مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب)

F1873

در عین حال، نابرابری های چشمگیری بین خانواده ها وجود دارد. در سال ۲۰۱۳، درآمد یک خانواده کشاورز برای ۸۲٪ از درآمد متوسط یک خانواده در رومانی اختصاص داده است. فقیرترین خانواده خانواده بیکاران (۶۶٪) و خانواده های خود-اشتغال (۷۷٪) بودند.
در بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه اروپا، خانواده های کشاورزان دارای درآمدهای بالاتر از متوسط هستند. با این حال، کشورهایی با یک وضعیت کاملا شبیه به رومانی وجود دارند، همانند لحظه ای که این کشورها به اتحادیه اروپا پیوستند، آنها شکاف اقتصادی قابل توجهی در مقایسه با اتحادیه اروپا قدیمی کشورهای عضو داشتند و آنها دارای یک بخش مهم کشاورزی بودند که از نظر شغلی در منطقه روستایی (به عنوان مثال پرتغال و یونان) غالب بود.
۳٫۲٫ نقش مزارع کوچک در اقتصاد منطقه روستایی
رومانی, کشوری با ساختار کشاورزی عمدتاً پراکنده، با ۳۲٫۲٪ تعداد مزارع اتحادیه اروپا و ۷٫۷٪ از منطقه کشاورزی استفاده شده در اتحادیه اروپا-۲۷ قرار دارد. استرداد زمین به صاحبان سابق و وارثان خود، که در دهه ۱۹۹۰ آغاز شد، به تکه تکه شدن کنونی کمک کرد. با تمام اصلاحات قانونی در طول سال، و اقدامات اعمال شده برای تحریک افزایش متوسط اندازه مزارع، فرایند تثبیت زمین بسیار آهسته است و احتمالا از هم اکنون چند سال, رومانی دارای ساختار کشاورزی بسیار پراکنده خواهد بود.
اگرچه تعداد کل از منابع کشاورزی در رومانی توسط تقریبا نیم میلیون در دهه گذشته پایین آمد، از ۴٫۴۸ میلیون نفر ثبت نام شده سرشماری تا سال ۲۰۰۲ به ۳٫۸۵ میلیون با توجه به سرشماری سال ۲۰۱۰ (جدول ۱) رسید، که یکی از بالاترین رقم ها در کشورهای عضو اتحادیه اروپا باقی ماند و نشاندهنده شخصیت معیشتی اجتماعی بخش بزرگی از منابع کشاورزی است. در سطح اتحادیه اروپا نیز، تعداد مزارع به طور مداوم در چند دهه گذشته کاهش یافته است، که کاهش قوی در دولت های جدید عضو اتحادیه اروپا (-۴٫۷٪ در سال) وجود داشته است، در حالی که این فرآیند در دولت های قدیمی عضو اتحادیه اروپا کندتر بود (-۲٫۲٪ در سال) (EC-2013). با این حال، تفاوت های ساختار مزرعه حفظ شد. در حالی که اندازه متوسط مزرعه در اتحادیه اروپا کشورهای عضو قدیمی ۲۳٫۶ هکتار است، در کشورهای عضو جدید تنها ۷٫۱ هکتار است. با توجه به ساختار کشاورزی بسیار تکه تکه شده خود، رومانی به طور کامل تعداد مزارع کوچک در اتحادیه اروپا را پس از الحاق خود در سال ۲۰۰۷ افزایش داده است. در سال ۲۰۱۰، ۴۳٪ از مزارع اروپا تحت ۵ هکتار در رومانی بد. برای اندازه گیری فعالیت های اقتصادی مزرعه، شاخص خروجی استاندارد استفاده شد، که ارزش پولی مزرعه خروجی کشاورزی با قیمت های مزرعه برای تمام فعالیت های تولید محصول و دام را می سنجد. توزیع خروجی استاندارد توسط مزارع نیز تفاوتهای فاحشی بین ۱۵ کشور عضو اتحادیه اروپا-قدیمی و کشورهایی که پس از آن به اتحادیه اروپا پیوستند را نشان می دهد. بنابراین، تعداد کل مزارع اتحادیه اروپا-۲۸، ۴۴٪ یک خروجی استاندارد کمتر از ۲۰۰۰ یورو در سال ۲۰۱۰ بود، در حالی که در رومانی ۷۳ درصد از تعداد مزارع یک خروجی استاندارد کمتر از ۲۰۰۰ یورو بودند
در حال حاضر، هنوز رومانی یک تعریف روشن از مزرعه کوچک ارائه نداده است، اما به منظور این تحلیل می توانیم منابع زیر ۵ هکتار وحتی زیر ۱۰ هکتار را در نظر بگیریم. ۳٫۵ میلیون منابع زیر ۵ هکتار, ۹۳٪ از تعداد کل دارایی ها را به خود اختصاص می دهند و آنها تقریبا ۳۰٪ از منطقه کشاورزی در سطح ملی را بهره برداری نمودند. حدود ۹۸ درصد از منابع زیر ۱۰ هکتار با حدود ۳۹ درصد از مساحت مورد استفاده قرار گرفت. منابع کوچک به طور بدیهی سازمان های غیر قانونی هستند.
. سهم کشاورزی در امنیت غذایی خانوارهای روستایی
امنیت غذایی به عنوان “دسترسی همه افراد به یک زندگی فعال و سالم، به صورت دائم، به مواد غذایی لازم” (FAO، ۱۹۹۶) تعریف می شود. امنیت غذایی را می توان در سطوح مختلف مورد بررسی قرار داد، در عین حال بسیاری از مراجع در سطح جهان، در سطح ملی و سطح اقتصاد خرد، به عنوان مثال در خانواده ها و سطح فردی ساخته شده اند. بسته به سطح مرجع ساخته شده، تمرکز بر روی یک یا چند مورد از چهار بعد امنیت غذایی طرح ریزی شده است، عبارتند از: دسترسی به مواد غذایی، ثبات عرضه، دسترسی اقتصادی و تمایل فرد برای سالم، مواد غذایی مغذی. بنابراین، در مورد استفاده از مفهوم امنیت غذایی در جهان و یا در سطح ملی، تمرکز عمدتاً روی ظرفیت کشورها برای ارائه یک منبع کشاورزی کافی برای برآورده سازی نیازهای غذا و تغذیه مردم (Pinstrup، A، ۲۰۰۹) است. در همان زمان، روش اخیر (FAO، ۲۰۰۷) تمرکز بر “استقلال غذایی” به عنوان عامل ثبات امنیت غذایی، که باعث کاهش آسیب پذیری به نوسانات بازارهای کشاورزی داخلی و جهان شده است.
با این حال، در دسترس بودن مواد غذایی, دسترسی به مواد غذایی را تضمین نمی کند، زیرا مشکلات مربوط به توزیع درآمد در سطح جامعه به طور جدی می تواند دسترسی به امنیت غذایی و تغذیه ای در سطح خانوار به طور ضمنی را تحت تاثیر قرار دهد. در نتیجه، امنیت غذایی، در آخرین مرحله، به عنوان یک مشکل در خانواده و یا سطح فردی در نظر گرفته می شود. در یک مفهوم کلی، عدم امنیت غذایی و گرسنگی, نتیجه مستقیم فقر هستند. با رشد اقتصادی و افزایش درآمدها، خانواده های فقیر دارای توانایی تمایل به داشتن رژیم غذایی مناسب خواهند شود (Senauer، ب.، و همکاران، ۲۰۰۷). اگر چه در بیشتر مطالعات در مورد وضعیت تغذیه مردم، خانواده به عنوان واحد از مشاهده استفاده می شود، مشکل اصلی تغذیه در سطح فردی است، به خصوص در مورد افراد در نظر گرفته شده در معرض خطر تغذیه ای. در مطالعه حاضر، ما مسئله امنیت غذایی خانوارها را از منظر شناسایی عوامل مشروط دسترسی به مواد غذایی در اقتصاد معیشتی و نیمه معیشتی رومانی در نظر می گیریم.
در خانواده های روستایی از کشور ما، دسترسی به مواد غذایی نه تنها به درآمد خانواده، بلکه به منابع کشاورزی بستگی دارد که این خانواده ها در وهله اول دارند. این بدان دلیل است که اکثر مزارع در رومانی دارای اندازه کوچک هستند، به طور ضعیف متصل به بازار هستند، و تولید آنها به طور عمده به خود-مصرف بستگی دارد. بر اساس برآوردهای اخیر، ۸۲ درصد از مزارع از رومانی به طور عمده برای خود مصرف, تولید می کنند (یورو استات ۲۰۱۳) و با توجه به Farm Structure Survey (NIS، ۲۰۰۸) تنها ۱۶٫۵٪ تولید به طور عمده برای فروش مستقیم صورت می گیرد. از شکل ۲، می توانیم متوجه شویم که بیش از ۹۰ درصد از مزارع کوچک و متوسط (با یک مقدار خروجی کمتر از ۸۰۰۰ یورو)، بیش از ۵۰ درصد از تولید به دست آمده به خود مصرف اختصاص می گیرد.
بنابراین، کشاورزی معیشتی به عنوان یک شبکه امن برای جمعیت فقیر ساکن در حومه شهر، و همچنین برای خانواده های شهری خاص به نظر می رسد که دارای زمین کشاورزی تحت مالکیت هستند که به علت عدم وجود درآمد نقدی است و یک استاندارد غذایی را برای زنده ماندن نشان می دهد. این اتفاق در شرایطی می افتد که مصرف مواد غذایی خانوارها از کشور ما همچنان دارای سهام بسیار بالا در مخارج مصرفی است، کهآسیب پذیری از همه خانواده ها برای کشاورزی، به طور دقیق تر برای قیمت های محصولات کشاورزی در بازارهای داخلی و خارجی را نشان می دهد. در دهه گذشته، یک کاهش در سهم مخارج مصرف مواد غذایی در محل از ۵۶٪ در سال ۲۰۰۱ به ۴۴٪ در سال های اخیر به عنوان یک اثر رشد اقتصادی و رشد درآمد مردم صورت گرفت. به هر حال، سهم ۴۴ درصد از هزینه های مواد غذایی در کل مخارج مصرفی در میان بالاترین در اتحادیه اروپا است. حتی در منطقه روستایی، این سهم بالاتر است، اما به طور قابل توجهی در پنج سال گذشته کاهش یافته است: در سال ۲۰۰۱ به ۵۲٪ و در سال ۲۰۱۳ به ۶۷٪ رسید.