دانلود رایگان ترجمه مقاله یک رویکرد DEA غیر شعاعی (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۱۶)

مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب) 

مطالعات توصیف شده در بالا بهره وری نوآوری را با استفاده از روشهای DEA مختلف اندازه گیری می کند، اما همه فرآیند نوآوری سرمایه گذاری را بعنوان یک جعبه سیاه می بینند، جاییکه فرآیند یک فرآیند تک مرحله ای تبدیل ورودی به خروجی است. این نوع از مطالعات مکانیک داخلی سیستم نوآوری را ارزیابی نمی کند و نشان نمی دهد که چگونه سیستمهای عملیاتی داخلی و فرآیندهای همراه با نوآوری بر روی بهره وری نوآوری یکپارچه تاثیر می-گذارند.
فرآیندهای نوآوری تک مرحله ای عمل تولید را منعکس نمی کنند. در حقیقت، فرآیندهای نوآوری در صنایع و کسب و کارهای با فناوری بالا شامل دو فاز است: توسعه فناوری بالادستی و تغییر اقتصادی پایین دستی. برای این دلیل، برخی از محققین یک مدل DEA دو مرحله ای را برای ارزیابی بهره وری نوآوری به کار برده اند. گان و چن (۲۰۱۰) از مدل DEA شبکه ارتباطی برای مقایسه بهره وریهای صنایع با فناوری بالا در ۲۶ استان چین بین سالهای ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ استفاده کرد. آنها دریافتند که بهره وری تجاری بهتر از بهره وری تحقیق و توسعه است و بهره وری نوآوری کلی با بهره وری تجاری به شدت در ارتباط است.
مطالعه بعدی بهره وری نوآوری یک سطح ملی را با بررسی فرآیندهای تولید دانش بالادستی و فرآیندهای تجاری-سازی دانش پایین دستی در ۳۰ کشور اندازه گیری کرد. کولمن و همکاران (۲۰۱۲) بطور تجربی بهره وری نوآوری صنعتی را در سازمانی برای همکاری اقتصادی و پیشرفت کشورها با استفاداز روش DEA دومرحله ای شبه پارامتری مطالعه می کنند. این مطالعه اندازه گیریها را برای بهینه سازی تخصیص منابع بهبود داد. وانگ و همکاران (۲۰۱۳) فاز اول فرآیند نوآوری را به تولید پایه و کارهای تحقیق و توسعه تقسیم کرد و بهره وریهای سودآوری و بازاریابی ۶۵ سرمایه گذاری با فناوری بالای کشور تایوان را بین سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ تخمین زد. این مطالعه یک ماتریس تصمیم گیری تحقیق و توسعه را برای شناسایی منابع عملیاتی و بهره وری تحقیق و توسعه شرکتهای با تکنولوژی بالا ایجاد می کند. روش DEA دو مرحله ای برای مطالعه بانکهای تجاری، بیمه و سیستمهای صنعتی به کار برده شده است.
اکثر مطالعات بهره وری نوآوری بر روی سطح کلان تمرکز کرده اند، مانند یک منطقه جغرافیایی یا یک صنعت. مطالعات کمتری سرمایه گذاریهای در سطح خرد را بررسی کرده اند، مانند سرمایه گذاریهای انرژی جدید. بسیاری از مطالعات از روش DEA شعاعی برای محاسبه بهره وری نوآوری دومرحله ای استفاده می کنند. این روش نمی تواند برای نارکارآمدی همراه با سستی های غیر شعاعی هر ورودی و خروجی به کار آید. به این ترتیب این مطالعه از یک روش DEA غیرشعاعی و یک فرآیند نوآوری دومرحله ای برای محاسبه بهره وری نوآوری یکپارچه و بهره وری در طول فازهای توسعه ای مختلف با تمرکز بر سرمایه گذاریهای جدید انرژی استفاده کرد. این مطالعه استراتژیهای بهینه سازی مربوطه را بر اساس حالتهای مختلف بهره وری نیز پیشنهاد می دهد.

۳٫ مدل DEA غیرشعاعی بهره وری نوآوری دو مرحله ای
۳٫۱ مراحل فعالیتهای نوآوری
شامپیتر، بنیانگذار نظریه نوآوری، نوآوری را بصورت یک ترکیب جدید از فاکتورهای تولید از چشم انداز فرآیند تولید استفاده کرد. ترکیبی از فاکتورهای تولید بطور مستقیم بهره وری نوآوری را تحت تاثیر قرار می دهد، فرآیند نوآوری سرمایه گذاری شامل مجموعه ای از فعالیتهای نوآوری شامل تحقیق، توسعه و گسترش است.
ورودیهای فعالیت نوآوری شامل نیروی انسانی، امور مالی و منابع می باشد. خروجیها شامل خروجیهای حدوسط مرحله تحقیق و توسعه و خروجی های نهایی تجاری سازی تکنولوژی است (مانند سود و ارزش بازار). خروجیهای حدوسط (مانند دستاوردهای تکنولوژیکی و علمی، محصولات جدید) از نتایج مرحله تحقیق و توسعه هستند اما بصورت پایه و اصولی برای بازاریابی فناوری نیز در نظر گرفته می شوند. این نتایج در دو مرحله فعالیت نوآوری در سرمایه گذاری جدید از جمله در سرمایه گذاریهای جدید انرژی می باشد.
اولین مرحله در فرآیند تحقیق و توسعه که شامل ورودیهای تحقیق و توسعه و محصولات و فناوری جدید است. این فرآیند بهره وری تحقیق و توسعه را با ارزیابی ورودیها و خروجیهای منبع نوآوری اندازه می گیرد. مرحله دوم از خروجیهای تحقیق و توسعه برای به دست آوردن سود و ایجاد ارزش بازار استفاده می کند. این فرآیند بهره وری بازار را منعکس می کند و تبدیل دستاوردهای تحقیق و توسعه را به سودهای اقتصادی ارائه می دهد. دو مرحله مستقل از هم نیستند، آنها توسط خروجیهای مرحله تحقیق و توسعه به هم ارتباط دارند. هر دو مرحله با هم بهره وری نوآوری یکپارچه را ارتقا می دهند.

۳٫۲ مدل بهره وری نوآوری دو مرحله ای
این مطالعه فرض می کند که N سرمایه گذاری جدید انرژی وجود دارد، که توسط مشخص می شود. هر DMU دارای ورودیهای و خروجیهای حدوسط از اولین مرحله نوآوری یعنی تحقیق و توسعه است. پس، خروجیهای حدوسط R مرحله دوم را تغذیه می-کنند(بازاریابی، تجاری سازی).

در معادلات ۲ و ۳، بالانویس D مربوط به مرحله تحقیق و توسعه و بالانویس M مربوط به مرحله بازاریابی است. متغیرهای به ترتیب وزنهای سرمایه گذاری j همراه با مراحل بازاریابی و تحقیق و توسعه را ارائه می دهند. برای شناسایی سستی های موجود در ورودیها و خروجیها، روشهای DEA شعاعی ارائه شده توسط CRS و بازده متغیر نسبت به مقیاس (VRS) بطور نسبی ورودیها را کاهش و خروجیها را افزایش می دهد.
این روشها برای سستی های مختلف هر رودی و خروجی به کار نمی اید. در عوض با دنبال کردن مطالعه چن و همکاران (۲۰۱۲) این مقاله یک روش غیرشعاعی را با ترکیب تابع فاصله با اندازه گیری راسل ناکارآمدی تطبیق می دهد. این کار اجازه مقیاس گذاری همزمان ورودیها و خروجیها را می دهد و همه سستی های مربوط به ورودی و خروجی را دربر می گیرد.
با استفاده از مدل CRS، مدلهای ورودی جهت دار و خروجی جهت دار نیز همان نتایج را به ما می دهند. برای مدل DEA غیر شعاعی، جهت مختلف نتایج مختلفی را ایجاد می کند زیرا هر ورودی و خروجی بطور غیر متناسب مقیاس گذاری شده است. بنابراین، جهت دار کردن مدل بصورت ورودی جهت دار و خروجی جهت دار قبل از استفاده از مدل DEA غیرشعاعی برای ارزیابی بهره وری اهمیت دارد.
برای این مرحله نوآوری، بیشینه کردن بهره تحقیق و توسعه شامل انقباض ورودیها تا حد ممکن بدون تنظیم خروجیهای تحقیق و توسعه است. همینطور برای ورودی جهت دار. با توجه به مقدار خاص خروجی تحقیق و توسعه، ما می خواهیم که خروجیهای نهایی را بیشینه کنیم. بنابراین، مدل خروجی جهت دار برای ارزیابی بهره-وری مرحله دوم (بازاریابی) استفاده می شود. این جهت مخلوط این واقعیت را که خروجیهای حدوسط نمی توانند در همان مدل مانند مراحل دیگر قرار بگیرند را تطبیق می دهد. برای مثال، یک مدل خروجی جهت دار را که برای هر مرحله استفاده شده است را در نظر بگیرید. اگر عملکرد مرحله تحقیق و توسعه با افزایش خروجی حدوسط با استفاده از مدل DEA جهت دار بهبود پیدا کند، خروجیهای حدوسط ممکن است بهره وری مرحله بازاریابی را در یک خروجی جهت دار جاگذاری کنند.
این مطالعه پتانسیل کاهش ورودیهاو همچنین افزایش خروجیهای فعالیت نوآوری را تصدیق می کند. این کار با استفاده از یک شاخص بهره وری نوآوری و شاخصهای بهره وری زیر مرحله ای صورت گرفت. ما مدل DEA غیرشعاعی را تحت فرض CRS برای بیشینه کردن ترکیب مفید همه سستی های ورودی و خروجی همانطور که در شکل ۴ نشان داده شده است تعریف می کنیم.