دانلود رایگان ترجمه مقاله جهت گیری کارآفرینی اجتماعی (ام دی پی آی 2019)

مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب) 

ساختار مقاله به قرار زیر است. در بخش 2 چارچوب نظری که از این تحقیق پشتیبانی می کند را تشریح می کنیم. ما مفاهیم کلیدی، از جمله گرایش کارآفرینی اجتماعی و سبکهای رهبری را تعریف می کنیم و این مفاهیم را با نوآوری مرتبط می کنیم. نتیجه گیری و خطوط تحقیق آینده ارائه می شود.

2. چارچوب نظری
در شرایط پرتلاطم امروز، سازمان ها باید نسبت به رقبا, نوآورتر، ریسک پذیرتر و فعال تر باشند ]25،26]. با ترکیب عنصر تقابل، یک شکل پایدار از جهت گیری کارآفرینانه را مطالعه می کنیم. بدین ترتیب گرایش کارآفرینی را از منظر اجتماعی مطالعه می کنیم. در شرکتهایی که دارای گرایش اجتماعی هستند، کارآفرینان, جهت گیری رهبری نوآورانه و پایدار را اتخاذ می کنند ]26،27]. برای شرکت ها ایجاد ارزش یک هدف اصلی است. نوآوری, یک عنصر ارزش آفرین برای شرکت های سودجو و هم برای سودآوری است ]8] زیرا به جای تقلید از شیوه های مستقر, عناصر جدید باید خلق شوند ]2].

2.1 کارآفرینی اجتماعی
توجه به ویژگی های کارآفرینان بسیار مهم است زیرا آنها ویژگی های متمایز خاصی دارند ]28]. کارآفرینان موفق می توانند فرصتهایی را شناسایی کنند که دیگران فقط عدم قطعیت را در این فرصت ها می ببینند ]29،30]. علاوه بر این، موفق ترین کارآفرینانی که فرصت ها را شناسایی می کنند، افکار فرضی ندارند، بنابراین آنها اندکی از انرژی گرانبهای خود را با تعمق در مورد آنچه ممکن است بوده باشد هدر می دهند. به همین ترتیب، آنها خود را با تفکر در مورد فرصت های از دست رفته مجازات نمی کنند ]4،31].
کارآفرینی اجتماعی را می توان به عنوان یک فعالیت نوآورانه تعریف کرد که هدف از آن, ایجاد ارزش اجتماعی ]32-34] در هر دو شرکت های غیرانتفاعی و سودجو است ]27]. اشکال ترکیبی نیز وجود دارند که ساختار آنها, ویژگی های شرکت های سودجو و غیرانتفاعی را ترکیب می کنند ]35].
با مقایسه تعاریف زیر, می توان کارآفرینی اجتماعی را از طیف وسیعی از دیدگاه ها مشاهده کرد. Austin, Stevenson, and Wei-Skillern (2) کارآفرینی اجتماعی را به عنوان فعالیتی نوآورانه تعریف کردند که باعث ایجاد ارزش اجتماعی می شود و می تواند در داخل و بین شرکت های غیرانتفاعی، شرکت های انتفاعی و بخش دولتی اتفاق بیفتد. بین کارآفرینی اجتماعی و تجاری تفاوت چندانی ندارد. بلکه، می توان آن را به طور دقیق تر به عنوان یک زنجیره از شرکتهایی با اهداف کاملاً اجتماعی تا شرکت هایی با اهداف صرفاً اقتصادی، مفهوم سازی کرد. این ایده به طیف ترکیبی Alter شباهت دارد ]36]. Alter ]36] سازمان های را مطابق با 1) میزان فعالیت، 2) انگیزه، 3) میزان مسئولیت و 4) هدف استفاده از درآمد طبقه بندی نمود. در سمت راست شکل 1, نهادهای انتفاعی قرار دارند که ارزش اجتماعی ایجاد می کنند اما هدف آنها کسب سود و توزیع آنها در بین سهامداران است. در سمت چپ شکل 1، سازمان های غیرانتفاعی قرار دارند که در فعالیت های تجاری مشغول هستند و برای تأمین مالی برنامه های اجتماعی، تولید اقتصادی دارند. مأموریت آنها, راضی نمودن ذینفعان خود است ]36].
طیف ترکیبی

2.2 جهت گیری کارآفرینانه
جهت گیری کارآفرینانه برای ارزیابی رفتارهای تجاری سازمانها ]37] و تعیین اینکه آیا شرکتها در دستیابی به سطوح بالای نوآوری و تولید ارزش توانایی دارند، استفاده شده است. مفهوم جهت گیری کارآفرینانه به عنوان یک فرایند استراتژیک تعریف می شود که در آن فرصتهای جدید شناسایی می شوند و رفتارهای کارآفرینی در یک سازمان پیاده سازی می شود ]1737]. همانطور که Clausen تأیید کرد، “گرایش کارآفرینی, توجه مفهومی و تجربی زیادی را به خود جلب کرده است، زیرا این یکی از معدود زمینه های تحقیق در زمینه کارآفرینی را ارائه می دهد که در آن دانش, به صورت تجمعی در حال پیشرفت است. ” سه مشخصه بنیادی که بر اساس آن Hu و Pang [17] مطالعه خود را پایه گذاری کردند, نوآوری، پیش فعالی و ریسک پذیری می باشند. نوآوری به پیاده سازی ایده های جدید، تقویت خلاقیت و آزمایش فرایند اشاره دارد ]37،38]. پیش فعالی به تلاش های یک شرکت برای رقابت تهاجمی با سازمانهای دیگر ]38،39] اطلاق می شود. ریسک پذیری به تمایل به تعهد منابع شرکت برای سرمایه گذاری های نامشخص و خطرناک اشاره دارد ]37،38]. در کنار ویژگی های اساسی جهت گیری کارآفرینانه، متغیر دیگری که باید در نظر گرفته شود رفاه افراد و جامعه در سالهای آینده است ]40]. این رفاه فردی و اجتماعی, یک مؤلفه اصلی جهت گیری کارآفرینانه اجتماعی است.

2.2.1 جهت گیری کارآفرینانه اجتماعی
Hu و Pang ]17] مفهوم فرعی جهت گیری کارآفرینانه اجتماعی را توسعه دادند. این اصطلاح با تکیه بر مفهوم جهت گیری کارآفرینانه، در تلاش شرکت های اجتماعی برای توسعه یک جهت گیری استراتژیک کاربرد دارد. جهت گیری کارآفرینانه اجتماعی شامل ترکیب جهت گیری کارآفرینانه (دنبال کردن نوآوری، فعال بودن و اجرای استراتژی های سازگار با ریسک) و تقابل می باشد. تقابل توسط Gouldner ]18] به عنوان یک هنجار اجتماعی توصیف شده است که می گوید اگر چیزی مثبت دریافت شود، در عوض افراد باید همیشه چیز خوبی بدست آورند. اعمال تقابل در شرکتها, مفهوم جهت گیری کارآفرینانه اجتماعی را به بار می آورد ]17].
Luu ]15], گرایش کارآفرینانه را به سرمایه اجتماعی سازمانی مرتبط نمودند تا مفهوم جهت گیری کارآفرینانه اجتماعی را شفاف سازی نمایند. سرمایه اجتماعی سازمانی به عنوان ایجاد روابط پایدار و هماهنگی بین اهداف کارمندان تعریف می شود. این مقوله موجب تشویق کارمندان به انجام اقدامات استراتژیک می شود (یعنی اقداماتی که رهبران دوسوتوان می سازند). بعلاوه، Luu ]15] تأیید كرد كه سرمايه اجتماعي سازماني منعكس كننده روابط اعتمادسازی و هماهنگي هدف است و هنگام پرورش یک جهت گيري كارآفرينانه در حوزه سازمان, می تواند بر رهبري دوسوتوان تأثير بگذارد ]41].
در مطالعه منحصر به فرد خود، Hu و Pang ]17] تأیید کردند که جهت گیری کارآفرینانه اجتماعی و عملکرد عملیاتی در سازمان های غیرانتفاعی رابطه مثبت دارند. بنابراین، سازمان های غیر انتفاعی که استراتژی هایی را بر مبنای جهت گیری کارآفرینانه اجتماعی به کار می گیرند می توانند ضمن افزایش ارزش برای جامعه، عملکرد را بهبود بخشند. آنها همچنین یک رابطه مثبت بین جهت گیری کارآفرینانه و عملکرد شرکتی در شرکتهای فناوری پیشرفته را برخلاف شرکتهای غیرفناوری پیشرفته که فن آوری های خاصی را پیاده سازی نکرده اند، گزارش نموده اند. رابطه بین شرکتهای فناوری-پیشرفته و جهت گیری کارآفرینانه را می توان به درجه بالای پویایی در محیط و همچنین تغییر فناورانه که توسط این شرکتها تجربه شده است نسبت داد ]37].
توسعه پایدار به توسعه ای اطلاق می شود که نیازهای فعلی را برطرف می کند بدون اینکه نیازهای تولیدات آینده را به خطر بیندازد ]42،43]. پایداری سه بعد دارد: رفاه انسان، بهزیستی محیط زیست، و رونق اقتصادی ]43]. کارآفرینان اجتماعی باید به این سه بعد احترام بگذارند زیرا هدف اصلی آنها تولید رفاه انسان و محیط زیست از طریق فعالیت اقتصادی است ]43]. بر این اساس، رهبران شرکت ها نقش اساسی در دفاع از ارزش های پایداری دارند ]44]. آنها باید از قدرت تصمیم گیری خود برای تدوین برنامه های عملی استفاده كنند كه دامنه رفاه عمومی جامعه را در نظر می گیرد ]43،45]. این رهبران, رهبران تحول گرا هستند، که استراتژی اصلی خود را بر روی شیوه های پایداری پایه گذاری می کنند و همانطور که از نام آنها پیداست بخشی از تحول جامعه از طریق فعالیت اقتصادی هستند ]46]. رهبری دوسوتوان در سازمان ها هم سبک رهبری معاملاتی و هم متحولانه را در بر می گیرد. این رهبران مسئول ارتقاء آن شیوه های پایداری هستند ]46].
ما در طول مقاله اظهار داشته ایم كه چگونه رهبری دوسوتوانانه باعث رفتارهای باز شدن و بستن رهبر می شود و در نهایت منجر به نوآوری می شود. با این حال، رهبری دوسوتوان نیز می تواند جهت گیری پایداری داشته باشد که به دنبال تقویت ارزشهای فوق باشد.