دانلود رایگان ترجمه مقاله ایمپلنت دندانی و استئواینتگراسیون تزریقی به شاخ گوزن سیکا (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۱۸)

مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب)

F1891

داده‌های اسکنر میکروتوموگرافی از نمونه‌های ایمپلنت به تقلید ۰/۱۸ وارد تحقیق شد. (متریالیس ان‌وی، لووان، بلژیک). بعدها، با ایجاد تعریفی از محدوده هونسفیلد مختلف، از جمله ماسک ایمپلنت، بافت شاخ (از جمله استخوان کورتیک و استخوان تربوكولر) و مغز استخوان، سه ماسك ایجاد شد. پس از بازسازی، داده‌ها در ۳ تحقیق ماتیک ۰/۱۰ (متریالیز ان‌وی، لووان، بلژیک) و سپس به مدل‌های عددی محدود (FE) با استفاده از عناصر چهار عاملی ۴-گره تبدیل شدند. مدل‌های نهایی ایمپلنت بدون بارگذاری شامل۵۳۲، ۷۰۹؛ ۱، ۱۱۶، ۶۵۱؛ ۵۳۲، ۷۰۹ عنصر در نمونه‌های آبی، نارنجی و قوام سیاه و سفید، به ترتیب (شکل ۲). تجزیه و تحلیل FE سه بعدی با استفاده از بسته نرم افزاری MSC.Marc/Mentat 2010 (رتبه‌بندی، نرم افزار، سانتا آنا، سی‌ای، ایالات متحده آمریکا). انجام شد.
تمام مواد تصریح شده است که ایزوتروپیک و الاستیک خطی هستند. مدول یانگ بافت شاخ با استفاده از فرمول ۲۰ محاسبه شد:

خواص مواد ایمپلنت (مواد ® روکستیل) و مغز استخوان که در این تجزیه و تحلیل مورد استفاده قرار گرفت، از فهرست (۲۱) آمده است.
تماس اصطکاکی (ضریب اصطکاک ) بین بافت انبره و ایمپلنت برای مدل‌های IL تعریف شد. وضعیت استخوان‌سازی بین بافت شاخ شده و ایمپلنت برای مدل‌های غیربارگذاری (OS) شبیه سازی شد.
تمام مدل‌ها در تمام جهات در گره‌های جانبی و پایین بخش قهرمان محدود می‌شد. آنالوگ به رفتار بارگیری ایمپلنت در شاخ گوزن، نیروی عمودی ۱۰ نیوتن، بر روی ایمپلنت اعمال شد. در مناطق حداکثر جابجایی، تنش‌ها و سويه‌ها، ده گره به صورت تصادفی انتخاب شدند و مقادیر آنها ثبت گردید. میانگین مقادیر ده گره به صورت میانگین ± انحراف معیار (SD) و مقايسه گرديد.

داده‌ها با استفاده از نرم افزار (شرکت آی‌بی‌ام، آرمونک، نیویورک، ایالات متحده آمریکا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یک روش تحلیل واریانس با آزمون مقایسه SNK برای کشف تفاوت‌های جابجایی، استرس‌ها و سويه‌ها در نمونه‌های مختلف استخوان‌سازی استفاده شد. نمونه‌های مستقل از آزمون ‌ـ‌ تی برای تفاضل تفاوت‌های جابجایی، استرس‌ها و فشار بین دو نمونه IL استفاده شد. مقادیر بیومکانیک نمونه‌های OS و IL در یک حیوان با استفاده از آزمون دوتایی تی مقایسه شد. سطح معنی‌دار ۰۵/۰ انتخاب شد.
۳٫ نتایج
۱-۳- تراکم استخوان و مدول یانگ از بافت شاخ
شاخ گوزن با آبی، نارنجی، زرد، قرمز و باند سیاه، به ترتیب، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶ هفته سریع بارگیری شد. همانطور که زمان بارگیری افزایش می‌یابد، تراکم استخوانی بافت شاخ شده در اطراف این گیاه به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. پس از ریختن شاخ، تراکم استخوان، بافت در نمونه‌هایی با ایمپلنت‌های استخوان‌ساز (آبی: و نارنجی: و سیاه ) و بدون ایمپلنت (آبی: و نارنجی: و سیاه ) در محدوده مشابهی قرار داشتند. برای شاخ نارنجی، تراکم استخوان، بافت اطراف ایمپلنت OS بالاتر از آن در طول ایمپلنت IL بود.
۳- نتایج FE
تفاوت حداکثر جابجایی ایمپلنت در سه مدل OS قابل توجه بود (جدول ۳). بالاترین و کمترین مقادیر در نمونه‌های سیستم عصبی با ریشه‌های آبی (۹/۰ میکرومتر) و مدل‌های برهنه نارنجی (۵/۰ میکرومتر) مشاهده شد. حداکثر جابجایی ایمپلنت در مدلIL به طور معنی‌داری بیشتر از مدل OS مدل زرد نارنجی بود . برعکس، در مدل‌های سیاه در مدل OS نسبت به مدل IL معنی‌دار بود . استحکام در ایمپلنت در مدل‌های OS به طور قابل توجهی متفاوت بود (جدول ۴)، و توزیع در گردن ایمپلنت متمرکز بود. بالاترین مقدار تنش در ایمپلنت در مدل OS 2/1 مگاپاسکال مشاهده شد و توزیع گسترده‌تر در مدل برهنه نارنجی یافت شد (شکل ۳). اختلاف معنی‌داری بین مدل‌های OS وجود نداشت . هر دو مدل برای مدل‌های شاخ نارنجی و سیاه، حداکثر تنش‌های ایمپلنت در مدل‌های IL به طور معنی‌داری بیشتر از مدل‌های OS بود . توزیع مدل‌های IL بیشتر از مدل‌های OS بود. ایمپلنت در مدل‌های IL به طور معنی‌داری بیشتر از مدل‌های OS بود . توزیع مدل‌های IL بیشتر از مدل‌های OS بود.
فشار در بافت شاخ از ۴/۲ مگاپاسکال (۳ هفته بعد از IL) تا ۵/۶ مگاپاسکال (۵ هفته بعد از IL) در مدل IL افزایش یافت. تنش در بافت شاخ در مدل‌های OS بطور قابل توجهی متفاوت بود و توزیع به طور مشابه در بافت شاخ گردن ایمپلنت متمرکز بود (جدول ۵، شکل ۴). برای مدل‌های OS، بالاترین و کمترین مقدار تنش در بافت شاخ (۳/۱ مگاپاسکال) و مدل شاخ (۰/۱ مگاپاسکال) مشاهده شد. در هر دو مدل شاخ نارنجی و سیاه، حداکثر تنش در بافت شاخ در مدل‌های IL به طور معنی‌داری بیشتر از مدل‌های OS بود . حداکثر فشار در بافت‌های سالم از ۹۸۷۹ مگا بایت تا ۳۶۳ میکرواسترین در طول زمان بهبودی برای مدل‌های IL کاهش می‌یابد. در میان مدل‌های OS، بالاترین مقدار سوسپانسیون در بافت شاخ در مدل OS (1888 میکرواسترین) است، به دنبال آن نارنجی (۶۸۶ میکرواسترین) و مدل OS (525 میکرواسترین) تشخیص داده شد. مدل آبی OS همچنین نشان داد که بیشترین توزیع سویه‌ها در بافت شاخ است. تفاوت بین آنها معنی‌دار بود . برای مدل‌های نارنجی، سویه‌های حداکثر در بافت شاخ در مدل‌های IL به طور معنی‌داری بیشتر از مدل‌های OS بود . در مقابل، نتایج متضاد در مدل‌های سیاه (جدول ۶، شکل ۶) به دست آمد.
۴٫ بحث
مطالعات نشان داد که بارگذاری ایمپلنت می‌تواند بلافاصله یا فوری پس از وارد شدن بدون اختلال در فرایند تکثیر زیست‌شناختی و همچنین برای تشکیل استخوان پری‌ایمپلنت سودمند باشد [۲۳]. پاسخ مطلوب استخوان به ایمپلنت‌های بلافاصله یا فوری بارگذاری شده نه تنها با ثبات اولیه ایمپلنت و ویژگی‌های استخوان میزبان، بلکه با پارامترهای بارگذاری فردی و انتقال بار بهینه از طریق طراحی ایمپلنت مناسب و ویژگی‌های سطح تعیین می‌شود. ]۲۴ و ۲۵[. با هدف پیروی از ایمپلنت‌های IL، با توجه به رفتار مکانیکی استخوان تحت شرایط بارگذاری، از طریق مطالعات عددی و تجربی مناسب که برای بهینه‌سازی پایداری اولیه ایمپلنت‌ها می‌باشد و بخاطر موفقیت طولانی مدت آنها باید این دانش به‌کار گرفته شود.

شکل ۴ توزیع فشار در بافت شاخ برای مدل IL و مدل OS. نارنجی IL (3-w): مدل شاخ نارنجی با ایمپلنت بلافاصله بارگذاری شده برای ۳ هفته؛ LL (6-w): مدل شاخ سیاه با ایمپلنت بلافاصله بارگذاری شده برای ۶ هفته؛ OS آبی: مدل شاخ با ایمپلنت بدون بارگذاری. نارنجی OS: مدل شاخ نارنجی با ایمپلنت بارگیری نشده سیستم OS سیاه و سفید: مدل شاخ سیاه با ایمپلنت بدون بارگذاری.

شکل ۵ توزیع در بافت شاخ را برای مدل‌های IL و مدل OS تثبیت می‌کند. نارنجی IL (3-w): مدل شاخ نارنجی با ایمپلنت بلافاصله بارگذاری شده برای ۳ هفته؛ LL (6-w): مدل شاخ سیاه با ایمپلنت بلافاصله بارگذاری شده برای ۶ هفته؛ OS آبی: مدل شاخ با ایمپلنت بدون بارگذاری. نارنجی OS: مدل شاخ نارنجی با ایمپلنت بارگیری نشده OS سیاه و سفید: مدل شاخ سیاه با ایمپلنت بدون بارگذاری.

شکل ۶ توزیع‌های سویه در بافت شاخ برای مدل‌های IL و مدل OS. نارنجی IL (3-w): مدل شاخ نارنجی با ایمپلنت بلافاصله بارگذاری شده برای ۳ هفته؛ LL (6-w): مدل شاخ سیاه با ایمپلنت بلافاصله بارگذاری شده برای ۶ هفته؛ OS آبی: مدل شاخ با ایمپلنت بدون بارگذاری. نارنجی OS: مدل شاخ نارنجی با ایمپلنت بارگیری نشده OS سیاه و سفید: مدل شاخ سیاه با ایمپلنت بدون بارگذاری.

در این مطالعه، بارگذاری کنترل شده بلافاصله بر روی ایمپلنت‌های وارد شده به شاخ گوزن سیکا قرار گرفت. در همان زمان، ایمپلنت بدون بارگذاری نیز به عنوان یک گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که سنجش تراکم استخوان و مدول یانگ از بافت شاخ در اطراف ایمپلنت IL به طور قابل توجهی از زمان بارگیری افزایش یافته است. این بدان علت است که IL به خوبی کنترل می‌شود و استخوان‌سازی بافت را در استخوان پروتز ایمپلنت شتاب می‌دهد [۵]. پس از ریختن شاخ، سنجش تراکم استخوان و مدول یانگ بافت باقی‌مانده در تمام نمونه‌ها، از جمله نمونه‌هایی با ایمپلنت و نمونه‌هایی بدون ایمپلنت، باقی می‌مانند. این مقادیر با نتایج مطالعه چِن و همکاران مطابقت داشت. [۲۶] که کشف کرد که تراکم استخوان شاخ گوزن و و کل تراکم استخوان ریشه دندان بود. علاوه بر این، نتایج نشان داد که گیاهان وارد شده به شاخ گوزن ممکن است روند رشد و استخوانی شدن شاخ را مختل نکنند.
علاوه بر این، یک نتیجه بسیار جالب وجود داشت که در شاخ‌های سیاه، سنجش تراکم استخوان بافت اطراف ایمپلنت IL بسیار بالاتر از آن بود که در اطراف ایمپلنت OS بود. این نشان می‌دهد که تراکم بافت شاخ در اطراف گیاه وارد شده به شاخ در طول دوره بارگیری افزایش می‌یابد. با این وجود تراکم ممکن است بعد از کامل شدن ایمپلنت ادغامی، کاهش یابد، همانطور که در مطالعات قبلی نشان داده شده است [۲۷، ۲۸].
با مطالعات موجود و مربوط به تغییرات در تراکم استخوان در اطراف ایمپلنت‌های IL، به دلیل انتخاب نمونه‌های مختلف، روش‌های اندازه‌گیری و زمان‌های مشاهده شده نتایج مختلفی به دست می‌آید. لاهوری و همکاران [۲۹] به صورت اورژانسی تغییرات در کیفیت استخوان پری‌ایمپلنت را برای پروتزهای متصل به ایمپلنت فک پایین با پیوست‌های توپ را با استفاده از پروتکل‌های بارگیری سریع و تأخیری ارزیابی کردند. آنها نتیجه گرفتند که تراکم استخوان به طور معنی‌داری برای هر دو گروه در هر فواصل زمانی (۳، ۶، ۱۲ ماه) افزایش یافته و تراکم استخوان در گروه بارگیری تأخیری، بالاتر از مقادیر گروه بارگذاری فوری است. با این حال، حسن و همکاران [۳۰] تغییرات در تراکم استخوان ۲۰ ایمپلنت بلافاصله بارگذاری شده را با اندازه‌گیری مقادیر خاکستری توموگرافی پرتو مخروطی (CBCT) در دوره‌های مختلف پس از وارد کردن ایمپلنت و کاهش دادن مقادیر خاکستری نسبت به مقادیر مرجع پس از یک و شش ماه از وارد کردن ایمپلنت را در مناطق اپیکال، میانه و ناحیه گردن بررسی کردند.