دانلود رایگان ترجمه مقاله خطرات عفونی برای ایمپلنت های دهانی (نشریه وایلی ۲۰۰۲)

این مقاله انگلیسی ISI در نشریه وایلی در ۱۹ صفحه در سال ۲۰۰۲ منتشر شده و ترجمه آن ۳۳ صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

خطرات عفونی برای ایمپلنت های دهانی: مروری بر ادبیات

عنوان انگلیسی مقاله:

Infectious risks for oral implants: a review of the literature

 
 
 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی (PDF)
سال انتشار ۲۰۰۲
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۱۹ صفحه با فرمت pdf
رشته های مرتبط با این مقاله دندانپزشکی
گرایش های مرتبط با این مقاله دندانپزشکی ترمیمی، تکنسین پروتزهای دندانی، اندودنتیکس یا ریشه درمانی، تشخیص بیماری های دهان و دندان
چاپ شده در مجله (ژورنال) تحقیقات ایمپلنت های دهانی بالینی – Clinical Oral Implants Research
کلمات کلیدی بیوفیلم، پلاک دندانی، ایمپلنت درمانی، ایمپلنت دندانی، میکروبیولوژی، ایمپلنتهای دهانی، ادغام استخوانی، نیمه بی دندانی، بیماری لثه ای، پارامترهای لثه ای، پری ایمپلنتیت، پری موکوزیتیز، پیشگیری، بررسی و مرور، مشخصات سطحی، مستعدبودن، انتقال میکروبی، جابجایی
ارائه شده از دانشگاه گروه پریودنتولوژی، دانشگاه کاتولیک لون، بلژیک
رفرنس دارد  
کد محصول F1583
نشریه وایلی – Wiley

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word)
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۳۳ صفحه (۵ صفحه رفرنس انگلیسی) با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه عناوین تصاویر و جداول ترجمه نشده است 
ترجمه متون داخل تصاویر ترجمه نشده است  
ترجمه متون داخل جداول ترجمه نشده است 
درج تصاویر در فایل ترجمه درج شده است 
درج جداول در فایل ترجمه درج شده است  
منابع داخل متن درج نشده است 
کیفیت ترجمه کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد 

 

فهرست مطالب

چکیده
مقدمه
بهبود ناکامل / عفونت ایمپلنت اولیه
آلودگی قبل از عمل
محل گیرنده عفونی شده
عفونت های اولیه
پری-ایمپلنتیت
مطالعات جانوری روی موکوزیت های پری ایمپلنت و پری ایمپلنتیت
ژینژیویت در مقابل موکوزیت پری ایمپلنت
پریودونتیت در مقابل پری ایمپلنتیت
داده های بالینی
فلور زیرلثه ای دور ایمپلنت های خراب
مطالعات درمان
عوامل تاثیرگذار بر میکروبیوتای زیرلثه ای دور ایمپلنت ها
حضور دندانها و وضعیت پریودونتال آنها
عمق جیب پروب گذاری
سختی سطح بخش بین مخاطی ایمپلنت
جفت و جورسازی منفعلانه اجزای ایمپلنت
واکنش جسم خارجی به جیب پری ایمپلنت
بهداشت دهان
پری ایمپلنتیت در مقابل بارگذاری اضافی مکانیکی
نتیجه گیری

 

بخشی از ترجمه
 چکیده
استفاده از ایمپلنتهای دهانی در بازتوانی بیماران کاملا بی دندان و نیمه بی دندان به طور وسیعی ولو خرابی هایی رخ داده است، پذیرفته شده است. شانس ایمپلنت برای ادغام می تواند برای مثال به دلیل وجود داخل دهانی باکتریها و واکنش های التهابی مرتبط به مخاطره انداخته شود. طول عمر ایمپلنتهای ادغام استخوانی می تواند با بارگذاری بیش از حد انسدادی و/یا پری ایمپلنتیت تحریکی پلاک بسته به هندسه ایمپلنت و مشخصات سطحی آن بمخاطره انداخته شود. مطالعات جانوری، مشاهدات مقطعی و طولی در انسان و مطالعات ارتباطی نشان می دهد که پری ایمپلنتیت مشخصه اش یک میکروبیوتای قابل مقایسه با مال پریودونتیت (نسبت بالای میله ای های گرم منفی غیرهوازی، ارگانیسم های متحرک و اسپیروکت ها) می باشد. اما برای پیشگیری از چنین تغییر باکتریایی، سنجش های ذیل را می توان درنظر گرفت: سلامت پریودونتال در دندان نهاد باقیمانده (برای جلوگیری از جابجایی میکروبی)، اجتناب از جیب های پری ایمپلنت عمیق شده ، و استفاده از اتصال نسبتا نرم و سطح ایمپلنت نسبتا نرم. بالاخره عوامل تحریک کننده پریودونتیت مانند سیگار کشیدن و بهداشت بد دهان نیز ریسک پری ایمپلنتیت را افزایش می دهد. اینکه مستعدپذیری برای پریودونتیت مربوط به مال پری ایمپلنتیت است یا خیر ممکن است طبق نوع ایمپلنت و بویژه توپوگرافی سطحی آن متغیر باشد.
 
۱- مقدمه
میزان موفقیت بالینی بالای برخی طراحی های ایمپلنت در بیماران (نیمه) بی دندان همانگونه که توسط مطالعات آینده نگر درازمدت خوب طراحی شده نشان داده شده است، منجر به پذیرش و استفاده وسیع از ایمپلنت های دهانی گردیده است. در کنار یک تعداد فاکتورهای مرتبط با بیمار مانند مصرف سیگار، کیفیت استخوان، بیماریهای سیستماتیک یا شیمی درمانی، صدمه جراحی یا آلودگی باکتریایی طی جراحی ایمپلنت، فاکتورهای مرتبط با خرابی های اولیه (بهبود ناکامل، یعنی طی فاز بهبود و با این حساب قبل از بارگذاری) هم وجود دارند. بارگذاری بیش از حد (وضعیتی که در آن بار عملیاتی بکار بسته شده به ایمپلنت ها از ظرفیت سطح مشترک استخوان-ایمپلنت برای تحمل آن تجاوز می کند) علت مهم دیگر خرابی ایمپلنت اولیه زمانی که پروتز نصب شده است، می باشد. عوامل مرتبط با خرابی های تاخیری ایمپلنت به خوبی کمتری درک شده و به نظر می رسد که هم مرتبط به محیط پری ایمپلنت و هم پارامترهای میزبان باشد. زخمها مشابه با زخمهایی که مرتبط به دندان ها می باشند، مانند پری ایمپلینتیت، هیپرپلازی ژینژیوال، فیستول و از دست رفتن استخوان مرتبط به تجمع پلاک میکروبی می باشند. مقاله مروری حاضر متمرکز بر پری ایمپلنتیت و عوامل میکروبی مرتبط با شیوع آن است.
مطالعات اپیدمیولوژیک از اواخر دهه ۸۰ میلادی نشان داده است که هیچ مستعدپذیری جهانی به پری ایمپلنتیت وجود نداشته است. تنها ۵ الی ۲۰ درصد جمعیت از اشکال شدید پریودونیتیت رنج می برند. خرابی های ایمپلنت اخیر نیز به یک زیرمجموعه کوچک از افراد خوشه بندی می گردد. Wegant & Burt (1993) میزان بقای ایمپلنت دهانی را در یک گروه متشکل از ۵۹۸ بیمار متوالی از اداره ثبت سربازان بازنشسته آمریکا بررسی نمودند. طی یک دوره ۵/۵ ساله، تعداد کل ۸۱ ایمپلنت از ۲۰۹۸ تا در ۴۵ تا از ۵۹۸ بیمار خارج سازی گردید. احتمال خارج سازی یک ایمپلنت دوم تا ۳۰ درصد در بیمارانی که بالواقع یک ایمپلنت را از دست داده بودند، افزایش یافت.

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Abstract

The use of oral implants in the rehabilitation of partially and fully edentulous patients is widely accepted even though failures do occur. The chance for implants to integrate can for example be jeopardised by the intra-oral presence of bacteria and concomitant inflammatory reactions. The longevity of osseointegrated implants can be compromised by occlusal overload and/or plaque-induced peri-implantitis, depending on the implant geometry and surface characteristics. Animal studies, cross-sectional and longitudinal observations in man, as well as association studies indicate that periimplantitis is characterised by a microbiota comparable to that of periodontitis (high proportion of anaerobic Gram-negative rods, motile organisms and spirochetes), but this does not necessarily prove a causal relationship. However, in order to prevent such a bacterial shift, the following measures can be considered: periodontal health in the remaining dentition (to prevent bacterial translocation), the avoidance of deepened peri-implant pockets, and the use of a relatively smooth abutment and implant surface. Finally, periodontitis enhancing factors such as smoking and poor oral hygiene also increase the risk for peri-implantitis. Whether the susceptibility for periodontitis is related to that for peri-implantitis may vary according to the implant type and especially its surface topography.

۱ Introduction

The high clinical success rate of some implant designs in (partially) edentulous patients, as demonstrated in well-designed long-term prospective studies, has led to the widespread acceptance and use of oral implants (for review see van Steenberghe et al. 1999). Besides a number of patient-related factors such as smoking (Bain & Moy 1993), bone quality (Jaffin & Berman 1991; Hutton et al. 1995), systemic diseases or chemotherapy, surgical trauma or bacterial contamination during implant surgery are factors associated with early failures (impaired healing, i.e. during the healing phase and thus before loading). Overload (defined as a situation in which the functional load applied to the implants exceeds the capacity of the bone-implant interface to withstand it) is another important cause of early implant failure, once the prosthesis is installed. Factors associated with late failures of implants are less well understood and seem to be related to both the peri-implant environment and host parameters. Lesions similar to those associated with teeth, such as peri-implantitis, gingival hyperplasia, fistulae and bone loss, are related to microbial plaque accumulation. The pres- ent review will focus on peri-implantitis and the microbial factors associated with its prevalence.

Epidemiological studies from the late eighties indicated that there was no universal susceptibility to periodontitis. Only 5 to 20% of the population suffers from severe forms of periodontitis (Hugoson & Jordan 1982; Brown & Löe 1993). Late implant failures also cluster in a small subset of individuals (Tonetti 1998; Esposito et al. 1998). Weyant & Burt (1993) examined the survival rate of oral implants in a group of 598 consecutive patients from the U.S. Veterans Administration registry. Over a period of 5.5 years, a total of 81 implants out of 2098 were removed in 45 out of 598 subjects. The probability for the removal of a second implant increased by 30% in patients who had already lost one implant.

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا