دانلود رایگان ترجمه مقاله نقش تمارین هوازی در افراد دارای اضافه وزن و چاقی (سال ۲۰۱۵)

نقش پلی مورفیسم در ژن های آدیپونکتین و تمارین هوازی نسبت به سطوح آدیپونکتین در افراد دارای اضافه وزن و چاقی

The Role of Polymorphisms in Adiponectin Genes and Aerobic Exercises towards Adiponectin Levels on the Overweight and Obesity Individuals

مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب)

F1921

نتایج و بررسی

مشخصات پاسخ دهندگان

جدول ۱ نشان می دهد که نتیجه متوسط پاسخ دهندگان ۱۸ ساله, ۴۷٫۲% بود. تعداد پاسخ دهندگان در این تحقیق شامل ۳۶ فرد از چندین نهاد پرستاری و ممایی در Makassar بود. مشخصات افراد تحقیقات شامل جنس, سن و سطح تحصیلات بود. جنس پاسخ دهندگان ۱۰۰% زن, ۱۷-۲۰ ساله با متوسط ۱۸ سال  بود که ۴۷٫۲% تحصیلکرده بوند. از ۳۶ نمونه بعد از آزمون تغییر ژنتیک با ژن آدیپونکتین, هر تغییر ژنتیک توسط هر یکی از آنها ارائه شد, اما میزان تغییر هر ژن, نامتوازن بود. این تغییرات ژن عدم تعادل ۲۷ TT, 8 GT,  و  تنها  ۱ GG بود.

جدول ۲ نشان می دهد که پاسخ دهنده متوسط ​​دارای تغییر ژنتیکی TT با متوسط ​​۷۵٪ بود. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که از ۳۶ دانشجوی پرستاری به عنوان نمونه، ۲۷ دانش آموزان تغییر ژنتیکی TT با متوسط ​​ ۷۵٫۰٪ داشتند، در حالی که تغییر ژنتیکی GT با ۸ دانشجو در میانگین ۲۲٫۲٪ و تغییر ژنتیکی GG با وجود تنها یک دانشجو به طور متوسط ​​۲٫۸٪ بود.

در این مطالعه، تغییر ژن غالب TT ناشی از نژاد است که در پژوهش ایالات متحده با مقایسه سفید پوستان و سیاه پوستان دیده شد. نتیجه نشان داد که تغییر ژن غالب TT در سفید پوستان از تغییر ژن GG در سیاه پوستان بالاتر است و نیز سطوح آدیپونکتین در سفیدها بالاتر از سطح آدیپونکتین در سیاه پوستان است، که موافق با نتایج ما است، زیرا نمونه ما بر روی پوست بر اساس رنگ پوست یا نژاد قهوه ای صورت گرفت.

در این تحقیق، ورزش هوازی به مدت ۶ هفته و ۳ بار در هفته و یا ۱۸ بار انجام می شود. ورزش هوازی با رژیمOCD  ترکیب شد که دانشجویان را به انجام روزه داری در برنامه ورزش هوازی هدایت می کند. برای زمان غذا تنها ۸ ساعت از ساعت ۷ صبح تا ۳ بعد از ظهر وجود دارد و در ساعت بعد، آنها نباید غذا بخورند، اما می توانند بنوشیدند. از نتایج مصاحبه های دانشجویی، مشخص شد که گروه های دانشجویی به طور متوسط ​​از خانواده دارای اضافه وزن می آیند.

نتایج حاصل از این تحقیقات نشان داد که یک روند تغییر ژن آدیپونکتین در گروه های دانشجوی پرستاری از مناطق مختلف در استان سولاوسی جنوبی با تغییر ژن TT به طور متوسط ​​۷۵٫۰٪ وجود دارد. در افراد مبتلا به چاقی احشایی و دیابت نوع ۲، آدیپونکتین به طور قابل توجهی کاهش یافت. Wicek  (۲۰۱۲)، سطح آدیپونکتین و پروفایل لیپیدی بین نوجوانان چاق و دارای وزن نرمال را مقایسه نمود. از این مطالعات، مشخص می شود که نوجوانان چاق دارای حدود ۵۰٪ آدیپونکتین کمتر از نوجوانان با وزن طبیعی بودند.

پلی مورفیسم ها در ژن آدیپونکتین در انسان ها شناسایی شده است و با غلظت های آدیپونکتین در شاخص مقاومت به انسولین پلاسما مطالعه شده است. مطالعات منجر به دو نوع پلی مورفیسم می شود، یعنی جایگزینی T با  G در اگزون ۲ (۴۵T> G) و جایگزینی G با T در اینترون ۲ (۲۷۶G> T). هر دو نوع پلی مورفیسم با چاقی، مقاومت به انسولین و دیابت نوع ۲ (فریتاگ، ۲۰۱۰) در ارتباط است.

جدول ۳, تفاوت ها در سطوح آدیپونکتین با میانگین ۲۴٫۰۹ + ۱۲٫۴۷ و سطوح آدیپونکتین در پس از آزمون با میانگین امتیاز ۳۹٫۹۳ + ۲۳٫۷۹ را نشان می دهد. بر اساس نتایج آزمون آماری t جفت شده, مقدار معناداری ۰٫۰۰۱ (P <0.05) به دست می آید که نشان می دهد که یک تفاوت بین سطوح آدیپونکتین قبل و بعد از تمرین هوازی وجود دارد که با رژیم OCD ترکیب می شود.

رابطه تغییر ژنتیک ژن آدیپونکتین با سطوح آدیپونکتین بعد از تمرین هوازی

بر اساس نتایج آزمون Kruskal-Wallis, نشان داده شده است که تغییر ژنتیکی کاهش وزن TT پس از ورزش های هوازی با رژیم غذایی OCD با ۱۹ نفر یا ۷۰٫۴٪ و GT کاهش وزن از ۷ نفر یا ۸۷٫۵٪ ترکیب شد، از آزمون آماری Kruskal-Wallis، مقدار P 0:20 P> 0.05 به دست آمد, به طوری که می توان نتیجه گرفت که “هیچ رابطه بین عوامل ژنتیکی با کاهش وزن پس از ورزش های هوازی با رژیم غذایی OCD وجود ندارد.

جدول ۴ بالا نشان می دهد که پاسخ دهندگان با تغییر ژنتیکی TT دارای سطوح آدیپونکتین افزایش یافته به اندازه ۲۱ پاسخ دهنده با یک درصد از ۷۷٫۸ درصد افزایش یافته و در مقایسه با تغییر ژنتیکی GT بودند که ۷ پاسخ دهندگان با یک درصد از ۸۷٫۵ درصد و تغییر ژنتیکی GG با ۱ پاسخ یا ۱۰۰٪ افزایش یافت. از آزمون آماری Kruskal-Wallis نشان داده شد که مقدار P- 0.74 یا P> 0.05 است و می توان نتیجه گرفت که هیچ رابطه ای بین عوامل ژنتیکی با سطوح آدیپونکتین پس از ورزش های هوازی همراه با رژیم غذایی OCD  وجود ندارد. در این تحقیق، ورزش های هوازی به مدت ۶ هفته در ۳ بار در هفته و یا ۱۸ بار تمرین شدند که با رژیم غذایی OCD ترکیب شد که در آن پاسخ دهندگان در طول برنامه تمرین هوازی برای ۸ ساعت از ساعت های غذا از ساعت ۷ صبح تا ۰۳:۰۰ ناشتا نبودند, و پس از آن نباید غذا می خوردند، اما می توانستند نوشیدنی مصرف کنند. نتیجه نشان داد که تغییر ژنتیکی TT دارای سطوح آدیپونکتین بالاتر با نمونه افزایش یافته ۲۱ نفر با یک درصد از ۷۷٫۸٪ بود، در حالی که GT, به  ۷ نفر با یک درصد از ۸۷٫۵٪، و GG 1 یا ۱۰۰٪ افزایش یافت. با مقدار p 0.74 یا P> 0.005، می توان نتیجه گرفت این است که هیچ رابطه ای بین عوامل ژنتیکی و سطوح آدیپونکتین وجود ندارد.

این مورد می تواند از ترکیب ورزش با رژیم غذایی تاثیر بپذیرد که در آن مصرف مواد غذایی نمونه ها برای برنامه تحقیقاتی کمتر بود و سطح فعالیت ها پایین بود. این نشان می دهد که تغییر در افزایش سطح آدیپونکتین پس از ورزش های هوازی با رژیم غذایی مرتبط است. این رژیم غذایی در رژیم غذایی سبک در برنامه های OCD گنجانده می شود و در برنامه های رژیم غذایی OCD بعدی ادامه نمی یابد, زیرا با تمرین ترکیب می شود. و سپس با تغییر ژنتیکی بیشتر TT ادامه می یابد. نتیجه نشان داد که تغییر سطح آدیپونکتین تمایل به افزایش سرعت دارد, که با این نظریه موافق است که می گوید تغییرات TT تمایل به هدایت سطوح آدیپونکتین طبیعی نسبت به تغییرات GT و GG ارند. با این حال، نتایج مطالعه ما نشان داد که تغییر ژن GT و GG نیز سطوح آدیپونکتین را افزایش داد، اما فرکانس افزایش کمی متفاوت از تغییر TT است. این ممکن است از عدم تعادل بین میزان تغییر نمونه TT ، GT و GG­ تحت تاثیر قرار گیرد.

در این تحقیق، مشخص شد که تغییرات ژنتیکی در ژن آدیپونکتین با سطوح آدیپونکتین معنی دار نبود که در آن تغییر ژنتیکی TT بالاتر از GT بود و تغییر ژنتیکی GG افزایش یافت. این نشان می دهد که حامل الل G دارای سطوح آدیپونکتین فرکانس پایین تر از درصد حامل های آلل T بود. با این حال، درصد تغییرات در سطح آدیپونکتین در تغییر GT و GG بالاتر بود که می تواند ناشی از مقدار عدم تعادل تغییر ژنتیکی باشد، به طوری که درصد سه گونه به نظر نمی رسند.