دانلود رایگان ترجمه مقاله ترویج فعالیت فیزیکی والدین و فرزند باهم (نشریه Sage 2017)
این مقاله انگلیسی ISI در نشریه Sage در 12 صفحه در سال 2017 منتشر شده و ترجمه آن 14 صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت ناقص ترجمه شده است.
دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی | |
عنوان فارسی مقاله: |
ترویج فعالیت فیزیکی والدین و فرزند باهم: ایجاد اهداف و اولویت های مداخله بالقوه |
عنوان انگلیسی مقاله: |
Promoting Parent and Child Physical Activity Together: Elicitation of Potential Intervention Targets and Preferences |
|
مشخصات مقاله انگلیسی (PDF) | |
سال انتشار | 2017 |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 12 صفحه با فرمت pdf |
رشته های مرتبط با این مقاله | روانشناسی |
گرایش های مرتبط با این مقاله | روانشناسی تربیتی و روانشناسی عمومی |
چاپ شده در مجله (ژورنال) | آموزش و رفتار سلامت – Health Education & Behavior |
کلمات کلیدی | نگرش، کنترل رفتاری درک شده، نظریه رفتار برنامه ریزی شده |
ارائه شده از دانشگاه | دانشگاه ویکتوریا، بریتیش کلمبیا، کانادا |
رفرنس | دارد ✓ |
کد محصول | F1569 |
نشریه | سیج – Sage |
مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word) | |
وضعیت ترجمه | انجام شده و آماده دانلود |
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش | 14 صفحه (1 صفحه رفرنس انگلیسی) با فونت 14 B Nazanin |
ترجمه عناوین جداول | ترجمه شده است ✓ |
ترجمه متون داخل جداول | ترجمه شده است ✓ |
درج جداول در فایل ترجمه | درج شده است ✓ |
منابع داخل متن | به صورت فارسی درج شده است ✓ |
کیفیت ترجمه | کیفیت ترجمه این مقاله خوب میباشد |
توضیحات | بخش نتیاج این مقاله ترجمه نشده است. |
فهرست مطالب |
چکیده |
بخشی از ترجمه |
چکیده
ترویج فعالیت های فیزیکی که والدین و فرزندان در آن دخالت دارند، برای بهبود سلامت و تندرستی خانواده بسیار مفید است، با این حال، مداخلات فعالیت با هم به طور خاص در پژوهش گذشته ناموفق بوده اند. هدف این مطالعه شناسایی باورهای برجسته والدین در مورد فعالیت های مشترک تنظیم شده از طریق نظریه رفتار برنامه ریزی برای اطلاع رسانی محتوای مداخله آینده می باشد. یک نمونه شاخص از والدین کانادایی (n-483) همراه با کودکان 6 تا 14 سال، سنجش های دستیابی به باور نظریه رفتار برنامه ریزی شده و همچنین فعالیت مشترک و اولویت های برنامه را انجام دادند. تجزیه و تحلیل ها شامل تنظیم محتوا بر اساس باور فعالیت فیزیکی و اولویت از طریق شمار درصد تائید هر باور توسط والدین بودند. تجزیه و تحلیل توضیحی تفاوت ها در زمینه های تائید شده بر اساس والدین (پدر ، مادر)، سن فرزند ( 6-10 سال، 11-14 سال) و جنسیت فرزند انجام شدند. نتایج نشان دادند که باور های رفتاری در مورد سلامت، فرصت های درون فردی و آموزشی/ یادگیری و باور های کنترل در مورد فقدان زمان، عوامل والد/ فرزند ناسازگار، سلامت والدین و آب و هوای بد، زمینه های غالب بودند. بیش تر این زمینه ها در تائید بر اساس ویژگی های والدین و فرزندان متفاوت نبودند. در مقابل، اولویت های مربوط به فعالیت های مختلف بر اساس ویژگی های والد و فرزند متفاوت می باشند، با این حال، والدین عمدتا تمایل داشتند که فعالیت ها خارج از منزل، نزدیک به خانه، بعد از کار باشند و در اصل توسط متخصصان سلامت جامعه از طریق اینترنت یا به صورت حضوری تنظیم شده باشند. به طور کلی، این نتایج چندین ملاحظه برای اهداف خاص و بهبود رویکرد های مداخله فعالیت فیزیکی آینده در میان والدین و فرزندان آن ها ارائه می دهند.
توضیح اهمیت تقویت الگو های فعالیت های فیزیکی (PA) در جوانان دشوار است. PA و تناسب فیزیکی بالا در بربر فشار خون بالا ، کلسترول خون بالا، سندروم متابولیک، تراکم استخوان پایین، افسردگی و چاقی از ما محافظت می کند (جانسن و لبلانک 2010). متاسفانه، تعداد کمی از کودکان در کشور های توسعه یافته برای دستیابی به این مزایا، به اندازه کافی فعال هستند. به عنوان مثال، کم تر از ده درصد کودکان و جوانان کانادایی، به طور روزانه 60 دقیقه PA
متوسط تا شدید را تجربه می کنند (کولی و همکاران 2011). این شیوع بالای عدم فعالیت نشان می دهد که تلاش های ترویج برای بهداشت عمومی مهم هستند. برای ترویج PA در واحد خانواده یک نیاز واضح وجود دارد. زمان زیادی از والدین برای مراقبت از کودکان صرف می شود و در واقع به نظر می رسد که والدین محافظان PA در طول زمان خانوده هستند (کوستافسون و رودز 2006). رودز و کوینلان (2014) به عنوان مثال، 15 بررسی در مورد این موضوع خاص را شناسایی کردند. به طور کلی، تاثیر والدین شامل دو عامل اساسی است: مدل سازی نقش والدین (انجام PA) و حمایت والدین (تسهیل PA فرزند)، هر چند نگرش والدین در مورد PA و سبک های والدی و انسجام خانواده نیز توجه تحقیق را به یافته های ترکیبی محدود کرده اند (رودز و کویلان 2014؛ تراست و لوپرینزی 2011). یکی از مفید ترین شکل های تاثیر والدین می تواند فعالیت مشترک باشد که به وسیله آن، والدین فعالیت هایی را تسهیل می بخشند که می توانند در آن با فرزندان خود فعال باشند (رودز و همکاران 2015). این نوع حمایت یک سبک زندگی فعال را مدل سازی می کند (تایلور ، برانوسکی و سالیس 1994)، پویایی های بین فردی خانواده سالم را تشویق می کند (تراست و لوپرینزی 2011) و نیز موجب فعالیت والدین می شود، زیرا همیشه سطوح پایین تر PA نسبت به بزرگسالانی که فرزند ندارند، آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد (بلوز- ریکن و رودز 2008). متاسفانه مداخلات در زمینه فعالیت مشترک والد – فرزند به طور کلی ناموفق بوده اند، همان طور که در چندین مطالعه گفته شده است (کیتزمن – اولریچ و همکاران 2010؛ اوکونر ، جاگو و بارانوسکی 2009؛ سالمون، بوث، فونگساوان، مورفی و تیمپریو 2007، وان اسلوجیس ، کریملر ، و مک مین 2011). تحقیقات اخیر در مورد فعالیت مشترک نشان دهنده برخی اثرات مثبت مداخلات می باشند (به عنوان مثال، مورگان و همکاران 2011؛ اودیر ، فیرکلو، زو نولز و استراتون 2012؛ رودز ، نایلور و مک کی 2010) ، اما این ها همچنان توسط چند نتیجه پوچ متعادل می شوند (بکلاند ، ساندلین و لارسون 2011؛ موریسون و همکاران 2013؛ اولورا و همکاران 2008). علاوه بر این، هیچ مکانیسم واضح و قابل درک یا متغیر هدفی وجود ندارد که موفقیت یا شکست نسبی این مداخلات را توضیح دهد. بنابراین، در حالی که برخی نتایج بسیار نوید بخش هستند، این نظریه در مورد مداخلات فعالیت مشترک والد- فرزند باید برای تسهیل موفقیت قابل اطمینان همچنان مورد بررسی قرار گیرد. درک بهتر تاثیر والدین و PA فرزند می تواند نشان دهنده طراحی و موفقیت مداخلات خانواده در آینده باشد (لوپرینزی و تراست 2010). در راستای این رویکرد، رودز و همکاران (2013، 2015) از نظریه رفتار کاربردی متمرکز بر حمایت والدی به عنوان یک رفتار با انگیزه ها و موانع خاص استفاده کرده اند. این محققان حمایت والدی را در زمینه نظریه مدل رفتار برنامه ریزی شده اعمال کرده اند (TPB، آجزن 1991). TPB نشان می دهد که عامل تعیین کننده پروگزیمال رفتار، هدف فرد برای انجام آن رفتار است و هدف بر اساس نگرش (ارزیابی رفتار)، هنجار ذهنی ( فشار اجتماعی درک شده) و کنترل رفتاری درک شده پیش بینی می شود (سهولت / دشوری انجام رفتار). متناسب با مدل ، هدف ارائه حمایت والدی بر اساس نگرش ها در مورد حمایت پیش بینی می شد (رودز و همکاران 2013؛ رودز و همکاران 2015)، اما مهم ترین عامل پیش بینی PA از طریق فعالیت مشترک والد – فرزند، کنترل درک شده نسبت به حمایت بود. این نتایج نشان می دهند که درک رفتار حمایتی فعالیت مشترک برای تعیین اهداف مداخله می تواند مفید باشد. با این حال، رودز و همکاران (2015) اظهار داشته اند که درک عمیق تر ساختار های TPB مطلوب است. آجزن (2002ب) نیز معتقد است که محتوای مداخلات مبتنی بر TBT بر اساس عقاید اساسی موجود در ساختار ها قرار دارد (باور های رفتاری، باور های کنترل). در حال حاضر، هیچ پژوهشی بر نشانگر های سطح باور فعالیت مشترک والد – فرزند با استفاده از چارچوب نظری متمرکز نیست. بنابراین، هدف این مطالعه دستیابی به باور های برجسته در مورد فعالیت مشترک والدین فرزندان جوان تر از 15 سال در یک نمونه شاخص کانادایی برای آگاهی از محتوای مداخله آینده می باشد. فرض بر این است که فقط چند باور به عنوان اهداف مهم فعالیت مشترک والد – فرزند انتخاب می شوند که در دامنه های نگرش و کنترل قرار می گیرند. با توجه به تفاوت های رشدی بین کودکان و نوجوانان، ما به دنبال بررسی این هستیم که آیا تائید این باور ها متفاوت است یا نه. علاوه بر این، چشم انداز جنسیتی بالقوه فعالیت مشترک خانواده (ادواردسون و گورلی 2010) فرصتی برای بررسی جداگانه این باور ها توسط مادران و پدران و همچنین دختران و پسران فراهم کرده است. علاوه بر این، ما به دنبال بررسی اولویت های فعالیت مشترک و ترویج روزنه ها برای بهبود دسترسی مداخلات آینده هستیم (استابروکس و گلسگو 2006) که شامل والدین و فرزندان آن ها می باشند. فرض بر این است که اولویت های خاص برای مشارکت در فعالیت مشترک، دریافت مداخله و ابزار دریافت مداخله می تواند برای طرح های مداخله آینده مورد استفاده قرار گیرد. |
بخشی از مقاله انگلیسی |
Abstract Promoting physical activities that involve both parents and their children would be very useful to the improved health and well-being of families, yet coactivity interventions have been particularly unsuccessful in past research. The purpose of this study was to elicit the salient parental beliefs about coactivity framed through theory of planned behavior in order to inform future intervention content. A representative sample of Canadian parents (N = 483) with children aged 6 to 14 years completed belief elicitation measures of theory of planned behavior, as well as coactivity and program preferences. Analyses included content theming by physical activity belief and preference through tallies of the percentages of parents endorsing each belief. Exploratory analyses of differences in endorsed themes were conducted by parent (mother, father), age of child (6-10 years, 11-14 years), and sex of the child. The results showed that behavioral beliefs about health, interpersonal and educational/learning opportunities and control beliefs about lack of time, various incompatible parent/child factors, parental health, and bad weather were dominant themes. Most of these themes did not vary in endorsement by parent and child characteristics. By contrast, preferences for various activities varied by parent and child characteristics, yet parents overwhelmingly desired the activities to be outdoors, close to home, after work, and originally delivered from community health professionals via Internet or face-to face means. Overall, the findings provide several considerations for specific targets to improve future physical activity intervention approaches among parents and their children. The importance of fostering physical activity (PA) patterns in youth is difficult to overstate. PA and high physical fitness protect against high blood pressure, high blood cholesterol, metabolic syndrome, low bone density, depression, and obesity (Janssen & LeBlanc, 2010). Unfortunately, few children in developed countries are sufficiently active to reap these benefits. For example, less than 10% of Canadian children and youth accumulate 60 minutes of moderate-to-vigorousintensity PA on a daily basis (Colley et al., 2011). This high prevalence of inactivity suggests that promotion efforts are paramount for public health. There is clearly a need to promote PA within the family unit. Children spend considerable time within the care of their parents, and indeed parents appear to be the “gatekeepers” of PA during family time (Gustafson & Rhodes, 2006). Rhodes and Quinlan (2014), for example, identified 15 reviews on this particular topic. Parental influence generally includes two basic factors: parental role modeling (performing PA themselves) and parental support (facilitation of child PA), although parental attitudes about PA and parenting styles and family cohesion have also seen limited research attention with mixed findings (Rhodes & Quinlan, 2014; Trost & Loprinzi, 2011). One of the most advantageous forms of parental influence may be coactivity, whereby parents facilitate activities in which they can be active with their children (Rhodes et al., 2015). This form of support models an active lifestyle (Taylor, Baranowski, & Sallis, 1994), encourages healthy family interpersonal dynamics (Trost & Loprinzi, 2011), and also gets parents active, as they are often plagued by lower PA rates compared with adults without children (Bellows-Riecken & Rhodes, 2008). Unfortunately, interventions on parent–child coactivity have been generally unsuccessful, as stated in several reviews (Kitzman-Ulrich et al., 2010; O’Connor, Jago, & Baranowski, 2009; Salmon, Booth, Phongsavan, Murphy, & Timperio, 2007; van Sluijs, Kriemler, & McMinn, 2011). More recent research on coactivity has shown some positive effects of interventions (e.g., Morgan et al., 2011; O’Dwyer, Fairclough, Zoe Knowles, & Stratton, 2012; Rhodes, Naylor, & McKay, 2010), but these are still balanced by several null results (Backlund, Sundelin, & Larsson, 2011; Morrison et al., 2013; Olvera et al., 2008). Furthermore, there is no clear and understandable mechanism or target variable that explains the success or relative failure of these interventions. Thus, while some results are very promising, there is a need to continue to hone the theory behind parent–child coactivity interventions in order to facilitate reliable success. A better understanding of parental influence and child PA may inform the design and success of family interventions in the future (Loprinzi & Trost, 2010). In line with this approach, Rhodes et al. (2013, 2015) have applied behavioral theory focused on parental support as a behavior onto itself with specific motives and barriers. These researchers applied parental support within the context of a theory of planned behavior (TPB; Ajzen, 1991) model. The TPB suggests that the proximal determinant of behavior is one’s intention to perform that behavior and intention is predicted by attitude (evaluation of the behavior), subjective norm (perceived social pressure), and perceived behavioral control (ease/difficulty of performing the behavior). Commensurate with the model, intention to provide parental support was predicted by attitudes about support (Rhodes et al., 2013; Rhodes et al., 2015), but the largest predictor of child PA via parent–child coactivity, was perceived control over support. These findings suggest there may be utility to understanding coactivity support behavior onto itself in order to designate targets for intervention. Rhodes et al. (2015), however, suggested that more in-depth understanding of TPB constructs is needed. Ajzen (2002b) also suggests that the content for TPB-based interventions is founded on the underlying beliefs in the constructs (i.e., behavioral beliefs, control beliefs). Currently, no research has focused on the belieflevel markers for parent–child coactivity using any theoretical frame. Thus, the purpose of this study was to elicit the salient beliefs about coactivity from parents of children younger than 15 years in a representative Canadian sample in order to inform future intervention content. We hypothesized that only a select few beliefs would emerge as important targets of parent–child coactivity that fall into the attitudinal and control domains. Given the developmental differences between children and tweens/teens, we sought to explore whether endorsement of these beliefs differed. Furthermore, the potential gendered perspective of family coactivity (Edwardson & Gorely, 2010) granted an opportunity to explore these beliefs separately by mothers and fathers as well as girls and boys. We also wished to explore the preferences for coactivity and promotion apertures to improve the reach and uptake of future interventions (Estabrooks & Glasgow, 2006) involving parents and their children. We hypothesized that specific preferences for engaging in coactivity, receiving the intervention, and the means of receiving the intervention would result from the elicitation and can be used for future intervention initiatives. |