دانلود رایگان ترجمه مقاله اثربخشی معلم تربیت بدنی در زمینه بهداشت عمومی – تیلور و فرانسیس 2014

مقاله انگلیسی رایگان (PDF)

ترجمه فارسی رایگان (PDF)

خرید ترجمه با فرمت ورد

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

نتیجه‌گیری
PE به عنوان بخشی از برنامه‌ تحصیلی آموزشی k-12 در ایالات متحده تطابق یافته است و یکی از پنج ملاحظه‌ای است که به طور زیادی برای افزایش فعالیت جسمانی توسط نیروی کار ملی در خدمات پیشگیرانه اجتماعی توصیه شده است. (kahn 2002) ما بیان می‌کنیم اگرچه برای PE اهمیت دارد که ارزش این موضوع را در محیط آموزشی روزافزون درک کنیم آن نباید به هزینه‌ای باشد که ریشه‌های اصلی آن در بهداشت و پزشکی را از بین برد. در این مقاله‌ ما نیاز برای PE با تمرکز بر بهداشت عمومی را بیان کرده و بازدهی آموزشی آن در PE را باید تعریف کنیم و برای مداخله باید ارزیابی کنیم اگر اهداف بهداشت عمومی برآورده نگردیده باشند، بویژه بر نیاز معلمان برای اجرای موثر کلاس‌های PE تمرکز می‌کنیم که دانش‌آموزان را در تقویت فعالیت‌های جسمانی با نشاط ترغیب می‌کند که منجر به توسعه تناسب اندام و مهارت‌های حرکتی می شود که باعث می‌شود در آینده به خوبی آن‌ها را حفظ کنند.
با این وجود در این مقاله روشن شده است که آموزشی در شرایط خلاء صورت نمی‌گیرد و مشکل‌ساز است که بازدهی معلم در برنامه‌ PE یا موثر بودن مدارس را ندیده بگیریم. واقعیت در مدارس این است که موانع زیادی برای مشارکت بهینه PE برای بهداشت عمومی وجود دارد که مورد اول آن پشتیبانی اجرای را شامل می شود و شامل تعداد و طول مدت کلاس‌ها و نیازهای دانش‌آموزان است. حتی موثرترین معلمان هم نمی‌توانند فعالیت جسمانی قوی ارائه کنند. دانش‌آموزان در واقع در کلاس‌ها شرکت نمی‌کنند. پس مثل بسیاری از افراد دیگر ما معتقدیم که PE و نقش معلم PE باید فراتر از کلاس‌های درسی و زمینه‌های بازی و قبل و بعد از مدارس باشد. مفاهیم بازدهی معلم PE باید متناسب با مدل جدید تغییر کند و آموزش قبل از استخدام و حین خدمت برای معلمان نیاز است بر آن اساس افزایش یابد. (MCkenzie 2007) ما بویژه معتقدیم که آینده PE در مدارس ما به ملاحظات برنامه‌هایی که درک شده که اهمیت عمومی دارند ارتباط می‌یابد و از نظر ما این به طور زیادی به بازدهی معلمان PE برای اجرا در شرایط بهداشت عمومی بستگی دارد. چنانکه در این مقاله بیان کرده‌ایم، موانع زیادی وجود دارد که مانع ایفای نقش بیشتر PE در تأمین نتایج بهداشت عمومی می‌شود که شامل موارد مربوط به انتقال ساختاری PE هم می‌شود. شواهد تحقیقی وجود دارد که هر جنبه قابل اصلاح انتقال ساختاری PE در مدارس را نشان می‌دهد و این جنبه‌ها قطعاً اثرات تنظیمی و تعدیلی و یا واسطه‌ای بر بازدهی آموزش در شرایط بهداشت عمومی دارد. برای مثال اگر چه تحقیقی در زمینه اندازه کلاس و رابطه آن با فعالیت جسمانی صورت گرفته است اما تلاش متمرکزی برای شناسایی آستانه‌های اندازه کلاس صورت نگرفته است. در مجموع هیچ بررسی تفاوت زمان‌بندی PE را ارزیابی نکرده است و فقط موارد اندکی تأثیر مدل‌های ساختاری متفاوت در رابطه با نتایج فعالیت جسمانی را ارزیابی کرده‌اند. ما معتقدیم که پراکندگی راهبردی و ترجمه این تحقیق می‌تواند عملکرد و روش آن را روشن سازد و راهی به سوی بهبود نتایج بهداشت عمومی در PE ایجاد کند.

بخشی از مقاله انگلیسی:

CONCLUSIONS

PE is institutionalized as part of the K – 12 education curriculum in the United States and is also one of only five interventions strongly recommended for increasing physical activity by the National Task Force on Community Preventive Service (Kahn et al., 2002). We contend that although it is important for PE to continue to strive for subject matter value and assimilation into an everincreasing high-stakes educational environment, it should not do so at the cost of forfeiting its foundational roots in health and medicine. In this article, we have summarized the need for PE to have a public health focus and made the case for how teaching effectiveness in PE should be defined, evaluated, and targeted for intervention if public health goals are to be met. We focused specifically on the need for teachers to be effective in implementing PE classes that engage students in ample amounts of enjoyable physical activity that will result in the development of physical fitness and motor skills that will serve them well into the future. Yet, as also highlighted in this article, teaching does not occur in a contextual vacuum, and it is challenging to separate teacher effectiveness from PE program or school effectiveness. The reality in schools is that there are many barriers to PE’s optimal contribution to public health, with the primary ones being administrative support, the frequency and duration of classes, and low student enrollment requirements. Even the most effective teachers cannot promote and provide ample physical activity, improve fitness, or develop generalizable motor skills if students do not actually participate in classes. Hence, like many others, we believe that PE and the role of the PE teacher must expand beyond the gymnasium into classrooms and onto the playing fields before, during, and after school. Notions of PE teacher effectiveness must change to fit this new model, and both the preservice and in-service education of teachers need to be revised accordingly (e.g., Corbin & McKenzie, 2008; IOM, 2013; McKenzie, 2007). We strongly believe that the future of PE in our nation’s schools will depend on the provision of programs that are perceived to be of public importance, and in our view, this will depend largely on the effectiveness of PE teachers to operate within a public health context. As we have highlighted throughout this article, there are numerous barriers that prevent PE from playing a greater role in meeting public health outcomes, including those associated with the structural delivery of PE (e.g., PE facilities [size, location, and amenities], teacher credentials, class size, equipment-to-student ratio, scheduled lesson length, and frequency of lessons). There is a paucity of research evidence that guides any modifiable aspect of PE’s structural delivery in schools, and these aspects certainly have either a mediating or moderating effect on teaching effectiveness within a public health context. For example, although some research has been conducted on class size and its relationship to physical activity (e.g., McKenzie et al., 2000), there have been no focused efforts to identify class size thresholds. Additionally, no studies have examined differential PE scheduling and only a few have assessed the impact of different instructional models in relation to physical activity outcomes. We believe that strategic dissemination and translation of such research could inform practice and policy and go a long way in improving public health outcomes in PE.