دانلود رایگان ترجمه مقاله رابطه اجزای جزئی تجهیزات حفاظتی شخصی آتشنشانان و درک ذهنی آنها – اسپرینگر 2014

مقاله انگلیسی رایگان (PDF)

ترجمه فارسی رایگان (PDF)

خرید ترجمه با فرمت ورد

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

مقدمه
آتش نشان ها با دامنه ای از سختی های روانشناختی در زمانی مواجه می شوند که به وظایف تحت شرایط با استرس گرمای محیطی بالا مواجه می شوند ( بار و همکارانش 2010 ؛ روسی 2003) . نه تنها آنها نرخ متابولیک زیاد شونده ناشی از اجرای وظایف فیزیکی نظیر خاموش کردن آتش ، جستجو و نجات با تجهیزات طاقت فرسا را تجربه می کنند ( بار و همکارانش 2010 ؛ گلد هیل و جامنیک 1992 ؛ کو و یائو 2011 ) بلکه همچنین با پخش حرارت از هم گسیخته مواجه می شوند که بواسطه لباس چند لایه و پارچه ای مقاوم در برابر شعله آتش القاء شده اند ( روسی 2003) . هر چند تجهیزات محافظت شخصی (PPE) در محافظت موثر در برابر محیط های خطرناک مشارکت دارند ، مطالعات وجود فشار ریوی قلبی و گرمایی را در کنار حس های عدم اطمینان در محیط های خطرناک که به پوشش محافظ غیر قابل نفوز نیاز دارند ، نشان داده اند ( مک للان و همکاران 1999 ؛ سون و همکاران 2013 ؛ تورپین – لجندر و مایر 2007 ؛ وایت و همکاران 1989 ) .
انواع روش ها از جمله کم کردن وزن کلی تجهیزات محافظتی شخصی ( گریفان و همکارانش 2003 ؛ هوپر و همکارانش 2001 ) ، استفاده از تهویه هوا ( تورپین – لجندر و مایر 2007) و پوشاک فعال با جلیقه یخ یا آب ( بار و. همکارانش 2009 ؛ بار و همکارانش 2011 ) در تلاش برای تسکین سختی روانشناختی آتش نشان ها به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته اند . بویژه ، استفاده از دستگاه هایی برای خنک سازی یا تهویه می توانست به افزایش وزن لباس منجر گردد که فشار فیزیکی و روانشناختی اضافی را القاء کرده است و هزینه لوازمات آتش نشانی را افزایش داده است . مطالعاتی در زمینه درجه بندی کارامدی انواع بخش های بدن برای بکاری گیری روش خنک سازی یا تهویه به همین دلایل مورد نیاز هستند .
سهم های کسری هر بخش از اسباب محافظتی آتش نشان ها با هدف کشف بخش پوشاک که به طور چشمگیری سختی روانشناختی را کاهش می دهد در کار تایلور و همکارانش (2012 ) کشف شده اند . نتایج نشان داده اند که کفش بیشترین تاثیر متابولیک نسبی را در طول پیاده روی و عبور از پله القاء کرده است که 8.7 و 6.4 برابر بیشتر در هر جرم واحد نسبت به تجهیزات تنفس می باشد . مطالعه نشان داده است که موثر ترین روش برای کاهس سختی روانشناختی تجهیزات محافظتی آتش نشان ها این خواهد بود تا جرم پوتین ها کاهش یابد . کم شدن جرم پوتین ها باعث می گردد تا خستگی فرد پوشنده پوتین به طور موثری در امتداد با نرخ متابولیک تسکین یابد ( بلکر و همکارانش 2010 ؛ کناپیک و همکارانش 2004 ؛ لی و همکارانش 2013 ؛ تایلور و همکارانش 2012 ) چون پا ها معروف هستند که یکی از بی کفایت ترین مکان ها برای حمل بار هستند همچنین دست نیز چنین ویژگی داشته است ( لیند و مک نیکول 1968) .
بخش عمده مطالعه ها به بررسی فشاری روانشناختی آتش نشان ها به دلیل تجهیزات محافظت شخصی پرداخته اند یا واکنش های روانشناختی را در امتداد با واکنش های روانشناختی که دارای اطلاعات حمایت کننده بوده اند ، ارزیابی کرده اند . از اینرو ، مطالعات بسیار کمی بر سنجش های ذهنی در رابطه با تجهیزات محافظت شخصی آتش نشان ها تمرکز کرده اند و هنوز هیچ تحقیق چاپ شده ای در دسترس قرار نگرفته است که درک ذهنی ارزیابی تاثیر کسری تجهیزات محافظت شخصی را بررسی نمایند . حس های درک شده به صورت ذهنی ناشی از گرما در رفتار وابسته به تنظیم حرارت از طریق سیستم آینده نگر نقش کلیدی ایفاء می کنند و به تاخیر تنظیم حرارت خودکار منجر می گردند ( بلیگ 1973) . بعضی بررسی ها تاثیر فاکتور ها برای راحتی گرمایی در محیط های خنثی ( فرانک و همکارانش 1998) ، محیط های مختلف ( گاگه و همکارانش 1967) یا در طول تمرین ( وینسلو و همکاران 1939) را کشف کرده اند . همبستکی های مهم بین حس گرمایی و دمای روده گزارش شده اند ( وایت و همکارانش 1989 ) ، راحتی گرمایی یک رابطه مهم با رطوبت پوست را نشان داده است ( گاگه و گونزالز 1974 ؛ هاونیس و همکاران 2002) .
از اینرو ، هدف مطالعه حاضر این بوده است تا انواع درک های ذهنی آتش نشان ها از جمله حس گرمایی ، راحتی گرمایی ، حس عرق ریزی ، حس تشنگی و درجه بندی اعمال زور درک شده (RPE) را بررسی نماید در حالی که آنها دامنه وسیعی از ترکیب های لباس محافظت شخصی را می پوشند . نرخ کل عرق ریزی ، رطوبت محیط کوچک لباس و غلظت لاکتات خون به عنوان سنجش های حمایتی درک های ذهنی ارزیابی گردیدند . ما فرض کرده بودیم که کاهش جرم کفش ( یا در اورن پوتین ها ) در تسکین فشار روانشناختی نسبت به کاهش بار حمل شده توسط سر ، تنه یا دست ها موثر تر خواهد بود .
روش ها
افراد
هشت آتش نشان حرفه ای مرد در بررسی شرکت کرده اند ] میانه SD : 39.4 ± 5.6 سن ؛ 173.9 ± 3.8 سانتی متر قد ، 74.2 ± 10.0 کیلو گرم جرم بدن ، 1.88 ± 0.13 m2 مساحت سطح بدن ، 20.2 ± 7.4% چربی بدن ، 42.0 ± 5.1 ml∙kg−1∙min−1 حداکثر مصرف اکسیژن ، 197 ± 6 bpm حداکثر RHو 10.4 ± 7.0 اشتغال [ . افراد قبل از دستیابی به رضایت آگاهانه کتبی همگی در مورد محتوی ، هدف و ریسک های بالقوه مطالعه حاضر آگاه گردیدند . مطالعه حاضر توسط هیئت مدیره بازنگری سازمانی دانشگاه ملی سئول تصویب شده بود .
هر آتش نشان برای 9 بار در زمان یکسان برای تست VO2max و هشت تست آزمایشی ویزیت شده اند . انها تشویق شده بودند تا از مصرف الکل و تمرین شدید به مدت 48 ساعت به همراه غذا و کافئین به مدت سه9 ساعت قبل از هر تست منع شده اند . در چنین رخداد هایی که اضطرار برای مهار اتش مطرح می شود، زمان بندی آزمایشی آتش نشان از نو زمان بندی شده بود تا نظارت های فوق حفظ شوند . هر بازدید تا حداقل 48 ساعت تفکیک شده است در حالی که هشت آزمایش در یک دوره چهار هفته ای کامل شده بود . آزمایش ها برای اجتناب از تاثیر آشناسازی در طول هشت تست در میان افراد مطابق با روش میدانی لاتین زمان بندی شده بودند .

بخشی از مقاله انگلیسی:

Introduction

Firefighters encounter a range of physiological burden when dealing with tasks under conditions of high environmental heat stress (Barr et al. 2010; Rossi 2003). Not only do they experience an increased metabolic rate resulting from performing physical tasks such as fire suppressing, searching, and rescuing with burdensome equipment (Barr et al. 2010; Gledhill and Jamnik 1992; Qu and Yeo 2011) but they also face disrupted heat dissipation induced by flame-resistant fabric and multi-layered clothing (Rossi 2003). Although the personal protective equipment (PPE) contribute to efficient protection against hazardous environments, studies have shown the existence of high cardiorespiratory and thermal strain along with feelings of discomfort in hazardous environments requiring the use of impermeable protective clothing (McLellan et al. 1999, Son et al. 2013; Turpin-Legendre and Meyer 2007; White et al. 1989). In an effort to relieve firefighters’ physiological burden, various methods including lessening the weight of total PPE (Griefahn et al. 2003; Hooper et al. 2001), using ventilation (Turpin-Legendre and Meyer 2007), and active cooling with ice cooling vest or water (Barr et al. 2009; Barr et al. 2011; Chou et al. 2008) were widely studied. In particular, using devices for cooling or ventilation could result in both increased weight of clothing, which induced additional physiological and physical strain, and increased cost of firefighting gear. For this reason, studies rating the efficiency of various body parts for applying cooling or ventilating are needed. Taylor et al. (2012) explored the fractional contributions of each part of the firefighter’s protective gear in order to detect the segment of clothing which significantly mitigates physiological burden. The results showed that footwear induced the greatest relative metabolic impact during walking and bench stepping, being 8.7 and 6.4 times greater per unit mass than the breathing apparatus. The study found that the most efficient way to reduce the physiological burden of firefighters’ protective equipment would be to reduce the mass of the boots. Reducing the boots’ mass can effectively alleviate wearers fatigue along with metabolic rate (Blacker et al. 2010; Knapik et al. 2004; Lee et al. 2013; Taylor et al. 2012) since the feet are known as one of the most inefficient locations for load carriage as well was the hands (Lind and McNicol 1968). Most studies have investigated the physiological strain of firefighters due to the PPE or evaluated physiological responses along with psychological responses which have been supportive information. However, very few studies focused on the subjective measures regarding firefighters’ PPE and still no published research is available that investigates subjective perception for evaluating the fractional influence of PPE. Subjectively perceived sensations of heat play a key role in thermoregulatory behavior through a feed forward system, resulting in a delay of autonomic thermoregulation (Bligh 1973). Several studies explored the impact factors for thermal comfort in neutral environments (Frank et al. 1998), various environments (Gagge et al. 1967), or during exercise (Winslow et al. 1939). Significant correlations between thermal sensation and rectal temperature were reported (White et al. 1989), Thermal comfort showed a strong correlation with skin wetness (Gagge and Gonzalez 1974; Havenith et al. 2002). Therefore, the purpose of this study was to investigate firefighters’ various subjective perceptions including thermal sensation, thermal comfort, sweat sensation, thirst sensation, and rating of perceived exertion (RPE) while wearing a wide range of PPE combinations. Total sweat rate, clothing microclimate humidity and blood lactate concentration were evaluated as the supportive measures of subjective perceptions. We hypothesized that reducing the mass of footwear (or removing boots) would be more effective in relieving psychological strain as well than reducing the load carried by the head, trunk, or hands.

Methods

Subjects

Eight professional male firefighters participated in the study [mean ± SD: 39.4 ± 5.6 years in age, 173.9 ± 3.8 cm in height, 74.2 ± 10.0 kg in body mass, 1.88 ± 0.13 m2 in body surface area, 20.2 ± 7.4% body fat (%BF), 42.0 ± 5.1 ml∙kg−1 ∙min−1 in maximal oxygen consumption (VO2max), 197 ± 6 bpm in maximal heart rate (HRmax), and 10.4 ± 7.0 years of employment]. Prior to obtaining written informed consent, the subjects were all informed of the content, purpose, and potential risks of the present study. This study was approved by the Institutional Review Board of Seoul National University (IRB #1209/ 001-001). Each firefighter visited nine times at the same time of a day for the VO2max test and eight experimental trials. They were encouraged to refrain from alcohol use and strenuous exercise for 48 h, along with food and caffeine for 3 h prior to each trial. On such occasions that emergency called for firefighting, the experimental schedule of the firefighter was rescheduled to keep above regulations. Each visit was separated by at least 48 h while the eight trials were completed over a span of four weeks. To avoid the effect of familiarization during the eight tests, the experiments were scheduled across subjects according to the Latin square method.