دانلود رایگان ترجمه مقاله مصرف سلنیوم و دیگر آنتی اکسیدان ها در طی پرتودرمانی سرطان پروستات (نشریه الزویر ۲۰۱۰)

این مقاله انگلیسی ISI در نشریه الزویر در ۵ صفحه در سال ۲۰۱۰ منتشر شده و ترجمه آن ۹ صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

مصرف سلنیوم و دیگر آنتی اکسیدان ها در طی پرتودرمانی سرطان پروستات: آیا چیز خوبی است؟

عنوان انگلیسی مقاله:

Ingestion of selenium and other antioxidants during prostate cancer radiotherapy: A good thing?

 
 
 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی (PDF)
سال انتشار ۲۰۱۰
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۵ صفحه با فرمت pdf
رشته های مرتبط با این مقاله پزشکی
گرایش های مرتبط با این مقاله ایمنی شناسی پزشکی، پرتودرمانی یا رادیوتراپی
چاپ شده در مجله (ژورنال) بررسی های درمان سرطان – Cancer Treatment Reviews
کلمات کلیدی سلنیوم، پیشگیری با شیمی درمانی، پرتودرمانی، آنتی اکسیدان ها، تعمیر DNA، چرخه سلولی، ثبات ژنتیکی
ارائه شده از دانشگاه بیوفیزیک پزشکی، دانشگاه تورنتو و بیمارستان شاهزاده مارگارت (شبکه بهداشت دانشگاه)، تورنتو، انتاریو، کانادا
رفرنس دارد  
کد محصول F1321
نشریه الزویر – Elsevier

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word)
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۹ صفحه با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه عناوین تصاویر  ترجمه شده است ✓ 
ترجمه متون داخل تصاویر ترجمه نشده است  
درج تصاویر در فایل ترجمه درج شده است  
منابع داخل متن درج نشده است 
کیفیت ترجمه کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد 

 

فهرست مطالب

خلاصه
مقدمه
آنتی اکسیدان ها به شکل مواد محافظت کننده شیمی درمانی
مکانیسم عملکرد سلنیوم: تعامل احتمالی با پرتودرمانی/شیمی درمانی
توقف رشد و تغییرات دربیان ژن بعد از تماس با سلنیوم
سلنیوم، تعمیر DNA و درمان سیتوتوکسیک
سلنیوم و پیشرفت تومور
تعامل با سایر آنتی اکسیدانها
مطالعات بالینی مورد نیاز توسط این رشته

 

بخشی از ترجمه
خلاصه
پرتودرمانی و بسیاری عوامل شیمی درمانی برای کشتن سلولها از القای رادیکالهای آزادی که به DNA و پروتئین اسیب می رسانند عمل می کنند. انتی اکسیدانهایی مانند ویتامین E و بتاکاروتن و لیکوپن و سلنیوم یک عامل نویدبخشی است که در حال حاضر به شکل عامل پیشگیری سرطان پروستات ارزیابی شده اند. سلنیوم یک عنصر ناچیز اساسی است و در حفاظت انتی اکسیدانی و تنظیم ردوکس در انسانها نقش دارد. چندین اثر بد پرتودرمانی و شیمی درمانی در بیماران سرطانی مرتبط با پروسه های سلولی اکسیداتیو در بدن انسان بوده اند. تامین مکمل سلنیوم می تواند از بافتهای سالم محافظت کند و اثرات جانبی درمان را کاهش دهد. علیرغم دو دهه از تحقیقات روی این سوال، هیچ سوال روشنی مشخص نگردیده است. از اینرو درک مکانیسم هایی که با آن نوترینت های رژیم غذایی اثرات خود را در کارسینوژن پروستات اعمال می کنند، می تواند منجر به بررسی عوامل پیشگیری از شیمی درمانی گردد. یک حجم زیادی از شواهد اپیدمیولوژیک شامل آزمونهای تحقیقاتی مشاهده ای، تحقیقاتی، و بالینی کنترل شده تصادفی سازی شده از این فرضیه حمایت می کند که سلنیوم می تواند از سرطان پروستات در انسانها پیشگیری کند. این مطالعات بالینی با داده های in vitro و in vivo با استفاده از مدلهای سرطان پروستات حمایت شده است. این مقاله مروری سیستماتیک از اولین شواهد حمایت کرده است مبنی براینکه تامین مکمل انتی اکسیدانی طی شیمی درمانی احتمال کاهش سمیت های محدودکننده دوز را دربردارد. شواهد پیش بالینی و بالینی نیز مبنی براینکه مصرف سلنیوم مکمل غذایی، علاوه بر پرتودرمانی/شیمی درمانی نسبت به نتیجه بیمار مفید، زیان آور یا خنثی است، مورد بحث واقع شده است.
 
۱- مقدمه
پرتودرمانی یک ویژگی درمانی شفا بخش مهم در درمان سرطان پروستات می باشد. پیشرفت تکان دهنده ای با بهبود هدف دهی فیزیکی پرتو به بافت تومور نسبت به افزایش کم بافت طبیعی صورت گرفته است. این امر منجر به میزان عودکننده عاری از PSA تشدید شده می شود که به طور صحیحی مرتبط با کاهش سمیت رکتوم و مثانه می شود. شیمی درمانی (برای مثال میتوکسان ترون یا تاکسان) به طور سنتی برای درمان بیماری متااستاتیکی بکار رفته است اما در حال حاضر در پروتکل های نئوادجوانت بکار می رود یا به تنهایی یا به اضافه هورمون درمانی قبل از جراحی یا پرتودرمانی بکار می رود.
هر دو شیمی درمانی/پرتودرمانی منجر به استرس ژنوتوکسیکی می شود که به نوبه خود منجر به کشتن سلول سرطانی از طریق اپوپتوزیز، فاجعه میتوزی، آتروفی یا ایست رشد نهایی می شود. از اینرو کارایی نسبی این درمانها می تواند تحت تاثیر انتی اکسیداسیون واقع شود که در بافتهای توموری رخ می دهد. یک مطالعه تازه گفته است که ۴۰ تا ۸۰ درصد بیمارانی که در معرض صدک ریسک بالای ایجاد سرطان پروستات می باشند یا کسانی که با تشخیص سرطان پروستات بوده اند درمانهای مکمل یا جایگزین را شامل استفاده از انتی اکسیدانها داشته اند.
براساس شواهد پیش بالینی و بالینی ویتامین D و C و A و E و سلنیوم می تواند یک اثر حفاظتی علیه سرطان پروستات داشته باشد. بااینحساب ممکن است که این مواد بخشی از راهکارهای حفاظتی شیمی درمانی قرار گیرند. اما این مواد می توانند صدمه DNA حاصله در سلولهای سرطانی را طی پرتودرمانی یا شیمی درمانی تغییر دهند. تعامل احتمالی آنتی اکسیدانها با پرتودرمانی، شیمی درمانی یا هورمون درمانی برای سرطان پروستات در حال حاضر مشخص نیست و مشکل است که به بیماران توصیه شود که آیا استفاده از انتی اکسیدان را طی درمان سرطان درنظر بگیرند یا خیر. این مرور سیستماتیک فراهم کننده اولین شواهدی است مبنی براینکه تامین مکمل آنتی اکسیدانی طی شیمی درمانی احتمال کاهش سمیت های محدودکننده دوز را دربردارند. شواهد پیش بالینی و بالینی مبنی براینکه خواه مصرف سلنیوم مکمل علاوه بر پرتودرمانی/شیمی درمانی مفید، مضر یا خنثی نسبت به نتایج بیمار باشد مورد بحث قرار می گیرد. اما آزمونهای تحقیقاتی در مقیاس بزرگ که برای ارزیابی بیماران طراحی بهتری دارند، تجویز انتی اکسیدانها را نسبت به شیمی درمانی تضمین کرده اند.

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Summary

Radiation and many chemotherapy agents work to kill cells by inducing free radicals that damage DNA and proteins. Antioxidants such as vitamin E, β carotene, lycopene, and selenium have been associated with a reduction in cancer risk when ingested by prostate cancer patients. Selenium is a promising agent currently being evaluated as a prostate cancer prevention agent. Selenium is an essential trace element and is involved in antioxidant protection and the redox-regulation in humans. Several adverse effects of radiotherapy and chemotherapy in cancer patients have been linked to oxidative cell processes in the human body. Selenium supplementation may protect healthy tissues and reduce the side effects of treatment. Despite two decades of research into this question, no clear answer has appeared. Therefore, understanding the mechanism(s) by which dietary nutrients exert their effects in prostate carcinogenesis, may lead to the exploitation of new chemoprevention agents. A large body of epidemiological evidence, including observational, trials, and randomized controlled clinical trials, support the proposition that selenium may prevent prostate cancer in humans. These clinical studies are supported by in vitro and in vivo data using prostate cancer models. This systematic review provides the first evidence that antioxidant supplementation during chemotherapy holds potential for reducing dose-limiting toxicities. The pre-clinical and clinical evidence as to whether ingestion of supplemental selenium, in addition to radiotherapy/chemotherapy is beneficial, detrimental or neutral towards patient outcome is also discussed.

۱ Introduction

Radiation therapy is an important curative treatment modality in the management of prostate cancer. Impressive progress has been made by improving the physical targeting of radiation to tumor tissue relative to increased sparing of normal tissue. This has led to enhanced PSA-free relapse rates accurately associated with decreased rectal and bladder toxicity.1 Chemotherapy (e.g. mitoxantrone or taxane) has traditionally been used for the treatment of metastatic disease, but is currently being used in neo-adjuvant protocols, either alone or in addition to hormone therapy, prior to surgery or radiotherapy.2,3

Both chemotherapy/radiotherapy lead to genotoxic stress that in turn leads to cancer cell killing through apoptosis, mitotic catastrophy, atrophy or terminal growth arrest. Therefore the relative efficacy of these treatments may be affected by the antioxidation that occurs in tumor tissues. A recent study suggested that 40– ۸۰% of patients who were at a high-risk percentile of developing prostate cancer or who were diagnosed with prostate cancer, were taking complementary/alternative therapies, including the use of antioxidants.4

Based on pre-clinical and clinical evidences vitamin D, C, A, E and selenium may have a protective effect against prostate cancer. Hence it is possible for these agents to be part of chemopreventive strategies.5 However, these agents could alter the DNA damage produced in cancer cells during radiotherapy or chemotherapy.6 The potential interaction of antioxidants with radiotherapy, chemotherapy or hormonal therapy for prostate cancer is currently unclear and it is difficult to advise patients as to whether to consider antioxidant use during cancer treatment. This systematic review provides the first evidence that antioxi dant supplementation during chemotherapy holds potential for reducing dose-limiting toxicities. The pre-clinical and clinical evidence as to whether ingestion of supplemental selenium, in addition to radiotherapy/chemotherapy is beneficial, detrimental or neutral towards patient outcome is discussed. However, large scale trials, better designed to evaluate patients administered antioxidants relative to chemotherapy are warranted.

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا