این مقاله انگلیسی ISI در 11 صفحه در سال 2016 منتشر شده و ترجمه آن 11 صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.
دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی | |
عنوان فارسی مقاله: |
شناسایی و مشخصات فیلوژنتیکی واژینولیزین Gardnerella vaginalis در نمونه های برگرفته از زنان بلغاری مبتلا به واژینوز باکتریال |
عنوان انگلیسی مقاله: |
Detection And Phylogenetic Characterization Of Gardnerella Vaginalis Vaginolysin In Samples From Bulgarian Women With Bacterial Vaginosis |
|
مشخصات مقاله انگلیسی (PDF) | |
سال انتشار | 2016 |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 11 صفحه با فرمت pdf |
رشته های مرتبط با این مقاله | پزشکی |
گرایش های مرتبط با این مقاله | باکتری شناسی پزشکی، ژنتیک پزشکی و جراحی زنان و زایمان |
چاپ شده در مجله (ژورنال) | میکروبیولوژی پزشکی – MEDECINE Microbiologie |
ارائه شده از دانشگاه | دانشگاه پزشکی صوفیه |
رفرنس | دارد ✓ |
کد محصول | F1338 |
مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word) | |
وضعیت ترجمه | انجام شده و آماده دانلود |
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش | 11 صفحه با فونت 14 B Nazanin |
ترجمه عناوین تصاویر و جداول | ترجمه نشده است ☓ |
ترجمه متون داخل تصاویر | ترجمه نشده است ☓ |
ترجمه متون داخل جداول | ترجمه نشده است ☓ |
درج تصاویر در فایل ترجمه | درج شده است ✓ |
درج جداول در فایل ترجمه | درج شده است ✓ |
منابع داخل متن | درج نشده است ☓ |
کیفیت ترجمه | کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد |
فهرست مطالب |
چکیده |
بخشی از ترجمه |
چکیده
اخیرا، استفاده شدید از روشهای پیشرفته تر شامل آنالیز ژنتیک مولکولی به مطالعات در زمینه نقش سبب شناختی Gardnerella vaginalis به عنوان پاتوژن اصلی واژینوز باکتریال یا BV کمک کرده است. هدف از مطالعه ما مطرح نمودن روش مبتنی بر واکنش زنجیره پلی مرازی PCR برای شناسایی ژن واژینولیزین (vly) در باکتری G. vaginalis و انجام یک آنالیز فیلوژنتیکی برای یافتن همبستگی های احتمالی بین تظاهرات بالینی و موتاسیون ژنی می باشد. نمونه های واژینال از 1145 زن دارای نشانه های واژینیتیز و 378 زن بدون علائم به سن باروری جمع آوری گردید. بعد از شناسایی PCRی G. vaginalis، تعداد 289 نمونه DNAی از لحاظ vly با استفاده از پرایمرهایی که هدفشان تکثیر کل ژن بوده است، تست گردیدند. وجود vly در کلیه 289 نمونه دارای PCR مثبت برای G. vaginalis شناسایی گردید. شانزده محصول PCR با vly مثبت تعیین توالی شدند. تحلیل فیلوژنتیکی که براساس توالی های اسیدنوکلئیک مرجع در بانک اطلاعاتی NCBI GenBank ذخیره سازی شده شامل ژن vly کامل G. vaginalis بود، سویه های مورد مطالعه را در سه گروه اصلی قرار داد. در نتیجه، ازمایشات ما تایید می کند که فاکتور بیماریزایی G. vaginalis اصلی همان واژینولیزین می باشد. نتایج PCRی Multiplex نویدبخش بوده و مطالعات بیشتری باید انجام گیرد تا تایید کننده دامنه حساسیت روش و قابلیت کاربرد آن برای تشخیص ها باشد. نتایج تحلیل فیلوژنتیکی ما که برخی نمونه ها را با هم گروه بندی کرده است می تواند مبین یک همبستگی احتمالی بین علائم بالینی ، تمایل به مزمن شدن، سمیت واژینولیزین و موتاسیون های ژن vly باشد.
1- مقدمه
Gardnerella vaginalis یک کوکسی باسیل گرم متغیر غیرمتحرک است که می تواند در شرایط میکروهوازی رشد نماید. در سالهای بعد از کشف، حالت تاکسونومیکی این میکروب به دلیل برخی مشخصات ساختار دیواره سلولی اش همچنان ناشناخته باقی مانده بود. دیواره سلولی رنگ امیزی گرم مثبت را در مرحله رشد expotenial نشان می دهد ولیکن در کشت های قدیمی لایه پپتیدوگلیکان نازک تر بوده و رنگ امیزی گرم منفی را بدست می دهد. بنابراین، این میکروارگانیسم گرم متغیر در آغاز در جنس Corynebacterium و Haemophilus طبقه بندی گردیده است ولیکن بعدها به یک جنس جداگانه تحت نام G. vaginalis جابجا گردید. این گونه های باکتریایی بنا به اثبات یک عامل مسبب عفونت های مجرای تناسلی در مطالعات با داوطلبین و مدلهای حیوانی بوده است. همچنین در اپیتلیوم واژینال با ترشحات شناسایی شده است و در فقدان ترشحات التهابی بوده است. در سالهای اخیر استفاده زیاد از روشهای پیشرفته تر از جمله آنالیز مولکولی ژنتیکی به مطالعات در زمینه نقش سبب شناختی G. vaginalis کمک کرده است و آنرا پاتوژن اصلی (از لحاظ فراوانی و کمیت) در زنان مبتلا به واژینوز باکتریال BV شناسایی کرده است. چندین عضو از جنس Lactobacillus باعث مهار باکتریهای پاتوژنی در اکوسیستم واژینال زنان سالم گردیدند ولیکن برخی مواد تولید شده توسط G. vaginalis می توانند اثر سینرژتیکی را برای رشد سایر پاتوژن ها و اثر مهارکنندگی را علیه لاکتوباسیل ها تولید کنند. BV فراوان ترین عفونت واژینال در میان زنان در گروه به سن باروری می باشد و تحقیقات روی قاره های مختلف این اخطار را نشان می دهد که در زنان جوانتر زیر 30 سال بویژه فراوانتر است.
چندین اقدام برای طبقه بندی سوش های G. vaginalis براساس فنوتیپ انجام شده است. ولیکن این مورد از لحاظ بالینی نامرتبط به اثبات رسیده است. عامل بیماریزایی G. vaginalis اصلی یک اگزوتوکسین با فعالیت سیتوتوکسیک (از جمله فعالیت همولیتیک) علیه سلولهای انسان می باشد. همولیزین باعث تحریک یک پاسخ ایمنی محلی می شود و سنتز ایمنوگلوبولین A ترشحی (sIgA) می تواند از اینرو به عنوان یک نشانگر تشخیصی برای BV استفاده شود. این محصول سمی یک عضو از خانواده سیتولیزین وابسته به کلسترول (CDC) از توکسین های تشکیل دهنده منفذ می باشد. همولیزین G. vaginalis به نام واژینولیزین (VLY) یک سمیت انتخابی را نشان می دهد و به طور اختصاصی سلولهای میزبان را هدف قرار می دهد که مولکول تنظیم کننده کمپلمانی CD59 را حمل می کند. مکانیسم سیتوتوکسیته براساس اطلاعات منفذ با واسطه VLY می باشد، که باقیمانده پرولین در اوندیکاپپتید دومین 4 مولکول توکسین با نقش اصلی می باشد. موتاسیون های این ناحیه باعث ایجاد توکسویید VLY می شود و می تواند احتمالا به ساخت واکسن کمک کند. هدف از مطالعه کنونی مطرح سازی روش مبتنی بر PCR واکنش زنجیره پلی مرازی برای شناسایی ژن G. vaginalis vly و اجرای یک تحلیل فیلوژنتیکی در اقدامی برای یافتن همبستگی های احتمالی میان برخی تظاهرات بالینی و برخی موتاسیون های ژنی می باشد. |
بخشی از مقاله انگلیسی |
Abstract Recently, the intensive use of more advanced methods, including molecular genetic analysis, has aided the studies on the etiological role of Gardnerella vaginalis as the major pathogen of bacterial vaginosis (BV). The objective of our study was to propose a polymerase chain reaction (PCR)-based method detecting the G. vaginalis vaginolysin gene (vly) and to perform a phylogenetic analysis in an attempt to find possible correlations between clinical manifestations and gene mutations. Vaginal samples were collected from 1145 women with symptoms for vaginitis and 378 asymptomatic ones of reproductive age. After PCR detection of G. vaginalis 289 DNA samples were tested for vly using primers targeted at amplification of the whole gene. The presence of vly was detected in all 289 samples with positive PCR for G. vaginalis. Sixteen vly-positive PCR products were sequenced. The phylogenetic analysis based on the reference nucleic acid sequences deposited in the NCBI GenBank, covering the whole G. vaginalis vly gene, placed the studied isolates into three main groups. In conclusion, our experiments confirmed the major G. vaginalis virulence factor to be vaginolysin. The multiplex PCR results are promising and further studies should be carried out to determine the sensitivity range of the method and its applicability to diagnostics. Our phylogenetic analysis results, where some samples were grouped together, might imply a possible correlation between the clinical signs, the tendency to chronification, the cytotoxicity of vaginolysin and the vly gene mutations. 1 Introduction Gardnerella vaginalis is a small, non-motile, Gram-variable coccobacillus that can grow in microaerophilic conditions. In the years following the discovery taxonomic status of this microbe remained uncertain due to some specifics in its cell wall structure: the cell wall stains Gram-positively in the exponential growth phase but, as the culture ages, the peptidoglycan layer becomes thinner and gives Gram-negative staining [1 ]. Thus, this Gram-variable microorganism was initially classified in the Corynebacterium and Haemophilus genera, but was later moved to a separate genus under the name G. vaginalis [ 1 ]. This bacterial species was proved to be a causative agent of genital tract infections in studies with volunteers [2 ] and in animal models [3 ]. It was also detected in exfoliated vaginal epithelium, in the absence of an inflammatory infiltrate. In recent years, the intensive use of more advanced methods, including molecular genetic analysis, has aided the studies on the etiological role of G. vaginalis, identifying it to be the major pathogen (in terms of frequency and quantity) in women with bacterial vaginosis (BV) [4–6]. Several members of the genus Lactobacillus inhibit pathogenic bacteria in healthy women‘s vaginal ecosystem but some substances produced by G. vaginalis could provide a synergistic effect for the growth of the other pathogens as well as an inhibitory effect against lactobacilli [3 ]. BV is the most frequent vaginal infection among women in the reproductive age group, and surveys on different continents alarm that it is especially frequent in younger women, under 30 years of age [5,7]. Several attempts have been made to classify G. vaginalis strains based on the phenotype; however, this proved to be clinically irrelevant [8 ]. The major G. vaginalis virulence factor is an exotoxin with cytotoxic activity (including hemolytic activity) against human cells. The hemolysin triggers a local immune response and the synthesis of secretary immunoglobulin A (sIgA) can therefore be used as a diagnostic marker for BV. This toxic product is a member of the cholesterol-dependent cytolysin (CDC) family of pore-forming toxins [9 ]. The G. vaginalis hemolysin, termed vaginolysin (VLY), shows selective toxicity and specifically targets host cells that carry complement regulatory molecule CD59. The cytotoxicity mechanism is based on VLY-mediated pore formation, with the proline residue in the undecapeptide of domain 4 of the toxin molecule playing the main role. Mutations in this region generate a VLY toxoid and could possibly aid in the development of a vaccine [9 ]. The aim of the present study was to propose a polymerase chain reaction (PCR)-based method for detection of the G. vaginalis vly gene and to perform a phylogenetic analysis in an attempt to find possible correlations between some clinical manifestations and certain gene mutations. |