دانلود رایگان ترجمه مقاله ادغام پایداری و مدیریت زنجیره تامین (امرالد ۲۰۱۳)

مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب) (ترجمه به صورت خلاصه انجام شده است)

فرایندهای تجاری
داونپورت و شورت(۱۹۹۰) فرایندهای تجاری را به صورت دسته ای از کارهای منطقی تعریف می کنند که برای رسیدن به یک خروجی تجاری معین انجام می شوند. همچنین آنها دو مشخصه اصلی فرایند را به صورت زیر پایه ریزی کردند : ابتدا آنها مشتری ها را جذب کرده و سپس مرز بین سازمانها را از بین می برند. با توجه به تعریفی که از SCM داشتیم، فرایندهای تجاری برای ایجاد فعالیت های خاص بین اعضای اصلی در زنجیره تامین استفاده می شوند. چهار چوب GSCF، هشت فرایند عمده تجاری را به صورت زیر مشخص می کند: مدیریت ارتباطات مشتری، مدیریت ارتباطات تامین کننده، مدیریت سرویس مشتری، مدیریت تقاضا، انجام سفارش، مدیریت جریان تولید، توسعه محصول، تجاری سازی و مدیریت بازگشتی. مدیریت ارتباطات مشتری و مدیریت ارتباطات تامین کننده در زنجیره تامین بوده و بقیه موارد زیرمجموعه این دو می باشند (لامبرت-۲۰۰۸). بهتر است اشاره کنیم که هر فرایند تجاری کلیدی شامل زیرفرایندهای کاربردی و استراتژیک می شود که همانند فرایندهای اصلی، وظیفه این فرایندها نیز تعریف خروجی می باشد(لامبرت-۲۰۰۸).
ساختار شبکه
چنبه مهم دیگری از تعریف SCM که قبلا نیز به آن اشاره شد، هماهنگی و کار گروهی بین اجزاء اصلی زنجیره تامین می باشد. اجزاء مختلف به صورت ساختار شبکه ای با یکدیگر عمل می کنند. بیکرد (۱۹۹۲) تاکید می کند که یک شبکه برای این ایجاد شده است تا بتوان کارهایی که نیاز به انعطاف پذیری و سازگاری دارند را به خوبی انجام داد. ساختار شبکه زنجیره تامین نشان دهنده چیدمان شرکت ها و ارتباط بین آنها برای تولید یک ارزش خاص می باشد(لامبرت-۲۰۰۸). ایجاد ارتباطات مناسب بین اجزاء زنجیره تامین، برای به کارگیری فرایندهای تجاری انحصاری، ضروری به نظر می رسد. ناسیمبنی(۲۰۰۴) تفاوت بین مدیریت سنتی و نیاز به ارتباطات و همکاری پایدار را بیان می کند. شراکت را می توان جنبه موفقی از SCM نام برد که دارای مزایای زیادی برای شبکه می باشد(لامبرت و همکاران-۲۰۰۴). همچنین در یک ساختار شبکه ای، انواع متفاوتی از ارتباطات وجود خواهد داشت. میزان این ارتباطات با توجه به زمان و میزان تلاشی که اعضاء برای آن اختصاص می دهند متفاوت خواهد بود(جولیچیچ و همکاران-۲۰۰۳).

اجزاء مدیریتی
دو المان قبلی SCM باید توسط یک سیستم مدیریتی نگهداری شوند. برخی از این اجزاء موجود در زنجیره تامین، مربوط به یک تک عضو می باشند. بقیه نیز بین دو عضو، اعمال شده و یا اینکه در فرایندهای تجاری چند عضوی در زنجیره تامین وجود دارند( کوپر و همکاران-۱۹۹۷). برای مشخص کردن اجزاء مدیریتی کارا، بهتر است مروری بر ادبیات زمینه مدیریت و باز مهندسی فرایندهای تجاری داشته باشیم( پاتون و مک کالمان-۲۰۰۰، اوانس و همکاران-۱۹۹۵، کینگر و همکاران-۱۹۹۷). می توان اجزاء مدیریتی را به دو گروه طبقه بندی کرد: اجزاء ساختاری و اجزاء رفتاری. اجزاء ساختاری به طور کلی نسبت به اجزاء رفتاری موثر تر هستند. این اجزاء شامل برنامه ریزی، روشهای کنترل، ساختار جریان، ساختار سازمان دهی شده، مدیریت دانش و ساختار ارتباطی می باشند. اجزاء رفتاری کمتر قابل لمس بوده و به همین دلیل در زنجیره تامین بیشتر مورد بحث قرار می گیرند. این اجزاء شامل روشهای مدیریتی، رهبری، ریسک و پاداش، فرهنگ و نگرش و اعتماد و تعهد می باشند.

ابعاد پایداری
عبارت پایداری به صورت های مختلفی تعریف شده است. مانند علم مهندسی، مدیریت عملیات و علم اجتماعی( لینتون و همکاران-۲۰۰۷). همچنین اختلاف نظرهای زیادی در تعریف پایداری وجود دارد. همانند مباحث SCM، این اختلاف نظرها تعجب آور نیستند زیرا این مبحث هنوز در مراحل اولیه تکامل خود می باشد. با وجود اینکه پایداری در ۲۰ سال اخیر وارد ادبیات موضوع شده است، ولی افراد و آکادمی های مختلف، تعریف های متفاوتی را ارایه کرده اند.کمیته جهانی محیط و توسعه ( WCED، ۱۹۸۷) با موضوع (( آینده ما ))، پایداری را به این صورت تعریف کرد : استفاده از منابع برای رفع نیازهای موجود، بدون در نظر گرفتن توانایی نسل آینده برای رفع احتیاجاتشان. این تعریف نه تنها بر جنبه اقتصادی موضوع تاکید می کند، بلکه بر پایداری منابع طبیعی در جوامع و شرکت ها نیز اشاره دارد. این احتیاجات اساسی، نقطه شروع توسعه مفهوم پایداری می باشند.
مفهوم خط سه گانه پایینی در اوایل قرن نوزدهم میلادی معرفی شد.
در ساده ترین حالت، خط سه گانه پایین، نه تنها شامل ارزش اقتصادی می شود، بلکه ارزش های اجتماعی و محیطی را نیز در نظر می گیرد( اینگلتون-۲۰۰۴).
شکل ۳ نشان دهنده سه بعد از مفهوم خط سه گانه پایین می باشد. باید اشاره کرد که بعضی گروه ها، از نام گذاری های مختلفی استفاده می کنند. مانند ۳P ( مزایا، سیاره، مردم) و ۳E ( اقتصاد، محیط، عدالت). در مقایسه با ابعاد سنتی، ابعاد نوین اجتماعی و محیطی کمتر رایج بوده و اندازه گیری انها نیز مشکل می باشد.
اکثر شرکتها، فشارهای فزاینده داخلی ( کارمندان ) و خارجی ( مشتری ها ) را تجربه می کنند تا فعالیت های محیطی و اجتماعی خود را بهبود دهند( سئورینگ و مولر-۲۰۰۸)، ولی این بدان معنی نیست که عملکرد اقتصادی، از فشارهای داخلی و خارجی تاثیر نمی پذیرد. سازمان ها می توانند درگیر فعالیت های اجتماعی و محیطی شوند که این نه تنها جامعه و محیط را تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه مزیت های اقتصادی را نیز برای شرکت به ارمغان می آورد ( کارتر و روگر-۲۰۰۸، مارکلی و دیویس-۲۰۰۷).

محیطی
بعد محیطی شامل دسته ای از عملیات، برنامه ها و مکانیزم ها می باشد که موجب بهبود شرایط محیط و ترغیب به توسعه آن می شود (کلاسن-۲۰۰۰). امروزه درصد بالایی از محققین زمینه پایداری بر روی این بعد تمرکز کرده اند. هال و ماتوس( ۲۰۱۰ ) تاکید کردند که بعد اجتماعی پایداری به عنوان چالش کلیدی زنجیره تامین، ناشی از این حقیقت است که شرکت ها باید دارای گستره وسیعی از سهام داران، تقاضا و نظرات مختلف باشند.

اقتصادی
موفقیت طولانی مدت و رقابتی یک شرکت، اساس بعد اقتصادی می باشد. برعکس ابعاد محیطی و اجتماعی، بعد اقتصادی به صورت ذاتی کمی بوده و تمرکز آن بر روی استفاده موثر از منابع و بازگشت سرمایه می باشد( روملت-۱۹۷۴).
اندازه گیری این سه بعد از طریق آنالیز بسیار مشکل می باشد. قابل ذکر است که در حالت تک بعدی مشکلاتی پیش خواهد آمد( منابع شخصی و جمعی در بعد اقتصادی ) و در بین ابعاد ( مابین ابعاد محیطی و اجتماعی با در نظر گرفتن هزینه ). در این زمینه باگل و وو ( ۲۰۰۹ ) آنالیزی را انجام دادند ( ده زنجیره تامین از ده سازمان متفاوت ) تا بررسی کنند که شرکت های پایدار چه کارهایی را در این زمینه انجام می دهند. یافته های آنها نشان می دهد، اعمال سازمانی که منجر به زنجیره تامین پایدار می شوند، ترکیبی از شیوه های سنتی SCM و رفتارهای فعال می باشند.
در نتیجه مهم است که تعاملات دینامیکی بین ابعاد نیز در نظر گرفته شوند. تغییر یک پارامتر می تواند بقیه پارامترها را نیز تحت تاثیر قرار دهد و ممکن است بر تمام سیستم نیز اثر بگذارد. چالش اصلی در پایداری و در مبحث SCM ، تعامل بین سه بعد خواهد بود. تحقیقات اخیر در بعد محیطی، بیشتر از بعد اجتماعی می باشد.( لهتونن-۲۰۰۴).
ترکیب ایده های این دو چهارچوب (۳BL و GSCF) اساس ماتریس طیقه بندی ۳*۳ خواهد بود و و برای بررسی تحقیقات موجود بر روی پایداری SCM مورد استفاده قرار می گیرد. این ماتریس روشی ساختاری را برای بررسی ادبیات موجود در این زمینه ارایه می کند و موجب می شود که شکاف های موجود در تحقیقات به خوبی شناسایی شده و در نتیجه تمرکز بیشتری بر روی آنها شود.