|
بیست و شش درمانگر شغلی, یک فرم رضایت امضا شده و یک پرسشنامه قبل از مشورت تکمیل شده را مرجوع نمودند. نوزده نفر برای بیش از ۸ سال، چهار نفر بین ۴ و ۸ سال؛ دو نفر برای ۱ تا ۳ سال، و یکی برای کمتر از ۱ سال در این کار بودند. همه, زن بودند و فرهنگ خود را به عنوان فرهنگ اروپایی می شناختند, به استثنای یکی از شرکت کنندگان که به عنوان فرهنگ ” دیگر ” (نیوزیلندی) می شناخت. پس از ارسال نوشته ها، پرسشنامه ها قبل از مشورت خود، رضایت شرکت کنندگان دستورالعمل برای ثبت نام آنلاین در یک سایت دسترسی محدود در تبادل ارزش ها (http://www.valuesexchange.com/) فرستاده شدند. دستورالعمل های استفاده از نرم افزار بر روی وب سایت فراهم شد. یازده شرکت کننده بدون تکمیل مشورت آنلاین حذف شدند؛ کمبود زمان برای تکمیل, دلیل اصلی داده شده بود. ۱۵ شرکت کننده باقیمانده, مشورت موردی آنلاین را تکمیل نمودند و یک پرسشنامه پس از- مشورت کتبی را مرجوع نمودند.
جمع آوری داده ها
جمع آوری داده ها در سه مرحله با ۱۵ مجموعه داده های کامل جمع آوری شده رخ داد.
پرسشنامه کتبی قبل از مشورت. داده های جمعیت شناسی، از جمله اینکه آیا شرکت کنندگان در حال حاضر در یک محیط اجتماعی کار می کنند، سال های احراز شرایط آنها، جنسیت و قومیت آنها جمع آوری شدند. سپس آنها به معرفی شرایط عملی که از نظر آنها به لحاظ اخلاقی چالش برانگیز بود, و توضیح دلیل آن دعوت شدند. به واسطه مقایسه با استفاده از یک پرسشنامه پس از مشورت، سوالات بیشتر با هدف تعیین اینکه آیا مشورت در مورد یک مورد عملی با استفاده از نرم افزار تبادل ارزش ها بر نحوه تصور شرکت کنندگان در مورد ارزش ها در اخلاق و مهارت های استدلال اخلاقی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد یا خیر, اضافه شدند. با استفاده از مقیاس لیکرت ۵ نقطه ای، شرکت کنندگان به سه سوال در مورد تصمیم گیری اخلاقی امتیاز دادند، از جمله منظور از عمل اخلاقی برای آنها، تفکر آنها در مورد زمانی که با یک وضعیت اخلاقی چالش برانگیز مواجه می شوند، و عوامل فردی و سازمانی که تصمیمات عملی را تحت تاثیر قرار می دهند. در نهایت، شرکت کنندگان هشت اظهارات در مورد انتظارات شرکت در این مطالعه را خواندند، از جمله ”من می خواهم مهارت های خود در مشورت اخلاقی را در عمل روزمره بهبود بخشم ” و ” من می خواهم کشف نمایم که تصمیم گیری های مبتنی بر ارزش در مورد چیست’ و تمام اظهاراتی که درست بودند را انتخاب نمودند. پاسخ های آزاد اضافی مورد استقبال گرفت.
مشورت موردی آنلاین. در فاز ۲، در یک فرآیند استدلال اخلاقی فردی، ظرف یک چهارچوب زمانی معین، که نیاز به فکر کردن در مورد ارزش های شخصی و نگرانیهای اخلاقی داشت, شرکت کنندگان به تعامل آنلاین دعوت شدند. اطلاعات ورود, زمانی که پرسشنامه قبل از مشورت به ثبت رسید, برای شرکت کنندگان فرستاده شد. در محیط آنلاین، مورد خانم اندروز (در بالا) و دوره پیشنهاد عمل, به شرکت کنندگان ارائه شد: اینکه یک کاربرد برای یک سطح شیب دار در جلوی ملک پشتیبانی می شود. شرکت کنندگان از گزینه های منوی کشویی برای نشان دادن موافقت یا مخالفت خود با اقدام پیشنهادی، برای انتخاب منافع دارای اهمیت اولیه و مشخص نمودن مهم ترین جنبه از این مورد استفاده نمودند. سپس شرکت کنندگان از برنامه “حلقه های ادراک” برای انتخاب اظهارات مربوط به مورد در مورد آنچه آنها باور داشتند و احساس آنها در مورد اقدامات پیشنهادی از منوی گزینه ها استفاده نمودند. نرم افزار تعاملی شرکت کنندگان را قادر ساخت تا اهمیت نسبی ابعاد اخلاقی، مانند کرامت انسانی، احساسات، ریسک اصلی، قانون، و حقوق بشر را ملاحظه نمایند. پس از این، ”ارزش شبکه ” شرکت کنندگان را قادر ساخت تا نگرانی های اخلاقی، مانند حرمت افراد به یک اندازه، احترام به خواسته های و هنجارهای فرهنگی را به عنوان بخشی از حمایت از استدلال برای آنچه از نظر آنها باید اتفاق بیافتد در نظر گیرند. تفکرات حاصل قبل از ارائه تحلیل های آنلاین شرکت کنندگان, وارد شدند. پس از تکمیل، شرکت کنندگان توانستند گزارش های خود و تجزیه و تحلیل و نظرات دیگران را مشاهده کنند. شرکت کنندگان ۸ هفته وقت داشتند تا مشورت آنلاین را تکمیل نمایند. توضیحات کامل از فرآیند استدلال آنلاین (Newcombe به، ۲۰۰۷) منتشر شده است.
پرسشنامه کتبی پس از-مشارکت. پرسشنامه های پس از-مشارکت پس از اتمام مشورت اخلاقی آنلاین به شرکت کنندگان توزیع شد. از شرکت کنندگان خواسته شد تا در معنای عمل اخلاقی برای خود و تفکر حال حاضر خود در هنگام مواجهه با یک وضعیت اخلاقی چالش برانگیز تجدید نظر نمایند. سرانجام، شرکت کنندگان , ۱۱ اظهارات در مورد تجارب شرکت در مطالعه را خواندند، از جمله ” من دانش خود در مورد اخلاق را گسترش داده ام ” و من “فکر می کنم این ابزار, یک انجمن مفید برای بحث حرفه ای ارائه خواهد داد” و تمام اظهارات درست را انتخاب نمودند. پاسخ های آزاد اضافی نیز مورد استقبال قرار گرفتند.
تحلیل داده ها
داده های رده بندی از پرسشنامه های پیش از مشورت با استفاده از روش های آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند و در جداول فراوانی گزارش شدند. داده های پرسشنامه پس از مشورت از طریق روش جدول بندی درجه تغییر در امتیازات در مقایسه با پاسخ های از پیش مشورت تحلیل شدند. پاسخ های آزاد توسط محقق در ۹ زمینه با استفاده از روش مورس و ریچاردز (۲۰۰۲) برای تجزیه و تحلیل توصیفی کیفی رده بندی شدند. داده های رده بندی تولید شده از طریق فرآیند مشورت اخلاقی آنلاین با استفاده از تابع تجزیه و تحلیل داخلی نرم افزار گزارش شدند. پاسخ های کتبی آنلاین به واسطه محتوا تجزیه و تحلیل شدند و به زمینه های مختلف خوشه بندی شدند. در همراهی با تعبیه شده تجربی طراحی روش های-ترکیبی های مطالعه، یافته ها از تمام منابع داده ها (کرسول و پلانو کلارک، ۲۰۰۷) کشیده شده، پرسشنامه قبل و بعد از مشورت، و تبادل ارزش ها گزارش آنلاین.
یافته ها
در مجموع، ۲۶ نفر, ۵۸ نفر در شرایط عمل اخلاقی چالش برانگیز نامزد شدند (به طور متوسط ۲٫۲۳ در هر وضعیت). ۱۶ نامزد مشترک مربوط به شرایطی بودند که در آن محدودیت های بودجه و محافظت بر در دسترسی به منابع مالی و یا تجهیزات برای مشتریان (جدول ۱) تاثیر می گذاشتند.
از ۱۵ مجموعه کامل داده ها، نزدیک به سه چهارم از شرکت کنندگان، قبل از مشورت در مورد آنلاین، به شدت موافق بودند یا موافق بودند که عمل اخلاقی به معنای ” دانستن چیزی درست برای انجام دادن ” است (جدول ۲). در حالی که پس از مشورت، یک سوم آنها, امتیازات خود را با ۱ یا ۲ امتیاز تجدید نظر نمودند. به طور مشابه، پیش-مشورت، تقریبا دو سوم تأیید نمودند که این به معنای ” انجام چیزی است که برای این بیمار, بهترین است، ” با یک پنجم آنها که امتیاز خود را رو به پایین با ۱ یا ۲ امتیاز پس از مشورت تجدید نظر نمودند. در مقایسه، تقریبا دو سوم قبل و بعد از مشورت, عمل اخلاقی را به معنای ” انجام آنچه که برای این جامعه بهترین است ”, در نظر گرفتند.
هنگام پیش-مشورت در مورد تصمیمات چالش برانگیز از نظر اخلاقی، اکثریت موافق بودند یا به شدت موافق بودند که آنها در مورد دستورالعمل های عملی (۸۷٪؛ جدول ۲) فکر می کردند. تغییرات امتیاز کمی, پس از مشورت مشهود بود.
در رابطه با عوامل فردی و سازمانی است که پیش مشورت تصمیم گیری را تحت تاثیر قرار دادند، شرکت کنندگان اغلب موافق بودند یا به شدت موافق بودند که آنها به حقایق کافی برای اتخاذ یک تصمیم (۸۰٪) نیاز دارند، از تصمیم گیری اشتباه (۴۰٪) می ترسند، و عقاید دیگران را در نظر می گیرند (۴۰٪). بررسی امتیازات پیش و پس از آزمون که به طور متوسط نقاط لیکرت تغییر یافت یا بیشتر نشان داد که ۳۳ درصد از شرکت کنندگان, امتیاز خود را برای چگونگی تاثیر “دانستن یک چیز درست برای انجام کار ” با ۷٪ کسانی که امتیاز خود را کاهش دادند, مقایسه نمودند. هیچ یک از شرکت کنندگان, امتیاز خود را برای چگونگی تاثیر بر ”انجام آنچه که برای این بیمار بهترین است ” افزایش ندادند، در حالی که ۲۰٪, امتیاز خود را برای این عامل کاهش دادند. چهل درصد, امتیاز خود را برای نحوه تاثیر ” ترس از تصمیم گیری اشتباه ” و ” نظرات افراد دیگر ” افزایش دادند، در حالی که ۱۳٪, امتیازات خود را برای هر دو عامل کاهش دادند. سرانجام، ۲۰٪, ” داشتن حقایق کافی برای اتخاذ یک تصمیم ” را در مقایسه با ۴۰٪ که آن دارای تاثیر کمتر می دانستند, بسیار بیشتر امتیاز دادند.
شرکت کنندگان تجارب خود را از شرکت در مشورت مورد آنلاین و انتظارات آنها در همه موارد بالا بود به جز یک حوزه: میزان سودمند بودن مشورت با دیگران. پس از مشورت، ۱۲ نفر, آن را مفید گزارش نمودند، در حالی که ۱۳ انتظار داشتند که این مورد وجود داشته باشد. در حالی که دلیل این امر آشکار نیست، دلیلش می تواند این باشد که خواندن تصمیمات و دلایل متفاوت از تصمیمات و دلایل خود فرد موجب مقداری عدم قطعیت می شوند. از سوالات ارزیابی پرسیده شده فقط پس از مشورت، فقط یک سوم فکر می کردند که این فرایند با صرف زمان ۳۰ تا ۶۰ دقیقه توسط بیشتر شرکت کنندگان (۸۰٪) برای استفاده روزمره بسیار پیچیده است؛ در حالی که همه به جز یک گزارش دادند که آنها ” می خواهند از این روش برای مشورت در یک مورد خاص از عمل” استفاده نمایند.
|
