دانلود رایگان ترجمه مقاله آزمایش بالینی پره گابالین به عنوان یک درمان تکمیلی در کودکان مبتلا به صرع مزمن – ۲۰۱۳

این مقاله انگلیسی ISI در نشریه الزویر در ۵ صفحه در سال ۲۰۱۳ منتشر شده و ترجمه آن ۱۱ صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

کارآزمایی بالینی پرگابالین به عنوان یک درمان افزودنی در کودکان مبتلا به صرع مزمن

عنوان انگلیسی مقاله:

Clinical trial of pregabalin as an add-on therapy in children with refractory epilepsy

 
 
 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی (PDF)
سال انتشار ۲۰۱۳
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۵ صفحه با فرمت pdf
رشته های مرتبط با این مقاله پزشکی
گرایش های مرتبط با این مقاله مغز و اعصاب و پزشکی کودکان
چاپ شده در مجله (ژورنال) مجله بیماری صرع کودکان – Journal of Pediatric Epilepsy
کلمات کلیدی صرع، داروهای ضد صرع، پره گابالین
ارائه شده از دانشگاه مرکز تحقیقات نورولوژی کودکان، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
رفرنس دارد  
کد محصول F1396

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word)
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۱۱ صفحه (۱ صفحه رفرنس انگلیسی) با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه عناوین تصاویر و جداول ترجمه شده است ✓ 
ترجمه متون داخل تصاویر ترجمه نشده است  
ترجمه متون داخل جداول ترجمه شده است 
درج تصاویر در فایل ترجمه درج شده است 
درج جداول در فایل ترجمه درج شده است  
منابع داخل متن به صورت عدد درج شده است  
کیفیت ترجمه کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد 

 

فهرست مطالب
چکیده
۱- مقدمه
۲- مواد و روش ها
۳- نتایج
۴- بحث

 

بخشی از ترجمه
 چکیده
صرع، شایعترین اختلال عصبی در سراسر جهان است. یک سوم از بیماران مبتلا به صرع، پس از درمان با داروهای ضد صرع خط اول و دوم پاسخ نمی دهند. پره گابالین یک داروی ضد تشنج جدید با اثربخشی ضد اضطراب و ضد درد است. در این مطالعه، ما اثربخشی و قدرت پره گابالین را به عنوان یک درمان کمکی در گروهی از کودکان مبتلا به صرع مزمن ارزیابی نمودیم. از اکتبر ۲۰۱۱ تا سپتامبر ۲۰۱۲، ۶۷ کودک مبتلا به صرع مزمن که درمانگاه مغز و اعصاب اطفال بیمارستان کودکان Mofid را بازدید نمودند، در این مطالعه وارد شدند (ثبت نام نمودند). بیماران مبتلا به پره گابالین تحت درمان قرار گرفتند. کاهش در تکرار و شدت تشنج پس از ۱ و ۶ ماه از شروع درمان انجام شد. در مدت پیگیری، کاهش ۵۰٪ < در تکرار و یا شدت تشنج به عنوان یک پاسخ به دارو مشاهده شد. از ۶۰ کودکی که به آخرین مرحله رسیدند، ۲۹ (۴۸٫۳٪) پسر و ۳۱ (۵۱٫۷٪) دختر بودند. سن کودکان بین ۶ ماه و ۱۶ سال، با میانگین سنی ۴۲٫۹ ± ۷۱ ماه بود. پس از ۱ و ۶ ماه از شروع درمان، پره گابالین تکرار تشنج را تا ۲٫۴۱ ۲٫۳۸ ± (کاهش ۴۸٪) و ۲٫۷۵ ۲٫۳۸ ± (۴۰٫۸۶٪ کاهش) کاهش داد. تفاوت معنی داری بین تکرار تشنج در ۱ (P <0.001) و ۶ ماه (P <0.001) پس از شروع پره گابالین در مقایسه با حملات اولیه وجود داشت. افزایش اشتها، ادرار مکرر، توهم، و سردرد شایع ترین عوارض جانبی در بیماران ما، با نرخ عارضه ۱۸٫۳۳٪ بودند. بنابراین، به نظر می رسد پره گابالین موثر باشد و به خوبی برای کنترل تشنج در کودکان مبتلا به صرع مزمن قوی باشد.
 
۱- مقدمه
حدود ۵۰ میلیون نفر از مردم صرع در سراسر جهان رنج می برند و نشان دهنده شایع ترین اختلال عصبی است. با وجود حضور داروهای ضد تشنج نسل جدید، تنها دو سوم از بیماران مبتلا به صرع بعد از درمان با داروهای ضد تشنج خط اول و دوم (AEDs) پاسخ می دهند. درمان دارویی چندگانه با استفاده از AEDS کافی با ایمنی و قدرت مناسب، انتخاب دیگری برای درمان بیماران مبتلا به صرع [۱،۲] است.
پره گابالین (PGB) یک AED جدید است که اثرات ضد اضطراب و ضد درد را در مطالعات حیوانی بالینی [۳] ایجاد کرده است. PGB از نظر ساختاری شبیه به اسید گاما-آمینو بوتیریک (GABA) است اما در برابر گیرنده های GABA [4] غیرفعال است. PGB دارای مشخصات فارماکوکینتیک مطلوب، از جمله یک منحنی غلظت-دوز خطی، با گستره موثر ۱۵۰-۶۰۰ میلی گرم / روز ؛ و جذب سریع و گسترده پس از مصرف خوراکی از طریق مواد غذایی تحت تاثیر قرار نمی گیرد؛ فراهمی زیستی بالایی از حدود ۹۰٪، که ۱ ساعت بعد از دوز خوراکی به اوج غلظت پلاسمایی می رسد؛ و نیمه عمر ۶ ساعت [۵].
به دلیل عدم القاء سیتوکروم P450، اتصال پروتئین، و تعامل فارماکوکینتیک، PGB موجب تعاملات فارماکوکینتیک مربوطه با داروهای ضد تشنج به طور همزمان اعمال شده نمی شود، [۶]. PGB دارای ویژگی های دارویی مشابه گاباپنتین (GBP)، با قدرت ۳ تا ۱۰ برابر بالاتر است. هر دو این مولکول ها، به زیر واحد A2D از کانال های کلسیم وابسته به ولتاژ اتصال پیدا می کنند و اقدامات خود را از طریق گردش کانال کلسیم انجام می دهند که به کاهش هجوم کلسیم و در نتیجه کاهش انتشار انتقال دهنده عصبی پیش سیناپس منجر می شود [۷،۸].
چندین کارآزمایی تصادفی کنترل شده نشان داده اند که PGB می تواند به عنوان یک درمان کمکی برای صرع های جزئی، با اثربخشی و قدرت مطلوب استفاده شود [۹]. با این حال، نوشته های محدودی در مورد اثربخشی PGB به عنوان یک درمان کمکی در کودکان مبتلا به صرع با انواع مختلف تشنج موجود است. بنابراین، در این مطالعه، ما اثربخشی و قدرت PGB را به عنوان یک درمان کمکی در گروهی از کودکان مبتلا به صرع مزمن ارزیابی نمودیم.

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Abstract

Epilepsy is the most common neurological disorder worldwide. One-third of epileptic patients do not respond after treatment with first- or second-line antiepileptic drugs. Pregabalin is a novel antiseizure drug with established anxiolytic and analgesic efficacy. In this study, we evaluated the efficacy and tolerability of pregabalin as an adjunctive therapy in a group of children with intractable epilepsy. From October 2011 to September 2012, 67 children with refractory epilepsy who visited the pediatric neurology clinic of Mofid Children’s Hospital were enrolled in this study. The patients were treated with pregabalin. Reduction in seizure frequency and severity were compared after 1 and 6 mo of treatment initiation. During follow-up, >50% reduction in seizure frequency or severity was observed as a response to the drug. Of the 60 children who reached the last stage, 29 (48.3%) were boys and 31 (51.7%) were girls. The age of the children ranged between 6 mo and 16 yr, with a mean age of 71 ± ۴۲٫۹ mo. Pregabalin reduced seizure frequency up to 2.41 ± ۲٫۳۸ (۴۸% decline) and 2.75 ± ۲٫۳۸ (۴۰٫۸۶% decline) after 1 and 6 mo of treatment initiation, respectively. There was a significant difference between seizure frequency at 1 (P < 0.001) and 6 mo (P < 0.001) after pregabalin initiation compared with the initial attacks. Increased appetite, frequent urination, hallucinations, and headache were the most common side effects in our patients, with a complication rate of 18.33%. Thus, pregabalin seems to be effective and well tolerated for seizure control in children with intractable epilepsies.

۱ Introduction

Approximately 50 million people suffer from epilepsy worldwide, indicating that it is the most common neurological disorder. Only two-thirds of epileptic patients respond after treatment with first- or second-line antiepileptic drugs (AEDs) despite the presence of newgeneration anticonvulsants. Multiple drug therapy using adequate AEDs with suitable safety and tolerability is another choice for the treatment of patients with epilepsy [1,2].

Pregabalin (PGB) is a novel AED, which has established anxiolytic and analgesic impressions in preclinical animal studies [3]. PGB is structurally similar to gamma-aminobutyric acid (GABA) but is inactive against GABA receptors [4]. PGB has a favorable pharmacokinetic profile, including a linear doseconcentration curve, with an effective range of 150– ۶۰۰ mg/day; rapid and extensive absorption after oral consumption, which is not affected by food; high bioavailability of approximately 90%, which reaches peak plasma concentration 1 h after oral dosage; and a half-life of 6 h [5].

PGB does not cause relevant pharmacokinetic interactions with simultaneously administered anticonvulsants because of the lack of cytochrome P450 induction, protein binding, and pharmacokinetic interaction [6]. PGB has pharmacological features similar to those of gabapentin (GBP), with a 3-10-fold higher potency. Both these molecules connect the a2d subunit of voltage-related calcium channels and carry out their actions through calcium channel turnover, which results in decreased calcium influx and consequently diminution of presynaptic neurotransmitter release [7,8].

Several randomized controlled trials have shown that PGB can be used as an adjunctive therapy for partial epilepsies, with favorable efficacy and tolerability [9]. However, limited literature is available on the efficacy of PGB as an adjunctive therapy in epileptic children experiencing different types of seizures. Thus, in this study, we evaluated the efficacy and tolerability of PGB as an adjunctive treatment in a group of children with intractable epilepsy

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا