دانلود رایگان ترجمه مقاله زمرد دره پنج شیر (سال 1991)

مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب) 

روستاهای Khenj (شکل 5) و Milzeni با رونق شهر ها در غرب ایالات متحده در طول روزهای بدنبال طلا در اواسط قرن 19مقایسه می گردند. اگر چه بسیاری از فروشگاه ها مواردی از قبیل ابزار برای استخراج از معادن، چوب برای ساخت و ساز خانه، و مواد غذایی، از جمله نوشیدنی های غیر الکلی از قبیل اسپریت و پپسی، فراهم می کردند اما برق، شمع یا چراق نفتی که نور تولید کند وجود نداشت. تنها راه ارتباطی با دنیای خارج از طریق رادیوی نظامی بود که فرمانده محلی، عبد محمود کنترلش را بر عهده داشت و فقط برای موارد اظطراری و مقاصد نظامی از آن استفاده می شد.
از آنجائیکه معادت در ارتفاعات بالا واقع شده است و روستا ها چندین هزار فوت زیر آنها واقع شده اند، کارگران معدن در چادرهایی در سایت های معدن از بعد از ظهر شنبه تا پنج شنبه هر هفته زندگی می کنند. طی دو روز تعطیلی، به روستای خود بازمی گردند تا در کنار خانواده شان باشند و تجهیزات هفته ی بعد را فراهم کنند. فرآورده های غذایی ناچیز است و عمدتا شامل برنج، نان(نان گندم)، لوبیا و چای می باشد.

معادن و شیوه های استخراج
معدن Buzmal قدیمی ترین و از آنجا که کارگران معدن همچنان از روش های نا امن استفاده می کنند، خطرناک ترین معدن در دره ی پنج شیر محسوب می شود. این “معدن” در واقع مجموعه ای از ده ها چاه و تونلی است که در دل کوهی با 10000 فوت ارتفاع واقع شده است.

هرگروه از کارگران معدن بطور تصادفی محلی را برای تونل زنی انتخاب می کند، روش” نقب زنی” اصطلاحی است که به هر کار معدن کوچک، نامنظم و غیر سیستماتیک اتلاق می گردد. هر گروه با مته و دینامیت سنگ های آهک را تا عمق 30 تا 50 متر تونل می زنند. احتمال دارد بطور ناگهانی جهت بسمت گروه دیگر که زمرد ها را یافته اند تغییر پیدا کند. کارگران معدن دره ی پنج شیر به مقدار مواد منفجره ی مورد استفاده و یا زمان انفجار دقت نمی کنند(شکل6). آنها تمایل به استفاده ی بیش از حد از مواد منفجره دارند، که اغلب باعث از بین رفتن بلورهای زمرد می گردد. نویسنده زمانی که در عرض چند دقیقه با 6 انفجار دینامیت از شفت بالای تونل که از آن در حال عبور بود مواجه شد بسیار ناراحت شد.
سنگ آهک های ناشی از انفجار در شفت ها و تونل ها معمولا حدود 4 فوت 11.2 متر) عرض و 4 تا 5 فوت، و تعدادی از آنها ممکن است بیشتر پرتاب شوند (شکل 7). آنها بیضی شکل و فاقد چوب می باشند. به غیر از معدن Khenj، هیچ ژنراتور و یا کمپرسور برای روشن کردن صدها تونل و تامین هوا برای کارگران معدن وجود ندارد. در اکثر قسمت ها، معابر بوسیله ی فنوس یا قوطی های نفت سوز کمی روشن شده اند. کارگران معدن کلاه های محکمی به سر نمی کنند، بنا براین آسیبب از ناحیه ی سر بسیار شایع است.
علاوه بر انفجار گاز و دیزل، از دریل های دستی نیز استفاده می گردد، که اغلب به خوبی برای شکستن سنگ آهک های محکم عمل می کند(شکل8). دود و گاز مونواکسید کربن باعث بیماری بسیاری از کارگران معدن، و بمنجر به مرگ چند تن گردیده است. حتی معدن چیان محلی پی بردند که این شیوه ها خطرناک می باشند؛ آنها مکررا تونل را برای تنفس هوای تازه ترک می کنند. از آنجاییکه سنگ ها با شکستن شکاف بر می دارند، احتمال ریزش تونل نیز افزایش می یابد.
برخی از دیوار های سنگی متراکم هستند و احتمال دارد با انفجار یا مته به طور کامل فرو نریزد( شکل 9). تمامی سنگ های شکستگی براحتی توسط چرخ دستی یا ظرف های بزرگ به بیرون از تونل حمل می گردند. در روشنایی روز، یکبار توسط کارگران معدن به سرعت برای جستجوی نشانه هایی از زمرد مورد بررسی قرار می گیرند. اگر هیچ اثری از سنگ سبز قیمتی یافت نشود سنگ های زباله را براحتی آن طرف کوه می ریزند (مجدد،شکل6). سنگ هایی که حاوی زمرد هستند توسط اعضای تیم در اردوگاه نگهداری می شوند تا به روستا بازگردند.
در طول ماه های سرد [اکتبر تا ماه مه)، برف آنها را وادار می کند تا در ارتفاعات پایین تر مشغول به کار شوند،(جایی که زمردهای یافت شده از کیفیت پایین تری برخوردار هستند) یا نیاز به مرتب سازی سنگ زباله هایی است که در طول فصل کاری عادی از ارتفاعات بالا انداخته شده بود دارد. برنامه هایی برای بهبود فرآیند مواد زاید درحال توسعه می باشد.
مناطق معدن خیز دیگری علاوه بر Buzmal، Khenj و Mikeni Sahpetaw، Pghanda، Butak، آبال، Salzhulo، قلات، Zarakhel، Yalzhnaw، Derik، Shobolzi، Talzatsang، Darun Rewat، Aryu و Puzughur.نیز وجود دارد. همه ی آنها در عملکرد و نوع زمین مشابه هستند؛ بسیاری در بالاترین ارتفاعات واقع شده اند. هر چند، کار در برخی از این معادن با وجود هزاران مین زمینی باقیمانده بسیار دشوار خواهد بود. به عنوان مثال، بر روی ارتفاعات کوه نزدیک معدن Mikeni کار صورت نگرفته زیرا به عنوان محلی پوشیده از مین زمینی شناخته شده است.

مشارکت معدن
تیم معمولی معدن در پنج شیر متشکل از هشت کارگر معدن می باشد که حقوقی دریافت نمی کنند اما بطور مساوی سود حاصل از فروش زمرد هایی که می یابند را سهیم می شوند. به این دلیل که هر تیم نیاز به تجهیزات انفجاری و استخراج دارند، آنها نیز بطور معمول سه سهم به کسانی که تجهیزات استخراج را فراهم می کنند و سه سهم به عرضه کنندگان مواد منفجره می دهند. بنابراین، رایج است که درآمد ناشی از استخراج به 14 شیوه تقسیم شود. لازم نیست شرکای معدن همه از همان روستا باشند، اما تنها کارگران معدن محلی در آن روستا از قدرت بر خورداند و قلدر روستا به حرفشان اهمیت می دهد. قلدر در زبان دری(رایج ترین زبان آفغانستان)، اشاره به جلسه ای دارد که در آن ارزش زمرد به تازگی مشخص شده است، سنگ ها را به حراج گذاشته و مالیات پرداخت می شود.
اختلافات بر سر حقوق استخراج و مالکیت شفت بوجود می آیند؛ این اختلافات معمولا توسط بزرگان روستا حل و فصل می شوند. در موارد پیچیده، بزرگان ممکن است اختلاف را به فرمانده محمود و قضات منصوب در بازارات، مرکز فرماندهی جمعیت اسلامی حزب قلمرو پنج شیر ارجاع دهند. از آنجاییکه که هیچ گونه ثبت رسمی یا اداره ی نقل و انتقال برای نگهداری سوابق وجود ندارد و سیاست های مالکیت زمین متنوع و با وجود گذشت بیش از 20 سال رفع این ادعا کار بسیاری پیچیده ای می باشد.