دانلود رایگان ترجمه مقاله شناسایی، کمیت سنجی، و تعیین نوع واژینوز باکتریال در نمونه های واژنی بالینی (سال ۲۰۱۴)

این مقاله انگلیسی ISI در ۱۴ صفحه در سال ۲۰۱۴ منتشر شده و ترجمه آن ۲۴ صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

شناسایی، کمیت سنجی و تعیین نوع واژینوز باکتریال در نمونه های واژنی بالینی غیرکشت شده توسط PCR کمّی

عنوان انگلیسی مقاله:

Identification, quantification and subtyping of Gardnerella vaginalis in noncultured clinical vaginal samples by quantitative PCR

 
 
 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی (PDF)
سال انتشار ۲۰۱۴
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۱۴ صفحه با فرمت pdf
رشته های مرتبط با این مقاله پزشکی
گرایش های مرتبط با این مقاله باکتری شناسی پزشکی 
چاپ شده در مجله (ژورنال) مجله میکروبیولوژی پزشکی – Journal of Medical Microbiology
ارائه شده از دانشگاه آزمایشگاه های تشخیصی پزشکی،، ایالات متحده آمریکا
رفرنس دارد 
کد محصول F1334

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word)
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۲۴ صفحه با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه عناوین تصاویر و جداول ترجمه نشده است 
ترجمه متون داخل تصاویر ترجمه نشده است  
ترجمه متون داخل جداول ترجمه نشده است 
درج تصاویر در فایل ترجمه درج شده است  
درج جداول در فایل ترجمه درج شده است 
منابع داخل متن درج نشده است 
کیفیت ترجمه کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد 

 

فهرست مطالب
چکیده
مقدمه
روش اجرا
نمونه های بیمار، تشخیص BV، نمونه های DNA و سوشهای میکروبی
استخراج DNA و تعیین توالی آن
بیوتایپینگ معمول G. vaginalis و ژنوتایپینگ ARDRA
نتایج
ابداع و روایی سازی عمیات qPCR خص گونه ی G. vaginalis
ایجاد qPCR و روایی سازی خاص دسته از نوع Multiplex در G. vaginalis
جداسازی و تعیین نوع سوش بالینی G. vaginalis
رابطه دستجات G. vaginalis با بیماری BV
 

 

بخشی از ترجمه
 چکیده
Gardnerella vaginalis یک مولفه مهم در میکروفلور واژن انسان می باشد. این باکتری احتمالا در آسیب شناسی واژینوز باکتریال BV یک نقش کلیدی را ایفا می کند که شایع ترین بیماری واژن می باشد. در اینجا ما درباره ابداع، روایی سازی و تحلیل تطبیقی یک روش مولکولی تازه است که قادر به شناسایی G. vaginalis، کمیت سنجی و تعیین نوع نمونه های واژن غیرکشت شده است. با استفاده از دو سنجش PCR کمّی qPCR، ما به تحلیل بارهای باکتریایی G. vaginalis و توزیع دسته باکتریایی در ۶۰ نمونه سواب واژینال بالینی پرداختیم. یک شیوع خیلی بالای پاتوژن توسط qPCR خاص نمونه نه تنها در میان بیماران BV (100 درصد)، بلکه در میان زنان سالم (۹۷ درصد) آشکار شده است، هر چند غلظت G. vaginalis به طرز معنی داری در نمونه های غیرBV پایین تر می باشد. دستجات G. vaginalis که در نمونه های واژنی توسط تعیین نوع qPCR نوع multiplex شناسایی شده است، که هدفش چهار نشانگر ژنتیکی خاص دسته می باشد، دارای فراوانی های ۵۳ درصدی برای دسته ۱، ۲۵ درصدی برای دسته ۲، ۳۲ درصدی برای دسته ۳، و ۸۳ درصدی برای دسته ۴ می باشد. دستجات متعددی در ۷۰ درصد نمونه های یافت گردید. دستجات G. vaginalis منفرد با دستجات ۱ و ۴ در ۲۸ درصد نمونه مشخص گردید. یک رابطه مثبت با بیماری BV برای دستجات ۱ و ۳ نشان داده شد درحالیکه دسته ۲ به طور مثبت با میکروفلور واژینال حدوسط مرتبط بوده است ولی با BV مرتبط نبوده است. دسته ۴ نشان دهنده هیچ گونه همبستگی با این اختلال نیست. حضور دستجات متعدد دارای یک رابطه مثبت بالایی با بیماری BV می باشد، در صورتیکه G. vaginalis که به شکل یک دسته منفرد شناسایی شده است به طور منفی با این بیماری مرتبط بوده اند. عفونت G. vaginalis پلی کلونال می تواند یک ریسک فاکتور برای بیماری BV باشد.
 
۱- مقدمه
Gardnerella vaginalis یک باکتری بی هوازی اختیاری کاتالاز منفی و اکسیداز منفی می باشد. سلولهای G. vaginalis باکتریهای میله ای شکل پلئومورفیک، گرم منفی تا گرم متغیر، بدون کپسول غیرمتحرک با اندازه متوسط ۰٫۵-۱٫۵ µm می باشند. این میکروارگانیسم که در آغاز توسط کاشفین تحت عنوان Haemophilus vaginalis مورد اشاره گردید، بعدها تحت عنوانCorynebacterium vaginale مورد اشاره قرار گرفته و از لحاظ تاکسونومیکی تحت عنوان G. vaginalis تخصیص یافته اند. در حال حاضر تنها گونه در جنس Gardnerella می باشد (فهرست نامهای پروکاریوتی با رتبه نامگذاری –www.bacterio.net).
G. vaginalis اساسا به عنوان بخشی از میکروفلور مجرای تناسلی زنانه پایینی در نظرگرفته شده است. این باکتری می تواند همچنین به طور روتین از مجرای ادارای تناسلی مردان بنا به گزارش اولیه مقاله روی این میکروارگانیسم و یک تعداد مطالعات دیگر جداسازی شود. وجود G. vaginalis در نمونه های حفره دهانی و مخرجنیز توضیح داده شده است. در کنار اختلالات در مجرای ادراری تناسلی، G. vaginalis به عنوان عامل مسبب باکتریمیا، سپتی سمی با اندوکرادیتیس عفونی، استئومیلیت مهره ای، آرتریت باسن حاد، و واسکولیت قرنیه شناخته شده است.
از لحظه کشف G. vaginalis به واژینوز باکتریال BV مربوط بوده است، که شایع ترین بیماری واژن است. BV با افزایش pH واژنی و علائم بالینی مانند ترشح واژنی بدبو و وجود سلولهای نشانه رویت شده روی برامدگی خیس مشخص می شود هرچند درصد زیادی از زنان مبتلا به BV می توانند بدون نشانه باشند. این اختلال همراه با یک تغییر برجسته در میکروفلور واژن است وقتی که گونه های لاکتوباسیل حفاظت کننده تخلیه شده و با باکتریهای بی هوازی سخت گیر مانند Prevotella، Atopobium، Megasphaera، Sneathia و G. vaginalis جایگزین شده است. ولیکن G. vaginalis که توسط کاشفان خود تحت عنوان ماده سبب شناختی منفرد BV توصیف شده است، در برقراری فرضیات کخ برای عفونت میکروبی در مطالعات متعدد ناکام مانده است. ماهیت پلی میکروبی پیچیده BV و وجود G. vaginalis در محیط واژن افراد سالم علیه تعریف G. vaginalis به عنوان گونه انحصاری مسبب بیماری بحث می کند. مع ذلک این میکروارگانیسم یک سوظن اصلی در آسیب شناسی BV باقی مانده است چرا که در ۹۵ الی ۱۰۰ درصد از بیماران مبتلا به BV وجود دارد، هر چند مشخص گردید که رابطه G. vaginalis با Atopobium یا Megasphaera مقدار پیشگویی کننده بهتری را برای این بیماری به نمایش می گذارد. مطرح شده است که G. vaginalis ممکن است به شکل کلنی ساز اولیه مهم برای ابتلا به BV عمل نماید. برخی مطالعات حاکی از آنست که غلبه G. vaginalis در میکروفلور واژنی می تواند نمایانگر یک حالت انتقالی و ناپایدار مجزا یا حدواسط میان میکروفلور سالم اشغال شده توسط لاکتوباسیل ها و میکروفلور نوع BV با جمعیت بی هوازی سخت گیر باشد. بعد از بیش از نیم قرن نقش G. vaginalis در یک بیماری گیج کننده ای مثل BV همچنان مبهم باقی مانده است.

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Abstract

Gardnerella vaginalis is an important component of the human vaginal microflora. It is proposed to play a key role in the pathogenesis of bacterial vaginosis (BV), the most common vaginal condition. Here we describe the development, validation and comparative analysis of a novel molecular approach capable of G. vaginalis identification, quantification and subtyping in noncultured vaginal specimens. Using two quantitative PCR (qPCR) assays, we analysed G. vaginalis bacterial loads and clade distribution in 60 clinical vaginal-swab samples. A very high pathogen prevalence was revealed by species-specific qPCR not only among BV patients (100 %), but also in healthy women (97 %), although the G. vaginalis concentration was significantly lower in non-BV samples. G. vaginalis clades identified in vaginal specimens by subtyping multiplex qPCR, which targets four clade-specific genetic markers, had frequencies of 53 % for clade 1, 25 % for clade 2, 32 % for clade 3 and 83 % for clade 4. Multiple clades were found in 70 % of samples. Single G. vaginalis clades were represented by clade 1 and clade 4 in 28 % of specimens. A positive association with BV was shown for clade 1 and clade 3, while clade 2 was positively associated with intermediate vaginal microflora, but not with BV. Clade 4 demonstrated no correlation with the disorder. The presence of multiple clades had a high positive association with BV, whereas G. vaginalis identified as a single clade was negatively linked with the condition. Polyclonal G. vaginalis infection may be a risk factor for BV.

۱ Introduction

Gardnerella vaginalis is a facultatively anaerobic, catalaseand oxidase-negative bacterium. G. vaginalis cells are pleomorphic, Gram-negative to Gram-variable, nonencapsulated and non-motile rods with a mean size of 0.5 to 1.5 mm (Greenwood & Pickett, 1980). Initially named Haemophilus vaginalis by discoverers, the microorganism was later referred to as Corynebacterium vaginale and taxonomically assigned as G. vaginalis (Gardner & Dukes, 1955; Piot et al., 1980). Currently it is the only species within the genus Gardnerella (List of Prokaryotic Names with Standing in Nomenclature – www.bacterio. net). G. vaginalis is mainly considered a part of the lower female genital tract microflora (Catlin, 1992). It can also be routinely isolated from the male urogenital tract as was reported in the first publication on this micro-organism and a number of other studies (Briselden & Hillier, 1990; Eren et al., 2011; Leopold, 1953; Swidsinski et al., 2010). The presence of G. vaginalis in the oral cavity and anal samples has also been described (El Aila et al., 2011; Holst, 1990; Marrazzo et al., 2012). Along with disorders in the urinary and genital tracts, G. vaginalis has been identified as a causative agent of bacteraemia, septicaemia with infective endocarditis, vertebral osteomyelitis, acute hip arthritis and retinal vasculitis (Graham et al., 2009; Lagace´- Wiens et al., 2008; Neri et al., 2009; Sivadon-Tardy et al., 2009; Yoon et al., 2010).

Since the moment of discovery G. vaginalis has been linked with bacterial vaginosis (BV), the most common vaginal condition. BV is characterized by the elevation of vaginal pH and clinical symptoms, such as malodorous vaginal discharge and the presence of clue cells visualized on wet mount, although a large percentage of women with BV can be asymptomatic (Amsel et al., 1983; Schwebke & Desmond, 2007). The disorder is associated with a dramatic change in vaginal microflora, when protective Lactobacillus species are depleted and replaced by fastidious anaerobic bacteria including Prevotella, Atopobium, Megasphaera, Sneathia and G. vaginalis (Eschenbach, 1993; Forsum et al., 2005; Nugent et al., 1991). Described as ‘a single etiological agent’ of BV by the discoverers, G. vaginalis, however, failed to fulfil Koch’s postulates for microbial infection in multiple subsequent studies (Catlin, 1992; Holst, 1990; Menard et al., 2008; Zozaya-Hinchliffe et al., 2010). The complex polymicrobial nature of BV and the presence of G. vaginalis in the vaginal milieu of healthy individuals argue against the definition of G. vaginalis as a sole disease-causative species. The micro-organism, nevertheless, remains a prime suspect in the pathogenesis of BV since it is present in 95–۱۰۰ % of BV patients, although the association of G. vaginalis with Atopobium or Megasphaera has been shown to display better predictive value for this condition (Fredricks et al., 2009; Menard et al., 2008; Muzny & Schwebke, 2013; Schellenberg et al., 2011). It was proposed that G. vaginalis might serve as an initial colonizer critical for the development of BV (Patterson et al., 2010). Some studies suggest that G. vaginalis dominance in the vaginal microflora can represent a distinct transitional or intermediate state between healthy microflora occupied by lactobacilli and BV-type microflora populated with fastidious anaerobes (Schellenberg et al., 2011). After more than half a century the role of G. vaginalis in such an ‘enigmatic’ condition as BV remains obscure.

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا