دانلود رایگان ترجمه مقاله نانوذرات طلا با هدایت بازدارنده PSMA (ساینس دایرکت – الزویر 2013)

مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب) 

تلفیق بستر AuNP هدف گیری شده به سمت PSMA با ایجاد مهارکننده PSMA بیوتینی با AuNPهای 5نانومتری دارای پوشش استرپتاویدین محقق شد. به دنبال تصفیه گریز از مرکز برای از بین بردن بیوتین-PEG-CTT54 مازاد، نانوذرات هدف گیری شده به سمت PSMA دوباره معلق شده و به وسیله میکروسکوپ الکترونی مشخص می شوند (TEM). تجزیه و تحلیل TEM ذرات پراکنده را پیش و پس از ترکیب نشان داد که ثابت می کند ذرات پایدار باقی مانده و در زمان آماده سازی جمع نمی شوند.
در ارزیابی آزمایشگاهی PSMA اتصال به واسطه مهارکننده از طریق ایجاد AuNP-استرپتاویدین انجام شد. سلولهای تجمع یافته حاصل با تیزاب تجزیه شدند تا AuNPهای حاصل از از بین رفتن بقایای سلولی ناشی از سانتریفوژ را حل کنند. سلولهای شناور حاصل با طیف سنجی نشر نوری همراه پلاسما به صورت القایی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت تا میزان غلظت طلای مرتبط با سلولها به عنوان درصد دوز تزریق که در ابتدا به سلولها اضافه شده اریابی شود. برای آزمودن تعاملات سلولی غیرخاص مرتبط با AuNP، نانوذرات AuNP-استرپتاویدین هدف گیری نشده تحت شرایط یکسان بررسی شدند. در مقایسه با نانوذرات AuNP-استرپتاویدین هدف گیری نشده پس از نهفتگی در 37 درجه سانتی گراد برای یک ساعت، نانوذرات هدف گیری شده به سمت PSMA اتصال بیشتری را به سلول های LNCaP نشان دادند. این نتایج حاکی از این مفهوم بودند که مهارکننده های مولکولی کوچک PSMA می توانست رهایی تقویت شده AuNPها به سلولهای سرطانی را میانجی گری کند. در سلولهای PC3، هم AuNP-استرپتاویدین: بیوتین-PEG-CTT54 و هم AuNP-استرپتاویدین هدف گیری نشده به طور قابل ملاحظه ای سطوح بسیار پایین تری از اتصال را در مقایسه با AuNP-استرپتاویدین: بیوتین-PEG-CTT54 به سلولهای LNCaP نشان دادند. این یافته ها نشان میدادند که رهایی تقویت شده مهارکننده- AuNPهای هدف گیری شده که در سلولهای LNCaP مشاهده شدند، ناشی از اتصال مهارکننده- PSMA میانجی بودند تا تعاملات سلولهای غیرخاص. اطلاعات تاییدکننده بیشتر در مورد اتصال خاص PSMA AuNPهای هدف گیری شده به سمت PSMA به سلولهای LNCaPبا انجام یک مطالعه رقابتی فراهم شد که در آن سلولهای LNCaP پیش از اضافه شدن AuNP-استرپتاویدین: بیوتین-PEG-CTT54 به سلولها ابتدا با CTT54 آزاد اشباع شدند. همانطور که انتظار می رفت، پیش از مهار شدن توسط مهارکننده PSMA ترکیب نشده اتصال مورد هدف AuNP-استرپتاویدین: بیوتین-PEG-CTT54 به سلولهای LNCaP به میزان زیادی کاهش یافت و شبیه به موردی بود که در مورد AuNPهای هدف گیری نشده مشاهده شد.
بر اساس اتصال انتخابی مشاهده شده برای AuNP هدف گیری شده به سمت PSMA در سلولهای PSMA، رهایی متکی به زمان هم AuNP هدفگیری شده و هم هدف گیری نشده در طول 2 ساعت در سلولهای LNCaP بررسی شدند. تجزیه و تحلیل در سه نقطه زمانی افزایش قابل مشاهده ای را میزان -استرپتاویدین: بیوتین-PEG-CTT54 متصل به سلولها با بالاترین درکدر دو ساعت تایید کردند. این اتصال به میانجی گری مهارکننده PSMA افزایش یافته به سلولهای LNCaP مطابق با گرایشی است که پیش از این با سایر ترکیبات CTT54 مشاهده شده بود. در مقابل، درصد AuNP-استرپتاویدین هدف گیری نشده متصل به سلولها در طول 2 ساعت به تدریج کاهش یافت. آزمایش دیگری نشان داد که بیوتین باقی مانده در سلولهای LNCaP مسئول سطوح پیوند سلولی مشاهده شده برای AuNPهای هدف گیری نشده بود. نانوذرات AuNP-استرپتاویدین که با بیوتین مازاد ایجاد شده بودند، سطوح مشابهی از اتصال به سلولهای LNCaP را به عنوان نانوذرات AuNP-استرپتاویدین ابتدایی نشان دادند. این مشاهدات نشان می دهد که AuNPهای هدف گیری نشده ممکن است تعاملات ضعیف و غیرخاصی را با سولهای نشان دهند که ممکن است گذرا بوده و در طول زمان کاهش یابند. در مجموع، نتایج ما استفاده از مهارکننده های PSMA مولکولی کوچک را برای تحویل موثر AuNPها به سلولهای سرطانی PSMA را تایید می کند.

در حال حاضر، تنها گزارشات تحویل AuNPها به سلولهای LNCaP با واسطه PSMA آپتامرها یا ترکیباتی از آپتامرها و آنتی بادی هایی مانند لیگاندهای هدف را به کار گرفته است. نسبت تقریبی مهارکننده PSMA- AuNP مورد هدف به AuNP های هدف قرار نگرفته متصل به سلولهای LNCaP که در این بررسی مشاهده شد، مطابق با نسبت تقریبی است که پیش از این بین آپتامر PSMA-AuNPهای مورد هدف و AuNPهای هدف قرار نگرفته مشاهده شد، و این در زمانی بود که مقدار کلی طلای تحویل داده شده به سلولها محاسبه شد. با این حال، PSMA متکی بر مهارکننده AuNPها در این تحقیق از طریق مولکولهای کوچک، حدود یک صدم مجموع مولکولهای آنتی بادی محقق شد. این مولکولهای کوچک با ویژگی های پیوندی منحصربفرد خود مزایای قابل ملاحظه ای را در چهارچوب اقتصاد اتمی و پتانسیل افزایش به نسبت ثابت فراهم می کنند و در نتیجه شکل منحصربفردی را برای هدف گرفتن AuNPها به سرطان پروستات PSMA+ نشان می دهند.