دانلود رایگان ترجمه مقاله استفاده از داروهای تجویزی (اسپرینگر 2003)

مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب) 

نتایج گزارشات منتشر شده نشان می‌دهند که نه تنها تعدیل برای وضعیت سلامتی مهم است، بلکه همچنین در تشخیص بین داروی تجویزی و داروهای بدون نسخه در بررسی ارتباط مصرف دارو با موقعیت اجتماعی- اقتصادی نیز مهم است. برای همین به مطالعه ارتباط میان انواع مختلف مصرف دارو و درجات مختلف موقعیت اجتماعی- اقتصادی در یک جمعیت عمومی نیاز است.
هدف از این مطالعه بررسی ارتباط میان انواع متفاوت مصرف دارو و مقادیر مختلف موقعیت اجتماعی- اقتصادی در یک نمونه نماینده مشابه از جمعیت عمومی بود. داده‌های پیمایش سلامت و ابتلاء دانمارکی بدین منظور تحلیل شدند.

موارد مورد نیاز و روشها
زمینه
بخش سلامت و درمان دانمارک عمدتاً از مالیات‌های عمومی است که تأمین مالی می‌شود و بخاطر دسترسی رایگان به پزشکان و مراقبت بیمارستانی برای تمام ساکنانش است که شناخته می‌شود [14]. هزینه‌های دارویی در بیمارستان‌ها تماماً توسط عموم و مردم پرداخت می‌شود در حالیکه هزینه‌های دارویی در بخش سلامت و درمان اولیه، سطوح مختلف پرداخت مشترک فردی را تجربه می‌کند [14]. هزینه سالانه فردی دارویی در سطوح زیر جبران و بازگردانده می‌شود: زیر 72 یورو (یک دلار آمریکا یا یک یورو حدوداً برابر با 7.5 کرون دانمارک است)- هیچ مقداری تقبل نمی‌گردد؛ 72-173 یورو- 50 درصد بازگردانده می‌شود؛ 173-406 یورو- 75 درصد از هزینه‌ها جبران می‌گردد؛ بیشتر از 406 یورو- 85 درصد هزینه‌ها باز گردانده می‌شود [15]. با این طریق، داروها تا حد زیادی برای کسانی جبران هزینه می‌شوند که سطح بالایی از مصرف دارو، در مقایسه با حالت مصرف کمتر دیگران، دارند. افراد با امراض مزمن و یا کشنده، مستمری بگیران و افراد با درآمد پایین می‌توانند جبران و بازگشت هزینه‌های دارویی خویش را افزایش دهند [14]. تنها داروهای تجویزی هستند که مناسب برای جبران هزینه هستند و معمولاً داروهای بدون نسخه شامل بازگشت هزینه دارو نمی‌گردند. البته برای بعضی داروهای بدون نسخه خاص برای بیماران مزمن، اگر تجویز شوند، می‌توان جبران هزینه دریافت نمود [14].

مطالعه
داده‌ها از پیمایش مقطعی سلامت و ابتلا سال 2000 دانمارک برگرفته شده بود. یک نمونه تصادفی 22486 نفری شهروندان دانمارکی از 16 ساله به بالا، از ثبت احوال مرکزی انتخاب شد. نمونه به قطعه‌های شامل حداقل 1000 پاسخگو از هر 14 بخش{شهرستان} دانمارک تقسیم شد. در کل 16690 نفر مشارکت کردند که نرخ پاسخ دهی 74.2 درصد را بدست داد. داده‌ها در 3 موج در طی فوریه، مه و سپتامبر 2000 جمع آوری شدند. پاسخ دهندگان در منازل خویش توسط مصاحبه کنندگان آموزش دیده مصاحبه شدند. نرخ پاسخ دهی در زنان و مردان مشابه بود اما زنان سالمند به نسبت نرخ پاسخ دهی پایینی داشتند (60.8 درصد). مردان بیوه و مردان متأهل به نسبت نرخ پاسخ بالایی در مقایسه با دیگر گروه‌های وضعیت تأهل داشتند. افراد ساکن در منطقه پایتختی کپنهاگ در مقایسه با دیگر مناطق دانمارک به نسبت نرخ پاسخ پایینتری داشتند (به ترتیب 65.5 درصدر و 76.3 درصد)[16]. علیرغم توزیع نابرابر پاسخ ندادن، تخمین زده می‌شود که پاسخ دهندگان، نماینده جمعیت دانمارکی هستند [16].

مقیاس‌ها
مصرف دارو از طرق متفاوتی در پیمایش اندازه گیری شد. سه مقیاس مصرف دارو برای این مقاله، تحلیل گشتند. استفاده مدام از دارو از طریق این مورد اندازه گیری شد:” آیا به شکل مدام و یا مستمر از دارویی استفاده می‌کنید؟” پاسخ دهندگانی که پاسخ مثبت دادند بعنوان مصرف کنندگان شامل می‌شدند. این سؤال هم داروی تجویزی و هم داروهای بدون نسخه را پوشش می‌داد ولی شامل ویتامین‌ها، مواد معدنی و ضد بارداری‌های خوراکی نمی‌شد (که توسط مصاحبه گر تبیین می‌شد).
مصرف داروی تجویزی در 14 روز گذشته توسط این سؤال اندازه گیری می‌شد:” آیا از هیچکدام از این داروها در دو هفته گذشته استفاده کرده‌اید؟” که در ادامه یک لیست از گروهای خاص درمانی ارائه می‌شد. کسانی که به سؤال در مورد حداقل یکی از گروه‌ها درمانی خاص در مصرف دارو جواب مثبت می‌دادند بعنوان مصرف کننده شامل می‌شدند. سؤال مشابه ای در مورد مصرف داروهای بدون نسخه در 14 روز گذشته پرسیده شد.
موقعیت اجتماعی- اقتصادی با استفاده از شغل، تحصیلات و درآمد شخصی سنجیده می‌شد. شغل در شش گروه کد گذاری شد: خود اشتغالی، کارکنان حقوق بگیر، کارگران، بیکاران، مستمری بگیران معلول و دیگران. دیگران شامل زنان خانه دار، افراد لیست شده بیمار به مدت طولانی ، سربازان و افراد دریافت کننده مزایا می‌گردد. بازنشستگان، افراد 60-66 ساله با حقوق بازنشستگی زود هنگام و شاگردان و دانش آموزان از تحلیل و بررسی حذف شدند. این گروه‌ها عمدتاً با سنشان است که شناخته می‌شوند و شامل افراد ناهمگن، در مسیر بازنشستگی و برآمده از مشاغل بسیار متفاوتی هستند.
تحصیلات توسط ISCED (طبقه بندی استاندارد بین المللی تحصیلات) [17]، که شامل یک ترکیب از آموزش در مدرسه و تحصیلات است. در این مقاله 4 گروه از تحصیلات اعمال شده‌اند: کوتاه (حداکثر 10 سال آموزش)، متوسط (11-12 سال آموزش)، طولانی (13-14 سال آموزش)، طولانی‌تر{بیشتر از طولانی} (بیشتر از 15 سال آموزش).
درآمد شخصی یک ساله به سه سطح تقسیم شد: پایین (کمتر از 150 هزار کرون دانمارک)، متوسط (بین 150 تا 300 هزار کرون دانمارک) و بالا (بیشتر از 300 هزار کرون دانمارک)(یک دلار آمریکا و یا یک یورو حدوداً معادل 7.5 کرون دانمارک است).
این گروه‌ها با توجه به سطح درآمد در دانمارک برای اطمینان حاصل کردن از داشتن یک تعداد مناسب از پاسخ دهندگان در هر گروه انتخاب شدند. افرادی که به این سؤالات در مورد درآمد شخصی پاسخ ندادند (5.6 درصد) و نیز افرادی که درآمد شخصی نداشتند (1.3) از بررسی حذف گشتند. برای جنسیت، سن و وضعیت سلامتی تعدیلات انجام شد، چرا که آنها به رابطه قوی با مصرف دارو شناخته شده‌اند [18].
وضعیت سلامتی با دو مقیاس سلامت اندازه گیری شد: وجود و یا عدم وجود امراض مزمن و سلامت عمومی خود-ادراک شده. سلامت عمومی خود-ادراک شده در پنج سطح اندازه گیری شد: خیلی خوب، خوب، معمولی، بد و خیلی بد. در بررسی، دو سطح از سلامت عمومی خود-ادراک شده استفاده شد: خوب (خیلی خوب و خوب) و کمتر از خوب (معمولی، بد، خیلی بد(.

تحلیل آماری
رابطه‌های دو طرفه برای هر الگوی استفاده تبیین شد. تفاوت میان مقادیر با آزمون کای دو تست شده و با کسرهای برتری خام توضیح داده شد. برای آنالیز رابطه میان مصرف دارو و موقعیت اجتماعی- اقتصادی، رگرسیون لجیستیک اعمال شد. تحلیل‌ها برای هر مقیاس مصرف دارو با هر مقیاس موقعیت اجتماعی- اقتصادی به شکل جداگانه انجام شدند که در کل به 9 تحلیل و آنالیز منجر شد. در مدل اول، برای جنسیت و سن تعدیل انجام دادیم؛ امراض مزمن و سلامت عمومی خود-ادراک شده به مدل دوم اضافه گردیدند. اینکار به این دلیل انجام شد که اثر متغیرهای اضافه شده روی مصرف دارو از مدل به مدل پیگیری شود. تمام متغیرهای بغیر از سن، در متغیرهای گسسته شامل شدند. سن بعنوان یک متغیر پیوسته در نظر گرفته شد. سطح معناداری، 0.05 درصد در نظر گرفته شد. آزمون‌های اثرات متقابل برای موقعیت اجتماعی- اقتصادی در ترکیب با دیگر متغیرهای مستقل انجام شدند. روابط متقابل با مقدار معناداری کمتر از 0.01 معنادار محسوب شدند.
پاسخ دهندگان به نسبت بخش {شهرستان}، وزن دهی شدند ولی برای سن و یا بدون پاسخ اینکار انجام نشد. در مورد درآمد و تحصیلات نیز بالاترین گروهها بعنوان گروه مرجع انتخاب شدند. با مشمول کردن شغل در تحلیل، گروه مرجع با توجه به اندازه و شیوع مصرف دارو انتخاب شد. گروه کارکنان حقوق بگیر بزرگ است و به نسبت، شیوع مصرف داروی کمی دارد.
در تحلیل شامل درآمد شخصی یا شغل، تنها افراد 25-66 ساله نگه داشته شدند چراکه افراد خارج از این محدوده بعید است که، بخاطر بازنشسته بودن و یا اشتغال به تحصیل، دارای شغلی باشند. در تحلیل ارتباط با تحصیلات، پاسخ دهندگان زیر 25 سال حذف گردیدند چرا که قسمت بزرگی از این افراد دانش آموزند. آنالیزها توسط ورژن 8 بسته آماری سیستم آنالیز آماری انجام شد.