دانلود رایگان ترجمه مقاله انتشار و نهادینه سازی اصلاحات حسابداری بخش دولتی در کشورهای کمتر توسعه یافته (نشریه الزویر 2013) (ترجمه رایگان – برنزی ⭐️)

انتشار و نهادینه سازی اصلاحات حسابداری بخش دولتی در کشورهای کمتر توسعه یافته: یک مطالعه مقایسه ای از دولت های مرکزی سری لانکا و نپال

Dissemination and institutionalization of public sector accounting reforms in less developed countries: A comparative study of the Nepalese and Sri Lankan central governments

چکیده
1- مقدمه
2- مطالعات مقایسه در مورد حسابداری بخش دولتی: یک روند بین المللی
3- چارچوب نظري: يک ديدگاه بنيادي جديد براي مطالعه حسابداري بخش دولتي
4- روش تحقیقات: ترکیبی از مصاحبه های بدون ساختار و تجزیه تحلیل اسناد

چکیده
یکی از اصلی ترین موضوعات در دنیای در حال توسعه امروزی، کاهش فقر است و اذعان شده است که حسابداری بخش دولتی از طریق تخصیص موثر منابع، دارای نقشی کلیدی در این موضوع است. پیاده سازی تغییرات حسابداری بخش دولتی در ملت های در حال توسعه، برنامه ای کلیدی در سازمان های بین المللی از دهه 1980 بوده است. این مطالعه، با بیان ایده های بنیادگرایی جدید، به بررسی پیاده سازی اصلاحات حسابداری بخش دولتی در دو کشور کمتر توسعه یافته (LDCها)، سری لانکا و نپال، می پردازد. یافته های تجربی از این مطالعه نشان می دهد، در حالیکه ایده های اصلاحات حسابداری بخش دولتی منتشر شده بین الملیی ورای مرحله آزمایش/پیشنهاد در نپال حرکت نکرده است، استعمار، روی سری لانکا در ترویج آموزش و تعلیم حسابداری، تواناسازی کشور برای پیاده سازی برخی از این ایده های اصلاح تاثیر گذاشته است. هرچند، افزایش مقاومت به تغییرات حسابداری در سطح مدیریت پایین تر، در دو کشور، نشان دهنده نیاز به درک زمینه های LCDها و برآورده سازی پیش شرط های اساسی قبل از انتشار/ شروع اصلاحات است.

1- مقدمه
ایده های اصلاح مدیریت دولتی جدید (NPM)، وسیله ای برای خلق مجدد نقش دولت در بسیاری از کشورها در چند دهه اخیر بوده است. (Hood, 1995). تغییرات حسابداری، که عمدتاً گزاری به سمت تعهد ها در دولت های عضو OECD است، یکی از پدیده های NPM تحت عناوین مدیریت مالی دولتی جدید (NFPM) است که به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته است (Guthrie, Olson. & Humphrey, 1999). هرچند، برخلاف این اصلاح مباحثه ای، نوشته های گسترده نشان داده است که هیچ نشانه ای از علاقه کاهش یافته به تعهد در میان کشورهای عضو OECD وجود ندارد (Hyndman & Connolly, 2011, Lapsley, Mussari & Paulsson. 2009; Paulsson, 2006; Pollanen & Loiselle-Lapointe,2012). اخیراً، پارلمان اروپا، فرآیند یادداشت برداری از قطع نامه های قانونی برای اجبار نمودن دولت های عضو به اعمال اهمیت تعهدی در حسابداری تعهدی را با این فرض پیش بینی نموده است که به ارتقای شفافیت تعهدات دولت ها و تعهدات محتمل کمک شود که به عنوان بخشی از تدابیر ریاضت برای پایداری بازارها، دولت ها متحمل آن می شوند.
بررسی در مورد تغییرات حسابداری به کشورهای در حال توسعه محدود نشده است، بلکه به طور فزاینده در کشورهای کمتر توسعه یافته (LCDها) زمینه سازی شده است. یکی از اصلی ترین موضوعات در دنیای در حال توسعه امروزی، کاهش فقر است و اذعان شده است که حسابداری بخش دولتی از طریق تخصیص موثر منابع، دارای نقشی کلیدی در این موضوع است (Goddard, 2010, Rahaman, 2010). پیاده سازی تغییرات حسابداری، به خصوص حسابداری تعهدی، بودجه بندی برنامه ریزی و عملکرد (PPB)، و استانداردهای حسابداری، در LCDها، بخشی کلیدی از برنامه اصلاح مالی سازمان های بین المللی، خصوص بانک جهانی، صندوق بین المللی پول (IMF) و بانک توسعه آسیایی (ADB)، از دهه 1980 بوده است (Allen, 2009; Dean, 1988). در مقاله دستور جلسه خود، فدراسیون بین المللی حسابداران (IFAC) (2010) گزارش داده که تعداد زیادی از ملت های در حال توسعه در حال حاضر، اتخاذ استانداردهای حسابداری بخش دولتی بین المللی (IPSASها) را در نظر می گیرند، به خصوص پایه پول نقد IPSAS، با حمایت فنی و مالی بانک جهانی. ادعا شده است که اتخاذ پایه پول نقد IPSAS به LCSها نه تنها در بالا بردن کیفیت اطلاعات حسابداری آنها، بلکه در ارتقای ظرفیت آنها در پیاده سازی تعهدات در عملکرد طولانی مدت کمک می نماید (بانک جهانی، 2010).
علاوه براین، جریانی از نوشته ها در سال های اخیر، تلاش های سازمان های بین المللی به سمت انتشار ایده های اصلاح بخش دولتی در LCSها، شامل خصوصی سازی بنگاه های اقتصادی دولتی و چگونگی استفاده از حسابداری برای استنباط این اصلاحات را پوشش داده است (Neu, Everett & Rahaman, 2009; Rahaman, Everett & Neu, 2007; Rahaman & Lawrence, 2001; Rahaman, Lawrence & Roper, 2004; Udding, Gumb & Kasumba, 2011; Uddin & Hopper, 2001, 2003 ). این مطالعات، دیدگاهی مشترک را ارائه نموده است که سازمان های بین المللی در اقدامات حسابداری در LCDها اعمال می کنند که در حقیقت به جای تهیه نیازهای واقعی LCDها و فقیرترین در ها دنیای در حال توسعه، برای به کارگیری نیازهای مشروع آنها به کار گرفته می شود. بنابراین این سازمان های بین المللی نهادهای امپریالیست محرک LCDها را به گونه ای ترسیم نموده اند که همپایه استعمار جدید است (Annisette, 2004, Mir & Rahaman, 2005; Rahaman & Lawrence, 2001). هرچند، هنوز شواهد تجربی ناکافی در مورد پیاده سازی اصلاحات حسابداری پیشنهاد شده توسط سازمان های بین المللی به واسطه دولت های مرکزی LCDها وجود دارد (Neu و همکاران و 2009، Neu & Ocampo, 2007; RAhaman & Lawrence, 2001). هدف این مقاله، پر نمودن این جای خالی در نوشته ها با مقایسه اصلاحات حسابداری دولت در دو LDCها، نپال و سری لانکا است. مطالعات مقایسه ای به طور فزاینده در حال ترویج حسابداری بخش دولتی هستند تا درکی بهتر از چگونگی و میزان استفاده حسابداری در زمینه های مختلف را برای پیاده سازی ایده های هسته ای اصلاحات بخش دولتی/ NPA فراهم نمایند (Broadbent & Guthrie, 2008; Paisey & Paisey, 2010; Pollanen & Loiselle- Lapointe, 2012).
به طور خاص، هدف از این مقاله، دو مورد است. اول، این مقاله برای بررسی نقش فاکتورهای محیطی خارجی در انتشار ایده های اصلاح حسابداری دولتی در نپال و سری لانکا تلاش می کند. دوم، در جستجوی آشکارسازی این مورد است که آیا و تا چه حدی این دو کشور در پیاده سازی این ایده های اصلاح موفق بوده اند، و به نقش عوامل انسانی، به خصوص حسابداران دولتی، سیاستمداران و حسابداران حرفه ای در فرآیند پیاده سازی اذعان می کند. ظهور نپال در نقشه سیاست جهانی در 1950 و استقلال سری لانکا در 1948 به ترتیب، نقطه عزیمت را برای این مطالعه مقایسه تشکیل می دهد. این مقاله در مورد ایده های تئوری بنیادی جدید است که از آن به عنوان بنیادگرایی جدید اشاره می شود (Carruthers, 1995; Dimaggio & Powell, 1983)، زمانی که آنها به توضیح چگونگی و چرایی تعامل سازمان ها با عوامل محیطی خارجی و چگونگی این تاثیر این نقش داخلی در انتخاب های حسابداری و اقدامات آنها کمک می نمایند. نوشته های گسترده استدلال نموده است که تئوری جدید بنیادی دارای دیدگاه نظری کلیدی است که از طریق آن، انتخاب اقدامات حسابداری در بخش دولتی بررسی می شود (Goddard, 2010; Jacobs, 2012). ادعا شده است که منطق اتخاذ حسابداری تعهدی در بخش دولتی روی تئوری جدید سازمانی نهادینه شده است (Pina, Torres & Yetano, 2009; Pollanen & Loiselle-Lapointe,2012).
بقیه این مقاله به صورت زیر سازماندهی می شود. دومین بخش به ضروریات انجام مطالعات مقایسه ای در حسابداری بخش دولتی می پردازد. بخش بعدی به توصیف ایده های مورد نظر از تئوری جدید بنیادی می پردازد که تنظیمات نظری را برای این مطالعه فراهم نموده است. چهارمین بخش به ترسیم روش تحقیق می پردازد. پس از آن، اصلاحات حسابداری بخش عمومی در نپال و سری لانکا، از آغاز دهه 1950 تا همین اواخر، بررسی شده است. بخش ماقبل آخر به مقایسه و تجزیه و تحلیل اصلاحات حسابداری بخش دولتی در نپال و سری لانکا در پرتوی تئوری اعمالی می پردازد. بخش نهایی، برخی از تبصره های استنتاج شده را ارائه می دهد.

Abstract

One of the major issues in the developing world today is the alleviation of poverty and it is acknowledged that public sector accounting has a key role to play in this through the effective allocation of resources. Implementing public sector accounting changes in developing nations has been a key agenda of international organizations since the 1980s. This study, drawing on the ideas of new institutionalism, strives to explore the implementation of public sector accounting reforms in two less developed countries (LDCs), namely Nepal and Sri Lanka. The empirical findings of the study demonstrate that, while internationally propagated public sector accounting reform ideas have not gone beyond the trial/proposal stage in Nepal, colonialism has bequeathed on Sri Lanka the promotion of accounting education and training, enabling the country to implement some of these reform ideas. However, increasing resistance to accounting changes at the lower administrative level, witnessed in both countries, indicates a need to understand the contexts of LDCs and to fulfil basic preconditions prior to disseminating/embarking on reforms there.

1- Introduction

New Public Management (NPM) reform ideas have been a means of reinventing the role of government in many countries in the last few decades (Hood, 1995). Accounting change, mainly a transition towards accruals in OECD member states, has been one of the most widely discussed NPM phenomena under the rubric of New Public Financial Management (NPFM) (Guthrie, Olson, & Humphrey, 1999). Despite this being a controversial reform, however, the extant literature demonstrates that there is no indication of a diminishing interest in accruals among OECD member countries (Hyndman & Connolly, 2011; Lapsley, Mussari, & Paulsson, 2009; Paulsson, 2006; Pollanen & Loiselle-Lapointe, 2012). More recently, the European Parliament has embarked on the process of drafting a legislative resolution to mandate member states to apply accrual accounting comprehensively and consistently, covering all sub-sectors of general government (Ball & Pflugrath, 2012). The importance of accrual accounting has been predicated on the assumption that it helps to enhance the transparency of governments’ obligations and contingent liabilities, incurred as part of their austerity measures to stabilize the markets.

The discussion on accounting changes has not been limited to developed countries, but has increasingly gained ground in less developed countries (LDCs). One of the major issues in the developing world today is the alleviation of poverty and it is acknowledged that public sector accounting has a key role to play through the effective allocation of resources (Goddard, 2010; Rahaman, 2010). Implementing accounting changes, particularly accrual accounting, programme and performance budgeting (PPB), and accounting standards, in LDCs, has been a key part of the financial reform agenda of international organizations, particularly the World Bank, the International Monetary Fund (IMF), and the Asian Development Bank (ADB), since the 1980s (Allen, 2009; Dean, 1988). In its agenda paper, the International Federation of Accountants (IFAC) (2010) reports that a large number of developing nations are now considering adopting International Public Sector Accounting Standards (IPSASs), particularly the cash basis IPSAS, with the financial and technical support of the World Bank. It has been claimed that the adoption of the cash basis IPSAS would help LDCs not only to elevate the quality of their accounting information, but also to raise their capacity to implement accruals in the long-run (World Bank, 2010).

Indeed, a stream of literature in recent years has covered the efforts of international organizations towards disseminating public sector reform ideas in LDCs, including the privatization of state enterprises, and how accounting has been used to articulate these reforms (Neu, Everett, & Rahaman, 2009; Rahaman, Everett, & Neu, 2007; Rahaman & Lawrence, 2001; Rahaman, Lawrence, & Roper, 2004; Uddin, Gumb, & Kasumba, 2011; Uddin & Hopper, 2001, 2003). These studies have presented a common view that international organizations tend to impose accounting practices in LDCs that are in fact designed to serve their own legitimation needs rather than catering to the actual needs of the LDCs and the poorest in the developing world. These international organizations have therefore been portrayed as ‘imperialist’ institutions driving the LDCs in a way that is tantamount to neo-colonialism (Annisette, 2004; Mir & Rahaman, 2005; Rahaman & Lawrence, 2001). However, there is still insufficient empirical evidence on the implementation of accounting reforms proposed by international organizations by the central governments of LDCs (Neu et al., 2009; Neu & Ocampo, 2007; Rahaman & Lawrence, 2001). The present paper intends to fill this lacuna in the literature by comparing the government accounting reforms in two LDCs, namely Nepal and Sri Lanka. Comparative studies have increasingly been promoted in public sector accounting to generate a better understanding of how and to what extent accounting is being used in different contexts to implement the core ideas of public sector/NPM reforms (Broadbent & Guthrie, 2008; Paisey & Paisey, 2010; Pollanen & Loiselle-Lapointe, 2012).

In particular, the aim of the paper is twofold. First, it strives to investigate the role of external environmental factors in disseminating government accounting reform ideas in Nepal and Sri Lanka. Second, it seeks to unveil whether and to what extent these two countries have been successful in implementing these reform ideas, acknowledging the role of human agencies, particularly government accountants, politicians, and professional accountants, in the implementation process. Nepal’s emergence on the world political map in 1950 and the independence of Sri Lanka in 1948 respectively form the point of departure for this comparative study. The paper draws on the ideas of neo-institutional theory, also referred to as new institutionalism (Carruthers, 1995; DiMaggio & Powell, 1983), as they help to explain how and why organizations interact with their external environmental factors and how this interplay might impact upon their accounting choices and practices. The extant literature argues that neo-institutional theory has become a key theoretical lens through which to explore the choice of accounting practices in the public sector (Goddard, 2010; Jacobs, 2012). It has even been claimed that the rationale for adopting accrual accounting in the public sector is grounded on neo-institutional theory (Pina, Torres, & Yetano, 2009; Pollanen & Loiselle-Lapointe, 2012).

The remainder of the paper is organized as follows. The second section addresses the imperative of undertaking comparative studies in public sector accounting. The following section describes the underlying ideas of neo-institutional theory, which have provided the theoretical setting for this study. The fourth section outlines the research method. Thereafter, public sector accounting reforms in Nepal and Sri Lanka, from the beginning of the 1950s up to recent times, are discussed. The penultimate section compares and analyses public sector accounting reforms in Nepal and Sri Lanka in the light of the theory applied. The final section offers some concluding remarks.

انتشار و نهادینه سازی اصلاحات حسابداری بخش دولتی در کشورهای کمتر توسعه یافته: یک مطالعه مقایسه ای از دولت های مرکزی سری لانکا و نپال

Dissemination and institutionalization of public sector accounting reforms in less developed countries: A comparative study of the Nepalese and Sri Lankan central governments