دانلود رایگان ترجمه مقاله ترکیبات سلنیوم به عنوان عوامل دارویی در سرطان (نشریه الزویر ۲۰۱۴)
این مقاله انگلیسی ISI در نشریه الزویر در ۱۹ صفحه در سال ۲۰۱۴ منتشر شده و ترجمه آن ۲۷ صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.
دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی | |
عنوان فارسی مقاله: |
ترکیبات سلنیوم به عنوان عوامل دارویی در سرطان |
عنوان انگلیسی مقاله: |
Selenium compounds as therapeutic agents in cancer |
|
مشخصات مقاله انگلیسی (PDF) | |
سال انتشار | ۲۰۱۴ |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی | ۱۹ صفحه با فرمت pdf |
رشته های مرتبط با این مقاله | پزشکی و داروسازی |
گرایش های مرتبط با این مقاله | ایمنی شناسی پزشکی و فارماکولوژی یا داروشناسی |
چاپ شده در مجله (ژورنال) | مجله بیوفیزیک بیوشیمی – Biochimica et Biophysica Acta |
کلمات کلیدی | سلنیوم، مرگ سلولی، شیمی درمانی |
ارائه شده از دانشگاه | بخش بیوشیمی، گروه بیوشیمی پزشکی و بیوفیزیک (MBB)، موسسه Karolinska، سوئد |
رفرنس | دارد ✓ |
کد محصول | F1320 |
نشریه | الزویر – Elsevier |
مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word) | |
وضعیت ترجمه | انجام شده و آماده دانلود |
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش | ۲۷ صفحه با فونت ۱۴ B Nazanin |
ترجمه عناوین تصاویر | ترجمه شده است ✓ |
ترجمه متون داخل تصاویر | ترجمه نشده است ☓ |
ترجمه متون داخل جداول | ترجمه نشده است ☓ |
درج تصاویر در فایل ترجمه | درج شده است ✓ |
درج جداول در فایل ترجمه | درج نشده است ☓ |
منابع داخل متن | درج نشده است ☓ |
کیفیت ترجمه | کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد |
فهرست مطالب |
چکیده |
بخشی از ترجمه |
چکیده
زمینه: با سلولهای سرطانی که همواره تولید بالاتر گونه های اکسیژن راکتیو یا ROS را تشکیل می دهند و با یک دفاع انتی اکسیدانی القایی برای مقابله با اساس افزایش یافته تولید ROS پایه، تومورها یک ظرفیت رزور محدود دارند که منجر به افزایش آسیب پذیری برخی سلولهای سرطانی به ROS می گردد. براین اساس، استرس اکسیداتیو به شکل هدف خاص توموری برای طراحی منطقی مواد ضدسرطانی جدید بازشناسی شده است. در میان ترکیبات مودوله ردوکس، ترکیبات سلنیوم توجه اساسی را به دلیل احتمال شیمی درمانی نویدبخش آنها دریافت کرده اند.
طیف بررسی: این بررسی با هدف خلاصه سازی و ارائه پیشرفتهای اخیر از درک ما از مکانیسم های مولکولی که پایه اثرات ضدسرطانی احتمالی ترکیبات سلنیومی است صورت گرفته است. نتیجه گیری های اصلی: خوب مشخص شده است که سلنیوم در دوزهای بالاتر می تواند به یک پرواکسیدان تبدیل شود و به موجب آن خواص ضدسرطانی احتمالی اش را وارد سازد. اما، فعالیت بیولوژیکی ترکیبات سلنیومی و مکانیسم پشت این اثرات به شدت بستگی به گونه آن و مسیرهای خاص متابولیکی سلولها و بافت ها دارد. به طور معکوس، خواص شیمیایی و مکانیسم های مولکولی اصلی مرتبط ترین ترکیبات غیرآلی و آلی سلنیومی و نانوذرات مبتنی بر سلنیوم باید به حساب آید و در اینجا بحث گردد. اهمیت کلی: روشن سازی و عمیق شدن در دانش مکانیسم گرایی ما از ترکیبات سلنیومی به طراحی و بهینه سازی ترکیبات با خواص ضدتوموری خاصتر برای کاربرد آتی احتمالی ترکیبات سلنیومی در درمان سرطان کمک خواهد کرد. این مقاله بخشی از یک مجله خاص با عنوان تنظیم تمایز و عد تمایز ردوکس می باشد. ۱- مقدمه
سلنیوم (Se) یک عنصر ناچیز اساسی و منحصر به فرد می باشد که یک نقش حیاتی را در سلامت و بیماری ایفا می کند. Se بسیاری کارکردهای فیزیولوژیکی سلولی را که با میانجی گری ترکیب آن با سلنوپروتئین ها اساسا به شکل سلنوسیستئین (Sec)، ۲۱ امین اسیدآمینه می باشد، وارد می کنند. ژنوم انسانی ۲۵ ژن سلنوپروتئین را تحت حفاظت گرفته است (برای اطلاعات جامع تر درباره سلنوپروتئین ها به رفرانس ۱ و رفرانس های آن مقاله مراجعه شود). برخی از این پروتئین ها انزیم های اساسی است که نه تنها Se را در شکل Sec ترکیب می کند بلکه نیاز به Sec درمکان فعالشان برای یک فعالیت آنزیمی سالم (کارکردهای Sec در سلنوپروتئین ها در مقاله مروری Arner E.S. مورد بحث قرار گرفته است) دارند. کارکرد انتی اکسیدانی Se با برخی از این سلنوپروتئین ها تداخل می کند که مستقیما علیه استرس اکسیدانی حفاظت انجام می دهند. بعلاوه، تولید مجدد و فعالسازی انتی اکسیدانهای با وزن مولکولی پایین (Q10، و ویتامین C و E و غیره) که با سلنوپروتئین ها میانجی گری شده است، نیز Se را یک انتی اکسیدان غیرمستقیم ساخته زمانی که درسطوح تغذیه ای پایین فراهم گردیده است. اما در دوزهای بالارفته Se معمولا به یک پرواکسیدان با خواص مهارکنندگی رشد خوب مستقر یافته با فعالیتهای به شدت سیتوتوکسیک تبدیل می شود (تصویر ۱). هر دو کارایی و سمیت ترکیبات Se با اینحساب به سختی بسته به غلظت و گونه های شیمیایی و ظرفیت ردوکس می باشد. ترکیبات سلنیومی غیرآلی و آلی به طور مختلفی در in vivo متابولیزه می شود و مکانیسم های مولکولی مجزایی را فعالسازی می کند که مسئول نمایه سمیت/فعالیت می باشد که در آن اشکال فعال ردوکس مشخص گردیده که خیلی موثرتر هستند. اما متون درباره خواص Se و ترکیبات سلنیومی در سرطان گیج کننده است باید گفت حداقل است چون به طور مناسبی به ملاحظه درنیامده که اثرات مجزای Se به طور مستحکم بسته به ترکیب، غلظت و مدل استفاده شده می باشد یا خیر. تحقیقات اصلی روی Se و سرطان بر اثرات پیشگیرانه شیمیایی سلنیوم متمرکز شده است. این تئوری اصلی روی کارکردهای انتی اکسیدانی مستقیم و غیرمستقیم Se در سلولهای غیرتغییرشکل یافته زمینه سازی شده است که منجر به دفاع سلولی بزرگتری علیه صدمات اکسیداتیو می شود. درعین حال، این فرضیه اساس خود را بر توانایی Se برای هدفگذاری سلولهای پرنئوپلاستیک زودهنگام در پروسه کارسینوژنیک گذاشته است، چون کوهورتی از شواهد نشان می دهد که Se به یک پرواکسیدان در این سلولها در غلظتهای پایین تری از سلولهای خوش خیم تبدیل خواهد شد و سلولهای پرنئوپلاستیک را به تامین مکمل Se حساستر می سازد. برعکس زمانی که اثرات شیمی درمانی Se را بررسی می کنیم، منطق فرق می کند و براساس این فرضیه است که مشخص گردید سلولهای بدخیم پیشرفته به سیتوتوکسیک Se را نسبت به سلولهای معمولی حساستر می باشد. علی رغم این حقیقت که دوزهای بالاتر نیاز به مواجه اثرات پرواکسیداتیو که دوزهای بالاتر نیاز به مواجه با اثرات پرواکسیداتیو Se با تولید استرس اکسیداتیو دارد که نیاز به یک نتیجه دلخواه دارد، اثرات سیتوتوکسیک به نظر در دوزهای پایین تر در سلولهای بدخیم در مقایسه با سلولهای خوش خیم ظاهر می شود. در نتیجه، ترکیبات سلنیومی درمطالعات اخیر مشخص گردیده که دارای ظرفیت زیادی به عنوان مواد ضدسرطانی، بویژه برای درمان نئوپلازی های مرحله آخر پیشرونده می باشند. چون سلولهای تومور عموما به اثرات سیتوتوکسیک نشان داده شده توسط ترکیبات سلنیومی مستعدتر می باشد، در دوزهای قابل دسترسی داروشناسی، به نظر می رسد که یک پنجره درمانی باریکی برای استفاده ازترکیبات سلنیومی به شکل داروهای ضدسرطانی می باشد. این مقاله مروری با هدف شرح مکانیسم های مطرح شده و اهداف ترکیبات سلنیومی و اثر آنها در درمان تومورهای مستقر شده نوشته شده است. اما خواص پیشگیری از شیمی درمانی Se را که بسیار تحت مناظره بوده است، تحت پوشش قرار نخواهد داد. این مرور کلی امید است که ابزار مفیدی باشد برای جامعه تحقیقاتی که فعالانه درگیر این رشته از ایجاد داروی مبتنی بر Se می باشد و تمایل به روشن کردن فعالیت ایشان به عنوان مواد شیمی دارویی دارد.
|
بخشی از مقاله انگلیسی |
Abstract Background With cancer cells encompassing consistently higher production of reactive oxygen species (ROS) and with an induced antioxidant defense to counteract the increased basal ROS production, tumors have a limited reserve capacity resulting in an increased vulnerability of some cancer cells to ROS. Based on this, oxidative stress has been recognized as a tumor-specific target for the rational design of new anticancer agents. Among redox modulating compounds, selenium compounds have gained substantial attention due to their promising chemotherapeutic potential. Scope of review This review aims in summarizing and providing the recent developments of our understanding of the molecular mechanisms that underlie the potential anticancer effects of selenium compounds. Major conclusions It is well established that selenium at higher doses readily can turn into a prooxidant and thereby exert its potential anticancer properties. However, the biological activity of selenium compounds and the mechanism behind these effects are highly dependent on its speciation and the specific metabolic pathways of cells and tissues. Conversely, the chemical properties and the main molecular mechanisms of the most relevant inorganic and organic selenium compounds as well as selenium-based nanoparticles must be taken into account and are discussed herein. General significance Elucidating and deepening our mechanistic knowledge of selenium compounds will help in designing and optimizing compounds with more specific antitumor properties for possible future application of selenium compounds in the treatment of cancer. This article is part of a Special Issue entitled Redox regulation of differentiation and de-differentiation. ۱ Introduction Selenium (Se) is an essential and unique trace element that plays a crucial role in health and disease. Se exerts many cellular physiological functions mediated by its incorporation into selenoproteins, mainly in the form of selenocysteine (Sec), the 21st amino acid. The human genome harbors 25 selenoprotein genes (for more comprehensive reading on selenoproteins please see ref [1] and references therein). Some of these proteins are essential enzymes that do not only integrate Se in the form of Sec, but also requires Sec in their active site for an intact enzymatic activity (functions of Sec in selenoproteins are discussed in detail in the review by Arnér E.S. [2]). The antioxidant function of Se is conferred by some of these selenoproteins that directly protects against oxidative stress. Additionally, the regeneration and activation of low molecular weight antioxidants (Q10, Vitamins C and E etc.) mediated by selenoproteins, also make Se an indirect antioxidant, when provided at low nutritional levels [3]. However, at elevated doses, Se typically turns into a pro-oxidant with well-established growth inhibiting prop- erties and with high cytotoxic activities (Fig. 1). Both efficacy and toxic- ity of Se compounds are thus strictly dependent on the concentration and chemical species as well as the redox potential[4]. Inorganic and or- ganic selenium compounds metabolize differently in vivo, activating distinct molecular mechanisms responsible for the toxicity/activity profile, where the redox active forms have been shown to be far more effective [7]. However, the literature on the properties of Se and seleni- um compounds in cancer is confusing, to say the least, since it does not properly take into consideration that the distinct effects of Se strictly depend on compound, concentration and model used [5]. The main research on Se and cancer has been focused on the chemopreventive effects of selenium. This primary theory was grounded on the direct and indirect antioxidant functions of Se in non-transformed cells, which lead to a greater cellular defense against oxidative damages. At the same time, this hypothesis lays its basis on the ability of Se to “target” preneoplastic cells early in the carcinogenic process, as a cohort of evidence indicates that Se will turn into a pro-oxidant in these cells at lower concentrations than benign cells, making the preneoplastic cells more sensitive to Se supplementation. On the contrary, when exploring the chemotherapeutic effects of Se, the rational differs and is based on the assumption that progressed malignant cells have been found to be more sensitive to Se cytotoxicity than normal cells. Despite the fact that higher doses are required to encounter the pro-oxidative effects of Se, with the generation of oxidative stress being a requirement for a favorable outcome, the cytotoxic effects seem to appear at lower doses in malignant cells compared to benign cells. Consequently, selenium compounds have been highlighted in recent studies to have great potential as anticancer agents, particularly for the treatment of aggressive late stage neoplasias [6,7]. As tumor cells generally are more susceptible to the cytotoxic effects exhibited by selenium compounds, [7–۹] at pharmacologically achievable doses, there seems to be a narrow therapeutic window for the use of selenium compounds as anticancer agents. This review aims at describing the proposed mechanisms and targets of selenium compounds and their effect in the treatment of established tumors. It will not, however, cover the largely debated chemopreventive properties of Se. This overview hopes to be a useful tool for the research community actively involved in the field of Se-based drug development and intends to shed light into their activity as chemotherapeutic agents. |