دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی | |
عنوان فارسی مقاله: |
اثر اختلال در اسکیزوفرنی 1 (DISC1) بر سیستم دوپامینرژیک: بررسی سیستماتیک |
عنوان انگلیسی مقاله: |
The impact of Disrupted-in-Schizophrenia 1 (DISC1) on the dopaminergic system: a systematic review |
|
مشخصات مقاله انگلیسی (PDF) | |
سال انتشار | 2017 |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 15 صفحه با فرمت pdf |
رشته های مرتبط با این مقاله | پزشکی |
گرایش های مرتبط با این مقاله | روانپزشکی |
ارائه شده از دانشگاه | بیمارستان Hammersmith، لندن، انگلستان |
رفرنس | دارد ✓ |
کد محصول | F1124 |
نشریه | NATURE |
مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word) | |
وضعیت ترجمه | انجام شده و آماده دانلود |
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش | 15 صفحه با فونت 14 B Nazanin |
ترجمه عناوین تصاویر و جداول | ترجمه نشده است ☓ |
ترجمه متون داخل تصاویر | ترجمه نشده است ☓ |
ترجمه متون داخل جداول | ترجمه نشده است ☓ |
درج تصاویر در فایل ترجمه | درج نشده است ☓ |
درج جداول در فایل ترجمه | درج نشده است ☓ |
منابع داخل متن | به صورت عدد درج شده است ✓ |
کیفیت ترجمه | کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد |
توضیحات | یک بخش کوچک ترجمه نشده است |
فهرست مطالب |
چکیده
مقدمه مواد و روش ها انتخاب مطالعات استخراج داده ها نتایج مدل های DISC1 سطح TH سطح اولیه دوپامین انتشار القا شده ی دوپامین گیرنده دوپامین D1 گیرنده دوپامین D2 تحرک پس از تجویز آمفتامین بحث محدودیت ها مکانیسم های بالقوه برای فعالیت بیش از حد حرکتی مکانیسم های بالقوه موجود در افزایش آزاد سازی دوپامین به آمفتامین سطح متناقض دوپامین پایه و پتانسیل و سطح گیرنده دوپامین استنباط دستورالعمل های آینده نتیجه گیری |
بخشی از ترجمه |
چکیده
Disrupted-in-Schizophrenia 1 (DISC1) یک ژن شناخته شده به عنوان یک عامل خطر برای بیماری های روانی است که احتمالا با اختلالات دوپامین مرتبط است. DISCl یک پروتئین داربستی است که با پروتئین های درگیر در سیستم دوپامین ارتباط دارد. در اینجا تاثير اختلال DISC7 بر سيستم دوپامين در حیوانات مدل، با توجه به تأثير آن بر عملکرد دوپامينرژيک پیش سیناپسی (سطح تیروزین هیدروکسیلاز، سطح انتقال دهنده دوپامين، سطح دوپامين در شروع و پس از مصرف آمفتامين) و عملکرد دوپامينرژيک پس سیناپسی (سطح گیرنده ی دوپامين Dl و D2، پتانسیل اتصال گیرنده دوپامین و فعالیت حرکتی پس از مصرف آمفتامین) نشان داده شده است. یافته های ما نشان می دهد که بسیاری از مدل های DISC7 (اما نه همه) باعث (1) افزایش تحرک پس از مصرف آمفتامین، (2) افزایش سطح دوپامین پس از مصرف آمفتامین در accumben هسته و (3) سطح اولیه ی ناپایدار دوپامین، سطح گیرنده دوپامین و پتانسیل اتصال می شوند. همچنین شواهد محدودی برای کاهش سطح تیروسین هیدروکسیلاز در قشر جلویی و افزایش سطح ناقل دوپامین در استریاتوم و نه accumbens هسته وجود دارد، اما این نتیجه گیری به تکرار بیشتر نیاز دارد. یافته های اصلی دوپامینرژیک در بین مدل های مختلف DISC7 دیده می شود و شواهدی وجود دارد که DISC7 نقش مهمی در تنظیم عملکرد دوپامینرژیک دارد. این نتایج نشان می دهد که اختلال دوپامینرژیک به عنوان یک مکانیسم درگیر در افزایش شیوع اسکیزوفرنی در ناقلین مختلف DISCl است و باعث درک چگونگی کاربرد DISCl و پروتئین های در تعامل با DISCl مانند AKT و GSK-3 به عنوان اهداف جدید درمانی برای اسکیزوفرنی می شود.
1- مقدمه
ژن Disrupted-in-Schizophrenia 7 (DISC1) ابتدا در نقطه انفصال جابه جایی متعادل t(l ;11) (q42;ql 4.3) در یک خانواده اسکاتلندی و بعدها در یک خانواده آمریکای شمالی با میزان بالای اسکیزوفرنی شناسایی شد . از آن به بعد، مدل های پیش بالینی نشان دادند که حیوانات موتانت DISC1 ویژگی های رفتاری، ساختاری عصبی و شیمیایی عصبی مرتبط با اسکیزوفرنی را نشان می دهند (5، 6)، اگرچه اهمیت آن برای بیماری های انسانی شک برانگیز است. DISCl به عنوان پروتئین داربستی با چندین عامل مداخله ای در طیف گسترده ای از فرآیندهای سلولی از جمله سیگنال دهی انتقال دهنده های عصبی دخیل هستند (10، 11). به طور خاص، شناخته شده است که DISCl با چندین پروتئین درگیر در سیگنال دهی دوپامین، شامل پروتئین فاسیاکولاسیون و پروتئین افزایش طول زتا 1، فسفودی استراز 4D9 و فسفودی استراز 48، سرین/ ترئونین پروتئین کیناز Akt و گلیکوژن سنتاز کیناز- 3 (GSK-3) (12-16) و همچنین interactor های سیناپسی از قبیل کالیرین 7 و Traf2،کیناز مرتبط با Nck (17، 18) و پروتئین های میکروتوبول/ سنتروزومی ماده پیش سنتریولی 1 و پروتئین سندرم Bardet-Biedl (19، 20) در ارتباط است. این برهمکنش های چندگانه در پتانسیل DISCl به عنوان یک هدف درمانی برجسته شده است (21، 23).
به طور کلی به نظر می رسد که انتقال دهنده عصبی دوپامین نقش اصلی را در علت شناسی اختلالات روانی ایفا می کند (24-26). فرضیه دوپامین اسکیزوفرنی در ابتدا بر اساس این یافته ها بود که میل ترکیبی داروهای ضد روان پریشی به گیرنده های دوپامین ارتباط نزدیکی با توان بالقوه آن ها دارد (27-29) و داروهای افزایش دهنده ی سطح دوپامین، نشانه های روان پریشی را در افراد سالم تحریک می کنند (30، 31). مطالعات تصویربرداری مولکولی از آن زمان تاکنون، افزایش ظرفیت سنتز دوپامین پیش سیناپسی و آزاد شدن آن را در اسکیزوفرنی (32-35) و در افراد مبتلا با علائم مقدماتی اسکیزوفرنی (36-39) نشان می دهد. تغيير در گيرنده هاي دوپامین Dl و D2/3، سطح تيروزين هيدروكسيلاز (TH) و سطح اولیه ی پايين دوپامين سيناپتيك در بيماران اسكيزوفرنيا گزارش شده است، اگرچه برخي ناسازگاري نیز وجود دارد (40.41).
این یافته ها نشان می دهند که چرا اختلال عملکرد دوپامینرژیک در اسکیزوفرنی نقش مهمی دارد. با توجه به این موضوع، ما به دنبال بررسی شواهدی از مدل های حیوانی هستیم که در این مدل ها، تغییرات مسیر DISC1 ممکن است بر عملکرد دوپامینرژیک تأثیر بگذارد، چرا که قبل از آن به طور جامع سنتز نشده است. هدف از بررسی ما، خلاصه کردن تاثیر DISCl بر سطح TH، ناقل دوپامین (سطوح DAn، سطوح دوپامین اولیه و پس از مصرف آمفتامین، پتانسیل اتصال گیرنده D2 دوپامین ( BP)، سطح گیرنده ی دوپامین Dl (Dl R) و D2 (D2R) و فعالیت حرکتی پس از مصرف آمفتامین برای رفتارهای مرتبط با دوپامین است (43). ما مقالات را با توجه به جمع آوری داده ها در مغز میانی (زیرا اجسام سلولی بیشتر نورون های دوپامینرژیک در مغز در این محل قرار دارد)، هیپوکامپ و استریاتوم انتخاب کردیم، زیرا این قسمت ها، محل های هدف مسیرهای اصلی دوپامینرژیک مربوط به اختلالات روانی هستند (44.45).
مواد و روش ها
انتخاب مطالعات
کل پایگاه داده PubMed به منظور انتخاب مقالات مورد جستجو قرار گرفت. مطالعات براساس اصطلاحات (‘Disrupted-in Schizophrenia-1’ OR ‘0/5C7’) AND (‘dopamine’ OR ‘tyrosine hydroxylase’ OR ‘dopamine receptor’ OR ‘DAT’ OR ‘amphetamine’ OR ‘behavioral alterations’ OR ‘locomotor activity’ OR ‘Positron Emission Tomography’ OR ‘PET’ OR ‘Single Photon Emission Computed Tomography’ OR ‘SPECT’) غربالگری شدند. تنها مقالاتی که با معیارهای زیر همراه بودند انتخاب شدند: (1) مطالعات اصلی؛ (2) زبان انگلیسی؛ (3) مجلات peer-review؛ (4) یافته های گزارش کننده ی سطح TH، سطح DAT، سطح دوپامین پایه و/یا سطح دوپامین بعد از مصرف آمفتامین و/یا پتانسیل اتصال به گیرنده دوپامین، سطوح گیرنده دوپامین و/یا تحرک پس از تجویز آمفتامین در مدل DISC1 در مقایسه با یک گروه کنترل؛ و (5) در قشر جلویی، استریاتوم، accumbens هسته، مغز میانی و/یا هیپوکامپ، زیرا این مناطق به عنوان مکان های اصلی هدف در فعلیت های دوپامینرژیک در مغز بوده و مشخص شده که در پاتوفیزیولوژی شیزوفرنی درگیر هستند. مدل های DISC1 بر اساس جهش ژنی در 0/5C7 یا تغییر در بیان کمی پروتئین DISC1 انتخاب شدند. بخش های روش ها و نتایج مقالات واجد شرایط برای شناسایی موارد ذکر شده در بالا مورد بررسی قرار گرفتند.
استخراج داده ها
نتایج اصلی شامل تفاوت بین مدل DISC1 و کنترل از نظر (1) سطح TH؛ (2) سطح DAT؛ (3) سطح اولیه-ی دوپامین؛ (4) سطح دوپامین بعد از تزریق آمفتامین؛ (5) پتانسیل اتصال گیرنده دوپامین؛ (6) سطح DlR و D2R؛ و (7) تحرک پس از مصرف آمفتامین بود. علاوه بر این، داده های زیر استخراج شدند: (8) نویسندگان؛ (9) سال انتشار؛ (10) مدل 0/5C7؛ (11) اندازه نمونه؛ و (12) روش. داده ها توسط TD استخراج شده و توسط SVT مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های مربوط به accumbens هسته و برآمدگی های بویایی به عنوان بخشی از استریاتوم شکمی ادغام شدند (46).
|
بخشی از مقاله انگلیسی |
Abstract Disrupted-in-Schizophrenia 1 (DISC1) is a gene known as a risk factor for mental illnesses possibly associated with dopamine impairments. DISC1 is a scaffold protein interacting with proteins involved in the dopamine system. Here we summarise the impact of DISC1 disruption on the dopamine system in animal models, considering its effects on presynaptic dopaminergic function (tyrosine hydroxylase levels, dopamine transporter levels, dopamine levels at baseline and after amphetamine administration) and postsynaptic dopaminergic function (dopamine D1 and D2 receptor levels, dopamine receptor-binding potential and locomotor activity after amphetamine administration). Our findings show that many but not all DISC1 models display (1) increased locomotion after amphetamine administration, (2) increased dopamine levels after amphetamine administration in the nucleus accumbens, and (3) inconsistent basal dopamine levels, dopamine receptor levels and binding potentials. There is also limited evidence for decreased tyrosine hydroxylase levels in the frontal cortex and increased dopamine transporter levels in the striatum but not nucleus accumbens, but these conclusions warrant further replication. The main dopaminergic findings are seen across different DISC1 models, providing convergent evidence that DISC1 has a role in regulating dopaminergic function. These results implicate dopaminergic dysregulation as a mechanism underlying the increased rate of schizophrenia seen in DISC1 variant carriers, and provide insights into how DISC1, and potentially DISC1-interacting proteins such as AKT and GSK-3, could be used as novel therapeutic targets for schizophrenia. 1 Introduction The Disrupted-in-Schizophrenia 1 (DISC1) gene was originally discovered at the breakpoint of a balanced translocation t(1;11) (q42;q14.3) in a Scottish family and later identified in a North American family with high rates of schizophrenia.1–4 Since then, preclinical models have shown that DISC1 mutant animals exhibit behavioural, neurostructural and neurochemical features relevant to schizophrenia, 5,6 although its significance for the human disease has been debated.7–9 DISC1 is described as a scaffold protein with multiple interactors involved in a wide range of cellular processes including neurotransmitter signalling.10,11 In particular, DISC1 is known to interact with several proteins involved in dopamine signalling including fasciculation and elongation protein zeta 1, phosphodiesterase 4D9 and phosphodiesterase 4B, serine/threonine protein kinase Akt and glycogen synthase kinase-3 (GSK-3)12–16 as well as synaptic interactors such as kalirin7 and the Traf2, Nck-interacting kinase,17,18 and the microtubule/ centrosomal proteins pericentriolar material 1 and Bardet–Biedl syndrome protein.19,20 These multiple interactions have highlighted the potential of DISC1 as a therapeutic target.21–23 The neurotransmitter dopamine is widely thought to have a central role in the aetiology of psychotic disorders.24–26 The dopamine hypothesis of schizophrenia was initially based on the findings that the affinity of antipsychotic medications for dopamine receptors is closely related to their clinical potency,27–29 and that drugs that increase dopamine levels provoke psychotic symptoms in healthy people.30,31 Molecular imaging studies since then have shown increased presynaptic dopamine synthesis capacity and release in schizophrenia32–35 and in subjects with prodromal symptoms of schizophrenia.36–39 Alterations in dopamine D1 and D2/3 receptors, tyrosine hydroxylase (TH) levels and baseline synaptic dopamine levels in schizophrenia have also been reported,40,41 although with some inconsistency.42 These findings highlight why dopaminergic dysfunction has a pivotal role in schizophrenia. In view of this, we sought to review the evidence from animal models that DISC1 pathway alterations may impact on dopaminergic function, as it has not been comprehensively synthesised before. The aim of our review was therefore to summarise the impact of DISC1 on TH levels, dopamine transporter (DAT) levels, basal dopamine levels and after amphetamine administration, dopamine D2 receptor-binding potential (BP), dopamine D1 (D1R) and D2 receptor (D2R) levels, and locomotor activity after amphetamine administration for dopamine-related behaviour.43 We selected publications citing data collection in the midbrain, as this is the location of the majority of dopaminergic neuron cell bodies in the brain, and the frontal cortex, hippocampus and striatum as these are the target sites of the main dopaminergic pathways relevant to psychiatric disorders. MATERIALS AND METHODS Selection of studies The entire PubMed database was searched to select publications. Studies were screened based on the terms (‘Disrupted-inSchizophrenia-1’ OR ‘DISC1’) AND (‘dopamine’ OR ‘tyrosine hydroxylase’ OR ‘dopamine receptor’ OR ‘DAT’ OR ‘amphetamine’ OR ‘behavioral alterations’ OR ‘locomotor activity’ OR ‘Positron Emission Tomography’ OR ‘PET’ OR ‘Single Photon Emission Computed Tomography’ OR ‘SPECT’). Only articles meeting the following criteria were included: (1) original studies; (2) English language; (3) peer-review journals; (4) findings reporting TH levels, DAT levels, basal dopamine levels and/or dopamine levels after amphetamine administration, and/or dopamine receptor-binding potential, dopamine receptor levels and/or locomotion after amphetamine administration in a DISC1 model compared with a control group; and (5) in the frontal cortex, striatum, nucleus accumbens, midbrain and/or hippocampus, as these regions are major target sites of dopaminergic projections in the brain and are thought to be involved in the pathophysiology of schizophrenia.44,45 The DISC1 models were selected based on gene mutation in DISC1 or alteration in the quantitative expression of DISC1 protein. Method and results sections of the eligible articles were screened to identify the measures of interest listed above. Data extraction The main outcome measures were the differences between the DISC1 models and controls in (1) TH levels; (2) DAT levels; (3) basal dopamine levels; (4) dopamine levels after amphetamine administration; (5) dopamine receptor-binding potential; (6) D1R and D2R levels; and (7) locomotion after amphetamine administration. In addition, the following data were extracted: (8) authors; (9) year of publication; (10) the DISC1 model; (11) samples size; and (12) methods. The data were extracted by TD and checked by SVT. Findings related to the nucleus accumbens and olfactory tubercle were merged as both being part of the ventral striatum.46 |