دانلود رایگان ترجمه مقاله استفاده از مدل مربیگری برای دانشجویان پرستاری (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۱۹)

مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب) 

آموزش دهنده عملی و خواهر بخش, مربیانی که سرپرستی دانشجویان در منطقه دانشجویی را می کردند، مشخص کردند. همه این مربیان واجد شرایط بودند، بنابراین دستیابی به ۴۰٪ نیاز به نظارت مربی (شورای پرستاری و مامایی، سال ۲۰۰۸) مسئله ساز نبود. علاوه بر این، HEI از یک ابزار ارزیابی آنلاین استفاده می کند، بنابراین کلیه مربیان شاغل در منطقه دانشجویی قادر به ثبت ورودی های خود با دانشجویان شدند و در فرایند ارزیابی مشارکت کردند. از مربیان دعوت شد تا در یک بروزرسانی مربی که در آن مدل مربیگری معرفی شده شود شرکت کنند. گری و همکاران. (۲۰۱۶) اذعان می کنند که شباهت ها بین نقش معلم و مربی آنقدر نزدیک است که عده ای نقش مربی-معلم را اتخاذ کرده اند، اما هدف از آموزش اضافی این بود که مربیان درک کنند که مربی در آنجا برای کمک به شخص برای یادگیری حضور یافته است، نه فقط تدریس به آنها.
قبل از شروع قرارگیری در محل کار, دانشجویان به جلسه بحث و گفتگو در مورد پروژه با مربی عملی و لینک آموزش دانشگاه دعوت شدند. آنها همچنین به جلسه تیم در بخش دعوت شدند که این فرصت را به آنها داد تا تیم را ملاقات کنند و با محیط بخش آشنا شوند. یک دفترچه خاطرات معرفی شد تا دانشجویان، مربیان و دیگر اعضای تیم که در هر شیفت به منطقه دانشجویی اختصاص داده شده بودند، به طور واضح شناسایی شوند.

۴٫ چالش های بالقوه
تیم پیاده سازی برخی از اضطراب های اولیه را در مرحله برنامه ریزی برای کشف موانع احتمالی مورد بحث قرار داد. ما دریافتیم که که ممکن است میزانی از عدم تمایل از سوی کارکنان بالینی برای مشارکت در این الگوی جدید تربیت وجود داشته باشد زیرا این کار با تغییر در فرایند آشنا حمایت از یادگیرندگان همراه بود. آماده سازی موثر مربیان و تیم گسترده تر در بخش برای موفقیت آن بسیار حیاتی بود. همچنین نگرانی هایی در رابطه با حمایت از وضعیت فراعادی دانشجو وجود داشت. با افزایش تعداد دانشجویان در بخش، باید اطمینان حاصل می کردیم که این امر منجر به انتقال کارکنان به سایر دپارتمان ها نشود. برقراری ارتباط خوب در تمام سطوح درون سازمان از این امر جلوگیری کرد و تماس منظم از سوی آموزش دهنده عملی اطمینان داد که هرگونه مشکل به سرعت برطرف می شود.
همچنین در مورد مرخصی از پیش برنامه ریزی شده بحث هایی صورت گرفت. به طور سنتی, دانشجویان به صورت فردی قادر به مذاکره در مورد شیفت بودند، با این حال، برای اطمینان از تعداد صحیح دانشجویان در هر شیفت برای فعالسازی مدل، لازم بود مرخصی از پیش تخصیص داده شود. به دانشجویان این امکان داده شد که در صورت لزوم با دانشجوی دیگری تعویض وند. پاسخ به این مورد به طور شگفت آور مثبت بود، دانشجویان راضی بودند که مرخصی خود را برای کل مدت زمان قرارگیری از پیش مشخص نمایند و تعداد بسیار کمی تعویض در شیفت ها در پروژه آزمایشی پیش آمد.
تأثیر بالقوه دانشجویان بیمار یا غایب از محل قرارگیری و نحوه تاثیر آن بر مدل، یک ملاحظه دیگر بود. شناخت دانشجویان فراعادی به این معنی بود که هنوز یک تیم مشخص مسئول منطقه دانشجویی وجود دارد. این تیم به طور معمول شامل یک سرپرستار و دو کارمند مراقبت های بهداشتی بود. در صورت بیمار شدن یک دانشجو، تیم می توانست از دانشجویان باقی مانده حمایت کند، بدون اینکه مدل تاثیر بپذیرد.

۵٫ پشتیبانی از قرارگیری
مشخص شده است که پیاده سازی موفقیت آمیز این رویکرد مشارکتی برای یادگیری, بستگی به شبکه های پشتیبانی موثر دارد (HEE، ۲۰۱۶). آموزش دهنده عملی در بیمارستان منطقه توانست به روزرسانی هایی را برای مربیان ارائه دهد تا به آنها در آماده شدن برای نقش خود کمک کند. آماده سازی و استنتاج قرارگیری برای دانشجویان نیز توسط آموزش دهنده عملی ارائه شد. علاوه بر این، بازدیدهای روزانه از بخش در طول طرح آزمایشی برای پشتیبانی هر چه بیشتر دانشجویان و تیم بخش انجام شد. دفترچه های خاطرات در بخش قرار می گرفت تا دانشجویان و مربیان بتوانند در شیفت های خود تأمل و تفکر کنند، این موارد به طور مرتب توسط خواهر بخش، آموزش دهنده عملی و لینک آموزش دانشگاه بررسی می شدند. لینک آموزش دانشگاهی همچنین در جلسات آماده سازی و قرارگیری در بخش ها برای حمایت بیشتر از این شرکت دخیل بود. بازدیدها از مکانها نیز در طول پروژه آزمایشی ۱۲ هفته ترتیب داده شد. همچنین یک بازدید نظارتی توسط رئیس آموزش عملی انجام شد.

۶٫ رهبری
در حالی که آشکار بود که سازوکارهای حمایتی در اجرای پروژه تأثیر مثبت داشته اند، به سرعت مشخص شد که نقش رهبری خواهر بخش برای موفقیت کلی آن بسیار حیاتی است. او بسیار علاقه مند بود که از بخش خود برای پروژه آزمایشی استفاده کند و اصول دستیابی به هدف این پروژه را درک می کرد.
از نوشته های دفترچه خاطرات خواهر بخش مشخص شد که او زمان و سرمایه گذاری زیادی را برای پشتیبانی از این پروژه گذاشته است:
“… کار بسیار سختی است و من فوق العاده کار می کنم، اما من این را می خواهم و این کار را خواهم کرد”
“در روز به حمایت می پردازم”
“قطعاً برای نظارت به باند ۷ احتیاج داریم”
با وجود این، سرمایه گذاری اولیه و رهبری مؤثر به طور مشخص و واضح تأثیر مثبتی در نتیجه داشته است. با پیشرفت ۱۲ هفته ای, خواهر بخش توانست مدل یادگیری همکارانه را ببیند و از آن استقبال نماید و بیان نمود که
“انجام این پروژه یک افتخار است و دیدن یک دانشجو دارای اعتماد به نفس، یک لذت مطلق است.”

۷٫ یافته های اولیه
یک ارزیابی رسمی از این پروژه در حال حاضر در حال انجام است و یافته های حاصل از مجموعه ای از گروه های کانون، کاوش در تجربیات دانشجویان، مربیان و معلمان در موعد مقرر منتشر خواهد شد، اما بازخورد غیررسمی به دست آمده از دفترچه خاطرات قرارگیری نشان می دهد یادگیری همکارانه, فواید زیادی دارد.
دانشجویان این فرصت را داشتند که در مراقبت های جامع، تصمیم گیری و کار تیمی چند رشته ای دخیل شوند. آنها در طیف وسیعی از مهارت ها، از جمله مراقبت از برنامه ریزی، شناسایی یک بیمار رو به وخامت، مستندات و تحویل وظیفه اعتماد به نفس بیشتر پیدا می کنند. پرستاران دانشجو با نیازهای یادگیری خاص خودشان, به خودمختاری و پیش فعال بودن تشویق می شوند. مربیان, یادگیری، تدریس و حل مسئله که ممکن است برای دانشجو اتفاق بیفتد را به اشتراک می گذارند. فواید ارائه مراقبت جامع به بیماران تعیین شده آنها در طول شیفت، و بودن در نقطه تماس برای آن بیماران، نیز در دفترچه خاطرات قرارگیری بیان شد.
خود دانشجویان تشویق می شوند که با حمایت از کسانی که به تربیت نیاز دارند، همراه با آوردن تجربه قبلی خود و به اشتراک گذاری آن با کسانی که تجربه مشابهی ندارند، یکدیگر را مربیگری نمایند. هاگنز (۲۰۱۶) وقتی به یک طرح مشابه نگاه نموده بود، دریافت که این سبک از تربیت بالینی، بار مسئولیت تربیت را کاهش داده و به دانشجویان کمک کرده تا در شناسایی نیازهای یادگیری خود مسئولیت پذیری بیشتری داشته باشند، و بنابراین قادر به ارائه موثر مراقبت ها به بیمار باشند. پشتیبانی همکاران در این مدل بسیار ارزشمند بود و به دانشجویان فرصتی برای اشتراک دانش و توسعه مهارت های کار و رهبری تیم داد
اگرچه بازخورد غیررسمی از این کار, مثبت بوده است، دانشجویان و اعضای تیم پرستاری برخی نگرانی ها را در زمان پروژه آزمایشی شناسایی کرده اند. برخی دانشجویان احساس کردند که سطح مسئولیت آنها بیش از حد است، هرچند ویزیت های منظم از سوی آموزش دهنده عملی, مدیریت موثر این رخداد را با شناسایی حمایت ها و بینش های مناسب میسر کرد. برخی از مربیان دریافتند که اجازه دادن به دانشجویان برای رهبری امری مشکل است, بنابراین راهنمایی بیشتر در مورد تکنیک های تربیت توسط آموزش دهنده عملی ارائه شد. به دلیل تعداد دانشجویان در بخش ها، وسوسه تیم پرستاری اصلی, کمک به جاهای دیگر در بخش بود زیرا به نظر می رسید دانشجویان به خوبی از عهده کار خود بر می آیند. این مسئله توسط آموزش دهنده عملی با نظارت بر ترکیب مهارت در بخش دانشجویی نیز مورد بررسی قرار گرفت.