دانلود رایگان ترجمه مقاله تاثیر آنالوگ آدنوزین و متیل کزانتین بر حساسیت انسولین در موش صحرایی – الزویر 1984

مقاله انگلیسی رایگان

ترجمه فارسی رایگان 

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

چکیده
غلظت انسولین که باعث تحریک نیمی از حداکثر گلیکولیز مورد استفاده برای آماده سازی عضلات سولوس می شود، به طور معنی داری توسط آنالوگ های آدنوزین، 2-کلرادوژنسیین و I-phenylisopropyladenosine افزایش می یابد اما به وضوح توسط آنالوگ متیل زانتین، 8-phenyltheophylline کاهش می یابد.2-Chloroadenosine غلظت انسولین مورد نیاز برای تحریک را گلیکولیز نیمه حداکثر، از حدود 100 تا 2OO ~ واحد / میلی لیتررا افزایش میدهد. 8 -Phenyltheophylline این غلظت انسولین را از حدود 100 تا 10 پونات در میلی لیتر کاهش می دهد، اثري شبیه به آنچه توسط افزودن آدنوزین دامیناز به محیط کشت یا تمرین دادن حیوانات اهدا کننده به مدت 4 هفته تولید می شود.

1. مقدمه
انسولین میزان گلیکولیز و سنتز گلیکوژن را در عضله تحریک می کند. [11] ادعا شده است که آدنوزین،که در داخل عضله تولید می شود، حساسیت گلیکولیز به انسولین را کاهش می دهد اما حساسیت روند سنتز گلیکوژن را تغییر نمی دهد. بنابراین، حضور آدنوزین دامیناز (ADA) در محیط کشت نهفته،(که باعث کاهش غلظت آدنوزین می شود)غلظت انسولین مورد نیاز برای تولید نیمه حداکثرتحریک گلیکوژن در عضله سولوس جدا شده از -100 تا 10 / واحد / میلی لیتر [2] را کاهش می دهد .اثر ADA با اضافه کردن آنالوگ آدنوزین، N-6-pheny 1 ‘isopropyladenosine لغو شد.آدنوزین دارای بسیاری از عملکردها به عنوان پیام رسان محلی در بافت های مختلف است [3،4].همه نه ولی بیشتر این اثرات، با اتصال به گیرنده خارج سلولی شناخته شده به عنوان “سایت R”عمل می کنند. آنالوگهای آدنوزین (به عنوان مثال، PIA) به عنوان مشابهان یا موافقان آدنوزین برای این من کان عمل می کنند در حالی که آنالوگ های متیل کزانتی (مانند 8-فنیل تئوفیلین (PTh)) به عنوان مخابرات عمل می کنند. اگر آدنوزین حساسیت انسولین را از طریق این گیرنده تحت تاثیر قرار دهد، پیش بینی می شود که آنالوگ های آدنوزین باید حساسیت انسولین گلیکولیز عضلانی را به انسولین کاهش دهند در حالیکه آنالوگ های متیل کاسانتین باید این حساسیت را افزایش دهند.اثرات دو آنالوگ آدنوزین، 2-کلروآدروآنوزین (2ClAdo) و PIA و دو آنالیز متیل کاسانتین، ایزوبوتیل متیل سکتین (MIX) و PTh، بر حساسیت گلیکولیز، سنتز گلیکوژن و اکسیداسیون گلوکز به انسولین در آماده سازی عضله جدا شده سولوس مورد بررسی قرار گرفته و نتایج ارائه شده و مورد بحث قرار گرفته است.
2.مواد و روش ها
حیوانات، مواد شیمیایی و آنزیم ها از منابع موجود در [9] به جز [U-4C] گلوکز،به دست آمده اند که از مرکز رادیو اکتیو (Amersham)، PIA که از Boehringer (Lewes، E. Sussex) و 2ClAdo، MIX و PTh سیگما (لندن) به دست آمده اند. موشهای که با در رفتگی گردن و عضله ی سولوس هر پا کشته شده بودند ، به دقت بررسی شدند. عضله سولوس به دو نوار 25-35 میلی گرم همانطور که در [9،10] آمده، تقسیم شدند وبه گیره های فولادی ضدزنگ متصل شدند و به طور مستقیم به 4 میلی لیتر حایل بی کربنات KrebsRinger در pH 7.4، حاوی 1٪ آلبومین نابالغ ،( که یک شب در برابر بافر دیالیز شده بود)و 5 میلی مولار گلوکز، در 25 میلی لیتر فلاسک Erlenmeyer سیلیکون شده در دمای 37 درجه سانتیگراد منتقل شدند(برای جزئیات بیشتر) [را ببینید].بافر با OJCO2 (95: 5) به مدت 30 دقیقه تهیه شده است.نوارها به مدت 30 دقیقه روی هم قرار گرفتند ، به یک بطری دیگری که حاوی محتوی یکسان است، به جز وجود 5 میلی گرم گلوکز حاوی گلوکز (0.25 و / میلی لیتر) و انسولین در O-10 munits / ml (جدول و انجیر برای جزئیات را ببینید) منتقل شدند و برای ۶۰ دقیقه دیگر روی انکوباسیون شدند. فلاسکها به طور مداوم در طول تزریق و همچنین برای 15 دقیقه اول دوره نهفتگی گازدار شده اند. نهفتگی خاتمه داده شد، عضله ومحیط نهفتگی درمان شده و میزان تشکیل لاکتات، سنتز گلیکوژن و تولید دی اکسید کربن اندازه گیری شده است.{2}.

بخشی از مقاله انگلیسی:

Abstract

The concentration of insulin that produces half-maximal stimulation of glycolysis by stripped soleus muscle preparations is markedly increased by the adenosine analogues, 2-chloroadenosine and I@-phenylisopropyladenosine, but is markedly decreased by the methyl xanthine analogue, 8-phenyltheophylline. 2-Chloroadenosine increases the concentration of insulin required to stimulate glycolysis half maximally, from about 100 to 2OOO~units/ml. 8-Phenyltheophylline decreases this concentration of insulin from about 100 to 10 punits/ml, an effect which is similar to that produced either by addition of adenosine deaminase to the medium or to exercise-training of the donor animals for 4 weeks.

1. INTRODUCTION

Insulin stimulates the rates of glycolysis and glycogen synthesis in muscle [ 11. Evidence has been obtained that adenosine, which is produced endogenously in muscle, decreases the sensitivity of glycolysis to insulin, but does not change the sensitivity of the process of glycogen synthesis. Thus, the presence of adenosine deaminase (ADA) in the incubation medium (which decreases the concentration of adenosine) decreased the concentration of insulin required to produce half-maximal stimulation of glycolysis in isolated soleus muscle from -100 to 10 /units/ml [2]. The effect of ADA was abolished by the addition of the adenosine analogue, N6- p h eny 1’ isopropyladenosine (PIA). Adenosine has many functions as a local messenger in different tissues [3,4] and most, if no all, of these effects are mediated by binding to an extracellular receptor known as the ‘R-site’ [5,6]. It is suggested that analogues of adenosine (e.g., PIA) act as adenosine agonists for this site whereas methyl xanthine analogues (e.g., 8-phenyltheophylline (PTh)) act as antagonists [7,8]. If adenosine influences insulin sensitivity through this receptor, it is predicted that adenosine analogues should decrease insulin sensitivity of muscle glycolysis to insulin whereas methyl xanthine analogues should increase this sensitivity. The effects of two adenosine analogues, 2-chloroadenosine (2ClAdo) and PIA, and two methyl xanthine analogues, isobutylmethylxanthine (MIX) and PTh, on the sensitivity of glycolysis, glycogen synthesis and glucose oxidation to insulin in the isolated stripped soleus muscle preparation have been investigated and the results are presented and discussed here.

2. MATERIALS AND METHODS

Animals, chemicals and enzymes were obtained from the sources in [9], except for [U-‘4C]glucose, which was obtained from the Radiochemical Centre (Amersham), PIA which was obtained from Boehringer (Lewes, E. Sussex) and 2ClAdo, MIX and PTh which were obtained from Sigma (London). Rats were killed by cervical dislocation and the soleus muscle from each leg carefully exposed. The soleus muscle was divided into two strips of 25-35 mg as in [9,10] and attached to stainless steel clips and transferred directly to 4 ml KrebsRinger bicarbonate buffer at pH 7.4, containing 1% de-fatted albumin (which had been dialysed overnight against the buffer) and 5 mM glucose, in 25 ml siliconised Erlenmeyer flasks at 37°C (see [lo] for details). The buffer had been pregassed with OJCO2 (95 : 5) for 30 min. The strips were pre-incubated for 30 min, transferred to another flask containing the same medium except for the presence of 5 mM glucose containing [U-14C]glucose (0.25 &i/ml) and insulin at O-10 munits/ml (see table and figs for details) and incubated for a further 60 min. The flasks were gassed continuously during the preincubation and also for the first 15 min of the incubation period. The incubation was terminated, the muscle and incubation medium treated and the rate of lactate formation, glycogen synthesis and carbon dioxide production measured as in [2].