دانلود رایگان ترجمه مقاله آنالیز فوتوگرافی طرز حالت بدن (نشریه الزویر ۲۰۱۴)

این مقاله انگلیسی ISI در نشریه الزویر در ۶ صفحه در سال ۲۰۱۴ منتشر شده و ترجمه آن ۹ صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ارزان – نقره ای ⭐️⭐️ بوده و به صورت خلاصه ترجمه شده است.

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

آنالیز فوتوگرافی طرز حالت بدن: مرور بر ادبیات

عنوان انگلیسی مقاله:

Photographic analysis of human posture: A literature review

 
 
 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی (PDF)
سال انتشار ۲۰۱۴
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۶ صفحه با فرمت pdf
رشته های مرتبط با این مقاله پزشکی، تربیت بدنی
گرایش های مرتبط با این مقاله آسیب شناسی و حرکات اصلاحی
چاپ شده در مجله (ژورنال) مجله درمان بدن و حرکت – Journal of Bodywork & Movement Therapies
کلمات کلیدی ارزیابی، فوتوگرامتری، طرز حالت بدن
ارائه شده از دانشگاه گواراپواوا، برزیل
رفرنس دارد  
کد محصول F1198
نشریه الزویر – Elsevier

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word)
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۹ صفحه با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه عناوین تصاویر و جداول ترجمه شده است ✓ 
ترجمه متون داخل تصاویر ترجمه شده است  
ترجمه متون داخل جداول ترجمه شده است  
درج تصاویر در فایل ترجمه درج شده است 
درج جداول در فایل ترجمه درج شده است 
منابع داخل متن درج نشده است 
کیفیت ترجمه کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد 
توضیحات ترجمه این مقاله بصورت نسبتا خلاصه انجام شده است.

 

فهرست مطالب

خلاصه
مقدمه
مواد و روش ها
شیوه های جستجو
معیارهایی برای شامل سازی و عدم شامل سازی
انتخاب مطالعه
نتایج
بحث
محل نقاط
نتیجه گیری

 

بخشی از ترجمه
 چکیده
مقدمه: مطالعه طرز حالت بدن کار آسانی نیست، بیشتر به این خاطر که ارزیابی طرز حالت بدن هنوز به طور علمی به درجه کافی نرسیده است. عکس های صفحات جلو و سهمی شکل یکی از پرکاربردترین شیوه های ارزیابی برای موجودات دوپا محسوب می گردند. هدف ایتن مرور بر ادبیات تعیین نشانه های آناتومی در مقالات علمی جهت به حداقل رسانیدن احتمال خطا در اندازه گیری ها می باشد. 
مواد و روش ها: در دوره زمانی ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۲ جستجو در پایگاه داده مدلاین و لیلاکس انجام شد که از واژگان کلیدی زیر استفاده شد: « طرز حالت بدن»، «طرز حالات بدن» و «مربوط به طرز حالت بدن». 
بحث: تعدادی از مطالعات تناسب منطقی بین اندازه گیری های رادیوگرافی جایگاه نشانه گذاری ها نشان داده اند. به نظر می رسد که کاربرد فوتوگرافی به عنوان شکلی از ارزیابی علمی امکان پذیر باشد زمانی که انتخاب نشانه های آناتومی به خوبی صورت گرفته باشد. 
نتیجه گیری: نشانه هایی که در این مقاله پیشنهاد می شوند، عبارت اند از: استخوان غوزک، برآمدگی خلفی استخوان پاشنه، ساق کوچک، برآمدگی درشت نی، استخوان ران، زاویه قدامی و یا لبه جانبی خلفی استخوان کتف، فرایندهای مهره ای (به ویژه مهره ۷)، زاویه پایین تر استخوان شانه، قسمت خنجری جناق، برآمدگی مغزی، فرورفتگی. برآمدگی های لگن خاصره خلفی و قدامی بالا باید در بین افراد لاغر به کار رود. 
 
۱- مقدمه
مطالعه طرز حالت بدن انسان در مقایسه با زمینه های دیگر علوم پزشکی جدید است. انجراف های حاص در طرز حالت بدن ممکن است به طور نامشهود تاثیر زیان بار بر کارایی عضلانی گذاشته و افراد را در برابر عارضه آسیب عضلانی اسکلتی قرار دهد. طرز حالت بدن همچنین ممکن است با شرایط روان شناختی خاصی دچار تغییر حالت گردد. به هر حال این موضوع ساده نیست چون طرز حالت بدن هنوز به طور علمی به حد کافی نرسیده است. دو شیوه پرکاربرد برای این ارزیابی ها وجود دارد: مطالعه برآمدگی مرکز ثقل با کمک سکی نیرو و عکس برداری از طرز حالت بدن ایستاده با صفحه جلو و سهمی. برخی روش ها از جمله ام آر آی پرهزینه اند در حالی که اشعه ایکس مشکلات پرتونگاری به وجود می آورد.
مشکل رویکرد اول معناشناختی است. برخی مطالعات درباره تحلیل طرز حالت بدن صحبت نموده آن را با سکو نیرو می سنجند که درست نیست. سکو نیرو به سنجش نوسانات بدن و رابطه بین برآمدگی مرکز ثقل و پایگاه پشتیبانی می پردازد و لذا تعادل و نوعی اندازه گیری به جای طرز حالت بدن فراهم می کند، و درمان آن مشابه است، اما طرز حالت بدن همانند تعادل نیست. به دشوار می توان فردی را تصور نمود که طرز حالت بدن خوب و تعادل ضعیف داشته باشد اما طرز حالت بدن بد را می توان با تعادل خوب تصویر کرد اما بخش های نامتوازن بدن را بتوان تعدیل نمود تا تصویر مرکز ثقل بین پاها باشد.
مشکل رویکرد دوم این است که نشانه های برچسب صحیح نیستند. این موارد به نشانه نقطعه مرجع برای محاسبه فاصله و زاویه ها در عکس ها می باشد. بسته به ناحیه آناتومی مد نظر، جایگاه نادرست محل دقیق را می توان تشخیص داد. اندازه گیری های عمده از جمله فاصله بین شانه ها برای نمونه ممکن است چندان زیاد تحت تاثیر این خطا نباشند. به هر حال فواصل کوچک تر یا اندازه گیری های زاویه ای را می توان زیر سوال برد چون جابجایی نقطه آناتومی ممکن است به طور کامل نتیجه را تغییر دهد.
لذا هدف این مرور بر ادبیات تعیین روش شناسی های مورد اتخاذ مولفین آثار علمی در زمینه طرز حالت بدن می باشد به منظور اینکه این مسئله را در ارزیابی عای تصویری حل نموده و خطای اندازه گیری های علمی و بالینی به حداقل برسد.

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Abstract

Introduction: The study of posture is not an easy task, mainly because postural assessment is still scientifically inaccurate. Photographs of bipedalism in the frontal and sagittal planes are one of the most widely used methods for this assessment. The aim of this literature review was to determine which anatomical markers authors of scientific papers have taken to minimize the chances of error in measurements. Materials and methods: The Medline and Lilacs databases were searched for the period from 2002 to 2012, with the following keywords: “postura”; “posture” and “postural.” Discussion: A number of studies have shown a reasonable correlation between radiographic measurements and the placement of markers. It appears possible to use photography as a form of scientific assessment since the anatomical landmarks are well chosen. Conclusion: The markers that were suggested in this review: malleolus; posterior calcaneal tuberosity; fibular head; tibial tuberosity; greater trochanter of the femur; anterior angle and/or posterior lateral edge of the acromion; spinous processes (particularly C7); inferior angle of the scapula; sternum manubrium; mental protuberance; and the intertragic notch. Iliac spines, both anterior superior and posterior superior, should only be used with lean subjects.

۱ Introduction

The study of human posture is relatively new compared to other areas of medical science. Certain deviations in posture can be unsightly and can adversely affect muscular efficiency, as well as predisposing individuals to musculoskeletal pathologic conditions (Liebenson, 2008; Wallden, 2009; Rosa´rio et al., 2012). Posture can also alter or be altered by certain psychological conditions (James et al., 2009; Rosa´rio et al. 2012). However, it is not an easy subject to study, mainly because postural assessments are still scientifically inaccurate. Two methods are widely used for such assessments: the study of the projection of the center of gravity with the aid of a force platform; and photography of the standing posture, using both frontal and sagittal planes (Rosa´rio et al., 2012). Some methods, such as MRI, are expensive, while others, such as X-ray, involve radiation problems (Suzuki et al., 2010; Berthonnaud et al., 2009; Steffen et al., 2010). The problem with the first approach is purely semantic. Some studies speak of postural analysis as measured by the force platform (Viguier et al., 2009), but this is inaccurate. The force platform measures the oscillation of the body and the association between the projection of the center of gravity and the support base (Bonde-Petersen, 1975), thus providing a balance, not a posture, measurement. Posture is strongly related to balance (Nashner, 1972; Nashner and McCollum, 1985). and its treatment can be similar, but posture is not the same as balance. It is very difficult to imagine a person with good posture and poor balance, but it is possible to imagine bad posture with good balance if the misaligned body segments are compensated so that the resulting projection of the center of gravity is between the feet. The problem with the second approach is that the adhesive markers are not accurate. These are used in the demarcation of the features adopted as the reference point for calculating distances and angles on the photos (Rosa´rio et al., 2012). Depending on the chosen anatomical region, it is easy to misplace the exact location. Large measurements, such as the distance between the shoulders for example, may not suffer so much with this error. However, smaller distances or angular measurements can be questioned since the displacement of the anatomical point may completely alter the outcome (Rosa´rio et al., 2012). Therefore, the aim of this literature review was to determine which methodologies have been adopted by authors of scientific works on posture, in order to solve or minimize this problem in photographic assessments, as well as to search for a protocol with less measurement errors which is easily reproducible, both for scientific and clinical objectives.

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا