دانلود رایگان ترجمه مقاله پیوستگی و سازگاری اجتماعی (نشریه الزویر ۲۰۱۰) (ترجمه رایگان – برنزی ⭐️)

پیوستگی و سازگاری اجتماعی: روابط با تلاش برای خودکشی و اپیزود افسرده ساز اصلی در مطالعه آتی

Attachment and social adjustment: Relationships to suicide attempt and major depressive episode in a prospective study

چکیده
۱- مقدمه
۲- روش ها
۲-۱ موضوعات
۲-۲ تدابیر
۲-۳ اقدامات بعدی
۲-۴ تحلیل اماری
۳ نتایج
۳-۱ پیش بینی تلاش خودکشی در مدت AAS بعدی
۳-۲ پیش بینی تلاش خودکشی در مدت SAS-SR بعدی
۳-۳ پیش بینی MDE در مدت AAS بعدی
۳-۴ پیش بینی MDE در مدت بعدی: SAS-SR
۳-۵ وساطت توسط MDE برای تلاشهای خودکشی آتی
۴- بررسی
نقش منبع سرمایه گذاری
تضاد منافع
تشکرات
سندروم های اصلی] نشانه ها و مشکلات پرداخته شده
نمونه های موردی

چکیده
هدف: مطالعه دو جنبه از وظیفه درون شخصی- امنیت پیوستگی و ساگاری اجتماعی- در رابطه با تلاش برای خودکشی و اپیزود افسردگی اصلی (MDE) در مدت اقدامات بعدی طبیعی در حدود یک سال بعد از ارائه با MDE.
روش: ۱۳۶ فرد بالغ که به آنها DSM-IV ارائه شد, MDE مقیاس پیوستگی فرد بالغ را کامل نمود و گزارش خود مقیاسی ساگاری اجتماعی در ورودی مطالعه. مبتنی بر بازبینی های قعدی در سه ماه و یک سال, ما از تحلیل باقی برای بررسی رابطه امتیازات در این مقیاس های با زمان تا یک تلاش خودکشی و زمان برای بازگش MDE استفاده نمودیم.
نتایج: امنیت کمتر/ پیوستگی بیشتر ریسک افزایش یافته برای تلاش خودکشی را در مدت ۱ سال بعدی پیش بینی نمود (Wald r = 9.14, df = 1, P = 0.003. HR = 1.16, 95% CI 1.05 to
۱٫۲۷). ساگاری اجتماعی ضعیف تر, ریسک افزوده را برای بازگشت MDE پیش بینی نمود (Wald X2 = 6.95. df = 1. P = 0.008, HR = 2.36. 95% Cl = 1.25 to 4.46), و در عوض ریسک تلاش خودکشی را افزایش داد (z=4.19, df= 1, p<O.OO1. HR= 17.3.95% CI =4.6 to 65.5).
نتایج: پیوستگی اجتنابی در ساگاری اختلال افسردگی اصلی, یک هدف بالقوه درمانی برای جلوگیری از رفتار خودکشی است. ارتقای ساگاری اجتماعی می تواند بازگشت در اختلال افسرده اصلی و در نتیجه ریسک تلاش خودکشی را کاهش دهد. محدودیت های مطالعه شامل اندازه نمونه کوچک و استفاده از مقیاس پیوستگی خودگزارشی می شود.
۱- مقدمه
جلوگیری از خودکشی, که به طور معمولتر مرتبط با اختلال افسرده اصلی است (MDD), یک ناحیه NIMH با تقدم بالا است (۲۰۰۹). بازبینیهای هدف یافته در کاهش عمل خودکشی در افراد افسرده باید ر عوامل ریسک قابل اصلاح هدف گذاری شود. یک عامل ریسک ایجاد شده برای عمل خودکشی حوزه روابط دروخ شخصی است. گواهی سازگار وجود دارد که حاکی از ارتباط بین رفتار خودکشی و مظکلات در روابط درون شخصی است (Bongar et al.. 2000;Weissman, 1974).
ارتباطات درون شخصی نیاز به قابلیت تشکیل پیوستگی و از اینرو نگهداری و بررسی رابطه دارد. تئوری پیوستگی, که توسط بووی و آینوردس ارائه شده است, نشان می دهد که تجربیات اولیه برای روابط کودک- پرستار روی قابلیت فردی برای قرار گرفتن در وضعیت ها در طول زندگی تاثیر می گذارد (Crowell et al 2008). مشکلات در توسعه الگوهای پیوستگی امنیتی, قابلیت ارتحجاعی در زمان های استرس و قرار گرفتن در مشکلات روحی و ساگاری ضعیف را کاهش می دهد (Mikulincer and Shaver, 2008).

Abstract

Objective To study two aspects of interpersonal function – attachment security and social adjustment – in relation to suicide attempt and major depressive episode (MDE) during naturalistic follow-up of up to one year after presentation with MDE.

Method 136 adults who presented with a DSM-IV MDE completed the Adult Attachment Scale and the Social Adjustment Scale-Self Report at study entry. Based on follow-up interviews at three months and one year, we used survival analysis to investigate the relationship of scores on these measures with time to a suicide attempt and time to recurrent MDE.

Results Less secure/more avoidant attachment predicted increased risk of suicide attempt during the 1-year follow-up (Wald χ۲ = ۹٫۱۴, df = 1, p = 0.003, HR = 1.16, 95% CI = 1.05 to 1.27). Poorer social adjustment predicted increased risk of recurrent MDE (Wald χ۲ = ۶٫۹۵, df = 1, p = 0.008, HR = 2.36, 95% CI = 1.25 to 4.46), and that in turn increased the risk of a suicide attempt (z = 4.19, df = 1, p < 0.001, HR = 17.3, 95% CI = 4.6 to 65.5).

Conclusions Avoidant attachment in the setting of major depressive disorder is a potential therapeutic target to prevent suicidal behavior. Enhancing social adjustment may reduce relapse in major depressive disorder and thereby reduce risk of a suicide attempt. Study limitations include small sample size and use of a self-report attachment scale..

۱- Introduction

Prevention of suicide, most commonly associated with Major Depressive Disorder (MDD), is an NIMH “area of high priority”(۲۰۰۹). Interventions aimed at reducing suicidal behavior in depressed individuals must target modifiable risk factors. One established risk factor for suicidal behavior is the domain of interpersonal relationships. “There is consistent evidence indicating an association between suicidal behavior and difficulties in interpersonal relationships” (Bongar et al., 2000;Weissman, 1974).

Interpersonal bonds require an ability to form an attachment and then to maintain and negotiate the relationship. Attachment theory, pioneered by Bowlby and Ainsworth, holds that early experiences of child–caregiver relationships profoundly influence an individual’s ability to navigate social situations throughout life (Crowell et al., 2008). Difficulties in the development of secure attachment patterns appear to “reduce resilience in times of stress and contribute to emotional problems and poor adjustment” (Mikulincer and Shaver, 2008).

پیوستگی و سازگاری اجتماعی: روابط با تلاش برای خودکشی و اپیزود افسرده ساز اصلی در مطالعه آتی

Attachment and social adjustment: Relationships to suicide attempt and major depressive episode in a prospective study