatment with the aim of maximizing functional ability and minimizing secondary complications. A recent meta-analysis of physiotherapy interventions [1] provided evidence of short-term, small but significant and clinically important benefits for walking speed and balance in PD patients. However, formal comparison of different techniques could not be performed and there was insufficient evidence to support one specific physiotherapy intervention [2]. The latter reviews pointed out the need for more adequate trials and for the development of innovative approaches demonstrating a longer-term efficacy and better cost-effectiveness of physiotherapy in PD. Traditionally, physiotherapy was based on physical practice to improve motor abilities (such as muscular strength, gait, or coordination); however, the new guidelines highlighted that physiotherapy for PD needs to maximise quality of movement and functional independence by means of a tailored intervention linked to the stage of the disease progression. With regard to physiotherapy interventions, several approaches aim to teach patients using compensatory attentional/cognitive strategies that may rely on the recruitment of alternative motor circuits. Indeed, it has been demonstrated that both cueing strategies (based on the use of external stimuli associated with the initiation and facilitation of a motor activity) and attentional strategies (such as instructions which rely on cognitive mechanisms of motor control and are internally generated) are able to improve walking performance by using alternative pathways unaffected by PD [3]. In this sense, motor imagery (MI) and action observation (AO) are two training techniques that have recently gained attention as a promising rehabilitation tool for patients with neurological disorders [4–6]. The aim of this perspective review was to show that both motor imagery (MI) and action observation (AO) represent two innovative rehabilitation approaches that are feasible in Parkinson’s disease (PD) and potentially able to induce significant benefits. Here we briefly summarized the basic mechanisms underlying MI and AO, their role in motor learning, and possible abnormalities in patients with PD. Further, we reviewed the available evidences supporting the use of MI and AO in the rehabilitation of Parkinsonian subjects.