این مقاله انگلیسی ISI در نشریه الزویر در 11 صفحه در سال 2003 منتشر شده و ترجمه آن 13صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.
دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی | |
عنوان فارسی مقاله: |
محیط مالی و رشد اقتصادی در کشورهای آسیایی انتخاب شده |
عنوان انگلیسی مقاله: |
Financial environment and economic growth in selected Asian countries |
|
مشخصات مقاله انگلیسی | |
فرمت مقاله انگلیسی | pdf و ورد تایپ شده با قابلیت ویرایش |
سال انتشار | 2003 |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 11 صفحه با فرمت pdf |
رشته های مرتبط با این مقاله | اقتصاد |
گرایش های مرتبط با این مقاله | اقتصاد مالی، اقتصادسنجی، توسعه اقتصادی و برنامه ریزی |
چاپ شده در مجله (ژورنال) | مجله اقتصاد آسیایی – Journal of Asian Economics |
کلمات کلیدی | رشد اقتصادی، واسطه های مالی، کشورهای در حال ظهور، امور مالی |
ارائه شده از دانشگاه | گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد و اقتصادسنجی، دانشگاه آمستردام، هلند |
رفرنس | دارد ✓ |
کد محصول | F1635 |
نشریه | الزویر – Elsevier |
مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله | |
فرمت ترجمه مقاله | pdf و ورد تایپ شده با قابلیت ویرایش |
وضعیت ترجمه | انجام شده و آماده دانلود |
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش | 13 صفحه با فونت 14 B Nazanin |
ترجمه عناوین جداول | ترجمه شده است ✓ |
ترجمه متون داخل جداول | ترجمه شده است ✓ |
ضمیمه | ندارد ☓ |
درج جداول در فایل ترجمه | درج شده است ✓ |
منابع داخل متن | به صورت انگلیسی درج شده است ✓ |
کیفیت ترجمه | کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد |
فهرست مطالب |
چکیده |
بخشی از ترجمه |
چکیده
این مقاله به بررسی رابطه تجربی بین توسعه مالی و رشد اقتصادی در 9 اقتصاد در حال ظهور در جنوب شرق آسیا می پردازد. دوره نمونه در کشورهای مختلف متفاوت است اما حداقل 25 سال را پوشش می دهد.
یافته اصلی اینست که توسعه مالی برای رشد اقتصادی مهم و علت آن از ساختار مالی برای توسعه اقتصادی نشات می گیرد. این نتیجه نشان می دهد که در کشورهای در حال توسعه، سیاست اصلاحات مالی به احتمال زیاد برای بهبود رشد اقتصادی است. 1- مقدمه
این مقاله با تمرکز بر کشورهای در حال ظهور در منطقه سیاسی و جغرافیایی معروف به شرق دور که در جنوب شرق آسیا واقع شده اند، به بررسی اهمیت موسسات مالی و واسطه گری برای رشد اقتصادی می پردازد. رشد اقتصادی، افزایش رفاه یک ملت در طول زمان است که معمولا توسط تولید ناخالص ملی ( GNP ) اندازه گیری می شود. به عنوان یک حقیقت، روند رشد اقتصادی ناهموار و نامتعادل است در حالی که در یک مدت زمان طولانی رخ می دهد. رشد اقتصادی، اغلب توسط افزایش در درآمد سرانه اندازه گیری می شود، اما این انعکاس ضعیفی از افزایش ثروت یک ملت است. این رشد، شامل زیرساخت های جاده ها و شهرها، بلوغ تمام انواع موسسات و سازمان های بازاریابی می شود که همراه با سیستم بانکی وجود می توانند به عنوان مرحله ای از توسعه اقتصادی خلاصه شوند. یک مقوله مهم، پول است و در نتیجه مرحله توسعه مالی، به طور تجربی در ساختار مالی یک کشور یا منطقه خاص منعکس می شود. مورخان اقتصادی و دیگران- Gerschenkron (1962), Goldsmith (1969), Gurley and Shaw (1955), and Rostow (1962)- این فرایند را از چشم انداز وسیع و اغلب تاریخی مطالعه کرده اند. آنها شواهد تجربی برای ارتباط بین رشد اقتصادی و مرحله توسعه سازمانی، مالی و یا در غیر این صورت را از کشورها و یا مناطق خاص یافته اند. اخیرا، اقتصاددانانی مانند Barro (1997), Fischer (1993), King and Levine (1993) و بسیاری دیگر، با اشاره به شاخص های خاص برای توضیح افزایش درآمد سرانه در سراسر کشور، اقدام به تعمیق این تجزیه و تحلیل تجربی نموده اند. این مقاله به دنبال همین تفکر است و بر نقش واسطه گری مالی برای رشد و توسعه اقتصادی تمرکز می کند. در اوایل در سال 1911 Schumpeter (1911) به نقش بانک ها و وام ها در رشد توسعه اقتصادی با کارآفرینی نوآورانه به عنوان عنصر حیاتی اشاره نمود. این رویکرد، انتقاداتی را برانگیخته نمود. به طور مثال، Robinson (1953) از علیت طرفه آن سؤال نمود با این استدلال که پول و امور مالی به جای اینکه تلاش های کارآفرینی و رشد اقتصادی را هدایت نمایند، از ان پیروی می کنند.
این مقاله برای پاسخ به این سوال تجربی تلاش می کند که آیا افزایش در پیچیدگی های پولی و واسطه گری مالی با رشد اقتصادی بلند مدت در اقتصادهای در حال ظهور از جنوب شرق آسیا مرتبط است یا خیر. دلیل تمرکز ما روی این کشورها این است که آنها به تازگی افزایش قابل توجهی در درآمد و ثروت نشان داده اند و بنابراین فرصت های فوق العاده ای برای آزمون این فرضیه Schumpeterian تجربی ارائه می دهند. این، تمرکز اصلی مقاله است. این مقاله به شرح زیر تنظیم شده است . اول، ما عناصر نظریه رشد را با توجه به نقش واسطه گری مالی مورد بحث قرار می دهیم. دوم، ما نوشته های تجربی اندکی را در مورد واسطه گری مالی و رشد اقتصادی بررسی می کنیم. سوم، ما تجزیه و تحلیل تجربی خود را برای 9 اقتصاد در حال ظهور آسیا ارائه می دهیم. در بخش آخر ما از اقدامات تجربی نتیجه گیری می کنیم و بازتابی مختصر در مورد یافته های خود را ارائه می دهیم. |
بخشی از مقاله انگلیسی |
Abstract This paper examines the empirical relationship between financial development and economic growth in nine emerging economies in South-East Asia. The sample period varies across countries but covers at least 25 years. The main finding is that financial development matters for economic growth and that causality runs from financial structure to economic development. This result indicates that in developing countries a policy of financial reform is likely to improve economic growth. 1 Introduction This paper examines the importance of financial institutions and intermediation for economic growth, focusing on emerging countries in the political and geographical area known as the Far East, which is South-East Asia. Economic growth is a nation’s increase of welfare over time, commonly measured by Gross National Product (GNP). As a matter of fact, the process of economic growth is uneven and unbalanced while it occurs over an extended period of time. Often, economic growth is measured by the rise in per capita income, but this is a poor reflection of the rise of the wealth of a nation. This encompasses the infrastructure of roads and cities, the maturity of all sorts of institutions and the organization of markets which, together with the associated banking system all may be summarized as the stage of economic development. An important institution is money and therefore the stage of financial development is empirically reflected in the financial structure of a particular country or region. Economic historians and others—Gerschenkron (1962), Goldsmith (1969), Gurley and Shaw (1955), and Rostow (1962)—have studied this process from a broad and often historical perspective. They found empirical evidence for a link between economic growth and the stage of institutional development, financial or otherwise, of particular countries or regions. More recently, economists like Barro (1997), Fischer (1993), King and Levine (1993) and many others have attempted to deepen this analysis empirically by singling out specific indicators to explain rising per capita incomes across countries. This paper is in this spirit and focuses on the role of financial intermediation for economic growth and development. As early as in 1911 Schumpeter (1911) pointed out the role of banks and loans in fostering economic development with the innovative entrepreneurship as the critical element. This approach has evoked criticism. For example Robinson (1953) has questioned this one-way causality, arguing that money and finance follow rather than lead entrepreneurial efforts and economic growth. This paper attempts to answer the empirical question of whether an increase in monetary sophistication and financial intermediation is associated with long-run economic growth in the emerging economies of South-East Asia. The reason of our focus on these countries is that recently they have shown a remarkable increase in income and wealth and therefore offer a superb opportunity to test the Schumpeterian hypothesis empirically. This is the main focus of this article. This article is set up as follows. First, we discuss elements of growth theory in view of the role of financial intermediation. Second, we review the scanty empirical literature on financial intermediation and economic growth. Third, we present our own empirical analysis for nine Asian emerging economies. In the final section we draw the conclusions of our empirical exercise and offer a brief reflection on our findings. |