دانلود رایگان ترجمه مقاله اثر شیمی آب منفذی بر رفتار هیدرومکانیکی رس دریایی نرم – الزویر 2014

دانلود رایگان مقاله انگلیسی تاثیر شیمی آب حفره ای بر روی رفتار هیدرومکانیکی رس دریایی نرم لیانیونگانگ به همراه ترجمه فارسی

 

عنوان فارسی مقاله: تاثیر شیمی آب حفره ای بر روی رفتار هیدرومکانیکی رس دریایی نرم لیانیونگانگ
عنوان انگلیسی مقاله: Effect of pore water chemistry on the hydro-mechanical behaviour of Lianyungang soft marine clay
رشته های مرتبط: مهندسی عمران، مهندسی دریا، هیدرودینامیک، خاک و پی، سازه، سازه های دریایی و مهندسی هیدرولیک
فرمت مقالات رایگان مقالات انگلیسی و ترجمه های فارسی رایگان با فرمت PDF میباشند
کیفیت ترجمه کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد 
نشریه الزویر – Elsevier
کد محصول F512

مقاله انگلیسی رایگان (PDF)

دانلود رایگان مقاله انگلیسی

ترجمه فارسی رایگان (PDF)

دانلود رایگان ترجمه مقاله

خرید ترجمه با فرمت ورد

خرید ترجمه مقاله با فرمت ورد
جستجوی ترجمه مقالات جستجوی ترجمه مقالات مهندسی عمران

 

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

1-معرفی
در شرق و جنوب چین نهشته های چهارگانه ای مانند رس نرم به وسیعی انباشته شده اند.نهشته های اطراف شهر لیانیونگانگ(LYG) در ایالت جیانگسو به طور کامل با نهشته های رس دریایی نرم انباشته شده در شمال دریای زرد مشترک است(نگاه کنید به شکل 1).شایان ذکر است که رس هایی که در شهر لیانیونگانگ توسط سیر قهقرایی طبیعت در حدود 4800 تا 6000 سال پیش در دریا انباشته شده اند.تقریبا 1000 سال پیش رودخانه باستانی زرد (یا هوانگه) مسیر خود را تغییر داد و وارد دریای زرد در جنوب منطقه لیانیونگانگ شد که مقادیر زیادی رسوب از فلات لوئس در شمال غربی چین را با خود به همراه آورد.این اطلاعات توسط زمین شناسان و و جغرافی دانان تایید شده است.(برای نمونه به xue et al,2003 نگاه کنید).
اخیرا تعداد زیادی سازه مانند بزرگراه ،راه آهن و ساختمان در این منطقه ساخته شده اند و این باعث تشویق تعداد زیادی محقق جهت بررسی رفتار مکانیکی رس دریایی لیانیونگانگ در یک دهه ی اخیر شده است.Liu و همکاران در سال 2008 تعدادی آزمایش نفوذ مخروط فشار(CPTu) در محل انجام دادند و روش های کنونی تعیین پارامترهای خاک با استفاده از CPTu را تایید کردند.Deng(2005) تعدادی آزمایش پره ی در محل انجام داد و نتایج را مقاومت برشی قبل و بعد از دست خوردگی مقایسه کرد.آنها نتیجه گرفتند که مقدار حساسیت خاک در رس دریایی لیانیونگانگ تقریبا 6 تا 8 می باشد.Hong و همکاران در سال 2010 رفتار تراکمی رس دریایی بازسازی شده را در صفحه (1+e) وlog(σ’v) مورد بررسی قرار دادند و نتیجه گرفتند که فشار دستخوردگی طبیعی تابعی از نسبت میزان رطوبت اولیه بر میزان رطوبت (LL) است.اگرچه تعدادی مطالعه روی رس دریایی لیانیونگانگ انجام شده است ولی تا حالا تاثیر شوری آب حفرای مورد بررسی قرار نگرفته است ،اگرچه تشکیل آب حفره ای میتواند برای خطوط ساحلی مختلف متفاوت باشد و متواند با نمک زدایی زمین ها به طور چشم گیری تغغیر کنند.
در واقع خاک های نزدیک دریاها و کارخانه های نمک به ناچار توسط آب تازه دچار خوردگی می شوند و این منجر به نمک زدایی میشود و به نوبه خود رفتار خاک را تغییر می دهد و باعث ضرر رساندن به سازه های بزرگ مانند بزرگراه ها و خاکریزها میشوند.
چندیدن نویسنده گزارش های در مورد تاثیر خیلی زیاد شیمی آب حفره ای بر روی رفتار هیدرو مکانیکی خاک ها ارائه کرده اند.چن و آنادراجاه (1998) و سریهاران و پراکاش (1999) و کایا و همکاران (2006) تاثیر شیمی آب حفره ای را بر روی رسوب گذاری و و دوغاب های با NaCl,CaCl2,AlCl3 و سیالات اورگانیک مورد مطالعه قرار دادند و مشاهده کردند که رفتار رسوب گذاری و حجم نهایی بستگی به والانس یون ،غلظت ، مقدار PH و ثابت عایق سیال بستگی دارد.آنها تلاش کردند که مکانیزم استفاده از پارامترهایی مانند ثابت عایق و پتانسیل زتا را با استفاده بسط تئوری لایه دوگانه توصیف کنند.کایا و فانگ (2000)،سریهاران و همکاران(2002)، دی مایو و همکاران(2004)، گاجو و مینز(2007) و یوکسلن و آکسوی(2008) با استفاده از تئوری لایه دوگانه تاثیر والانس کاتیون،غلظت یون،PH آب حفره ای و رس معدنی را روی حدود اتربرگ(LL ,PL) مورد بررسی قرار دادند.آنها ذکر کردند که وقتی LL رس ها از 110% کمتر می باشد تاثیر نمکی حدود اتربرگ چشمگیر نیست.گاجو و مینز(2007) مشاهده کردند که LL بنتونیت-سدیم ایتالیا ابتدا با افزایش غلظت یون اندکی از 436% تا 500% افزایش می یابد و سپس با افزایش بیشتر غلظت یون به یکباره تا 100% کاهش می یابد(آستانه غلظت یون 0.1 mol/dm3 می باشد).
عبدااله و همکاران(1997)، سریهاران و پراکاش(1999)، اورن و کایا(2003)،دی مایو و همکاران(2004)، عبدااله و همکاران(1997) و گاجو و مینز(2003) تاثیر شوری آب حفره ای را روی رفتار تراکم پذیری و خاک های متراکم شده مورد مطالعه قرار دادند.اورن و کایا (2003) مشاهده کردند که تراکم پذیری رس های تقویت شده با Na+,Ca+2 و محلول Al+3 همگن شده ، با موارد دیگر متفاوت است و نشانه فشردگی به ترتیب زیر است: Al-clay>Ca-clay>Na-clay.عبدااله و همکاران (1997) مشاهده کردند که ،رس به شدت پلاستیک اردن با رس معدنی معمول مانند ایلیت و لایه ترکیب شده ایلیت-سمکتیت تقویت شده با Ca+2 ،K+ و محلول Na+ ، دارای چگالی خشک متفاوت هستند.در همه موارد کاهش شدید در پتانسیل تورم و نسبت ضریب تحکیم ثانویه بر نشانه فشردگی مشاهده شد.گاجوو مینز(2007) تاثیر شیمی آب حفره ای را بر روی مقاومت برشی خاک های دست خورده و متراکم شده مورد بررسی قرار دادند و مشاهده کردند که با آب یون زدایی شده زاویه اصطکاک پسماند دارای کمترین مقدار است و با تغلیظ HCl یا NaOH افزایش می یابد.اسمایلز(2008) تاثیر آب حفره ای را روی هدایت هدرولیکی مورد بررسی قرار داد و رابطه ای بین هدایت هیدرولیکی (ضریب نفوذ پذیری) و پتانسیل شیمیایی آب پیشنهاد کرد.
مطالعاتی که در بالا به آنها اشاره شد با هردونوع خاک دست خورده و خاک متراکم شده یا دوغاب مرتبط می باشد.تعدادی از محققین خاک سفت طبیعی را مورد بررسی قرار دادند.واکیم(2005) نمونه های رس طبیعی را در یک محیط نمکی کنترل شده قرار داد تاثیر شوری را مورد بررسی قرار داد.
دنگ(2011a) آزمایشات ادومتر را با آب یون زدایی شده و آب محل روی رس بوم طبیعی انجام داد. در آزمایش هایش تکمیل جایگزینی آب حفره ای مورد تایید قرار نگرفت و شک برانگیز بود.
طبق اطلاعات نوسنده تا کنون شیمی آب حفره ای برای رس دریایی نرم مورد بررسی قرار نگرفته است.در این مطالعه CPTu در محل و بررسی های گمانه زنی در دو محل انجام شد(سایت 1 و سایت 2در شکل 1).سایت 1 در در یک معدن نمک در 50 متری خط ساحلی دریای زرد قرار دارد و دارای رس با 4.91% شوری آب حفره ای میباشد. سایت 2 در 30 کیلومتری خط ساحلی دریای زرد قرار دارد و دارای رس با 0.56% شوری آب حفره ای میباشد.در آزمایشگاه یک دستگاه ادومتر (تحکیم تک محوری) مخصوص مورد استفاده قرار گرفت که اثر شوری را روی رفتار تغییر حجم رس سایت 1 مورد بررسی قرار می داد.آزمایش هم MIP جهت مشاهدات ریزساختاری مو رد استفاده قرار گرفت.علاوه بر این جهت بررسی های بیشتر تاثیر شیمی آب حفره ای بر روی حدود اتربرگ مورد بررسی قرار گرفت.

بخشی از مقاله انگلیسی:

1. Introduction

In the east and the south of China, quaternary sediments, such as marine soft clays, are widely deposited. These sediments are quite common in the area around Lianyungang city (LYG), Jiangsu Province, in relation to the soft marine clay deposited in the north of the Yellow sea (see Fig. 1). Note that the clays in LYG area were deposited in the sea regression environment from about 4800 to 6000 years ago. Roughly 1000 years ago, the ancient Yellow River (or Huanghe) changed its runway and entered the Yellow Sea in the south of the LYG region, bringing large amount of sediment from the loess plateau in the northwest of China. These works were confirmed by geologists and geographers (see for instance Xue et al., 2003). Recently, many new structures, such as highway, railways and buildings, have been constructed in this region, explaining the particular interest of many researchers for this clay — the mechanical behaviour of the LYG marine clay was intensively studied in the last decades. Liu et al. (2008) conducted a number of in-situ piezo-cone penetration (CPTu) tests and verified the existing methods of determining soil parameters by CPTu. Deng (2005) performed in-situ vane tests and compared the values of shear strength before and after remoulding. They concluded that the sensitivity value of the LYG marine clay is approximately 6–8. Hong et al. (2010) analysed the compression behaviour of the reconstituted LYG marine clay in the plane of log (1 + e) and log σ′v and concluded that the intrinsic remoulding pressure is a function of the ratio of initial water content to liquid limit (LL). Although a number of studies on the LYG marine clay have been conducted, the effect of pore water salinity has not been investigated, even though the pore water composition can be quite different for different coastal lines and can change significantly by land desalination. Indeed, the soil close to the seas or the salterns has been inevitably eroded over time by fresh water, leading to desalination, and in turn changing the soil behaviour and causing hazards to infrastructure such as highways and embankments. Several authors have reported the significant effect of pore-water chemistry on the hydro-mechanical behaviour of soils. Chen and Anadarajah (1998), Sridharan and Prakash (1999) and Kaya et al. (2006) studied the pore water effect on the sedimentation of dispersions and slurries with NaCl, CaCl2, AlCl3 and some organic fluids, and observed that the sedimentation behaviour and the final volume depend on the ion valence, concentration, pH value and dielectric constant of the fluid. They tried to describe the mechanism using parameters such as the dielectric constant and Zeta potential, based on the diffuse double layer theory. Kaya and Fang (2000), Sridharan et al. (2002), Di Maio et al. (2004), Gajo and Maines (2007) and Yukselen-Aksoy et al. (2008) analysed the effects of cation valence, ion concentration, pH of pore water and clay minerals on the Atterberg’s limits (LL and plastic limit: PL) based on the diffuse double layer theory. They noted that when the LL of clays is lower than 110%, the salinity effect on the Atterberg’s limits is not significant. Gajo and Maines (2007) observed that the LL of a Na-bentonite from Italy firstly increases slightly from 436% to about 500% with the increase of ion concentration, then decreases sharply to approximately 100% with further increase of ion concentration, the threshold ion concentration being 0.1 mol/dm3 . Abdullah et al. (1997), Sridharan and Prakash (1999), Ören and Kaya (2003), Di Maio et al. (2004), Abdullah et al. (1997), and Gajo and Maines (2007) studied the pore water salinity effect on the compressibility behaviour of clays and compacted soils. Ören and Kaya (2003) observed that the compressibility of homoionised clays treated with Na+, Ca2+ and Al3+ solutions differs from each other, and the compression index order is: Al-clay N Ca-clay N Na-clay. Abdullah et al. (1997) observed that highly plastic Jordan clays with the major clay minerals as illite and a mixed layer of illite–smectite, treated without or with Ca2+, K+ and Na+ solutions have different maximum dry densities. In all cases, drastic decreases in swelling potential and ratio of the secondary consolidation coefficient to the compression index were identified. Gajo and Maines (2007) studied the pore water chemistry effects on the shear strength of remoulded and compacted soils and observed that with deionised water, the residual friction angle is the smallest; it increases with the concentration of HCl or NaOH. Smiles (2008) analysed the pore water effect on hydraulic conductivity and proposed a relationship between hydraulic conductivity and water chemical potential. The studies mentioned above dealt with either remoulded soils or compacted soils or slurries. Some authors investigated natural stiff soils. Wakim (2005) placed natural clay samples in a controlled salinity environment to study the salinity effect. Deng et al. (2011a) performed oedometer tests on natural Boom Clay with deionised and site waters. In their tests, the completion of the pore water replacement was not veri- fied and was thus uncertain. To the authors’ knowledge, the pore water chemistry effect has not been studied for soft marine clays. In this study, the in situ CPTu and borehole investigation were performed at two sites, i.e. Site 1 and Site 2 (see Fig. 1). Site 1 is located in a saltern 50 m far from the coastline of the Yellow Sea and involves clay at 4.91% pore water salinity. Site 2 is 30 km far from the coastline of the Yellow Sea and involves clay at 0.56% pore water salinity. In the laboratory, a special oedometer was used to study the effect of salinity on the volume change behaviour of the clay from Site 1. The mercury intrusion porosimetry (MIP) was applied for the microstructure observation. Moreover, the effects of pore water chemistry on the Atterberg’s limits were examined for further verification.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا