دانلود رایگان ترجمه مقاله ادغام خود ارزیابی های اصلی در یک چارچوب نزدیک شدن/ اجتناب (نشریه وایلی ۲۰۱۱) (ترجمه رایگان – برنزی ⭐️)

نزدیک شدن یا اجتناب (یا هر دو؟): ادغام خود ارزیابی های اصلی در یک چارچوب نزدیک شدن/ اجتناب

Approach Or Avoidance (Or Both?): Integrating Core Self-Evaluations Within An Approach/Avoidance Framework

نزدیک شدن و اجتناب
ادغام CSE در یک چارچوب نزدیک شدن / اجتناب

خود ارزیابی های اصلی (CSE) نشان دهنده یک ساختار شخصیت جدید هستند که با وجود شواهد زیاد در مورد اعتبار پیش بینی آن، بحث در مورد ماهیت اساسی نزدیک شدن یا اجتناب این ساختار را ایجاد می کنند. این مجموعه مطالعات به منظور روشن ساختن ماهیت نزدیک شدن / اجتناب CSE با بررسی رابطه آن با ویژگی های شخصیتی نزدیک شدن / اجتناب و ساختار های انگیزشی انجام شده اند (مطالعه ۱)؛ پس از آن مکانیسم های انگیزشی نزدیک شدن / اجتناب به عنوان میانجی های رابطه بین CSE و عملکرد شغلی مورد بررسی قرار می گیرند (مطالعه ۲). به طور کلی، مطالعات انجام شده نشان می دهند که CSE با نشان دادن گرایش های نزدیک شدن (بالا) و گرایش های نزدیک شدن (پایین) در بهترین حالت مفهوم سازی شده است؛ پیامد های این نتایج برای نظریه CSE مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند.
در دهه گذشته، یک ادبیات تحقیقاتی جدید برای بررسی ساختار شخصیتی گسترده خود ارزیابی های اصلی ایجاد شده است (CSE؛ جادج، لاک و دورهام ۱۹۹۷). CSE به معنای ارزشیابی های اساسی است که افراد در مورد ارزش، شایستگی و توانایی های خود انجام می دهند (جادج، بونو، ارز و لاک ۲۰۰۵، ص ۲۵۷) و به عنوان ساختار پنهانی اساسی برای واریانس مشترک بین سایر معیارهای خود ارزیابی به شمار می رود (جادج، ارز، بونو و تورسن ۲۰۰۳). با وجود تاریخچه کوتاه آن، بسیاری از مطالعات نشان داده اند که CSE با بسیاری از پیامد های سازمانی مهم در ارتباط قرار دارد (براون ، فریس ، هلر و کیپینگ ۲۰۰۷؛ جادج و بونو ۲۰۰۱).
اخیرا، محققان CSE فراتر از مطالعاتی حرکت کرده اند که نشان دهنده ساختار عامل و روابط آن با پیامد ها هستند و بررسی می کنند که CSE چگونه پیامد ها را تحت تاثیر قرار می دهد (جادج، وان ویانن و د پتر ۲۰۰۴). در این رابطه، دو پیشنهاد ظاهرا متناقض مطرح شده ند. اول، CSE به عنوان شاخصی از حالت نزدیک شدن تعریف شده است (جادج، لاک ، دورهام و کلوگر ۱۹۹۸)، که افراد را به سوی دستیابی به نتایج مثبت سوق می دهد و پس از آن عملکرد و رفاه را تحت تاثیر قرار می دهد. دوم، CSE به عنوان شاخصی از حالت اجتناب تعریف شده است (جادج و بونو ۲۰۰۱؛ جانسون ، روزن و لوی ۲۰۰۸) که افراد را به سوی منع پیامد های منفی با عواقبی جانبی برای عملکرد و رفاه سوق می دهد. این دیدگاه ها با وجود تناقض ظاهری در کنار یکدیگر وجود دارند.
با این حال، هر دو دیدگاه ادعاهایی در مورد ماهیت نزدیک شدن / اجتناب CSE ، بدون داده های تجربی برای حمایت از این این ادعا ها ارائه می دهند. تا کنون، هیچ مطالعه ای به طور جامع رابطه CSE با ساختار های نزدیک شدن و اجتناب بررسی نکرده است، علاوه بر این، در هیچ مطالعه ای مکانیسم های میانجی نزدیک شدن و اجتناب برای توضیح اثرات CSE مقایسه نشده اند. بنابراین، هر چند دو دیدگاه متناقض وجود دارند، اما می توان گفت کدام یک از این دیدگاه ها گزارش دقیق تری در مورد اثرات CSE ارائه می دهند. این وضعیت نامطلوب است، زیرا درک مکانیسم هایی که CSE از طریق آن ها عمل می کند برای بررسی فرضیه های نظری پیرامون ماهیت CSE و چگونگی ارتباط آن با پیامد های انگیزشی و رفتاری و همچنین برای ایجاد مداخلات کاهنده اثرات منفی CSE پایین ضروری است.
بنابراین، هدف مطالعه ما دوگانه است. اول، در مطالعه ۱، اولین بررسی رابطه بین CSE و ساختار های نزدیک شدن و اجتناب انجام می شود؛ نتایج به دست آمده مربوط به این بحث هستند که CSE در بهترین حالت به عنوان نوعی حالت نزدیک شدن، حالت اجتناب یا هر دو در نظر گرفته می شود. دوم، در مطالعه ۲، هر دو انگیزه نزدیک شدن و اجتناب به عنوان واسطه های ربطه بین CSE و عملکرد شغلی بررسی می شوند.

Core self-evaluations (CSE) represent a new personality construct that, despite an accumulation of evidence regarding its predictive validity, provokes debate regarding the fundamental approach or avoidance nature of the construct. This set of studies sought to clarify the approach/avoidance nature of CSE by examining its relation with approach/avoidance personality traits and motivation constructs (Study 1); we subsequently examined approach/avoidance motivational mechanisms as mediators of the relation between CSE and job performance (Study 2). Overall, the studies demonstrate that CSE is best conceptualized as representing both (high) approach tendencies and (low) avoidance tendencies; implications of these findings for CSE theory are discussed.

Over the past decade, a new research literature has emerged investigating the broad personality construct of core self-evaluations (CSE; Judge, Locke, & Durham, 1997). CSE refers to “fundamental assessments that people make about their worthiness, competence, and capabilities” (Judge, Bono, Erez, & Locke, 2005, p. 257) and is posited to be the underlying latent construct that accounts for shared variance among other self-evaluative measures (Judge, Erez, Bono, & Thoresen, 2003). Despite its short history, numerous studies have shown that CSE is associated with many important organizational outcomes (Brown, Ferris, Heller, & Keeping, 2007; Judge & Bono, 2001a).

Recently, CSE researchers have moved beyond studies demonstrating its factor structure and relations with outcomes and have begun to examine how CSE influences outcomes (Judge, Van Vianen, & De Pater, 2004). In this respect, two seemingly contradictory suggestions have been proposed. First, CSE has been conceptualized as an indicator of high approach temperament (Judge, Locke, Durham, & Kluger, 1998), orienting individuals toward seeking positive outcomes, which subsequently influence performance and well-being. Second, CSE has been conceptualized as an indicator of low avoidance temperament (Judge & Bono, 2001b; Johnson, Rosen, & Levy, 2008), orienting individuals toward averting negative outcomes with concomitant consequences for performance and well-being. These perspectives have existed side by side, despite the apparent contradiction.

Critically, however, both perspectives make assertions about the approach/avoidance nature of CSE without any empirical data to support such assertions. To date, no study has comprehensively examined the relation of CSE to established approach and avoidance constructs, nor has any study contrasted approach and avoidance mediating mechanisms to explain the effects of CSE. Thus, although two competing perspectives exist, it is impossible to state which one provides a more accurate account of the effects of CSE. This state of affairs is unfortunate, as understanding the mechanisms through which CSE operates is necessary to verify theoretical assumptions surrounding the nature of CSE and how it relates to motivational and behavioral outcomes, as well as to develop interventions mitigating negative effects of low CSE.

The purpose of our paper is thus twofold. First, in Study 1, we provide the first examination of the relation between CSE and well-established approach and avoidance constructs; these findings address the debate over whether CSE is best considered as a form of approach temperament, avoidance temperament, or both. Second, in Study 2, we examine both approach and avoidance motivation as mediators of the relation between CSE and job performance.

نزدیک شدن یا اجتناب (یا هر دو؟): ادغام خود ارزیابی های اصلی در یک چارچوب نزدیک شدن/ اجتناب

Approach Or Avoidance (Or Both?): Integrating Core Self-Evaluations Within An Approach/Avoidance Framework