دانلود رایگان ترجمه مقاله مدیریت ریسک در معیارهای مالی گمراه در گزارش های سالانه – الزویر ۲۰۱۶

مقاله انگلیسی رایگان

ترجمه فارسی رایگان 

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

چکیده
طرح های اخیر سیاست های عمومی بدنبال شفافیت بیشتر در گزارش مالی از طریق بحث مدیریت صادقانه، متعادل و کامل از عملکرد شرکت در گزارش سالانه می باشد. بحث مدیریت همواره شامل شاخص های عملکرد کلیدی، مانند نسبت های مالی، مربوط به سهامداران خارجی می باشد. ما تاثیر حسابداری برآوردها، مفروضات، انتخاب ها و خطا در ریسک نسبت های مالی گمراه کننده مدلسازی می کنیم. این چارچوب از طریق نمونه های خوب و بد روش های گزارش مالی و با شبیه سازی داده های مالی از شرکت های عمومی نمایش داده شده است. ما یک رویکرد ساختاری برای اطلاع سیاست گذاران ، حسابرس ها و سایر سهامداران از ریسک گزارش مالی افزایشی فراهم کردیم که با تلاش های منظم جدید همراه است.
کلیدواژه ها: MD&D ، شفافیت گزارش مالی،ریسک حسابرسی ، نسبت های مالی
۱٫ مقدمه
در دوران پس از بحران مالی سال ۲۰۰۸، هیئت استانداردهای حسابداری مالی (FASB)، شورای گزارشگری مالی (FRC)، به گزارشگری مالی گروه مشاوره اروپا (EFRAG) و دیگران مقالات بحث و قوانین جدید را به منظور افزایش شفافیت گزارشگری مالی صادر کرده اند. بیشتر تمرکز آنها بر بحث مدیریتی در گزارش سالانه برای تضمین متناسب، متوازن و کامل بودن آن می باشد. تنظیم کننده های حسابرسی و نهادهای حرفه ای مانند حسابرسی بین المللی و استانداردهای تضمین هیئت مدیره (IAASB)، موسسه حسابداران خبره اسکاتلند (ICAS)، موسسه حسابداران خبره در انگلستان و ولز (ICAEW)، و مرکز کیفیت حسابرسی (CAQ ) با جستجوی فرصت هایی برای حسابرسان در گسترش نقش تضمینی خود نسبت به گزارش سالانه به این توسعه واکنش نشان دادند. بحث مدیریت اغلب شامل شاخص های کلیدی عملکرد (KPIs) است که مدیران معتقدند در کاربران صورت های مالی مهم هستند . به طور خاص، تحلیل گران مالی نسبت های مالی را به عنوان “ابزار بسیار قدرتمند” برای ارزیابی چشم انداز یک شرکت می بینند ( روسین وهمکاران ،۲۰۱۲، ص.۲۵۰). یافتن نمونه های نسبت در گزارش های سالیانه شرکت های عمومی سراسری خیلی ساده است و شامل سودآوری، تغییر نسبت غیر معین و نسبت های عملیاتی است. به این دلیل که بسیاری از این KPI ها مبتنی بر اطلاعات شامل در صورت های حسابرسی مالی هستند ، CAQ، ICAS ، ICAEW کشف می کنند که آیا حسابرس ها باید کارکرد تضمینی خود را بر این معیارها امتداد دهد یا خیر ( CAQ، ۲۰۱۲؛ ICAS، ۲۰۱۳؛ ICAEW، ۲۰۱۳). با اینحال ، روابط غیرخطی بین مانده حساب حسابرسی و نسبت های مالی اجازه ی امتداد مستقیم مدل ریسک حسابرسی در ریسک KPI های گمراه کننده را نمی دهد. حتی اشتباهات کوچک و غیر مادی در مانده حساب می تواند به خطاهای مادی در نسبت های مالی منجر شود. خطر متعاقب آن، هر چند طولانی شناخته شده است، به طور رسمی مدل نشده و راهنمایی کمی در ادبیات حرفه ای و دانشگاهی وجود دارد. در این مقاله توسعه یک چارچوب برای ارزیابی ریسک گزارش مالی مرتبط با نسبت های مالی آورده شده است. دلایلی وجود دارند که نسبت های مالی می تواند گمراه کننده باشد. بارز ترین علل، اشتباهات در مانده حساب است که در نسبت های مالی گنجانده شده است. در حالیکه تحقیقات قبلی تنها این منبع را در نظر گرفته است ( دیوتا و گراهام ، ۱۹۹۸)، ما بحث می کنیم که ریسک گزارش مالی همچنین از براوردهای حسابداری ، فرضیات و انتخاب ها بر توازن مانده حساب جزء تاثیر می گذارد. بحث ما با چند نمونه ی خوب و بد از افشای نسبت های مالی و بحث مدیریت مرتبط تهییج می شود. برخی از شرکت ها همچون نورداستروم و یونیون پسیفیک ، نسبت های بهره دهی کلیدی را در صورتیکه لیزینگ های عملیاتی تبدیل به سرمایه شوند، محاسبه می کند. افشای داوطلبانه ی این معیارهای کمتر مطلوب ممکن است توسط خواسته مدیریت برای یک بحث متوازن و این اعتقاد که KPI ها بر اساس سنجش های GAAP می تواند گمراه کننده باشد ، القا شود. به عبارت دیگر ، برخی شرکت ها معیارهای مطلوب غیر GAAP ارائه می دهند که می تواند خطر تعامل ایجاد کند ( چن، کریشنان، پوزنر، ۲۰۱۲). در بعضی موارد خوب عمومی شده، ( برای مثال لمن) انتخاب های حسابداری بحث برانگیز ، برآوردها و فرضیات ایجاد شدند تا نسبت های مالی کلیدی را پوشش پنجره ای بدهند. بطور خلاصه، استفاده از نسبت های مالی در گزارش های سالیانه فراگیر است و سیاست گذاران ، تغییرات در نقش حسابرس را مرتبط با چنین اطلاعاتی می دانند. با اینحال ، تاثیرات بالقوه ی این تغییرات در ریسک گزارش مالی و ارزیابی حسابرس از شواهد به تحقیقات بیشتر نیاز دارد ( فک و همکاران، ۲۰۱۳). چارچوب تحلیلی بسط یافته در این مقاله به آگاهی سیاست گذاران چالش های حسابرسی در هنگام تهیه ی تضمین در MD&A کمک می کند.
ادامه ی این مقاله به صورت زیر سازماندهی شده است. بخش ۲ در مورد توسعه های منظم فعلی و حرفه ای و تحقیقات علمی مرتبط بحث می کند. در سه بخش بعدی ما سه سناریو را با استفاده از نمونه های متداول مورد استفاده از نسبت های اهرم ، سودآوری و نقدینگی مدلسازی می کنیم. در بخش ۳، تاثیر تفسیر تهاجمی GAAP بر شمارنده ی نسبت اهرم و تاثیر ریسک گزارش مالی را مدلسازی می کنیم. در بخش ۴ ، تاثیر تصاحب لیزینگ های عملیاتی بر مخرج نسبت سودآوری را مدلسازی می کنیم. با استفاده از داده ها از ۴۰ شرکت مشهور ، تاثیر تصاحب لیزینگ های عملیاتی بر ROA را برآورد می کنیم. در بخش ۵ ، تاثیر انتخاب ها یا خطاهای حسابداری را مدلسازی می کنیم که بطور برابر هم بر شمارنده و هم بر مخرج نسبت نقدینگی تاثیر می گذارد. ما یک تحلیل شبیه سازی بر فورچون ۲۰۰ انجام دادیم و دریافتیم که نسبت نقدینگی تا حد زیادی خطاهای کوچک جبران در مانده حساب اساسی حساس است. در بخش ۶ بحث می کنیم چگونه نتایج می تواند به سناریوهای اضافی تعمیم داده شود.که در انها خطاهای حسابداری، برآوردها و انتخاب سیاست ها بر نسبت های مالی متداول تاثیر گذارد. بخش ۷ اظهارات را در بر می گیرد.. در ضمیمه B ، نشان دادیم که چارچوب توسعه یافته در این مقاله در تنظیمات حسابرسی سنتی همچون ارزیابی ریسک هزینه استهلاک صورتحساب اشتباه ، بکار می رود.

بخشی از مقاله انگلیسی:

ABSTRACT

Recent public policy initiatives seek greater transparency in financial reporting through an honest, balanced and thorough management discussion of company performance in the annual report. Management’s discussion invariably includes key performance indicators, such as financial ratios, relevant to external stakeholders. We model the impact of accounting estimates, assumptions, choices and errors on the risk of misleading financial ratios. This framework is illustrated through good and bad examples of financial reporting practices and by simulation of financial data of public companies. We provide a structured approach to inform policymakers, auditors and other stakeholders of the incremental financial reporting risk that accompanies current regulatory efforts.

۱٫ Introduction

In the aftermath of the 2008 financial crisis, the Financial Accounting Standards Board (FASB), the Financial Reporting Council (FRC), the European Financial Reporting Advisory Group (EFRAG) and others have issued discussion papers and new rules to enhance financial reporting transparency. Much of their focus is on management’s discussion in the annual report to ensure that it is fair, balanced and thorough. Auditing regulators and professional bodies such as the International Auditing and Assurance Standards Board (IAASB), the Institute of Chartered Accountants of Scotland (ICAS), the Institute of Chartered Accountants in England and Wales (ICAEW), and the Center for Audit Quality (CAQ) have reacted to this development by exploring opportunities for auditors to expand their assurance role over the annual report. Management’s discussion often includes key performance indicators (KPIs) that managers believe are important to financial statement users. In particular, financial analysts view financial ratios as “extremely powerful tools” for assessing a company’s prospects (Revsine et al. 2012, 250). Examples of ratios are easy to find in the annual reports of public companies worldwide and include profitability, leverage and operating ratios. Since many of these KPIs are based on information contained in the audited financial statements, the CAQ, ICAS and ICAEW are exploring whether auditors should extend their assurance function over these metrics (CAQ, 2012; ICAS, 2013; ICAEW, 2013). However, non-linear relationships between audited account balances and financial ratios do not allow for a straightforward extension of the audit risk model to the risk of misleading KPIs. Even small and immaterial errors in account balances can lead to material errors in financial ratios. The ensuing risk, though long recognized, has not been formally modeled, and little guidance exists in the professional and academic literatures. This paper develops a framework for assessing financial reporting risk associated with financial ratios. There are several reasons that financial ratios could be misleading. The most obvious causes are errors in an account balance that is included in the financial ratio. While previous research has considered only this source (Dutta & Graham, 1998), we argue that financial reporting risk also emanates from accounting estimates, assumptions and choices that affect the component account balances. Our argument is motivated by examples, both good and bad, of financial ratio disclosures and related management discussions. Some companies, such as Nordstrom and Union Pacific, compute key profitability ratios as if operating leases were capitalized.1 The voluntary disclosure of these less favorable metrics may be driven by management’s desire for a balanced discussion and the belief that KPIs based on GAAP measures can be misleading. On the other hand, some companies present favorable non-GAAP metrics that could create engagement risk (Chen, Krishnan, & Pevzner, 2012). In some well-publicized cases (e.g. Lehman), controversial accounting choices, estimates and assumptions were made to windowdress key financial ratios (Dutta, Caplan, & Lawson, 2010). In summary, the use of financial ratios in annual reports is pervasive and policymakers are considering changes to the auditor’s role relative to such information. However, the potential effects of these changes on financial reporting risk and the auditor’s evaluation of evidence require further investigation (Mock et al., 2013, 341). The analytical framework developed in this paper helps inform policymakers of the challenges auditors confront when providing assurance on MD&A. The remainder of the paper is organized as follows. Section 2 discusses recent regulatory and professional developments and relevant academic research. In the following three sections we model three scenarios using examples of commonly-used leverage, profitability and liquidity ratios. In Section 3 we model the impact of an aggressive interpretation of GAAP on the the effect of capitalizing operating leases on the denominator of a profitability ratio. Using data from 20 well-known companies we estimate the effect of capitalizing operating leases on ROA. In Section 5, we model the effect of accounting choices or errors that equally affect both the numerator and denominator of a liquidity ratio. We perform a simulation analysis on the Fortune 200 and find that the liquidity ratio is highly sensitive to small offsetting errors in the underlying account balances. In Section 6, we discuss how our results can be generalized to additional scenarios in which accounting errors, estimates and policy choices affect commonly-used financial ratios. Section 7 provides concluding remarks. In Appendix B we show that the framework developed in this paper applies to traditional audit settings, such as assessing the risk of misstating depreciation expense.