دانلود رایگان ترجمه مقاله آموزش ابتدایی در امپراطوری عثمانی (ijhssne سال 2013)

مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب) 

این فلسفه مطابق با فلسفه به اشتراک گذاشتن زندگی با دیگران بود، کمک کردن به دیگران، عشق ورزیدن و احترام به دیگران به عنوان یک مسلمان بود.
یکی از این اصول پایه برابری مرد و زن در اسلام برای یاد گرفتن علوم بود. شخص با سواد درک بالاتری داشت و رفتار منطقی تری از خود نشان میداد. چنین رفتاری در مدارس ابتدایی آموزش داده میشد.

3.2. اهداف مدارس ابتدایی
هدف و عملکرد مدارس ابتدایی مبتنی بر دین بودند. نکته مهم اینجاست که هدف تاسیس چنین مدارسی و تامین منابع مالی آنها با هدف دانش آموزانی که به این مدارس میرفتند کاملا هم راستا و یکسان بود. هدف همه آنها ترویج علم و دانش در راه خدا بود. این هدف را میتوان با تعریف خدا در قرآن از معیار فرد برای راه یافتن به بهشت بهتر درک کرد.
اهداف عملکردی مدارس ابتدایی در امپراطوری عثمانی را میتوان در موارد زیر هم مشاهده کرد: 1. آموزش به کودکان ترک و مسلمان جهت خواندن روان قرآن و آموختن سواد عربی.
2. آموزش اصول پایه دین اسلام،
3. آموزش عبادت در دین اسلام،
4. آموزش سنت و اصول دین اسلام،
5. آموزش اصول اخلاقی اصلی دین اسلام،
6. شناسایی توانایی های هر کودک،
7. آماده سازی کودکان برای ورود به مدرسه.

3.3. رویه و سیاست کلی مدارس ابتدایی
رویه های یک کانون آموزشی به معنی تمامی مسائل مربوط به کشور، دولت و مدیریت مردم است. یک مدرسه ابتدایی در واقع اتاقی در مجاورت مسجد و یا عبادتگاه بود. این شیوه ساده و فراگیر در سراسر امپراطوری عثمانی از الجزیره تا کریمه و از یمن تا بوسنی به چشم میخورد.
یکی از ویژگی های جالبش این بود که حتی کودکان تا 3 سال نیز میتوانستند به آن بیایند. اما در حالت کلی کودک آموزش های خود را از سن 6 سالگی شروع میکرد. همانطور که دکتر جری مورفی، متخصص رویه های آموزشی و عضو هیت علمی دانشگاه هاروارد عقیده دارد؛ «آموزش سنگ بنای ساخت آینده است. آموزش در دوران ابتدایی آغاز میشود. آموزش رسمی باید در دوره های اولیه زندگی فرد جای گیرد». رویه مکاتب سیبیان چندین قرن پیش از همین روند پیروی میکرد.
این واقعیت که کودک عثمانی دست به دست برادران و خواهران خود به مدرسه می آمد و روابط اجتماعی که در همین واسطه با سایر کودکان آن منطقه شکل میگرفت یکی از مهمترین جنبه های این مکاتب بوده است. موضوع اصلی در مدارس ابتدایی «هم یادگیری» بود. هر چند، دختران و پسران در بعضی مدارس از یکدیگر تفکیک میشدند.
شروع مدرسه رفتن یک کودک اتفاقی تاریخی به شمار میرفت و در طی مراسمی با عنوان «آئین بدرقه» جشن گرفته میشد. این مراسم بسیار شبیه به مراسم عروسی و سن تکلیف بود و مخصوصا در خانواده های ثروتمند با شکوه و جلال بیشتری برگذار میشد و تجملات بیشتری نیز به آن اضافه میشد. در چنین مراسم تجملاتی کودکان برای اولین با لباس های زیبا و سوار بر اسب به مدرسه رسانده میشدند.
این مراسم معمولا در مدرسه و یا در خانه برگذار میشد و معمولا در پی آن ضیافتی نیز برپا میشد. این چنین مراسمی در هیچ تمدن دیگری به چشم نمیخورد، عملکرد «آئین بدرقه» از قرار زیر بود: الف) برای تشویق والدین برای فرستادن کودکانشان به مدارس،
ب) برای تشویق همسایگان جهت فرستادن فرزندان خود به مدرسه،
ج) تشویق کودک برای شروع مدرسه،
د) تشویق برادران و خواهران کم سن و سال کودک برای آماده شدن برای رفتن به مدرسه،
ه) جهت آماده کردن بستری مناسب و شکوهمند
برای فرزندان خانواده های فقیرتر امپراطوری جهت ورود با افتخار به مدرسه. علاوه بر همه اینها سلطان محمد فاتح عمل وقف و تاسیس مدارس را نیز انجام میداد، این عمل چندین شرط ویژه داشت، «تنها یتیمان و فرزندان نیازمندان میتوانستند به این مدارس بروند». این عملی پسندیده و بسیار جالب بود که رشد و تعالی تمامی کودکان ساکن امپراطوری را در مرکز توجه و تصمیم گیری های دولت قرار میداد.
فراتر از همه اینها، در مراودات آن روزها، کودکان به صورت مجانی در مدارس تعلیم میدیدند؛ در کنار آن، غذا و لباس در مدارس توزیع میشد و معمولا از طریق کودکان به خانواده های فقیر نیز کمک رسانی میشد. مدارس ابتدایی بیشتر در شهرهای بزرگ تاسیس میشدند، سلطان ها و پاشا ها که ثروت زیادی داشتند مدارس را وقف عام میکردند. همچنین خانواده های ثروتمند هم از طرق مختلف امکاناتی در اختیار دانش آموزان قرار میدادند:
الف) تعلیم در مدارس ابتدایی مجانی بود،
ب) برای هر دانش آموزان پول تو جیبی داده میشد،
ج) لباس توزیع میشد،
د) غذا توزیع میشد،
ه) هر سال یک سفر آموزشی ترتیب داده میشد،
علاوه بر اینها سنت خوب دیگر برای کودکان خانواده های فقیر، پرداخت هزینه های جانبی تحصیلی اش توسط خانواده همکلاسی ثروتمندترش بود. این خود یکی از نمونه های بارز یاری رسانی به سایرین از طریق مدارس ابتدایی به شمار میرفت.
یکی دیگر از عناصر مهم آموزش داده شده در مدارس ابتدایی آموزش الگوهای رفتاری پسندیده بر اساس آموزه های دینی و اجتماعی و آموزش نظم و انظباط به کودکان بود. مدرسه شش روز هفته باز بود و روزهای جمعه همیشه بسته بود. کلاس ها تا ظهر و عصر ادامه داشتند.