دانلود رایگان ترجمه مقاله خروج، اعتراض، وفاداری و بی توجهی – 1982

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

خروج، اعتراض، وفاداری و بی توجهی: پاسخ به نارضایتی در رابطه های عاشقانه

عنوان انگلیسی مقاله:

Exit, Voice, Loyalty, and Neglect: Responses to Dissatisfaction in Romantic Involvements

 
 
 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی (PDF)
سال انتشار 1982
تعداد صفحات مقاله انگلیسی 13 صفحه با فرمت pdf
رشته های مرتبط با این مقاله روانشناسی
گرایش های مرتبط با این مقاله روانشناسی خانواده درمانی، روانشناسی شناخت، روانشناسی بالینی
چاپ شده در مجله (ژورنال) مجله شخصیت و روانشناسی اجتماعی – Journal of Personality and Social Psychology
ارائه شده از دانشگاه گروه روانشناسی، دانشگاه کنتاکی، لکسینگتون، کنتاکی
رفرنس دارد 
کد محصول F1141

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word)
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
کیفیت ترجمه طلایی⭐️
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  16 صفحه با فونت 14 B Nazanin
ترجمه عناوین جداول ترجمه نشده است 
ترجمه متون داخل جداول ترجمه نشده است 
ترجمه پاورقی ترجمه شده است 
درج جداول در فایل ترجمه درج شده است 
منابع داخل متن به صورت فارسی درج شده است 

 

فهرست مطالب

چکیده
روش
نتایج و بحث
مطالعه 2
روش
نتایج و بحث
مطالعه 3
روش
نتایج و بحث
مطالعه 4
روش
نتایج و بحث
پایایی شاخص ها
بحث عمومی

 

بخشی از ترجمه
 چکیده
چکیده
نوع شناسی پاسخ های مشخص به عدم رضایت در روابط عاشقانه مورد بحث قرار گرفته و فرضیات مربوط به عوامل موثر بر هر مقوله از پاسخ ها بررسی می شوند. از این روی استدلال می شود که چهار واکنش مقدماتی به از بین رفتن روابط شامل خروج، اعتراض، وفاداری و بی توجهی است. سه متغیر مدل سرمایه گذاری قادر به پیش بینی شرایطی است که تحت آن هر پاسخ باید تعیین شود:1- درجه رضایت از روابط قبل از ظهور مسائل 2- بزرگی سرمایه گذاری فردی منابع در روابط و 3- کیفیت بهترین جایکزین موجود برای رابطه. چهار مطالعه شواهدی را برای تایید فرضیه ارایه می کنند. همان طور که پیش بینی می شد، اعتراض و وفاداری بیشتر محتمل بودند در حالی که خروج و بی توجهی غیر محتمل هستند. به طور مشابه، افزایش در اندازه سرمایه گذاری موجب افزایش اعتراض و وفاداری می شود در حالی که سطوح پایین سرمایه گذاری نشان دهنده واکنش های خروج و بی توجهی است. جایگزین های جذاب تر موجب بهبود خروج و کاهش رفتار وفاداری می شود. این نتایج با پیش بینی مدل سرمایه کذاری هم خوانی دارد. با این حال رابطه بین کیفیت جایکزین و واکنش بی توجهی یا اعتراض به عدم رضایت وجود ندارد.
 
 
 افراد وقتی از روابط عاشقانه خود ناراضی هستند، چگونه واکنش می دهند؟ تحت چه شرایطی آن ها به طور فعالانه در مورد مسائل بحث می کنند و تحت چه شرایطی آن ها به رابطه خود پایان می دهند؟ چه زمانی افراد به وفاداری واکنش می دهند و چه زمانی به بی توجهی واکنش می دهند؟ دانشمندان علوم اجتماعی تئوری هایی را برای توصیف توسعه روابط عاشقانه ارایه کرده اند( کلور و بیرن 1974، لیونکر و استوک 1972، مرشاین 1976ف سالجرا، اسواچ و زوجاوف 1973). با این حال توجه ناکافی به پدیده باعث از بین رفتن رابطه شده است.
برخی محققان به بررسی اثر طیف وسیعی از عوامل بر روی پاسخ ها به عدم رضایت نظیر طلاق و متارکه( هیل ، روبین و پلپو 1987، لوین و مول 1979)، سبک و محتوی ارتباط( فینبرک و لاومن 1976، ویلز، ویس و پاترسون 1974)، رابطه فراجنسی( گلاس و رایت 1977، حجلف و کانتر 1976) و بیان عاطفه یا خصومت منفی( بیلین1976، گاتمن، ناتریوس ، مارکلکن، بانک و یوپی 1976). محققان در این رابطه به شناسایی پاسخ های بالقوه به عدم رضایت و اثر عوامل مختلف بر روی این رفتار ها پرداخته اند. با این حال این محققان، رده بندی های اصولی در مورد رفتار ارایه کرده اند رفتار هایی که موجب بهبود پاسخ در واکنش های مختلف شد.
سایر روان شناسان تئوری هایی را در خصوص توسعه و تنزل رابطه ارایه کرده اند. برای مثال، در بحث فرایند تباهی، التمن و تیلور (1973) به بررسی فرایند مدیریت اختلاف پرداخته و نشان داد که فساد یا تباهی مستلمز یک سیکل بین تعامل یا عدم تعامل می شود که در نهایت موجب محدود شدن مبادله و تبادل می شود.
لوینگر(1979) به توصیف رشد و فساد از حیث جاذبه ها( مثبت منهای منفی) و موانع( تعهدات، ملزوماتف هزینه های فسخ) موجوددر مشارکت ها و مشغله های رومانتیک می پردازد. روزبالت(1980 الف) پیشنهاد می کند که سطح تعهدات فردی به حفظ یک رابطه، بخش عمده ای از عملکرد سه عامل ساده است: کاهش رضایت، افزایش در کیفیت جایگزین یا سلب که منجر به کاهش تعهد و انحلال رابطه می شود. هر یک از این رویکرد ها گزارش نظری از فرایند رشد و تنزل ارایه می کند با این حال همگی بر تصمیمات فردی برای واکنش های جایگزین به عدم رضایت تاثیر دارند.
از این روی یک سری از مطالعاتو منابع، توصیف غنی ای از پاسخ های موجود را به تنزل ارایه کرده و یک سری از مطالعات دیکر مدل های نظری از فرایند تنزل یا کاهش کیفیت می دهند. این مقاله سعی در ترکیب این دو روش دارد. هدف ما 1- بررسی نوع شناسی ساده واکنش ها به کاهش رضایت و 2- ارایه تئوری ای است که نشان دهنده مجموعه ای از عوامل پیش بین این شاخص باشد.
این مدل بر دانش انباشته شده در تحقیقات و تئوری استناد کرده و مستقیما از منابع مختلف نشئت می گیرد.1- هیرشمن(1970، 1974)، تئوری پاسخ به تنزل در سازمان های اقتصادی و سیاسی 2- روزبالت و زمبرد، نوع شناسی پاسخ ها به کاهش رضایت در روابط رمانتیک و 3- مدل سرمایه گذاری رضایت و تعهد در روابط مبادلاتی روزبلت 1980 الف.
در بحث واکنش ها به تنزل در شرکت ها، سازمان ها و ایالت هاف هرسشمن(1970) سعی در تشریح نوع شناسی ساده پاسخ ها به عدم رضایت دارد. ایشان خاطر نشان کرده است که سه پاسخ به رضایت در حال تنزل شامل پایان رابطه ، فعالیت و بیان عدم رضایت با هدف بهبود شرایط و وفاداری- انتظار بهینه برای بهبود شرایط است.
روزبالت و زمبردت یک مطالعه چند بعدی را از پاسخ به کاهش رضایت در مشغله ها و روابط عاشقانه بزرگ سالان ارایه کرده و خاطر نشان کرده اند که این سه مقوله نشان دهنده رفتار ها در روابط عاشقانه هستند.آن ها چهارمین پاسخ منطقی را به عدم رضایت، کوتاهی و انفعال ارایه کرده اند و از این روی موجب تضعیف رابطه می شود. این چهار مقوله یک توصیف جامع از واکنش ها را به کاهش رضایت ارایه می کنند. در زیر مثال هایی از رفتار های معرف هر مقوله از پاسخ ارایه شده است.
خروج- تفکیک رسمی، خارج شدن از حالت مشترک و تصمیم برای فقط دوست بودن و طلاق. بحث در مورد مسائل، مصالحه و جست و جوی کمک از یک پزشک یا روحانی، پیشنهاد راه حل هایی برای مسائل، تلاش برای تغییر خود از طریق تغییر شریک
وفاداری- انتظار و داشتن این امید که شرایط بهتر خواهد وزمان دادن و امید به پیشرفت و ذدعا
غفلت: نادیده گرفتن شرکا یا صرف زمان کم تر که مانع از بحث در مورد مسائل می شود و رفتار احساسی یا فیزیکی بد با همسر یا انتقاد برای چیز هایی که با مسائل .واقعی ارتباط ندارند و توسعه مسائلی فراتر از روابط جنسی.

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Abstract

A typology of characteristic responses to dissatisfaction in romantic relationships is discussed, and hypotheses concerning the determinants of each category of response are outlined. It is argued that the four primary reactions to relationship decline are exit, voice, loyalty, and neglect. Three investment model variables (Rusbult, 1980a) should predict the conditions under which each response is most likely to be enacted: (a) the degree of satisfaction with the relationship prior to the emergence of problems, (b) the magnitude of the individual’s investment of resources in the relationship, and (c) the quality of the best available alternative to the relationship. Four studies provided generally consistent support for the hypotheses. As predicted, to the extent that prior satisfaction was high, voice and loyalty were more probable, whereas exit and neglect were less probable. Similarly, increases in investment size encouraged voice and loyalty, whereas lower levels of investment appeared to inspire exit or neglect responses. More attractive alternatives promoted exit while hampering loyalist behavior. These results are in agreement with investment model predictions. However, there seemed to be no (or, at best, a weak) relation between alternative quality and voice or neglect reactions to dissatisfaction.

How do individuals respond when they become dissatisfied with their romantic involvements? Under what circumstances are they likely to actively discuss problems, and under what circumstances are they likely simply to end their relationships? When are people likely to react with quiet loyalty, and when do they respond with benign neglect? Social scientists have proffered numerous theories designed to describe the development of romantic relationships (Clore & Byrne, 1974; Levinger & Snoek, 1972; Murstein, 1976; Saegert, Swap, & Zajonc, 1973), but insufficient attention has been given to the phenomenon of relationship decline. Some researchers have explored the impact of a variety of concrete factors (e.g., income, education, age) on specific responses to dissatisfaction, such as divorce and breakups (Hill, Rubin, & Peplau, 1976; Levinger & Moles, 1979), communication style and content (Fineberg & Lowman, 1975; Wills, Weiss, & Patterson, 1974), extrarelationship sexual involvements (Glass & Wright, 1977; Jaffe & Kanter, 1976), and the expression of negative affect or hostility (Billings, 1979; Gottman, Notarius, Markman, Bank, & Yoppi, 1976). Researchers working within this tradition have identified a wide range of potential responses to dissatisfaction and have explored the impact of numerous basic factors on these behaviors. However, few of these authors have developed systematic taxonomies of this domain of behaviors, nor have they constructed abstract models of the conditions that promote one response over alternative reactions. Other psychologists have proposed theories of the development and deterioration of relationships. For example, in their discussion of the “depenetration process,” Altman and Taylor (1973) explore the process of conflict management and suggest that depenetration involves “a cycling between excessive interaction and withdrawal” (p. 174), which leads to more constricted exchange.Levinger (1979) describes relationship growth and dissolution in terms of attractions (positive minus negative) and barriers (commitments, obligations, termination costs) inherent in a given romantic involvement. Rusbult (1980a) also proposes that the individual’s level of commitment to maintain a relationship is in large part a function of three simple factors: declining satisfaction, increases in alternative quality, or “divestiture,” which lead to declining commitment and relationship dissolution. Each of these approaches provides an interesting theoretical account of growth and decline processes, but all focus primarily on individuals’ stay/ leave decisions to the exclusion of alternative reactions to dissatisfaction. Thus, one body of literature provides a rich description of the range of available responses to decline, and a second tradition presents theoretical models of the process of deterioration. The present article attempts to integrate these two approaches. Its goals are to (a) outline a simple typology of reactions to declining satisfaction and (b) propose a theory that delineates a set of abstract predictors of these responses. The present model draws on knowledge accumulated in research and theory, reported above, and emerges directly from several additional sources: (a) Hirschman’s (1970,1974) theory of responses to decline in economic/ political organizations, (b) Rusbult and Zembrodt’s (in press) typology of responses to declining satisfaction in romantic associations, and (c) Rusbult’s (1980a) investment model of satisfaction and commitment in exchange relationships. In his discussion of reactions to decline in firms, organizations, and states, Hirschman (1970) attempted to outline a simple typology of responses to dissatisfaction. He proposed that three characteristic responses to deteriorating satisfaction exist: (a) exit—ending the relationship, (b) voice—actively and constructively expressing one’s dissatisfaction, with the intent of improving conditions, arid (c) loyalty—passively but optimistically waiting for conditions to improve. Rusbult and Zembrodt (in press) performed a multidimensional-scaling study of responses to declining satisfaction in ongoing, adult romantic involvements and found that these three categories characterize behaviors in romantic relationships. They also identified a fourth logical response to dissatisfaction, neglect: passively allowing a relationship to atrophy. These four categories appeared to provide a fairly comprehensive, yet simple, description of the domain of reactions to deteriorating satisfaction. The following are examples of behaviors representative of each category of response: Exit—formally separating, moving out of a joint residence, deciding to “just be friends,” getting a divorce. Voice—discussing problems, compromising, seeking help from a therapist or clergyman, suggesting- solutions to problems, asking the partner what is bothering him or her, trying to change oneself or change the partner. Loyalty—waiting and hoping that things will improve, “giving things some time,” praying for improvement. Neglect—ignoring the partner or spending less time together, refusing to discuss problems, treating the partner badly emotionally or physically, criticizing the partner for things unrelated to the real problem, “just letting things fall apart,” (perhaps) developing extrarelationship sexual involvements.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا