مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب) 

۲) پورتال وب: وب پورتال شامل اطلاعات در مورد اجزای مختلف استفاده مجدد، ویژگی های خود، لینک اسناد و مدارک، نسخه های انتشار، و صاحبان جزء خود بود. در نتیجه، تمام اطلاعات مورد نیاز برای تصمیم گیری در مورد استفاده کردن یا نکردن مجدد از یک جزء به راحتی در دسترس بود. پورتال استفاده از اجزاء قابل استفاده مجدد را گزارش داد. همچنین صرفه جویی مورد متوجه نیز محاسیه شد. پس انداز به عنوان (تعدادی از پروژه های-۱) (نیمی از هزینه توسعه کل از جزء) محاسبه شد. این محاسبات در تجزیه و تحلیل داده های گذشته، هزینه های سربار در ارتباط با استفاده مجدد حدود نیمی از هزینه های توسعه، را نشان داد. جدول را مشاهده کنید.

۴٫ تجارب و مسائل با رویکرد اولیه
رویکرد اولیه، موفق بود. ما قادر به شناسایی حدود ۲۰۰ از اجزاء قابل استفاده مجدد بودیم. علاوه بر این، حدود ۱۰۰ مورد از آن ها برای توسعه داخلی به طور موفقیت آمیز استفاده شدند. علاوه بر این، اعضای تیم در سراسر سازمان به طور فعال برای استفاده مجدد کمک کرده اند.
با این حال، در طول زمان، ما با انواع مختلفی از مسائل مواجه شدیم به این دلیل مدیران شروع به از دست دادن اعتماد در مورد طرح استفاده مجدد کردند. این موارد در زیر مفصل و در داده های کمی در جدول III معرفی شده
اند.
A. اولویت بندی
صاحبان جزء بخشی از یک تیم پروژه بودند، آنها اولویت های بالاتر را برای یک پروژه خاص اختصاص می دادند و مهلت پروژه و اولویت های پایین تر به وظایف برای اجزاء قابل استفاده مجدد اختصاص داده می شد. این توانایی از صاحبان جزء به ارائه اجزاء قابل استفاده مجدد به عنوان پروژه های دیگر برنامه ریزی شده بود و در نتیجه باعث افزایش مشاجره و بحث ناخوشایند را در پی داشته است.

B. بایاس ویژگی
صاحبان جزء نیز همچنین سوگیری هایی به سمت ویژگی های پروژه های خود و پروژه های بزرگ مهم مورد نیاز نشان داده اند. این تاثیر منفی دوبل داشتد. اول، پروژه های کوچکتر بودند و عملکرد آنها در اجزاء قابل استفاده مجدد مورد نیاز نبود. دو، قطعات استفاده مجدد به عنوان قابلیت های پروژه خاص، بیشتر و بیشتر در آنها استفاده می شدند.

C. کیفیت
از آنجا که تست استراتژی تحویل اجزاء قابل استفاده مجدد برای صاحبان جزء با طراحی استاندارد ارائه نمی شد، اینکار هیچ طراحی و تست استراتژی سازگاری را به دنبال نداشت. ین امر بر روی کیفیت قطعات استفاده مجدد تاثیر گذاشته است، به خصوص با توجه به نیازهای غیر کارکردی مانند نگهداری، مقیاس پذیری، و دیگر موارد. مسائل کیفیت در افزایش و تعمیر و نگهداری اجزا آشکار شد. همچنین در بیش از ۲۰۰ نقص حل نشده و زمان قابل توجه، حدود ۷۰ درصد صرف حل و فصل نقص های موجود شد.

D. ارتباطات
همانطور که هیچ نقطه تماس واحدی برای اجزای مختلف وجود ندارد، مدیران پروژه تا به حال مجبور به تعامل با صاحبان جزء متعدد شده اند، که کار را برای پیگیری پیشرفت در اجزای مختلف دشوار نمود. علاوه بر این، تمام مسائل استفاده مجدد به مدیریت ارائه و تشدید شد.

E. بودجه
به طور معمول، مدیران محصول تمایلی به تحمل هزینه های اضافی در ارتباط با استفاده مجدد از اجزای نرم افزار، مانند تلاش همراه با افزایش مدیریت ارتباطات و درگیری همراه با هزینه های مرتبط با طراحی دقیق تر، تست، و اسناد و مدارک را نداشته اند.

۵٫ تجزیه و تحلیل مسائل
ما در این خصوص در رویکرد اولیه، مراحل رسیدگی به آنها را شناسایی کرده ایم. علل ریشه برای این مسائل عبارت بودند از:

A. مسئولیت دوگانه
ناتوانی صاحبان جزء در برنامه ریزی حجم کار در حالی که یک نقش دوگانه را در اعضای تیم پروژه و در همان زمان طراحی، توسعه، تست، نگهداری و افزایش یک جزء استفاده مجدد، بازی می کنند. اگرچه تلاش بودجه برای کارهای مربوط به استفاده مجدد از قطعات مناسب بود، چالش در برنامه ریزی این کارها همراه با فشار معمولا غیر قابل پیش بینی پروژه روزانه نهاده شده است.

B. اجرای فرآیند ها
صاحبان اجزا مجبور نبودند به دنبال فرآیندهای استاندارد تعریف شده باشند، در حالی که اجزاء قابل استفاده مجدد در حال توسعه بودند. علاوه بر این، پروسه های مورد نیاز برای نیازهای خاص اجزاء قابل استفاده مجدد نیز تعریف شده اند. از این رو، صاحبان جزء قادر به توسعه اجزاء قابل استفاده مجدد و پیشرفت به اندازه کافی بدون دخیل کردن تیمهای متخصص دیگر مانند معماری، قابلیت استفاده، و آزمون بوده اند. که منجر به کیفیت پایین تر نیز می شود.

C. تنها نقطه تماس
عدم وجود یک نقطه تماس برای همه اجزاء قابل استفاده مجدد باعث دشوار ساختن حل و فصل مسائلی مانند داشتن برخی از ویژگی ها، پیشرفت، و رفع نقص شده است. این با مشکلات همراه شدند با مشکلاتی در کیفیت قطعات استفاده مجدد شدند و مدیران پروژه سوال هایی درباره ارزش ابتکار استفاده مجدد کردند.

D. بی میلی در بودجه پایگاه کد استفاده مجدد
هر چند مدیران محصول حاضر به برداشت از مزایای استفاده مجدد بودند، آنها به هزینه های اضافی مربوط به توسعه و نگهداری از اجزای استفاده مجدد در بودجه موجود خود تمایل داشتند.