دانلود رایگان ترجمه مقاله تاثیر رفتار تسهیم نمایش داده شده توسط کودکان مبتلا به اوتیسم (ساینس دایرکت – الزویر 2014)

اثرات اولویت آیتم و تقویت رمز بر رفتار تسهیم نمایش داده شده توسط کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (خیال پرستی)

The effects of item preference and token reinforcement on sharing behavior exhibited by children with autism spectrum disorder

مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب)

F1907

. روش ها: مطالعه 1
1.1. شرکت کنندگان
چهار کودک مبتلا به ASD در مطالعه 1 پیش بینی شدند. هر شرکت کننده در یک ارائه دهنده خدمات اوتیسم محلی قرار گرفت که در آن، آنها هر دو هفته در جلسات درمانی حضور داشتند. یک درمانگر کلینیک، هر شرکت کننده را برای گنجاندن ممکن در مطالعه احضار می نمود، زیرا هر فرد رفتار تسهیم متناقض را در طول تعاملات با همسالان که در این دوره از جلسات درمانی خود رخ دادند به نمایش گذاشت. هر شرکت کننده با استفاده از اظهارات صوتی (اعم از یک کلمه تا جملات کامل) ارتباط برقرار می نمود و هر شرکت کننده دارای تجربه قبلی با برنامه های تقویت رمزی بود.
Jack در زمان مطالعه 4 ساله بود. او به طور معمول با استفاده از جملات کامل، (به عنوان مثال، ” ‘Finn در حال بازی’با بادکنک است) ارتباط برقرار می نمود. جملات او بیشتر توصیفی بود و به مردم و فعالیت در محیط کنونی او اشاره داشت. روش درخواستی او نیز شامل جملات کامل مانند، ”من می خواهم (نام آیتم)، لطفا.” Finn در زمان مطالعه 5 ساله بود. رفتار برقراری ارتباط Finn، از جمله رفتار درخواست، شامل جملات کامل بود (به عنوان مثال، ” Jack، می توان – نام آیتم –را داشته باشم؟، لطفا”). Susie در زمان مطالعه 3 ساله بود. او با استفاده از سخنان یک یا دو کلمه ای (به عنوان مثال، ” سلام، ” ” توپ می خواهم ”) و با اشاره ارتباط برقرار می نمود. Roger در زمان مطالعه 6 ساله بود. روش برقراری ارتباط و رفتار درخواست او شامل جملات کامل (به عنوان مثال، ”(نام همسال)، می توانم آن ماژیک ها را داشته باشم، لطفا؟”) بود.

1.2. محیط و مواد
1.2.1. ارزیابی اولویت
ارزیابی اولویت انتخاب جفت (Fisher و همکاران، 1992) برای جلسات فردی، در یک اتاق درمان کوچک (2 متر در 3 متر) انجام شد. یک میز در سایز کودک و سه صندلی در سایز کودک در اتاق درمان وجود داشت. مواد دیگر در طول ارزیابی اولویت حال حاضر شامل یک تایمر دستی، دو تخته کوچک جمع آوری داده ها، قلم، و محرک های مختلف استفاده شده برای ارزیابی اولویت بودند.

1.2.2. ارزیابی تسهیم
این ارزیابی تسهیم در یک منطقه تقسیم شده در اتاق درمان اصلی انجام شد. منطقه برای کاهش محرک های غیر اصلی تقسیم شد و شامل میز سایز-کودک، دو عدد صندلی سایز-کودک، دوربین فیلمبرداری، تایمر، کلیپ بورد، برگه های اطلاعات، و یک قلم بود. یک آیتم اولویت بالا و یک آیتم اولویت پایین، بر اساس نتایج حاصل از ارزیابی اولویت انتخاب جفت، بسته به شرایط، در طول این جلسات حضور داشت.

1.3. متغیرهای وابسته
1.3.1. ارزیابی اولویت
متغیر وابسته برای ارزیابی اولویت به گونه ای تعریف و انتخاب شد که شرکت کننده تنها با یکی از آیتم های ارائه شده در هر دادگاه تماس فیزیکی داشت و یا شرکت کننده تنها می توانست به صورت صوتی یکی از دو آیتم ارائه شده را برای هر آزمایش درخواست نماید (به عنوان مثال، ”اتوبوس”). درصد آزمایشات انتخاب شده برای هر محرک محاسبه شد.

1.3.2. ارزیابی تسهیم
متغیر وابسته برای ارزیابی، تسهیم بود، که به شرکت کننده برای آیتم درخواست شده توسط همسال خود با یا بدون اعلان کمک می نمود. تسهیم، بیشتر به عنوان رخدادی مستقل، با اعلان اشاره ای، با اعلان صوتی، و یا با اعلان فیزیکی تعریف شده بود. تسهیم مستقل به عنوان کمک فوری شرکت کننده برای آیتم درخواست شده برای همسال (در ظرف 5 ثانیه) پس از درخواست و در غیاب اعلان های اضافی از درمانگر تعریف شد. تسهیم با اعلان اشاره ای به عنوان کمک شرکت کننده برای آیتم درخواست شده برای همسال پس از یک اعلان نقطه ای از درمانگر تعریف شد. تسهیم با اعلان صوتی به عنوان کمک شرکت کننده برای آیتم درخواست شده برای همسال با بیان صوتی از درمانگر مانند (درخواست نام همسال) درخواست شده (نام آیتم)’ ‘برای Jack، Finn، و Roger و ” اشتراک اسباب بازی ” برای Susie تعریف شد. تسهیم با اعلان فیزیکی به عنوان کمک شرکت کننده برای آیتم درخواست شده برای همسال با کمک دست به دست از درمانگر تعریف شد. تسهیم به عنوان درصد آزمایشات با انواع مستقل یا مختلف از تسهیم های اعلان شده گزارش شد.

1.4. جمع آوری داده ها و توافق ناظر داخلی
1.4.1. ارزیابی اولویت
داده ها با استفاده از یک ورق داده قلم و کاغذ جمع آوری شد که نشان دهنده جفت های مختلف در طول ارزیابی بود. جمع آوری کننده داده ها، انتخاب ها را توسط گردش تعداد اختصاص یافته به محرک انتخاب شده در هر آزمایش از ارزیابی امتیازدهی نمود. یک ناظر مستقل دوم، داده ها را برای اهداف کسب توافق ناظر داخلی (IOA) در طول 100٪ از ارزیابی های اولویت انجام شده جمع آوری نمود.
توافق به این عنوان تعریف شد که ناظران همان تعداد را برای یک آزمایش معین گردش دادند. ضرایب توافق ناظر با شمارش تعداد توافقات و تقسیم آن بر تعداد توافقات و مخالفت ها (به عنوان مثال، تعداد کل آزمایشات) و ضرب در 100 محاسبه شد. امتیازات توافق، در تمام شرکت کنندگان 100٪ بودند.

1.4.2. ارزیابی تسهیم
داده ها با استفاده از ورقه داده های قلم و کاغذ جمع آوری شد که آزمایشات و سطح اعلان مورد نیاز برای پاسخ تسهیم را نشان داد. جمع آوری کننده داده ها، تسهیم را توسط گردش نامه متناظر با هر سطح از اعلان مورد نیاز برای تکمیل تسهیم (به عنوان مثال، ” من ” برای تسهیم مستقل، ” G ” برای تسهیم با اعلان اشاره ای) امتیازبندی نمود. در طول حداقل 33٪ از جلسات برای هر شرایط (اولویت بالا و یا پایین) برای هر شرکت کننده، یک ناظر مستقل دوم، داده ها را برای اهداف کسب IOA جمع آوری نمود.
توافق به این عنوان تعریف شد که هر دو ناظر، یک سطح از اعلان مورد نیاز را برای تکمیل تسهیم برای یک آزمایش معین نشان دادند. ضرایب توافق ناظر توسط شمارش تعداد توافقات برای یک جلسه و تقسیم آن بر تعداد موافقت ها و مخالفت ها و ضرب در 100 محاسبه شد. داده ها برای اهداف IOA در طول 40 درصد از هر دو جلسات شرایط اولویت بالا و پایین برای Jack، و 33٪ از هر دو شرایط اولویت بالا و پایین برای Finn، Susie، و Roger جمع آوری شدند. میانگین درصد توافق برای Jack در طول شرایط اولویت بالا 100٪ و در طول شرایط اولویت پایین 90٪ بود. میانگین درصد توافق Finn در طول شرایط اولویت بالا 100٪ و در طول شرایط اولویت پایین 100٪ بود. میانگین درصد توافق Susie در طول بیماری اولویت بالا 100٪ و در طول شرایط اولویت پایین 100٪ بود. میانگین درصد توافق برای Roger در طول شرایط اولویت بالا 100٪ و در طول شرایط اولویت پایین 100٪ بود.