دانلود رایگان ترجمه مقاله مدیریت زنجیره تامین پایدار در توریسم (نشریه وایلی ۲۰۰۶)

این مقاله انگلیسی ISI در نشریه وایلی در ۱۲ صفحه در سال ۲۰۰۶ منتشر شده و ترجمه آن ۱۸ صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

مدیریت زنجیره تامین پایدار در توریسم

عنوان انگلیسی مقاله:

Sustainable Supply Chain Management in Tourism

 
 
 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی (PDF)
سال انتشار ۲۰۰۶
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۱۲ صفحه با فرمت pdf
رشته های مرتبط با این مقاله مهندسی صنایع، گردشگری و توریسم
گرایش های مرتبط با این مقاله لجستیک و زنجیره تامین، مدیریت گردشگری
چاپ شده در مجله (ژورنال) استراتژی تجارت و محیط زیست – Business Strategy and the Environment
کلمات کلیدی توریسم، اپراتور تور، مدیریت زنجیره تامین پایدار
ارائه شده از دانشگاه دانشگاه متروپولیتن لیدز، انگلیس
رفرنس دارد  
کد محصول F1542
نشریه وایلی – Wiley

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word)
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۱۸ صفحه (۱ صفحه رفرنس انگلیسی) با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه عناوین جداول ترجمه شده است ✓ 
ترجمه متون داخل جداول ترجمه شده است  
درج جداول در فایل ترجمه درج شده است  
منابع داخل متن به صورت فارسی درج شده است 
کیفیت ترجمه کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد 

 

فهرست مطالب

چکیده
مفهوم مدیریت زنجیره تامین پایدار
کاربردهای SSCM
فعالیتهای تور و SSCM
روش
اسکان
حمل و نقل
جابجا کنندگان (هندلرهای) زمینی، نمایندگان، تور و فعالیتها
غذا و صنایع دستی
شرایط مقدماتی SSCM
رواج ابتکارات زیست محیطی بر اجتماعی اقتصادی
مزایای شیوه های مبتنی بر صنعت
نتیجه گیری و توصیه ها

 

بخشی از ترجمه
 چکیده
مدیریت زنجیره تامین پایدار (SSCM) روند کاربرد سیاست ها و شیوه های خرید جهت تسهیل توسعه پایدار در مقاصد توریستی را شامل می شود. اکثر تحقیقات انجام شده بر جنبه های زیست محیطی تولید تاکید کرده اند، در حالیکه جنبه های دیگر پایداری یا چالش های بخش خدمات، تا حد زیادی نادیده گرفته شده اند. با این وجود، SSCM برای اپراتورهای تور از اهمیت بسزایی برخوردار است، زیرا محصول، به فعالیتهای تامین کنندگان، نظیر اسکان ، حمل و نقل و فعالیتها بستگی دارد. بنابراین، سهم اپراتورهای تور در گردشگری پایدار، از طریق تعریف و پیاده سازی سیاست هایی که مسئولیت تأثیر تأمین کنندگان را تأیید می کنند، موثرتر خواهد بود. تحقیق اکتشافی شیوه های SSCM در میان اپراتورهای تور، دامنه وسیعی از نمونه شیوه های خوب در میان کل زنجیره تامین تولید نمود، و توصیه هایی در راستای مشارکت گسترده تر، مطرح شده است.
 
۱- مفهوم مدیریت زنجیره تامین پایدار
تا به امروز تحقیقات تجربی کمی راجع به نگرشها و فعالیتهای اپراتورهای توردر مورد مدیریت پایدار زنجیره های تامین انجام شده است. تا کنون، تحقیق پیرامون SSCM بر بخشهای تولیدی نه خدماتی تاکید کرده است و این مقاله به بررسی مدارک بدست آمده از تحقیق اکتشافی در صنعت توریسم و چالش های انتقال مفاهیم و تجربیات SSCM از بخش تولیدی به صنعت توریسم می پردازد. برای این کار، ابتدا موضوعات کلیدی SSCM مطرح شده و سپس دامنه تجربیات توریسم با تامین کنندگان مرور و بررسی می شود.
SSCM برای رسیدگی به تاثیرات زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی فعالیتهای کسب و کار، پایداری را به فرایندهای مدیریت زنجیره تامین موجود اضافه می نماید. به دلیل ریشه های چند رشته ای آن در خرید و عرضه، تدارکات و حمل و نقل، هیچ گونه تعریف کلی و عمومی در رابطه با SCM یا فعالیتهایش در ادبیات تحقیق علمی وجود ندارد (Croom و همکاران، ۲۰۰۰). تعریفی که در اینجا مطرح شده است، به صورت زیر می باشد” فلسفه ای از مدیریت که شامل مدیریت و ادغام مجموعه فرایندهای کسب و کار کلیدی انتخاب شده از کاربر نهایی از طریق تامین کنندگان اصلی می شود، آنها محصولات، خدمات و اطلاعاتی فراهم می نمایند که از طریق تلاشهای مشارکتی اعضای زنجیره تامین، برای مشتریان و ذینفعان دیگر ارزش افزوده به ارمغان می آورند (Ho و همکاران، ۲۰۰۲، صفحه ۴۴۲۲) .
تعداد بازیگران کلیدی صنعت از بخشها تغییر کرده است، زیرا بخشهای خودرو، الکترونیک، خدمات کسب و کار و جنگلداری منشور اخلاقی را می پذیرند که جنبه های زیست محیطی، حقوق بشر و شرایط کاری نه تنها کارمندان مستقیم، بلکه تامین کنندگان و پیمانکاران فرعی را پوشش می دهد (BSR، ۲۰۰۳). این مجموعه از ابتکارات تحت مفهوم مدیریت زنجیره تامین پایدار (SSCM) طبقه بندی می شوند (NEETF,2001). تحقیق پیرامون SSCM عمدتاً بر جنبه های زیست محیطی صنایع تولیدی تاکید کرده است (Green و همکاران، ۱۹۹۸؛ Handfield و همکاران، ۲۰۰۵؛ McIntyre و همکاران، ۱۹۹۸؛آ Min و Galle، ۲۰۰۱؛ NEETF، ۲۰۰۱؛ Preuss، ۲۰۰۵؛ Rao، ۲۰۰۵؛ Young و Kielkiewicz-Young، ۲۰۰۱؛ Zhu و Sarkis، ۲۰۰۴؛ Zsidisin، ۱۹۹۸). اما، افزایش آگاهی از مسئولیت اجتماعی شرکت ها نیازمند توجه مساوی به موضوعات اجتماعی اقتصادی در جریان مدیریت زنجیره تامین می باشد. تئوریهای SSCM از این اصل شروع می شوند که برای تضمین خدمات و محصولات پایدار شرکت ها، باید پایدار بودن هر قطعه یا عنصر از محصول یا خدمات خریداری شده از تامین کنندگانشان را تضمین نموده، و شرکت ها را مجبور به مشارکت در زنجیره تامین پائین دست به سمت مصرف کننده، و همچنین بالادست به سمت تولید کنندگان نمایند (Lippmann، ۱۹۹۹؛ Lysons، ۱۹۹۶؛ Welford و همکاران، ۱۹۹۹). پایداری، مفهومی بحث برانگیز است، اما در اینجا به صورت زیر تعریف شده است:
… زندگی و کارکردن به شیوه ای ممکن برای نسل های آینده جامعه انسانی و ترجمه آن به تغییرات مورد نیاز یک سازمان فردی- تغییراتی که ظرفیت سازمان برای تولید مزایای انسانی را حفظ نموده، شامل سودآوری مورد نیاز جهت بقا شده و در عین حال، تعادل زیست محیطی فعالیتهایش را حفظ می نماید(Crosbie و Knight، ۱۹۹۵، صفحه ۱۵).
عوامل مختلف زیادی ( نظیر مقررات، مشتری، فشار محیط گراها، تصویر برند و مزیت و برتری رقابتی) موجب می شوند سازمانها هنگام تصمیم گیری راجع به خرید و تامین، پایداری را کنار موضوعات قیمت، کیفیت، تحویل و امنیت در نظر بگیرند. این متغیرها با تاثیرگذاری بر ادغام (تعداد و تنوع فعالیتهای انجام شده) و شدت (تامین کنندگان درگیر) فعالیت های برنامه، طراحی و پیاده سازی برنامه های مربوطه را تحت تاثیر قرار می دهند (BSR، ۲۰۰۳؛ Hutchinson و Hutchinson، ۱۹۹۷؛ Lippmann، ۱۹۹۹؛ Murray، ۲۰۰۰؛ NEETF، ۲۰۰۱؛ van Hoek، ۱۹۹۹).

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Abstract

Sustainable supply chain management (SSCM) encapsulates the trend to use purchasing policies and practices to facilitate sustainable development at the tourist destination. Most research has focused on environmental aspects of manufacturing, while other aspects of sustainability or the challenges for the service sector are largely ignored. Yet SSCM is particularly important for tour operators, as the product depends on the activities of suppliers, such as accommodation, transport and activities. Therefore, tour operators’ contribution to sustainable tourism will be more effective through the definition and implementation of policies that acknowledge responsibility for the impacts of suppliers. Exploratory research of SSCM practices amongst tour operators generated a wide range of examples of good practice across the whole supply chain, and recommendations are made for more widespread engagement.

۱ Concept of Sustainable Supply Chain Management

LITTLE EMPIRICALLY BASED RESEARCH HAS BEEN UNDERTAKEN TO DATE INTO TOUR OPERATORS’ attitudes and actions towards sustainable management of their supply chains. Research on SSCM has so far focused on manufacturing rather than service sectors. This paper reviews evidence from exploratory research in the tourism industry of the potential and challenges for transferring concepts and experiences of SSCM from the manufacturing sector to the tourism industry. To do so, the paper first presents key issues of SSCM and then reviews a range of tourism experiences with suppliers.

SSCM adds sustainability to existing supply chain management processes, to consider environmental, social and economic impacts of business activities. There is no universal definition of SCM or its activities in the literature, due to its multi-disciplinary origins in purchasing and supply, logistics and transportation (Croom et al., 2000). It is here defined as ‘a philosophy of management that involves the management and integration of a set of selected key business processes from end user through original suppliers, that provides products, services and information that add value for customers and other stakeholders through the collaborative efforts of supply chain members’ (Ho et al., 2002, p. 4422).

A number of key industry players from sectors as varied as automotive, electronics, business services and forestry sectors are increasingly adopting codes of conduct covering environmental aspects, human rights and working conditions not only for their direct employees, but for their suppliers and subcontractors (BSR, 2003). This set of initiatives falls under the concept of sustainable supply chain management (SSCM) (NEETF, 2001). Research on SSCM has primarily focused on environmental aspects of manufacturing industries (Green et al., 1998; Handfield et al., 2005; McIntyre et al., 1998; Min and Galle, 2001; NEETF, 2001; Preuss, 2005; Rao, 2005; Young and Kielkiewicz-Young, 2001; Zhu and Sarkis, 2004; Zsidisin, 1998).

However, increasing awareness of corporate social responsibility requires equal consideration of socioeconomic issues in managing the supply chain. The theories of SSCM start from the principle that in order for companies to ensure that their services and products are sustainable they need to ascertain whether every component or element of the product or service they buy from their suppliers is sustainable, forcing companies to engage not only in their downstream supply chain towards the consumer, but also their upstream chain towards producers (Lippmann, 1999; Lysons, 1996; Welford et al., 1999). Sustainability is a debated concept, but is here defined as

… living and working in such a way that human society will be possible for generations to come – and translating that into the changes required of an individual organization – changes which maintain the organization’s capacity for producing human benefits, and including the profitability needed for survival, while optimising the environmental balance of its operations’ (Crosbie and Knight, 1995, p. 15).

There are many different factors (such as regulation, customer and environmentalist pressure, brand image, competitive advantage) that make organizations consider sustainability alongside the issues of price, quality, delivery and security when making purchasing and supply decisions. The same variables will also affect the design and implementation of related programmes by influencing the integration (number and variety of actions taken) and intensity (suppliers involved) of programme activity (BSR, 2003; Hutchinson and Hutchinson, 1997; Lippmann, 1999; Murray, 2000; NEETF, 2001; van Hoek, 1999).

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا