مبتدی (مناسب برای درک مفهوم کلی مطلب)

F1825

تجزیه و ترکیب داده ها
شکل ۱ فرایند انتخاب مقاله را نشان می دهد. جستجوها در مدلاین، سینال و ام بیس تعداد کل ۱۴۰۵ ثبت را به دست داد. جستجوی دستی و جستجوی ابزارهای اجتماعی روانی و بهداشت منجر به ۵۹ ثبت مازاد گردید. پس از حذف موارد تکراری، تعداد کل ۱۲۸۳ چکیده برای بررسی تعیین شدند. از میان اینها ۱۵۵ مقاله برای مرور بر متن کامل انتخاب شدند. پس از بررسی کامل ۲۱ سنجه معیارهای ورود را داشتند. در طی مرور و مشورت با تیم محلی فیزیوتراپ های کودکان ۳ سنجه تعیین شدند که شاملمولفه تعدل در ایستادن درون سنجه حرکتی رشد جامع تر بودند. هر چند این سنجه ها معیارهای سنجه تعادل را نداشتند، آنها در ازای چارچوب کنترل طرز حالت بدن سیستم ها کدگذاری شدند. چکیده داده ها و نتایج تطبیق دهی به طور جدول وار مطرح شدند و آمار توصیفی به ازای تمامی متغییرات محاسبه شدند.
نتایج
ویژگی های سنجه ها
جدول ۲ ویژگی های منتخب هر سنجه را نشان می دهد. ۲۱ سنجه مربوط به جمعیت کودکان بین ۱۹۹۰ و ۲۰۱۵ چاپ شده بودند یا برای بار نخست به کار رفته بودند. اکثر سنجه ها (۸۱%) در بین جمعیت بزرگسالان مطرح شده بودند و بعدها جهت استفاده در جمعیت بزرگسالان تایید شدند. بقیه سنجه ها به طور ویژه برای کودکان از طریق مشورت با پزشکان یا روش های غیرگزارشی مطرح شدند. تعداد آیتم ها در هر سنجه در دامنه بین ۱و۳۵ با حدمیانگین ۴ آیتم قرار داشتند. یک نوع سنجه شامل درجه بندی پیشرفت بود که در آن شرکت کنندگان باید معیارهای خاصی جهت تکمیل آیتم های مازاد داشته باشند. چهارده سنجه (۶۷%) در مقیاس پیوستار ارزیابی شدند و ۷ سنجه باقی از مقیاس گروه بندی ۲ تا ۷ مقوله ای استفاده کردند. یک سنجه مرجع به معیار و بقیه ۲۰ سنجه دیگر مرجع نرمال داشتند. آمار پایایی و روایی در گزارش اولیه به ازای ۱۰ سنجه (۴۸%) مطرح شدند در حالی که ۹ مورد (۴۳%) فقط پایایی و ۲ مورد (۹%) فقط روایی ر در مقاله اولیه مطرح نمودند. داده های روان سنجی مفصل در جدول تکمیلی ۲ مطرح شده است.
مولفه های تعادل ارزیابی شده و نکات مربوط به رشد طرز حالت بدن در هر سنجه
از میان ۲۱ سنجه تعادل کودکان، ۱۲ مورد شبیه مدل بزرگسالان بودن و کدها برگرفته از مرور بر مقالات مربوط به بزرگسالان بود. از میان ۹ سنجه جدید کدگذاری شده توافق کدگذاری ۲ محقق مستقل برابر ۹۴% بود. تافق کل پس از بحث اتفاق نظر با بررسی کننده سوم به دست آمد. نتایج کدگذاری نشان دهنده ورود مولفه های تعادل در هر سنجه می باشد که در جدول ۳ مطرح شده اند. سیستم های حرکتی پایه ای در تمامی ۲۱ سنجه، کنترل پیش بینی طرز حالت بدن در ۱۵ سنجه (۷۲%)، تعادل استاتیک در ۱۳ سنجه (۶۲%)، ادغام حسی در ۱۱ سنجه (۵۲%)، تعادل دینامیک در ۱۰ سنجه (۴۸%)، محدودیت های تعادل کارکردی در ۵ سنجه (۲۴%)، تاثیرات شناختی در ۵ سنجه (۲۴%)، ابعاد عمودی در ۲ سنجه (۹%) کنترل طرز حاکت واکنشی در ۰ سنجه ارزیابی شدند. تمامی سنجه ها بین ۳ الی ۶ مولفه تعادل را شامل نمودند؛ هیچ سنجه ای تمامی ۹ مولفه را شامل نساخت.
مشورت با فیزیوتراپ ها بر مقیاس حرکت نوزاد آلبرتا، آزمون مهارت حرکتی برونینکس-اسرتسکی مقایس حرکتی رشد پی بادی جهت ارزیابی تعادل در کودکان و پیش دبستانی ها تاکید داشت. تطبیق مفهومی نشان داد که تمامی ۳ سنجه حاقل ۴ مولفه تعادل را داشتند: تعادل استاتیک، سیستم های حرکتی پایه، کنترل طرز حالت پیش بینی کننده و تعادل پویا. دو مورد از این سنجه ها ابتدا در کودکان رو به رشد طرز حالت بدن و کنترل آن ابتدا آزموده شدند و ۱ مورد در بین افراد در پیوستار رشد طرز حالت بدن آزموده شد.
بحث
ترکیب ادبیات چاپ شده در زمینه سنجه های تعادل مورد تایید برای کودکان و تحلیل محتوی آنها ا توجه به نظریه کنترل طرز حالت فعلی برای خلاصه بندی وضعیت فعلی سنجه تعادل کودکان و تعیین فرصت های رشد ادامه دار مفید است. به علاوه شرکت دادن فیزیوتراپ ها کارایی بالینی نتایج را ارتقا می دهد. هر چند >20 سنجه های تعادل را تایید نمودند، آنها جامع نبودند و فقط برخی مولفه های مهم تعادل را ارزیابی نمودند. هیچ کدام از سنجه های تعادل کودکان اخیرا تایید شده به بررسی ۹ مولفه تعادل مطالعه شده در این مقاله نپرداختند.هر چند برخی مولفه ها در میزان زیادی از سنجه ها شامل شدند، اکثر سنجه ها به ارزیابی تعداد محدودی از مولفه های تعادل پرداختند. انتظار نمی رود که این مسائل در ادبیات قبلی مرور بر سنجه های تعادل جمعیت بزرگسالان تعیین شده باشند. این یافته را می توان به ادبیات افزود که سنجه های تعادل کودکان در تحلیل کنترلطرز حالت بدن محدود تر اند. مثال این یافته آن است که برخی مولفه ها از جمله محدودیت های تعادل کارکردی، اثرگذاری های شناختی در اکثر سنجه ها شامل نشده اند. مهم تر اینکه یک سنجه واحد به ارزیابی کنترل طرز حالت عکس العملی بدن نپرداخته است. عدم این مولفه محدودیت عمده سنجه های تعادل کودکان موجود است چون کنترل طرز حالت عکس العملی بدن به عنوان مهم ترین بخش تعادل جهت اجتناب از افتادن شناخته شده است. کنترل ناقص عکس العمل به طور مستقل به افتادن در بزرگسالان و در کودکان به تسلط بر مراحل جبران سریع در پیاده روی مربوط می شود که معیار عمده در طی شکل گیری راهبردهای بهبود تعادل موثر در نظر گرفته می شود. به طور مشابه تاثیرات شناختی در سنجه های موجود چندان بررسی نشد و برای جابجایی ایمن و جهت گیری مناسب مهم اند. هر چند سنجه هایی که به ارزیابی مجموعه محدودی از مولفه های تعادل می پردازند ممکن است برای نظارت بر تعادل یا ارزیابی ریسک افتادن مناسب باشند، رویکرد جامع برای تعیین برنامه ریزی درمان و نقائص مفید است. اخیرا هیچ نوع مدل ترکیبی به تایید سنجه های تعادل نپرداخته اند که بتواند ارزیابی جامع در جمعیت کودکان فراهم کند. جالب اینکه ۲ سنجه جامع آزمون سیستم های ارزیابی تعادل و مینی بست کاربرد آن را در میان کودکان چاپ کرده اند علیرغم اینکه ارزیابی روان سنجی جانبی انجام نشده است. آزمون بست تنها سنجه مورد تایید اخیر که حاوی ۹ مولفه تعادل بررسی شده در این مقاله مروری است، تنها سنجه موجود مطرح شده با هدف کمک به متخصصین بالینی است تا سیستم های کنترل طرز حالت پایه ای تعیین گردد که باعث اختلال تعادل کارکردی هستند. در سال ۲۰۱۱ این آزمون در میان ۵ کودک دچار فلج مغزی به کار رفت که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد و امتیازات سیستم دسته بندی کارکردی حرکتی ناقص لحاظ شد. درسال ۲۰۱۲ پیکت با همکاران از آزمون مینی بست مدل کوتاه شده آزمون بست در مطالعه نقص تعادل ۹ کودک بین سنین ۶و۱۷ سال سندروم ولفرام استفاده کردند. این آزمون شامل ۸ مولفه تعادل بود که فقط محدودیت های پایداری کارکردی را شامل نساخته بود. اخیرا کادر کارشناسان بین المللی این آزمون را برای جمعیت بزرگسالان توصیه می کنند. هیچ کدام از این مطالعات کودکان رویدادهای زیان بار در کاربرد هر مدل آزمون بست گزارش ندادند اما هر دو گزینه خوبی برای تایید اولیه در جمعیت کودکان محسوب می شدند. تحلیل نکات رشد در شکل گیری سنجه های تعادل کودکان نشان داد که بالای ۵۰% از سجه ها اتدا در بین شرکت کنندگان کودک در دامنه سنی بزرگ تایید شدند. با توجه به رشد فزاینده تعادل در ۷ سال اول زندگی کودک، عدم رش این تعادل باعث می شود که معاینه جمعت کودکان به مسئله ضروری تبدیل گردد. به طور ویژه سنجه تعادل ایستادن وجود ندارد که کودکان بین ۱ و۵ سال را هدف قرار داده باشد. متخصصین بالینی شریک ما ۳ سنجه را تعیین نمودند که معیارهای ورود را نداشتند چون هدف آنها ارزیابی صرفا تعادل نبود بلکه شامل مولفه تعادل عمده درون محیط چارچوب رشد حرکت بود. به هر حال شبیه سنجه های تعادل شامل شده، هیچ کدام شامل ارزیابی کنترل طرز حالت عکس العملی یا محدودیت های تعادل کارکردی نبود. هر چند مشورت با فیزیوتراپ های کودکان هیچ نوع سنجه برتر را تعیین نکرد، این فرایند کارایی بالینی نتایج را افزایش داد و امکان تحلیل ابزارهای مرتبط بالینی یا سنجه ها را فراهم نمود.
محدودیت های مقاله
محدودیت های این مقاله مروری شامل موارد زیر بود: ۱- محدود کردن ساختارهای نظری به کنترل طرز حالت ایستادن که فقط شامل ۱ ویژگی سنجه و ۱ جنبه از تعادل کودک می باشد، ۲- عدم بررسی ویژه پارامترهای ارزیابی که ممکن است اطلاعات دقیق تری نسبت به رفتارهای مشاهده شده فراهم کند و ۳- عدم توجه به دشوری آیتم های فردی مربوط به مولفه تعادل ویژه. با توجه به ویژگی های سنجش تعادل استاندارد، به خوانندگان پیشنهادمی دهیم که این یافته ها را متناسب با برخی مسائل تفسیر کنند. علی رغم تعریف علمیاتی از رشد و کدگذاری دومرتبه، کدهای خاض هنوز باید تفسیر شوند. در مرور قبلی خود، آزمون زمانبندی بلند شو و برو به طور متحد کدگذاری شد که شامل تاثیرات کدگذاری نبود. به هر حال، مدل کودکان اصلاحاتی را تجویز نمود که نیاز به ثبت سنجه داشت و اثرگذاری های شناختی در این مقاله مروری تعیین شدند. تیم مطالعه نشان داد که تاثیرات شناختی را همچنین می توان به آزمون زمانبندی بلند شو و برو نسبت داد.
نتایج
مولفه های نظری کنترل طرز حالت بدن در سنجه های تعادل استاندارد برای کودکان بسیار متغییر بود و ارزیابی جامعی از تمامی مولفه های عمده کنترل طرز حالت ایستاده بدن فراهم ننمودند. سنجه های تعادل مازاد در جمعیت بزرگسالان تایید شدند که برخی از شکاف های موجود در سنجه های کودکان را پر می نمودند و تضمین تایید آنها در بین کودکان می باشند. این مقاله مروری نشان می دهد که کارهای ادامه دار برای تعیین و تایید ارزیابی تعادل در تحقیق و عمل ضرورت داشته تا امکان تعیین نقائص تعادل و متعارف سازی برنامه های آموزشی در محیط بالینی فراهم گردد.