دانلود رایگان ترجمه مقاله تغییرات در ارتباط ارزشی مخارج تحقیق و توسعه پس از اتخاذ IFRS (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۱۶)

تغییرات در ارتباط ارزشی مخارج تحقیق و توسعه پس از اتخاذ IFRS

۳۵ صفحه با فونت ۱۴ B Nazanin

مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب)

F2132

۱ پیش زمینه نهادی حسابداری برای R&D
حسابداری موضوع بحث برانگیزی در مورد فعالیت های R&D در چندین دهه بوده است (Hirschey و Weygandt 1985 و Lev و Zarowin 1999). مخارج R&D پدیده ایی از حسابداری می باشد که دارای منافع آتی با عدم اطمینان قابل توجهی است. عملا دشوار است تا کمیت منافع اقتصادی آتی را که می تواند از فعالیت هایR&D مشتق شده باشد بصورت قابل اطمینان مشخص کنیم. به همین دلیل، کشورهایی مانند ایالات متحده آمریکا و آلمان به طور کلی مخارج R&D را با صرف نظر از هزینه هایی برای ارزش بالقوه فعالیت هایR&D تلقی می کنند. تنظیمات استاندارد حسابداری در خارج از ایالات متحده آمریکا، پس از وزن (سنجش) آن در منافع حاصل از سرمایه گذاری مخارج R&D و دشواری رسم روابط سببی بین مخارج R&D و منافع آتی، درجات مختلفی از سرمایه گذاری R&D را اجازه می دهد. تغییرات قابل توجهی در عملیات حسابداری از فعالیت های R&D کشورهایی در دوران پیش ازIFRS وجود داشته است. به عنوان مثال در انگلستان، هزینه های تحقیق و توسعه بطور متفاوت در نظر گرفته می شود (هیئت استانداردهای حسابداری، ۱۹۸۹). شرکت ها مجاز هستند، اما لازم نیست هزینه های توسعه را سرمایه گذاری کنند تا پروژه ها به موفقیت تجاری نزدیک تر شود زیرا که هزینه های تحقیقاتی باید در طول دوره متحمل شده صرف شود. از سوی دیگر فنلاند، فرانسه، هلند، نروژ و سوئد، اجازه می دهند تا شرکت ها زمانی که با شرایط خاصی روبرو می شوند هم در هزینه های تحقیق و هم در توسعه سرمایه-گذاری کنند. GAAP در استرالیا نمونه دیگری را ارائه می دهد که زمانی که با شرایط خاصی روبرو می شود سرمایه گذاری هزینه های R&D لازم می شود (هیئت استانداردهای حسابداری استرالیایی، ۱۹۸۷).
کمیته استانداردهای حسابداری بین المللی (IASC)، ماقبل هیئت استانداردهای حسابداری بین المللی (IASB) شرایط هزینه مرحله تحقیقاتی و مرحله توسعه را تحت استاندارد بین المللی حسابداری ۳۸ (IAS) در حسابداری R&D بکار می برد (IASC, 1998). یک شرکت تحت ۳۸IAS لازم است تا مخارج R&D را در هزینه مرحله تحقیقاتی و مرحله توسعه دسته بندی کند. این استاندارد نیاز به این دارد که چنانچه امکان تشخیص برای شرکت نباشد که کدام هزینه مرحله ایی متحمل شده، صرف تمام هزینه های تحقیقاتی و یا هر هزینه دیگری کند. تنها پس از امکان پذیری تکنیکی و تجاری این دارایی که برای فروش و یا استفاده ایجاد شده است لازم است تا هزینه های توسعه سرمایه گذاری شود.
در مجموع،GAAP ملی با IFRS در بیشتر کشورهای اروپایی و استرالیا در دو بعد متفاوت است: (۱) اینکه هزینه R&D به طور کامل و یا بصورت جزئی پرداخته شود و (۲) اینکه هزینه هایR&D اگر با معیارهای سرمایه گذاری متناسب شدند می توانند و یا باید سرمایه گذاری شوند. جدول ۱ چندین عملیات حسابداری از R&D را تحت IFRS وGAAP ملی پیش از IFRS، خلاصه می کند.
۲٫۲ ارتباط ارزشی R&D تحت عملیات حسابداری مختلف
رقمی از حسابداری چنانچه دارای رابطه مورد انتظاری با قیمت سهام شرکت داشته باشد، ارتباط ارزشی در نظر گرفته می شود (Barth و همکاران، ۲۰۰۱). Lev (1999) بررسی های پیشین را خلاصه می کند و نتیجه می-گیرد که مخارج R&D به ایجاد ارزش یک شرکت و آن بازار سرمایه ایی که این کمک ها در قیمت سهام شرکت را یکی می کند به طور قابل توجهی کمک می کند. با این حال، مخارج R&D که تحت روش های مختلف حسابداری گزارش شده است سطوح مختلفی از عدم اطمینان در ارتباط با منافع اقتصادی آتی را در بر می گیرد. بسته به عملیات حسابداری خاصی از R&D ، تحت آن که شرکت ها گزارش می کنند مدیریت می تواند این اطلاعات را با توجه به ماده اقتصادی که در مورد فعالیت های R&D وجود دارد به بازارهای سهام انتقال دهد. بررسی های پیشین مستند کرده اند که ارتباط ارزشی مخارجR&D تحت عملیات مختلف حسابداری تغییر می کند (Healy et al., 2002; Oswald & Zarowin, 2007; Zhao, 2002)
Zhao (2002) ارتباط ارزشی درمورد گزارشگری R&D کشورهای فرانسه، آلمان، انگلستان، و ایالات متحده آمریکا را بررسی کرد. Zhao دریافت که گزارشگریR&D به طور کلی ارتباط ارزشی درآمد و ارزش دفتری را بالا می برد. علاوه بر این Zhao دریافت هنگامی که سرمایه گذاران ارزش مثبتی را هم درR&D هزینه شده و هم سرمایه گذاری شده در داخل کشورها قرار می دهند اجازه می دهد سرمایه گذاری R&Dانتخابی (به عنوان مثال، فرانسه و انگلستان) R&D که ارتباط بیشتری با قیمت سهام نسبت به R&D هزینه شده دارد را سرمایه گذاری کند. Ahmed و Falk (2006) ارتباط ارزشی از گزارشگری R&D منتخب در استرالیا را بررسی می-کنند. همچنین دریافتند که R&Dسرمایه گذاری شده نسبت به R&D هزینه شده بیشتر به ارزش وابسته است. Cazavan-Jeny, Jeanjean و Joos (2011) ارتباط ارزشی گزارشگری R&D را بین سالهای ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۱ در فرانسه آزمایش کردند. بر خلاف بررسی های قبلی که از شبیه سازی در R&D سرمایه-گذاری شده استفاده می کند، از داده های واقعی در R&D سرمایه گذاری شده استفاده کردند و به این نتیجه رسیدند که R&D هزینه شده بصورت منفی است در حالی که R&D سرمایه گذاری شده با همزمانی بازده و قیمت سهام شرکت هایی که هم R&D هزینه شده و هم سرمایه گذاری شده را گزارش می کند بصورت ناچیز همراه است. آنها این یافته را به تفاوت های اصولی شرکت هایی نسبت دادند که سرمایه گذاری R&D را انتخاب می کنند به دلیل اینکه شرکت هایی که سرمایه گذاری R&D را انتخاب می کنند کوچکتر، زیاد اهرمی شده، سودآوری کمتر و همچنین دارای فرصت های رشد کمتری هستند.
جدول ۱ تفاوت های بین المللی در عملیات حسابداری مخارج R&D.

۲٫۳ تفاوت های بین IFRS و GAAP ملی و تغییراتی در ارتباط ارزشی مخارج R&D
پروژه های R&D پیچیده و ضمنی هستند. ارزش ورودی R&D برای مدیران نسبت به خارجی ها بهتر شناخته شده است. شرکت ها می توانند با توجه به ماده اقتصادی در مورد فعالیت هایR&D که تحت عملیات حسابداری مختلفR&D است اطلاعات را به بازارهای سهام انتقال دهند (Healy et al., 2002; Oswald & Zarowin, 2007). بررسی های قبلی همچنین به این نتیجه رسیدند که اطلاعات R&D دارای سطوح مختلفی از ارتباط و قابلیت اطمینان است (به عنوان مثال، Ahmed & Falk, 2006; Zhao, 2002). بنابراین، کشورهایی که ازGAAP ملی خود به IFRS تغییر پیدا می کنند انتظار داریم که ارتباط ارزشی مخارج R&D تغییر کند. جهت تغییرات در ارتباط ارزشی مخارج R&D بستگی به ماهیت تفاوت های بینIFRS و GAAP ملی دارد.
۲٫۳٫۱ تغییر از قانون مخارج اجباری به IFRS
چنانچه با شرایط خاصی روبرو شویم IFRS نیاز به سرمایه گذاری هزینه های توسعه دارد. بنابراین با تغییری از قانون مخارج اجباری در هزینه هایR&D به IFRS نشان می دهد که بخشی از مخارج R&D که با معیارهای سرمایه گذاری متناسب شده، باید مانند دارایی سرمایه گذاری شود و باقی مانده مخارج R&D که با منافع آتی نامطمئن هزینه شده کنار گذاشته می شود. چون بخشی از R&D با اطمینان بالای منافع اقتصادی آتی تحتIFRS سرمایه گذاری می شود، مخارج R&D که تحت IFRS گزارش شده ممکن است رابطه ارزشی کمتری داشته باشد، نسبت به اینکه تمام مخارج R&D بگونه مخارجی تحت قانون مخارج اجباری گزارش شده باشد. بنابراین انتظار داریم همانگونه که عملیات حسابداری R&D از مخارج اجباری به IFRS تغییر پیدا می-کنند ارتباط ارزشی مخارج R&D کاهش یابد. فرضیه ۱ را به شکل جایگزین به شرح زیر بیان می کنیم:
فرضیه ۱a. زمانی که قانون مخارج اجباری به IFRS تغییر پیدا می کند مخارج R&D ارتباط ارزشی کمتری پیدا می کند.
۲٫۳٫۲ تغییر از قانون سرمایه گذاری اختیاری به IFRS
قانون سرمایه گذاری اختیاری به شرکت ها اجازه می دهد تا در سرمایه گذاری بخشی از هزینه های R&D که با شرایط سرمایه گذاری متناسب شده با اختیارعمل خود برخورد کنند. در نتیجه، مخارج R&D که با معیار سرمایه گذاری متناسب نشده ممکن است تحت قانون سرمایه گذاری اختیاری مانند تحت IFRSسرمایه گذاری شود. به عبارت دیگر، مخارج R&D که گزارش شده به احتمال زیاد حاوی ارزشی در بالابردن هزینهR&D است و در نتیجه یک رابطه ارزشی بیشتری تحت قانون سرمایه گذاری اختیاری نسبت به IFRS دارند. در نتیجه، انتظار داریم که ارتباط ارزشی مخارج R&D بعد از تغییری از قانون سرمایه گذاری اختیاری به IFRS کاهش پیدا کند. فرضیه ۱b را در قالب جایگزینی به شرح زیر بیان می کنیم:
فرضیه ۱b. زمانی که قانون مخارج اختیاری به IFRS تغییر می کند مخارج R&D ارتباط ارزشی کمتری پیدا می کنند.
۲٫۳٫۳ تغییراز قانون سرمایه گذاری اجباری به IFRS
تحت قانون سرمایه گذاری اجباری، هم هزینه تحقیق و هم توسعه اگر با شرایط سرمایه گذاری متناسب شدند باید سرمایه گذاری شوند. بنابراین، مخارج R&D گزارش شده دارای ارزش کمی در بالا بردن هزینه های R&D تحت قانون سرمایه گذاری اجباری است. همانطور که شرکت ها از قانون سرمایه گذاری اجباری به IFRS تغییر پیدا می کنند، برخی ارزش ها هزینه های تحقیقاتی را بالا می برند در غیر این صورت ممکن است تحت قانون سرمایه گذاری اجباری سرمایه گذاری شوند که در مخارج R&D گزارش شده گنجانده خواهد شد. به این ترتیب، مخارج R&Dکه تحت IFRS گزارش شده ممکن است نسبت به تحت قانون سرمایه گذاری اجباری رابطه ارزشی بیشتری داشته باشد. در مجموع، انتظار داریم که ارتباط ارزشی مخارج R&D تغییر از قانون سرمایه گذاری اجباری به IFRSرا به همین منوال افزایش دهد. فرضیه ۱c را در قالب جایگزینی به شرح زیر بیان می کنیم:
فرضیه ۱c. زمانی که قانون سرمایه گذاری اجباری به IFRS تغییر پیدا می کند مخارج R&D ارتباط ارزشی بیشتری پیدا می کنند.